ΤΗΝ περασμένη εβδομάδα ασχολήθηκα με «στιγμές» του παρελθόντος και θα το ξανακάνω σύντομα, γιατί τα σχόλια ήταν θετικά.
Σήμερα θα ασχοληθώ με το παρόν…
Για την ακρίβεια, με μια ομάδα που στη σχετικά μικρή «διαδρομή» του νέου λιγκ, ήταν η ομάδα που ξεχώρισε και στον αγωνιστικό χώρο (4 εθνικά πρωταθλήματα), όσο και έξω από αυτόν.
Η ΒΙΚΤΟΡΙ, λοιπόν, είναι η… «φιλοξενούμενη» της σημερινής στήλης.
Μια Βίκτορι που, εδώ και αρκετό καιρό, δείχνει να έχει χάσει τον βηματισμό της, βλέποντας την ίδια στιγμή το «άστρο» της να δύει!
*ΜΕΤΑ από 21 παιχνίδια και πριν σταματήσει η αγωνιστική δράση, λόγω του ιού, η Βίκτορι ήταν στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας, με 20 βαθμούς!
*Μετά την απομάκρυνση του «δικού της ανθρώπου» και τεχνικού, Κέβιν Μάσκατ, η διοίκηση εμπιστεύτηκε την τεχνική ηγεσία στον Γερμανό Μάρκο Κουρζ, που έφυγε… πετυχημένος από την Αδελαΐδα.
Όμως, η «σχέση» κράτησε πολύ. Τον έδιωξαν, χωρίς να ξέρει το γ ι α τ ί, όπως μου εξομολογήθηκε ο ίδιος, ένα πρωί που πίναμε καφέ στο «OneThirtyTwo».
Όπως έμαθα αργότερα, τον έδιωξαν γιατί δεν τον ήθελαν οι παίκτες (κάποιοι από αυτούς, για την ακρίβεια).
Του το είπα και χαμογέλασε αινιγματικά! «Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος» σκέφτηκα…
*Τη θέση του Κουρζ, πήρε προσωρινά, ο Ισπανός Carlos Salvachua, μέλος του τιμ των τεχνικών της Βίκτορι και, για ένα διάστημα, βοηθός του Μάσκατ.
Χωρίς επιτυχία όμως και αυτή η συνεργασία και η επιστροφή του Ισπανού στην πατρίδα του, μετά από πέντε μήνες στον πάγκο της Βίκτορι, μάλλον δεν στεναχώρησε κανέναν…
*Το κενό, λόγω της πανδημίας, ήταν μια καλή ευκαιρία για την Βίκτορι, να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, να οργανωθεί και, με σωστή στρατηγική, να επιστρέψει δριμύτερη, με στόχο να καλύψει το χαμένο έδαφος, με την επανεκκίνηση.
Και το πιο ε π ε ί γ ο ν από όλα, να βρει έναν προπονητή στα μέτρα της.
Έναν προπονητή που θα φέρει τα «κάτω-πάνω», οδηγώντας την πάλαι ποτέ μεγάλη ομάδα, στη θέση που της αξίζει.
ΟΥΤΕ και αυτό έγινε όμως…
Νέος προπονητής, προσωρινός και αυτός, θα είναι έως το τέλος της σεζόν, με την επανεκκίνηση να υπολογίζεται για τα μέσα Ιουλίου, ο βετεράνος μέσος της ομάδας, Γκραντ Μπρέμπνερ!
Δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο. Καλός παίκτης ήταν, όμως το πόσο καλός (… προσωρινός) προπονητής είναι, μένει να το δούμε…
ΕΚΕΙΝΟ που με εξέπληξε στην όλη ιστορία είναι ότι η Βίκτορι, κορυφαία μαζί με την Σίδνεϊ ΦΚ, ποδοσφαιρική δύναμη της χώρας, καταφεύγει σε η μ ί μ ε τ ρ α και όχι σε ασφαλή μέτρα που θα την βγάλουν από το «λούκι» της μετριότητας.
Μεταξύ μας, όμως, δικό τους είναι το πρόβλημα, ας το λύσουν όπως θέλουν.
