Στο νέο μεταναστευτικό ρεύμα Ελλήνων που έφτασαν στη Μελβούρνη την τελευταία δεκαετία ήταν και η οικογένεια Γεροντάρα. Προφανώς, θυμάστε αυτό το επίθετο από την ιστορία των τρίδυμων που ανέδειξε πριν μερικούς μήνες ο «Νέος Κόσμος». Ο Γιώργος, ο Μάριος και ο Στέφανος, τα αδέλφια που πριν συμπληρώσουν τα 20 χρόνια είχαν πάρει από την περσινή σεζόν το βάπτισμα του πυρός στο NPL, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο υπέγραψαν και οι τρεις τους στην Kingston City. Η ζωή των νεαρών ταλαντούχων περιστρέφεται από τα πρώτα τους παιδικά βήματα γύρω από το ποδόσφαιρο και καθοδηγητής τους όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε ο πατέρας τους Στέλιος, ο οποίος μεγάλωσε και αυτός μέσα στα γήπεδα ως ποδοσφαιριστής αλλά και παίκτης του χάντμπολ.
Ο Στέλιος Γεροντάρας γεννήθηκε στο Sale, στην επαρχιακή Βικτώρια, τον Αύγουστο του 1969, αλλά μετά από τρία χρόνια οι γονείς του, με καταγωγή από τη Λήμνο, αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα στο προάστιο των Αγίων Αναργύρων.
Το ποδόσφαιρο ως κυρίαρχο σπορ αγαπήθηκε πολύ από τον Στέλιο και στα 8 του χρόνια ξεκινά η διαδρομή του στον Απόλλωνα Αθηνών έχοντας προπονητές τους Μαστρακούλη και Ασημακόπουλο. Έπειτα από έξι χρόνια συνεχίζει στην εφηβική ομάδα των Αγίων Αναργύρων και ανδρώνεται για πρώτη φορά το 1986 σε αγώνα της Α’ Κατηγορίας της ΕΠΣ Αθηνών. Εκείνη την εποχή ξεκινά παράλληλα και την δράση του με το χάντμπολ για έξι σεζόν στον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας έχοντας ως κύριο σκοπό να συγκεντρώσει μόρια για να πετύχει την εισαγωγή του στην Γυμναστική Ακαδημία. Την αγωνιστική περίοδο 1986-87 κατακτά το πρωτάθλημα, επιτυχία που τον βοηθά να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο.
Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα για τον Στέλιο Γεροντάρα η μεγάλη του αγάπη την οποία παρά το δύσκολο πρόγραμμα δεν εγκατέλειψε ποτέ. Στην Ένωση Αγίων Αναργύρων αγωνίζεται ως σέντερ φορ και αναδεικνύεται από χρόνο σε χρόνο πρώτος σκόρερ στην Α’ Κατηγορία Αθηνών και ακολούθως στην τότε Δ’ Εθνική κατηγορία.
Τον εντοπίζουν σκάουτερ της ΑΕΚ, του Λεβαδειακού, του Εθνικού Αστέρα, της Καλλιθέας και του Χαϊδαρίου, όμως στις υψηλές απαιτήσεις της μεταγραφής του ανταποκρίνεται ο Πανηλειακός, που είχε τότε πρόεδρο τον «φραγκάτο» Σάκη Σταυρόπουλο. Ήταν η εποχή που η ομάδα της Ηλείας κατάφερε από την Δ’ Εθνική να βρεθεί στα μεγάλα σαλόνια της Α’ Εθνικής. Στη μία σεζόν που φόρεσε τα «κόκκινα» ο Στέλιος Γεροντάρας είχε συμπαίκτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς που, αργότερα, ακολούθησαν πολυετή επιτυχημένη καριέρα στον Ολυμπιακό και στις εθνικές ομάδας Ελλάδας και Σερβίας αντίστοιχα.
Η συνέχεια τον φέρνει πίσω στην Αθήνα, υπογράφοντας συμβόλαιο με το Χαϊδάρι, ενώ επόμενος σταθμός του Στέλιου είναι ο Ακράτητος με πρόεδρο τον δήμαρχο της περιοχής Νίκο Παπαδήμα, που λίγα χρόνια αργότερα ο σύλλογος των Άνω Λιοσίων πετυχαίνει την άνοδο του Α’ Εθνική. Την ίδια περίοδο προκύπτουν οικογενειακές και στρατιωτικές υποχρεώσεις και ο Στέλιος Γεροντάρας είναι παίκτης και προπονητής ομάδων κατώτερων κατηγοριών, όπως Αναγέννηση Πετρούπολης, Καματερό και Ζεφύρι, ενώ το 2000 τη χρονιά που γεννήθηκαν τα τρίδυμα παιδιά του εγκαταλείπει οριστικά την ενεργό δράση και αναλαμβάνει ως τεχνικός την Κορωνίδα, που αγωνιζόταν στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Α’ Αθηνών.
