Το θέμα έφερε πάλι στην επικαιρότητα έρευνα παγκοσμίου βεληνεκούς, σύμφωνα με τα ευρήματα της οποίας οι γυναίκες της Αυστραλίας είναι οι πλέον δικαιωμένες οικονομικά στον κόσμο.

Η Αυστραλία ήλθε πρώτη μεταξύ 128 χωρών με βασικά κριτήρια την πρόσβαση των γυναικών στην παιδεία, την ίση αμοιβή μεταξύ των δύο φύλων, τη φροντίδα παιδιών και την πολιτική κατά των διακρίσεων.

Οι επόμενες τέσσερις χώρες που διακρίθηκαν, αμέσως μετά την Αυστραλία, ήταν η Νορβηγία, η Σουηδία, η Φιλανδία και η Νέα Ζηλανδία. Τελευταίες ήταν η Υεμένη, το Πακιστάν και το Σουδάν.

Η έρευνα, η οποία διεξήχθη από τη διεθνή εταιρία Booz & Company, εντόπισε ότι η Αυστραλία πήρε τα «σκήπτρα» συγκριτικά μόνο με άλλες χώρες, δεδομένου ότι στο φλέγον και πολυσυζητημένο θέμα της ίσης αμοιβής μεταξύ των δύο φύλων, υπάρχει ακόμη το εντυπωσιακό χάσμα του 17% χαμηλότερων αποδοχών των γυναικών από εκείνο των αντρών.

ΜΑΚΡΥΣ ΔΡΟΜΟΣ

Η Helen Conway, διευθύντρια της ομοσπονδιακής κυβερνητικής υπηρεσίας «Ίσες Ευκαιρίες Γυναικών στον Εργασιακό Χώρο», σχολιάζοντας την εν λόγω μελέτη, θα πει ότι «αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι οι γυναίκες στην Αυστραλία είναι από τις πλέον μορφωμένες του κόσμου, καθώς επίσης ότι έχουν πρόσβαση σε ένα παναυστραλιανής εμβέλειας σχέδιο πληρωμένης γονικής άδειας. Πέρα από αυτό, όμως, σε σύγκριση με άλλες χώρες, οι γυναίκες της Αυστραλίας έχουν χαμηλή, συγκριτικά, συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό της χώρας, καταλαμβάνοντας τη 14η θέση μεταξύ των 34 πλέον οικονομικά αναπτυγμένων χωρών του κόσμου και όσο για το χάσμα -ύψους 17%- στο θέμα πληρωμής μεταξύ των δύο φύλων που δεν λέει να υποχωρήσει, δείχνει ότι υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος μπροστά μας».

Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο ομοσπονδιακός υπουργός Εργασιακών Σχέσεων, Bill Shorten, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «σύμφωνα με την έρευνα, η Αυστραλία φαίνεται, μεν, να βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, σε σύγκριση με άλλες χώρες, είναι πολλά, όμως, εκείνα τα οποία θα πρέπει να γίνουν προκειμένου να μεγιστοποιήσει τις δυνατότητες των γυναικών, με πρώτο το γεφύρωμα του χάσματος της αμοιβής μεταξύ των δύο φύλων».

Στη συνέχεια, ο υπουργός έδωσε συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία δείχνουν, όντως, το «μακρύ δρόμο», που έχει να διανύσει η γυναίκα της Αυστραλίας, προκειμένου να φτάσει στις υψηλόβαθμες θέσεις, όπου η συμμετοχή της σήμερα είναι… ακριβοθώρητη.
«Στην Αυστραλία, οι γυναίκες κατέχουν μόνο το 14% των υψηλόβαθμων θέσεων στις μεγάλες εταιρίες, βρίσκουμε, δε, μόνο πέντε διευθύνουσες σύμβούλους (CEO) στις 200 κορυφαίες επιχειρήσεις της Αυστραλίας.
Το ένα τέταρτο αυτών δεν έχουν ούτε μία γυναίκα σε υψηλόβαθμη θέση» κατέληξε ο υπουργός.

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ

Το γεγονός ότι πάνω από το 50% των αποφοίτων πανεπιστημίων είναι γυναίκες, χωρίς όμως αυτό να συνδέεται με την κατάκτηση υψηλόβαθμων θέσεων στον επιχειρηματικό χώρο, δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη απώλεια γυναικείου ταλέντου, εκτιμά η κ. Conway.
«Τα πορίσματα της εν λόγω έρευνας, πρακτικά δείχνουν ότι ο αγώνας για την απόκτηση ίσων δικαιωμάτων, από μέρους των γυναικών, θα πρέπει να συνεχιστεί» θα πει η ομογενής ομοσπονδιακή βουλευτής, Μαρία Βαμβακινού.

«Από την άλλη πλευρά, δεν με εκπλήσσει ότι η Αυστραλία έρχεται πρώτη στον κόσμο όσον αφορά τις κατακτήσεις των γυναικών στο θέμα της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Η Αυστραλία σήμερα έχει γυναίκα πρωθυπουργό, γυναίκα κυβερνήτη και γυναίκα πρόεδρο της Βουλής.

