ΛΕΝΕ ότι “αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει”
Το “πιστεύω”…
Όπως πιστεύω ότι κάποιες φορές πρέπει “να ευλογούμε και τα γένια μας”!
ΟΣΟΙ διαβάζουν τη στήλη θα ξέρουν ότι “οδεύοντας” προς τον μισό αιώνα παρουσίας μου στα αθλητικά δρώμενα της Αυστραλίας, με πάθος για το ποδόσφαιρο, δεν είναι πλέον μυστικό ότι ποδοσφαιρικά -στην Αυστραλία πάντα- είμαι “παλιομοδίτης”…
Οπαδός και λάτρης του παλιού NSL (National Soccer League), όπου η σχέση ομάδων και φιλάθλων ήταν σχέση “ερωτική”!
Χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες. Έτσι απλά, για την ομάδα, για τα χρώματα, για την παρέα…
Η κατάσταση άλλαξε με την εμφάνιση των “αλεξιπτωτιστών” του A-League.
Παρά τις όποιες “ιδεολογικές” διαφορές με τη νέα τάξη πραγμάτων, στάθηκα και σταθήκαμε, ως “ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ”, δίπλα στην “αλλαγή σελίδας” που προέκυψε απόλυτα δικτατορικά και χωρίς κανένα σεβασμό στις “ρίζες” και την (προ)ϊστορία του Αυστραλιανού ποδοσφαίρου.
ΟΜΩΣ, παράλληλα, δεν έχανα την ευκαιρία να επισημαίνω, να σχολιάζω και να συζητώ, με αρμόδιους και (…δυστυχώς) αναρμόδιους, τα -κατά τη γνώμη μου- κακώς κείμενα του νέου εθνικού πρωταθλήματος.
Η σημερινή κατάντια του A-League, δημιούργημα των “αλεξιπτωτιστών”-τεχνοκρατών, που με “βασιλικούς” μισθούς ανέλαβαν να σώσουν (!) το ποδόσφαιρο από τον “έθνικ κίνδυνο”, με δικαιώνει κατά 100%.
ΟΜΟΛΟΓΩ, όμως, ότι με λυπεί αυτή η δ ι κ α ί ω σ η και θα προτιμούσα να είχε συμβεί το αντίθετο. Να είχα αποτύχει στις δυσοίωνες προβλέψεις μου, να πήγαιναν όλα καλά και το νέο εθνικό πρωτάθλημα, αλλά και το ποδόσφαιρο γενικά, να γνώριζαν ημέρες επιτυχιών και δόξας!
ΕΚΑΝΑ τη μακροσκελή αυτή εισαγωγή για να μπω στο “κύριο θέμα”, που δεν είναι άλλο από τις παρεμβάσεις επωνύμων με περγαμηνές, που τον τελευταίο καιρό, κάνουν δηλώσεις, καταγγέλλουν και απομυθοποιούν τη νέα τάξη πραγμάτων που μετά τη “δικτατορία” και τις ενάντια σε κάθε νομοθεσία της FIFA και της νομιμότητας αποφάσεις της…
Προχώρησε στην κατάργηση της ASF (Australian Soccer Federation) και του National Soccer League.
– Η αρχή έγινε με τον Μαρκ Βιντούκα, που σε συνέντευξή του στο ESPN, αναφερόμενος σε πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, τόνισε ότι αυτοί που διοικούν τα τελευταία χρόνια, είναι “άσχετοι με το ποδόσφαιρο”.
Είπε δηλαδή αυτά που εμείς λέμε χρόνια τώρα…
Ότι “το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι”, από την ηγεσία, από τους άσχετους που κλήθηκαν να “σώσουν” το ποδόσφαιρο.
– Ακολούθησε πριν λίγο καιρό, ο Γκρεγκ Μουρ, από τους κορυφαίους αμυντικούς των Σοκκερούς, που είπε σχεδόν τα ίδια πράγματα: “Αν το εθνικό λιγκ και το ποδόσφαιρο γενικά, δεν αλλάξουν πορεία, θα επέλθει η ολική καταστροφή”!
