Οι εθελοντές είναι εκείνοι που με ιδιαίτερη συνέπεια και ευαισθησία στις ανάγκες της εποχής, που δημιουργεί ο κοινωνικός αποκλεισμός της πανδημίας, κρατούν τηλεφωνική συντροφιά στους ηλικιωμένους μας, ώστε να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται τις ψυχολογικές συνέπειες του δικού τους αποκλεισμού.  Όπου αυτό δεν είναι εφικτό, με συγκινητικά γράμματα γεμάτα ενδιαφέρον και αγάπη έχουν εκφράσει την συμπαράστασή τους στους αγαπημένους ηλικιωμένους φίλους τους.

‘‘Ο ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ αλλάζει τις Κοινωνίες, Αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων.’’ – ‘‘ Volunteer  changing communities, volunteer changing lives.’’ Αυτό είναι το μύνημα της εβδομάδος του εθελοντή για φέτος.

Είναι αλήθεια. Αυτοί είναι οι εθελοντές μας.  Γνωρίζουν πως να φέρνουν το καλό, την αλλαγή  στην κοινωνία που ζουν και στις ζωές τόσο των ανθρώπων που επισκέπτονται, όσο και των ανθρώπων που συναντούν στον δρόμο της ζωής τους.

Οι εθελοντές μαρτυρούν το καλό του εθελοντισμού στον ίδιο τον εθελοντή.  Η κ. Άννα Παρέλη μας είπε: ‘’Ο εθελοντισμός με βοήθησε να αποκτήσω περισσότερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό μου και να γίνω καλύτερη. ……. Κάθε φορα φεύγω λίγο πλουσιότερη, λίγο σοφότερη κι αυτό το χρωστάω στην οικογένεια της ΠΡΟΝΟΙΑΣ.’’

Καθώς οι συνθήκες της πραγματικότητάς μας έχουν διαμορφωθεί λόγω πανδημίας, η ΠΡΟΝΟΙΑ βρήκε τον τρόπο να τιμήσει τους εθελοντές της, δίνοντάς τους τον λόγο στο Ραδιοφωνικό της πρόγραμμα της Τετάρτης 20 Μαϊου, με την ευκαιρία της Εθνικής Εβδομάδας του Εθελοντή. Παρακάτω καταγράψαμε λίγα από όσα ωραία μας είπαν:

Μαρία Αντωνοπούλου: ….

Οι γυναίκες τις ηλικίας μου μάθαμε να ζούμε με το ‘’πρέπει’’. Πρέπει να κάνουμε ότι λένε οι γονείς, πρέπει να υπακούμε τους αδελφούς, πρέπει να προσέχουμε τα μικρότερα αδέρφια, μετά πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για την οικογένεια να μείνει δεμένη.  Όλο πρέπει, πρέπει, πρέπει. Με τον εθελοντισμό δεν υπάρχει ‘’πρέπει’’, υπάρχει το ‘’θέλω’’, αυτό που μου αρέσει, αυτό που χαίρομαι και αγαπώ.  Στο κέντρο του Balwyn της ΠΡΟΝΟΙΑΣ είμαι για 14 χρόνια. Εκεί συνάντησα ανθρώπους αξιόλογους, σοφούς, καλοσυνάτους από όλη την Ελλάδα. …. Άνθρωποι που με την μάτια τους και μόνο να σου λένε ευχαριστώ και ανυσυχούν για σένα όταν δεν σε δουν. …… Από το εθελοντικό μου έχω γίνει πιο χαρούμενος άνθρωπος, δίνω και παίρνω αγάπη. …….

___Μίνα Κάστος: Προσωπικά ένιωσα από πολλά χρόνια πως η ζωή μου με οδηγούσε στην κοινωνική προσφοά. ….. Τελικά έφτασα στο στάδιο της ζωής μου που επιτέλους μπορούσα να αφιερώσω το χρόνο σε αυτό που τόσο επιθυμούσα.

Δεν περίμενα όμως ν’ αλλάξει τόσο πολύ η ζωή μου και γι αυτό ευχαριστώ το πρόγραμμα Εθελοντών της ΠΡΟΝΟΙΑΣ που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω έναν άνθρωπο γεμάτο ζωή, απέραντη αγάπη για τον συνάνθρωπό της και με πολύ-πολύ χιούμορ!  Μαζί με την αγαπημένη μου κυρία, που με περιμένει στην πόρτα, μήπως δεν ακούσει το κουδούνι, πίνουμε το καφεδάκι μας και αν δούμε λίγο ήλιο πάμε σε μια κοντινή καφετέρια.  Όταν αισθάνεται καλά, γιατί κάθε μέρα δεν είμαστε το ίδιο, πηγαίνουμε στο club των ηλικιωμένων όπου βρίσκει συντροφιά με την παλιά της παρέα και για μένα είναι σαν να μπαίνω σ’ ένα παλάτι γεμάτο χρυσάφι, γιατί αυτά που μοιράζομαι με αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους εμπλουτίζουν αφάνταστα τη ζωή μου.  Έτσι, εγώ και η κυρία μου ζούμε μαζί μια πολύ θετική και όμορφη εμπειρία που φέρνει το χαμόγελο και στις δύο μας. ……

Επίσης σαν εκπαιδευτικός, έχω μια εξαιρετική ευκαιρία να μεταφέρω στους μαθητές μου τις όμορφες εμπειρίες μου σαν εθελόντρια και πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει ο εθελοντισμός στη ζωή τους. ….Στην διδασκαλία μου, μέσα από συγκινητικές ιστορίες για τον ηλικιωμένο παπού και γιαγιά, ….. βλέπω τα μάτια των παιδιών να δακρύζουν …….. Έτσι μέσα από αυτές τις στιγμές προσπαθώ να τους εμπνεύσω και να νοιώσουν πως μπορούν και αυτοί να προσφέρουν με την σειρά τους λίγη συμπόνια , αγάπη και ανακούφιση στους ηλικιωμένους μας.  Θα τους κάνει καλό !!

