Όταν γνωρίσει κανείς από κοντά τους γονείς της Ιωάννας Παναγιώτου (Joanne Shanahan), η οποία βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Αδελαΐδα, το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι οι αρχές και τρόπος με τον οποίο μεγάλωσε και γαλουχήθηκε από την οικογένειά της η αδικοχαμένη αξιωματικός της Αστυνομίας Νότιας Αυστραλίας συνέβαλαν σημαντικά ώστε η ίδια να γίνει μετέπειτα μια στοργική μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας και μια ιδιαίτερα ξεχωριστή προσωπικότητα που όλοι αγαπούσαν και θαύμαζαν στην Πολιτεία.
Αξιοπρεπείς, ευγενικοί, γλυκομίλητοι και φιλόξενοι, παρά τη θλίψη και το σοκ της «επόμενης ημέρας», ο κ. Νίκος και η κ. Χριστίνα Παναγιώτου μας άνοιξαν το σπίτι τους για να μοιραστούν μαζί μας τη δική τους ιστορία και να μας κάνουν να γνωρίσουμε καλύτερα, μέσα από τα δικά τους μάτια, το παιδί τους που έφυγε τόσο ξαφνικά.
«Ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι χάσαμε το κορίτσι μας, την Ιωάννα μας, το καμάρι μας» λέει συντετριμμένος ο 87χρονος πατέρας της Ιωάννας. Ο ίδιος γεννήθηκε στο χωριό Λαχανιά Ρόδου σε μια φτωχή οικογένεια και αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, το Δεκέμβριο του 1955 σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσει στην Αυστραλία με το πλοίο «Κερύνεια», αναζητώντας μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο, αλλά και για να βοηθήσει τις αδελφές του πίσω στο νησί.
Ο νεαρός τότε Νίκος άρχισε να εργάζεται στην αυτοκινητοβιομηχανία Holden και μέσα σε λίγα χρόνια με την εργατικότητα και το ήθος του κατόρθωσε να γίνει επιθεωρητής και να αποκτήσει πολλαπλές διευθυντικές θέσεις.
Το 1957 γνώρισε και παντρεύτηκε την νεαρή Χριστίνα Βασιλογιαννακοπούλου, από την Χρυσοκελαριά (Κορώνη) Μεσσηνίας.
Μαζί απέκτησαν τρεις κόρες. Την Κατίνα, την Ιωάννα και την Γεωργία.
Η Ιωάννα γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1964, και ήταν το μεσαίο παιδί της οικογένειας.
«Η Ιωάννα μας από μικρή είχε κάτι που δεν μπορούσε κανείς να εξηγήσει, λες και είχε γεννηθεί με όλα τα χαρίσματα που θα ήθελε κάθε γονιός για το παιδί του. Η αλήθεια είναι ότι της είχαμε αδυναμία γιατί από μικρή ήταν ένα κοριτσάκι πρόσχαρο, κοινωνικό, πάντα πρόθυμο, που αγαπούσε τον κόσμο, τους ανθρώπους και τη ζωή.
Σε κέρδιζε με το χαμόγελό της. Είχε προσωπικότητα, είχε ταλέντο, ευχέρεια του λόγου και ήξερε πώς να συμπεριφέρεται με πειθαρχία ώστε να καταφέρνει πάντα αυτό που έβαζε στόχο στη ζωή της» λέει ο πατέρας της, ο οποίος αυτές τις δύσκολες ώρες έχει δίπλα του εκτός από την πολυαγαπημένη του σύζυγο Χριστίνα, την αδελφή του Ειρήνη, τις δύο κόρες του, Κατίνα και Γεωργία καθώς και πλήθος συγγενών και φίλων που από την πρώτη στιγμή της είδησης του θανάτου της Ιωάννας, έτρεξαν στο πλευρό της οικογένειας.