ΠΡΟ ημερών έκανα, με παρέα φίλων, μια συζήτηση γύρω από τα «προπονητικά προβλήματα» της Βίκτορι και πάνω στην κουβέντα, ρωτήθηκα ποιον θα επέλεγα εγώ για την τεχνική ηγεσία της.
– «Τον Γιώργο Δώνη» απάντησα, χωρίς πολύ σκέψη.
Πολύπειρος, με θητεία σε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, ΑΠΟΕΛ και εμπειρίες στους πάγκους των πάμπλουτων Αλ Χιλάλ και Αλ Σαρία, της Αραβικής Χερσονήσου.
Ως ποδοσφαιριστής φόρεσε τις φανέλες των ΠΑΟ και ΑΕΚ και στην Αγγλία έκανε εντυπωσιακό πέρασμα, φορώντας τις φανέλες των Μπλάκμπερν Ρόβερς και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.
ΟΧΙ, δεν ανέλαβα μάνατζερ του Δώνη, που σε λίγο καιρό θα είναι ελεύθερος από τους «πράσινους – που, αν δεν κάνω λάθος, έχουν βρει αντικαταστάτη του.
Απλά, πιστεύω ότι είναι μακράν, ο καλύτερος από τους διαθέσιμους στην Αυστραλία τεχνικούς και γιατί το CV του, εμπνέει εμπιστοσύνη και σεβασμό!
Και συμπληρώνω, γιατί πιστεύω ότι η Βίκτορι παραμένει μεγάλος σύλλογος και έφτασε στην κατάκτηση των τεσσάρων τίτλων, γιατί… τ ο λ μ ο ύ σ ε το διαφορετικό και τις εκτός αυστραλιανών συνόρων εκπλήξεις!
ΤΑ γράφω όλα αυτά γνωρίζοντας ότι η Βίκτορι μίλησε πριν λίγο καιρό με τον τεχνικό της Γκλόρι, Τόνι Πόποβιτς, ο οποίος δέχτηκε, αλλά το ντιλ δεν προχώρησε γιατί η ομάδα της Μελβούρνης, δεν δέχτηκε να… «υπογράψει» και τους δυο γιους του Πόποβιτς!
Επιμένοντας… «Κροατικά», έμαθα, ότι η Βίκτορι, έστρεψε το ενδιαφέρον της προς τον Άντε Μίλισιτς, τον οποίο δημοσιογραφικές πληροφορίες, φέρουν να έχει συμφωνήσει με την νέα ομάδα της ΝΝΟ…
«Μύλος» έτσι; Τη στιγμή που υπάρχει η λύση Γιώργος Δώνης!…
ΣΥΝΕΧΙΖΩ με Βίκτορι και μια είδηση που ξάφνιασε τους φίλους της ομάδας.
Αναφέρομαι στην ξαφνική αποχώρηση από την ομάδα, του Jim Christo. Ο ελληνικής καταγωγής Μάρκετινγκ μάνατζερ, «κολλητός» του τσαίρμαν Άνθονι Ντι Πιέτρο και του πρώην τεχνικού Κέβιν Μάσκατ, ήταν αυτός που έφερνε $$$$$ και χορηγούς στην ομάδα, οργανώνοντας τα ανεπανάληπτα President’s Lunch’s, με την συμμετοχή ποδοσφαιρόφιλων και μη, που συχνά ξεπερνούσαν τους 1000!
Άλλη μια απώλεια για την Βίκτορι. Πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μου…
Για την αποχώρηση του Jim Christo, ακούστηκαν πολλά σενάρια. Ο ίδιος βάζει τα πράγματα στη σωστή τους βάση, δηλώνοντας στην εφημερίδα μας:
«Ηλία, δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Οι σχέσεις μου με την ομάδα, είναι άριστες και έτσι θα παραμείνουν.
Απλά, μετά από 13 χρόνια αποφάσισα να ασχοληθώ με την εταιρία μου (Cleaning Company)».
-Αυτά γενικώς, για την κάποτε, σούπερ Βίκτορι με την ευχή να βρει σύντομα το σωστό της βηματισμό, τον κατάλληλο προπονητή και -το πιο δύσκολο- τον αντικαταστάτη του Jim Christo!