 

Αθηνά Ραφτοπούλου:

Αθηνά Ραφτοπούλου:

Είμαι εθελόντρια περίπου 16 χρόνια. Έχω παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια και προγράμματα, δηλαδή πήρα μια κανονική εκπαίδευση. ….Άρχισα με επισκέψεις σε γηροκομεία και αργότερα σε σπίτια.  Γνωρίζεις ωραίους ανθρώπους ,καθημερινούς, απλούς ευγενείς και με αξιοπρέπεια. ….. Βλέποντας στα πρόσωπα τους την χαρά, να γελούν τα μάτια τους ακόμα και τα αυτιά τους, μου έδιναν κουράγιο και την χαρά να συνεχίσω να τους επισκέπτομαι.  Γίναμε φιλές με γέμιζαν ευχές. Χαίρονται να τους διηγούμαι ιστορίες, αστεία και με κοιτάν στα μάτια να μη σταματήσω.  Μοιραζόμαστε διάφορα συναισθήματα, χαρά λύπη αγωνία ερωτηματικά και ότι άλλο βάζει ο νους σου.  Ο καθένας και μια ιστορία, μια ιδιαίτερη μορφή.  Έμαθε να μοιράζομαι διάφορα πράγματα κρυμμένα μέσα μου.  Γίναμε φίλες.  Όταν έφευγα ένιωθα χαρά διότι έδωσα κάτι που θα την κρατήσει ως την επόμενη επίσκεψη που την περίμενα και γω η ίδια με πολλή χαρά.  Εθελοντισμός σημαίνει δίνω και παίρνω.  Ένα καθημερινό αλισβερίσι.  Γνωρίζεις άλλους ανθρώπους …… ξεφεύγεις από την ρουτίνα σου. Παίρνεις περισσότερα από όσα δίνεις. Πιστέψτε με.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια μιας πολύ γλυκιάς κυρίας. -Αθήνα, μου είπε, είσαι το παναντόλ μου.  Και μιαν άλλη ηλικιωμένη φίλη έλεγε στα παιδιά της: -Η Αθήνα είναι της οικογένειας.  Η σημερινή κυρία που επισκέπτομαι μου λέει: – Πότε επιτέλους θα τελειώσουν αυτοί οι περιορισμοί με το κορώνα virus, δε βλέπω κανέναν άλλον άνθρωπο εκτός από εσένα Αθηνά μου.

Ο ηλικιωμένος πάντα περιμένει, πάντα περιμένει κάτι.  Για μας είναι πολύ λίγο μια επίσκεψη ή ένα τηλέφωνο, για αυτόν είναι πολύ.  Γίνε εθελοντής να γεμίσει καρδιά σου χαρά και ανθρωπιά.

Τζένη Μάντης:

Με μεγάλη μου χαρά επισκέπτομαι μια καλόκαρδη ηλικιωμένη γιαγιούλα που με περιμένει στην πόρτα της κάθε Τετάρτη.

Είμαι τυχερή.  Νοιώθω οτι έχω την πιο υπέροχη κυρία του κόσμου.

Πίνουμε καφεδάκι και κουβεντάζουμε για διάφορα θέματα.  Το μυαλό της το έχει τετρακόσια καί έχει γράψει πολλά ποιήματα για την ζωή της στην Ελλάδα και στην Αυστραλία και τα διαβάζουμε.  Χαίρομαι που μπορώ και προσφέρω την αγάπη μου και τον ελεύθερο χρόνο μου σε αυτή την υπέροχη κυρία.

Νικολαΐδης Αντώνης:  …. Όταν ρωτήθηκα από την υπεύθυνη,  -γιατί θέλεις να γίνεις εθελοντής;  δεν έχασα καθόλου χρόνο και της απάντησα, -για την ψυχική μου ευχαρίστηση, γιατί 50 χρόνια στο fish μάρκετ δούλεψα για την τσέπη μου. Τώρα που ελευθερώθηκα από τη δουλειά θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό, χωρίς (οικονομικές) απολαβές.  ……..

Επισκεπτόμενος διάφορους ανθρώπους ηλικιωμένους και υπερήλικες στο γηροκομείο γνώρισα από κοντά πόσο ανάγκη έχουν και θέλουν την συντροφιά μας και χαίρονται τόσο πολύ που ζητούν το πότε θα τους επισκεφτώ ξανά….

Ένα μεγάλο έπαινο στον οργανισμό που ακούει στο όνομα ΠΡΟΝΟΙΑ. … πόσο τέλεια και αποτελεσματικά δουλεύει και υλοποιεί τις υπηρεσίες του.  Επίσης και σε όσους ανθρώπους έχουν προσφέρει τον εθελοντισμό τους.

‘‘Ο ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ αλλάζει τις Κοινωνίες, Αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων.’’ – ‘‘ Volunteer  changing communities, volunteer changing lives.’’

Η ΠΡΟΝΟΙΑ είναι ευγνώμων αλλά και περίφανη για τους εθελοντές της.

Συγχαρητήρια σε όλους.  Η παρουσία τους τιμάει τον Οργανισμό.

Happy National Volunteer Week!

Χρόνια πολλά.