ΤΑ ΑΝΕΜΕΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
«Η αδελφή μου ήταν η μικρή επαναστάτρια της οικογένειας, αλλά συνάμα τόσο γλυκιά και χαρισματική που ό,τι σκανταλιά ή ζαβολιά κι αν έκανε, οι γονείς μας αλλά και εμείς ακόμα, την συγχωρούσαμε» λέει η 62χρονη αδελφή της Ιωάννας, Κατίνα, η οποία, όντας αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία, είχε αναλάβει να φροντίζει τις δύο μικρότερες αδελφές της όταν οι γονείς τους έλειπαν στις εργασίες τους.
Με τη μικρή της αδελφή Γεωργία, με την οποία η Ιωάννα είχε μόλις 14 μήνες διαφορά, οι δυο τους είχαν μοιραστεί πολλές ευχάριστες αλλά κι αστείες στιγμές, τις οποίες τώρα εκείνη θυμάται με αγάπη.
Για την ντροπαλή Γεωργία, η Ιωάννα ήταν η ασπίδα που την προστάτευε κάτι που συνεχίστηκε και αργότερα όταν πλέον οι δυο κοπέλες ενηλικιώθηκαν.
«Είναι τόσες πολλές οι σκανταλιές και οι ιδιαίτερες στιγμές που περάσαμε μαζί με την αδελφή μου. Δυνατή και πάντα αποφασισμένη να περάσει το δικό της, όταν έβαζε κάτι στο μυαλό της η Ιωάννα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το κάνει. Θυμάμαι όταν ήμασταν μικρούλες για παράδειγμα, εκείνη είχε τύχει να δοκιμάσει ούζο, το οποίο φυσικά σαν παιδάκι δεν επιτρεπόταν να πιει, αλλά επειδή της άρεσε δεν ήταν λίγες οι φορές που πήγαινε στη μαμά μας προσποιούμενη πως έχει πονόδοντο μήπως και της δώσουν λίγο ούζο. Επίσης, κάθε Χριστούγεννα όταν καταλάβαινε ότι η μαμά είχε κρύψει τα δώρα μας, μόλις μέναμε μόνες στο σπίτι η αδελφή μου έτρεχε από τη χαρά της να τα ανοίξει γιατί δεν άντεχε να περιμένει. Δεν φοβόταν τίποτα και σε αντίθεση με την καριέρα που ακολούθησε αργότερα, τότε δεν την πείραζε καθόλου να μην ακολουθεί τους νόμους και να κάνει τέτοιες μικρές “παρανομίες”. Αλλά κοιτώντας πίσω υποψιάζομαι πως ίσως και να τις έκανε ακριβώς επειδή γνώριζε πως την λατρεύαμε όλοι και δεν μπορούσε κανείς να της θυμώσει ή να της χαλάσει χατίρι. Εμένα με έκανε ό,τι ήθελε μέχρι που με μεγαλώσαμε αλλά την ίδια στιγμή δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνει και εκείνη τα πάντα για να βοηθήσει τους άλλους όταν την είχαν ανάγκη» λέει η 54χρονη Γεωργία.
Η Ιωάννα φοίτησε στο Unley Highschool και από μικρή ξεχώρισε για τις επιδόσεις της στα μαθήματα, αλλά και τα σπορ. Της άρεσε να παίζει netball και ποδόσφαιρο. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των συμμαθητών της και αγαπημένο παιδί των δασκάλων της.
«Η Ιωάννα ήταν από τις καλύτερες μαθήτριές μου τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να ξεχωρίζει για το ήθος και τον χαρακτήρα της. Την θυμάμαι να μου λέει διαρκώς ότι όνειρό της ήταν να γίνει αστυνομικός. Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι θα τα κατάφερνε» λέει στον «Νέο Κόσμο» ένας από τους καθηγητές της, ο εκπαιδευτικός Παναγιώτης Φωτάκης.
«ΠΑΤΕΡΑ ΘΑ ΓΙΝΩ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ»
Στα 16 της η Ιωάννα αποφασίζει να αφήσει το σχολείο και ανακοινώνει στους γονείς της το όνειρό της να γίνει αστυνομικός.
«Γιατί παιδάκι μου αυτό το επάγγελμα; Είναι σκληρό και δύσκολο» της είχε πει τότε ο πατέρας της, αλλά εκείνη ήταν αποφασισμένη.