Βέβαια, η κατά 17% χαμηλότερη αμοιβή στη γυναίκα που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα, είναι μια πραγματικότητα που μας κοιτάζει κατάματα και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, μιλά καθαρά για διάκριση, πράγμα ανεπίτρεπτο. Κι αυτό το λέω γιατί υπάρχουν οι μηχανισμοί οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να μπουν σε ενέργεια ώστε να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα. Υπάρχουν τα εργατικά συνδικάτα και το Fairwork για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Πιστεύω, όμως, ότι έγκειται και στο ίδιο το άτομο να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Υπήρχε, από παλιά, αυτή η κουλτούρα της διαφοράς αμοιβής στον εργασιακό χώρο, μεταξύ των δύο φύλων. Σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι ακόμη εκεί. Επίσης, οι νέες γενιές των γυναικών θα πρέπει, μεταξύ όλων των άλλων, να μάθουν να διεκδικούν. Η μόρφωση, τα προσόντα, το ταλέντο, θα πρέπει να κρίνονται αξιοκρατικά. Δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία γι’ αυτό».

ΣΥΝΟΛΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ

Για τη μικρή εκπροσώπηση των γυναικών στις υψηλόβαθμες θέσεις του ιδιωτικού τομέα, η Μαρία Βαμβακινού θα πει ότι «γι’ αυτό αιτιάται ένα σύνολο παραγόντων. Ο ένας παράγοντας είναι ότι στις μεγάλες εταιρίες ο μεγαλύτερος αριθμός των ατόμων είναι άντρες και επομένως εκείνοι που ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια των προαγωγών, στην πλειονότητά τους, ανήκουν στο ανδρικό φύλο. Ένας άλλος παράγων είναι ότι η καριέρα της γυναίκας αναγκαστικά διακόπτεται όταν αποφασίσει να κάνει οικογένεια. Δεν μπορεί να αφιερώσει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τον ίδιο χρόνο με τον άντρα,

Μετά, υπάρχει το ερώτημα, θέλει η γυναίκα τις θέσεις που απαιτούν θυσίες σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο;
Ένα στοιχείο που, πιστεύω, ότι διαφωτίζει πραγματικά, την προσπάθεια της γυναίκας να βρει την ποθητή ισορροπία μεταξύ οικογένειας και καριέρας, είναι ότι στον ιατρικό κλάδο, 52% στην Αυστραλία, είναι γυναίκες. Κι’ αυτό γιατί στον χώρο αυτό υπάρχει ευελιξία. Μπορεί, μια μητέρα, για παράδειγμα, να επιλέξει τις ώρες που θα εργαστεί».

Η ΠΟΣΟΣΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ

Η ίδια θα πει για τις υψηλόβαθμες θέσεις στις ιδιωτικές εταιρίες, ότι «ίσως χρειαστεί να εξετάσουμε το θέμα της ποσόστωσης στα κράτη όπου έχει εφαρμοστεί και να δούμε κατά πόσον μπορούμε να εφαρμόσουμε το ίδιο σύστημα και στην Αυστραλία.

Πάντως, ένα άλλο θέμα που αξίζει, πιστεύω, να θιγεί, είναι ότι καλό θα είναι οι γυναίκες να αλληλοϋποστηρίζονται. Μια γυναίκα, δηλαδή, σε υψηλόβαθμη θέση να βοηθήσει κάποια που βλέπει ότι έχει ικανότητες, να ανέβει. Οι άντρες το εφαρμόζουν. Γιατί όχι κι εμείς;»
Όσον αφορά την πρόσβαση της γυναίκας στα ανώτερα κλιμάκια των επιχειρήσεων, είχαμε μιλήσει πριν δυο βδομάδες περίπου, στα «Ανοιχτά Χαρτιά», με την αντιπρόεδρο της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών στο ευρωπαϊκό λόμπι, κ. Ιωάννα Μαγκανάρα, η οποία είχε τονίσει ότι στην Ευρώπη η γυναίκα συμμετέχει σε μεγάλες εταιρίες.

«Το σύστημα υποχρεωτικής πρόσληψης γυναικών σε μεγάλες επιχειρήσεις, η λεγόμενη ποσόστωση, όπως συμβαίνει στη Νορβηγία, για παράδειγμα, έχει αποδώσει.
Εκείνο που ενδιαφέρει, πάνω απ’ όλα, τον κεφαλαιούχο, είναι να κάνει κέρδος. Να προσλάβει άτομα που θα αποφέρουν καρπούς. Και η γυναίκα μπορεί να διεκδικήσει θέσεις –μέχρι τώρα– ανδροκρατούμενες.

Είναι ευφυής, ευσυνείδητη, ευέλικτη, με μεγάλα αποθέματα δύναμης που τα επιστρατεύει εύκολα, αν χρειαστεί».
Η κ. Μαγκανάρα είχε καταλήξει ότι «αν η γυναίκα εισχωρήσει εκεί που παίζονται τα μεγάλα κεφάλαια, ο επιχειρηματικός κόσμος θα αποκτήσει, εκτός από κέρδη και ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Συμφέρει σε όλους».