– Πρόσφατη και άκρως ενδιαφέρουσα και η παρέμβαση στα του ποδοσφαίρου μας μιας “παρέας’ πρώην διεθνών που πρωταγωνίστησαν στο Μουντιάλ του 2006 και ως επίσημο γκρουπ με την ονομασία Golden Generation παίρνουν πρωτοβουλίες και προτείνουν λύσεις.
Καλό, γιατί, αν μη τι άλλο, ξέρουν από ποδόσφαιρο, προέρχονται από τα “σπλάχνα” του!
Και ίσως αυτή είναι και η τελευταία ευκαιρία για να σωθεί το ποδόσφαιρο από τους αυτόκλητους “σωτήρες” του!
ΑΝ, όμως, αισθάνομαι δικαιωμένος με όλες αυτές τις εξελίξεις, δεν το κρύβω ότι η “κακή μου συνήθεια” να βλέπω διαφορετικά κάποια πράγματα και να… προβλέπω κάποια άλλα, μου δημιούργησε και “προβλήματα”:
– ΘΥΜΑΣΤΕ την ποδοσφαιρική ομάδα του CARLTON; Από την αρχή έβλεπα ότι το “ειδύλλιο” φούτι/ποδοσφαίρου, δεν έχει μέλλον.
Έγραφα, για παράδειγμα, για τον ακριβή αριθμό θεατών στα παιχνίδια του, που ήταν πολύ διαφορετικός από αυτούς που έδιναν οι του Carlton.
Θυμάμαι, μετά από έναν νικηφόρο αγώνα επί της Αδελαΐδας, σε ένα αντιποδοσφαιρικό παλαιό στάδιο της φουτικής ομάδας, βρέθηκα αντιμέτωπος με τον τσαίρμαν του Carlton, Τζακ Ράιλι.
Του έδωσα το χέρι για να τον συγχαρώ, αρνήθηκε και μου λέει θυμωμένα:
“Κάθε Δευτέρα πρωί ο “ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” είναι στο γραφείο μου και διαβάζω (!) αυτά τα άσχημα, που γράφεις για την ομάδα μας”.
Δεν απάντησα, απλά χαμογέλασα…
Και σκέπτομαι, σε κάποια από τις τωρινές μας συναντήσεις για καφέ, να τον ρωτήσω, τι έγινε το ποδοσφαιρικό Carlton; Και να μου αποκαλύψει, με ποιο “μαγικό” τρόπο διάβαζε κάθε Δευτέρα πρωί την εφημερίδα μας!
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ιστορία -τότε που το φούτι προσπαθούσε να “καπελώσει το ποδόσφαιρο- και αυτή με το ποδοσφαιρικό Collingwood.
Δεν έπρεπε να είσαι “μάγος” για να δεις ότι ούτε αυτό το “ειδύλλιο” θα είχε καλό τέλος.
Θυμάμαι υψηλόβαθμο στέλεχος της ομάδας Collingwood Warriors που προέκυψε από την συγχώνευση (;) να μου λέει:
“Στο (μικτό) συμβούλιο, είμαστε όλοι επιχειρηματίες. Συζητάμε πέντε λεπτά για ποδόσφαιρο και στη συνέχεια για μπίζνες. Σήμερα μάλιστα, που έδωσε ο Ρόουζ (πρόεδρος της φουτικής ομάδας) μια επιταγή $500.000 για τη νέα μας ομάδα”.
ΚΑΠΩΣ έτσι κυλούσε και το… παραμύθι Collingwood Warriors, μέχρι που άδοξα και πρόωρα, μπήκε και αυτή στο χρονοντούλαπο της ποδοσφαιρικής μας ιστορίας!
Αφού πρώτα μάθαμε ότι το φουτικό Collingwood δεν είχε βάλει ούτε ένα $ για τον “γάμο”…
Και ότι ο σημερινός ηγέτης ‘Εντυ Μαγκουάιαρ, βγάζει “σπυράκια” κάθε φορά που τον ρωτούν για την “φανταχτερή” εκείνη ιστορία.
Αυτά…