Η Ιωάννα γίνεται δεκτή στην SAPOL (South Australian Police) το 1981.
Αποφασισμένη και πειθαρχημένη, κατά την διάρκεια της 39χρονης πετυχημένης καριέρας της, προάγεται σε ανώτερες θέσεις του αστυνομικού σώματος, ενώ ταυτόχρονα ξεκινά σπουδές στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αδελαΐδας για να εμπλουτίσει τις γνώσεις και το βιογραφικό της.
Το 1983 γνωρίζει και ερωτεύεται τον Αυστραλό συνάδελφό της Peter Shanahan.
Το ζευγάρι παντρεύεται το 1988.
«Ήταν ο έρωτας της ζωής μου. Μια πανέμορφη γυναίκα με υπέροχη ψυχή. Την λάτρευα και την θυμάμαι πάντα να μου λέει δύο πράγματα. Να είμαστε καλοί άνθρωποι και να βοηθάμε τους άλλους» λέει ο Peter, ο οποίος ήταν οδηγός του οχήματος όταν συνέβη το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή της πολυαγαπημένης του συζύγου.
Η 55χρονη ανώτατη αξιωματικός της Αστυνομίας Νότιας Αυστραλίας, έχασε τη ζωή της στο φρικιαστικό δυστύχημα που έλαβε χώρα στη διασταύρωση των Cross και Fullarton Rds στην περιοχή Urrbrae, αμέσως μετά τις 1.30 το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου.
Το αυτοκίνητο Holden SUV της αξιωματικού συγκρούστηκε με το όχημα ενός 20χρονου που έτρεχε στη λεωφόρο με ιλιγγιώδη ταχύτητα, εκτινάχθηκε στον αέρα και προκάλεσε το θάνατο της ομογενούς.
Ο σύζυγος της Ιωάννας, Peter, τραυματίστηκε ελαφρά και έχει ήδη επιστρέψει στο σπίτι και στα δύο του παιδιά, καρπό του έρωτα του με την Ιωάννα, τον Νικόλαο και την Ελένη, τα οποία μεγάλωσαν με τους γονείς τους αλλά και με την αμέριστη αγάπη και φροντίδα των γονιών της Ιωάννας.
«Χωρίς τη στήριξη, τη συμπαράσταση και την αγάπη των γονιών μου και του συζύγου μου, δεν θα είχα καταφέρει όλα όσα έχω καταφέρει. Τους χρωστάω πολλά για όλα όσα έκαναν για εμένα και την οικογένεια μου» είχε πει χαρακτηριστικά η Ιωάννα σε ομιλία της σε εκδήλωση για την Γιορτή της Γυναίκας πριν από μερικά χρόνια.
Για τους γονείς της Ιωάννας, όμως, το να βοηθήσουν στην ανατροφή των εγγονών τους ήταν φυσική συνέπεια της δικής τους ύπαρξης και το απολύτως αυτονόητο.
«Για μας ήταν χαρά και ευτυχία να έχουμε τα εγγονάκια μας κοντά μας κάθε μέρα, να τα χαιρόμαστε και να τα μεγαλώνουμε. Τα πηγαίναμε σχολείο, γυρίζαμε έπειτα σπίτι, μαθαίναμε ελληνικά παιδικά τραγούδια μαζί, μαγειρεύαμε και τρώγαμε σαν οικογένεια. Η Ιωάννα μας λάτρευε την Ελλάδα, τις παραδόσεις μας, την πατρίδα μας και τον μουσακά της θείας της Ειρήνης» λέει με συγκίνηση η κ. Χριστίνα, η οποία μαζί με τον σύζυγό της έκανε τα πάντα ώστε το παιδί τους με τη σειρά του να καταφέρει να κάνει τα δικά του όνειρα πραγματικότητα.
Την ίδια στιγμή, η Ιωάννα, εργάστηκε σκληρά με αφοσίωση και δυναμισμό σε διαφορετικές βαθμίδες και τμήματα της Αστυνομίας, επιδεικνύοντας σημαντικό έργο στην στήριξη και προστασία θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.