Λίγο αργότερα βρίσκεται ως τεχνικός στην ομάδα προπαίδων της ακαδημίας ποδοσφαίρου του Γιώργου Σύρου στο Play Park, όπου μετά από ένα χρόνο ξεκινούν την πρώτη τους εκπαίδευση στο ποδόσφαιρο οι γιοι του Γιώργος, Στέφανος και Μάριος. Παράλληλα είναι και προπονητής της ομάδας που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, Αγίους Αναργύρους.
Δύο χρόνια πριν την μεγάλη απόφαση της μόνιμης εγκατάστασής του στη Μελβούρνη παρακολουθεί σεμινάριο προπονητικής και αποκτά το δίπλωμα UEFA B’.
Η οικογένεια Γεροντάρα έφτασε στη Μελβούρνη το 2012 και την επόμενη χρονιά ο Στέλιος ξεκινά τη δράση του ως τεχνικός σε ομάδες τζούνιορ, έχοντας μαζί τα τρίδυμα παιδιά του. Πρώτος σταθμός το 2013 το Victory Park και οι Caulfield Cobras, στη συνέχεια το «Jack Edwards» και η παρουσία τους στην Chisholm United και έπειτα τρεις σεζόν στους Oakleigh Cannons.
Στέλιο, το 2012 πήρες τη μεγάλη απόφαση να έρθεις στην Αυστραλία. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να έρθεις εδώ;
Το πρώτο πράγμα που είχαμε στο μυαλό εγώ και η σύζυγός μου η Ειρήνη ήταν το μέλλον των παιδιών μας. Η κρίση ξεκίνησε το 2009, προβλέψαμε ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν, πράγμα που έγινε. Παρ’ ότι είχαμε καλές δουλειές, βλέπαμε ότι τα παιδιά μας δεν θα είχαν κατάλληλες ευκαιρίες στη ζωή τους ακόμα και αν σπούδαζαν. Γνωρίζοντας ότι η Αυστραλία έχει καλύτερες υποδομές και εφόσον είχα τη δυνατότητα ως Αυστραλός υπήκοος αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ για ένα καλύτερο μέλλον.
Μετάνιωσες γι’ αυτή σας την απόφαση;
Όχι βέβαια και αυτό αποδεικνύεται από την πρόοδο των παιδιών. Βέβαια δεν παύουμε να νοσταλγούμε όλοι μας την Ελλάδα. Το οργανωμένο σύστημα αυτής της χωράς βοηθά έναν οικογενειάρχη για να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο υπάρχουν διαφορές σε σύγκριση με όσα έζησες στην Ελλάδα;
Ναι, εντόπισα τεράστιες διαφορές στην οργάνωση και τη δομή του αθλήματος. Παρ’ ότι η Ελλάδα θεωρείται σε πολλά ζητήματα μια μικρή χώρα εν σύγκριση με την Αυστραλία οφείλω να πω ότι σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο υπερτερεί αισθητά στις εγκαταστάσεις στην οργάνωση και τον τρόπο εκπαίδευσης. Αυτό ήταν ένα από τα λίγα πράγματα που με απογοήτευσαν στα πρώτα χρόνια μου εδώ στη Μελβούρνη. Βέβαια, την ίδια στιγμή, πράγμα που κατάλαβα λίγο αργότερα, το ποδόσφαιρο down under δεν θεωρείται όπως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο και, κυρίως, στην Ευρώπη ο βασιλιάς των ομαδικών αθλημάτων. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία σταδιακή άνοδος, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Τι θα μπορούσε κατά τη γνώμη σου να αλλάξει;
Όπως αναφέρθηκα ένα από τα βασικά προβλήματα είναι οι εγκαταστάσεις. Δεν υπάρχουν για τις περισσότερες ομάδες επαρκής χώροι για τις προπονήσεις των ποδοσφαιρικών τμημάτων. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην δίνεται η ανάλογη προσοχή στις ακαδημίες που είναι ο πιο σημαντικότερος τομέας. Αν οι ομάδες δώσουν μεγάλη βάση στην ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής ώστε να γίνεται πιο «επαγγελματική» δουλειά, θα έχουν μεγάλο κέρδος στην πάροδο του χρόνου καθώς θα βγάζουν δικούς τους παίκτες για να αντιπροσωπεύσουν την αντρική ομάδα. Οι διοικήσεις των ομάδων κατά συνέπεια και το τεχνικό τιμ θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να φοβούνται την ιδέα προώθησης νεαρών ποδοσφαιριστών. Αυτό διδάχτηκα όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Αν μπορούσα να αναφερθώ σε κάποια παραδείγματα θα έλεγα, ρίξτε μια ματιά στο πώς δουλεύει όλα αυτά τα χρόνια ο Άγιαξ, πώς ο Τζον Φαν Σιπ κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αλλάξει φιλοσοφία στην εθνική μας ομάδα ρισκάροντας και ποντάροντας στους νέους αλλά και πώς οι μεγαλύτεροι σύλλογοι του παγκόσμιου χάρτη δίνουν μεγάλη βάση στο σκάουτιγκ ταλέντων μικρής ηλικίας. Θα πρέπει οι ομάδες, τέλος πάντων, να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στις ακαδημίες και να επενδύσουν εκεί. Την ίδια στιγμή γνωρίζω, όμως, ότι υπάρχει και ένας παράτυπος κανονισμός. Είναι η μετακίνηση των ποδοσφαιριστών που χαλάει τη δουλειά και αυτό πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε. Θεωρώ άδικο οι μεγαλύτερες θεωρητικά ομάδες να παίρνουν με ασήμαντο ως μηδαμινό ποσό παίκτες ταλέντα από τις μικρότερες θεωρητικά ομάδες. Θα πρέπει να βρεθεί μία λύση, γιατί από αυτό θα βγει κερδισμένο το αυστραλιανό ποδόσφαιρο και κυρίως η εθνική ομάδα που θα έχει μεγαλύτερη επιλογή κυρίως νεαρών παικτών.
Ο λαός μας λέει ότι το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει. Αυτό φαντάζομαι ισχύει στην δική σου περίπτωση και αναφέρομαι στα τρίδυμα παιδιά σου που πλέον πριν συμπληρώσουν τα 20 έχουν ανδρωθεί με ομάδες του NPL. Πώς στα αλήθεια επηρέασες να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο τον Γιώργο, τον Στέφανο και τον Μάριο;
Ναι, έτσι συμβαίνει συνήθως. Η αγάπη μου μεταδόθηκε στα παιδιά, γιατί ο τρόπος ζωής μου περιστρεφόταν γύρω από το ποδόσφαιρο. Αυτό είχε ως επακόλουθο να συγκρατήσουν εικόνες από την τρυφερή παιδική ηλικία και έπειτα να θέλουν να ασχοληθούν ενεργά στον ελεύθερο τους χρόνο. Ομολογώ ότι ήθελα και εγώ να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι γιατί δεν θα ήθελα ποτέ να μπλέξουν σε άσχημες καταστάσεις και από εκεί και πέρα αν έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα.
Πιστεύεις ότι πλέον με ό,τι έχεις δει ως τώρα μπορούν να τα καταφέρουν;
Υπάρχει αγάπη για το ποδόσφαιρο και από τα τρία μου παιδιά, έχουν τις βάσεις που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ψηλά αλλά όλα εξαρτώνται από αυτούς κατά πόσο θα δουλέψουν για να το καταφέρουν. Το σημαντικότερο πράγμα, όμως, για μένα είναι πάνω απ’ όλα να έχουν υγεία και να αποφύγουν σοβαρούς τραυματισμούς.
Τα τελευταία δύο χρόνια απέχεις από την προπονητική. Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να αναλάβεις κάποιο ρόλο;
Αυτή τη στιγμή θέλω να παρακολουθήσω την πορεία των παιδιών μου, γιατί είναι σε μία μεταβατική περίοδο, ιδιαίτερα κρίσιμη για την καθιέρωσή τους σε αυτό το επίπεδο. Αισθάνομαι την ανάγκη περισσότερο ως πατέρας να είμαι δίπλα τους σε οτιδήποτε με χρειαστούν. Την ίδια στιγμή, όμως, επιθυμώ την επιστροφή μου στα γήπεδα παίρνοντας κάποιο ρόλο σε ομάδα.
Στέλιο οι ημέρες που βιώνουμε με την πανδημία του κορονοϊού έχουν φέρει τεράστια ανατροπή στις ζωές μας και, προφανώς, αυτό θα επηρεάσει και τον αθλητισμό. Πώς βλέπεις την επόμενη μέρα όταν επανέλθει η κανονικότητα;
Πιστεύω ότι σίγουρα θα επηρεάσει τον αθλητισμό, αλλά είναι δύσκολο να εκτιμήσω πόσο σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις. Αυτό που επιθυμώ κατά κύριο λόγο, είναι όταν επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς η ζωή μας να δω όλο αυτό τον κόσμο και τους αθλητές πίσω υγιείς και δυνατούς. Από εκεί και πέρα, πιστεύω θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.