«Η Ιωάννα ήταν αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να προστατέψει τους αδύνατους, τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας στην πολιτεία μας. Εργάστηκε σκληρά ώστε να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες για μια πιο ασφαλή κοινωνία και αφήνει πίσω της ένα πολύ σημαντικό έργο. Στόχος μας να συνεχίσουμε αυτό που εκείνη τόσο ήθελε. Σαν άνθρωπος ήταν γεννημένη αρχηγός αλλά συνάμα ήταν μια όμορφη ψυχή που σέβονταν όλοι όσοι είχαν την χαρά και την τύχη να την γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί της» λέει η ομογενής κ. Μαρία Χαγιά, διευθύντρια του κυβερνητικού οργανισμού Women’s Safety Services που ασχολείται με ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας.
Το 2002 η Ιωάννα προήχθη σε επιθεωρήτρια και μετέπειτα σε ανώτατη αξιωματικό.
Το 2019 βραβεύθηκε από την Αστυνομία Νότιας Αυστραλίας, για τις πολύτιμες υπηρεσίες και την συνεισφορά της στο κοινωνικό σύνολο ενώ τους τελευταίους μήνες ασχολήθηκε με την καμπάνια επιμόρφωσης του κοινωνικού συνόλου για την εξάλειψη του ιού COVID-19.
«Χάσαμε όχι μόνο μια από τις πιο εξαιρετικές συναδέλφους αλλά και έναν υπέροχο άνθρωπο. Θα μας λείψει πολύ» είπε ο Επικεφαλής του Αστυνομικού Σώματος Νότιας Αυστραλίας, Grant Stevens, μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του όταν ανακοίνωνε τις λεπτομέρειες του θανάτου της Ιωάννας.
Το βράδυ της Δευτέρας, η Αστυνομία Νότιας Αυστραλίας, στη μνήμη της αδικοχαμένης αξιωματικού, αποφάσισε να προχωρήσει στο φωταγωγισμό των πιο σημαντικών κτιρίων της πόλης, μεταξύ των οποίων, το κτίριο του Δημαρχείου Αδελαΐδας, την Εθνική Πινακοθήκη, το στάδιο Adelaide Oval και το Adelaide Entertainment Centre.
Έχουν περάσει μόλις λίγα 24ωρα και κανείς ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει ότι η Ιωάννα δεν βρίσκεται πια κοντά μας.
Όμως η δυναμική γυναίκα με τη χρυσή καρδιά και το πλούσιο βιογραφικό, αφήνει πίσω της μια τεράστια παρακαταθήκη για τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους, την κοινωνία που την λάτρευε και την ευγνωμονούσε για το έργο της και, φυσικά, για τα δυο της αγαπημένα παιδιά, το μεγαλύτερο της κατόρθωμα, τον 24χρονο Νικόλαο και την 22χρονη Ελένη.
«Η μητέρα μας ήταν ένας δυνατός άνθρωπος που νοιαζόταν για όλους. Το σπίτι μας ήταν μονίμως ανοικτό και η ίδια ήταν πραγματική πηγή έμπνευσης όχι μόνο για εμάς, τα παιδιά της, αλλά και για όποιον την γνώριζε. Σ’ αγαπώ μαμά μου. Μην ανησυχείς, θα προσέχω και θα στρώνω κάθε πρωί το κρεβάτι μου» λέει με το ίδιο λαμπερό χαμόγελο που μάλλον κληρονόμησε από την μητέρα του, ο γιος της Ιωάννας, Νικόλαος.
Ίσως όμως να υπάρχει μια και μοναδική φράση που να κλείνει μέσα της και να περιγράφει καλύτερα από κάθε άλλη όλα όσα εμείς θέλουμε αλλά δεν βρίσκουμε τα λόγια να πούμε για την αγαπημένη μας Ιωάννα.
«Η μαμά μας ήταν η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου» λέει με δάκρυα στα μάτια, η κόρη της Ελένη.
Καλό ταξίδι Ιωάννα.