Όλα τα πράγματα κάποια στιγμή έχουν ένα τέλος, τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ο επί 13 χρόνια γενικός αρχηγός του Παγκύπριου, Γιάννης Ιωάννου, ένας από τους ανθρώπους που συνέβαλε τα μέγιστα στην ανοδική πορεία και τις ανεπανάληπτες στιγμές που έζησε ο σύλλογος, δήλωσε και επίσημα την παραίτησή του.
«Ήταν για αρκετό καιρό στην σκέψη μου. Νομίζω ότι ο κύκλος μου έκλεισε. Έζησα μοναδικές στιγμές στην ομάδα. Ο Παγκύπριος θα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της καρδιάς μου για το υπόλοιπο της ζωής μου» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Νέο Κόσμο».
Ο Γιάννης Ιωάννου δεν ήταν απλώς ο γενικός αρχηγός των Bentleigh Greens. Είχε πολύπλευρη προσφορά σε αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά ζητήματα. Είναι ένας παντογνώστης όσον αφορά το πολιτειακό ποδοσφαίρου όσο λίγοι. Είχε διασυνδέσεις σε όλες τις Πολιτείες της χώρας, ήταν ιδανικός σκάουτερ, φροντιστής, συνδετικός κρίκος της διοίκησης με το τεχνικό τιμ και τους παίκτες. Όταν η σεζόν έφτανε στο τέλος της, ο Γιάννης Ιωάννου «έπιανε δουλειά» την αμέσως επόμενη μέρα σχεδιάζοντας τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά.
Είναι συνδεδεμένος από τα εφηβικά του χρόνια με τον ελληνοκυπριακό σύλλογο. Ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον σύλλογο ως ποδοσφαιριστής της εφεδρικής ομάδας του Παγκυπρίου στα μέσα της δεκαετίας του 1990, αφού έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα στα τμήματα τζούνιορ της Malvern City, του Εθνικού Caulfield και της Ελλάς Μελβούρνης.
Η ποδοσφαιρική του καριέρα τερματίστηκε σχετικά νωρίς, όμως το 2003 ξεκίνησε -και αυτή σύντομη- η θητεία του ως τεχνικού, αρχικά, με την ομάδα της γειτονιάς του, Albert Park, και έπειτα στους Αργοναύτες (Bayside United) για να επιστρέψει στους «πράσινους» το 2007, αυτή τη φορά ως βοηθός τεχνικού της αναπλητρωματικής ομάδας, πλάι στον Πίτερ Παπακωνσταντίνου.
Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε χρέη γενικού αρχηγού. Η ομάδα αγωνιζόταν τότε στη Β’ Κατηγορία της Βικτώριας (State League 1). Το 2009 ανέβηκε στην Premier League (σημερινό NPL) και από τότε άρχισε η αλματώδης άνοδός της μέχρι που ο σύλλογος έγινε γνωστός στον ποδοσφαιρικό κόσμο της χώρας.
Αλήθεια, αν ρίξει κανείς μία ματιά σε αυτά που συνέβησαν την περίοδο 2013-2019, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Παγκύπριος έχει καταγράψει χρυσές επιτυχίες που δίκαια τον ανακηρύσσουν -χωρίς να θέλω να αδικήσω τα επίσης σπουδαία επιτεύγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου- ως τον «αυτοκράτορα» της προηγούμενης δεκαετίας. Αυτό, δηλαδή, που πέτυχαν σε παλαιότερες εποχές η Γιουβέντους Μελβούρνης (τη δεκαετία 1950) η Ελλάς Μελβούρνης (τις δεκαετίες 1960 και 1970), το Green Gully (την δεκαετία 1980) και η Altona Magic (επίσης στη δεκαετία του 1990).
Τρία πρωταθλήματα και μία φορά φιναλίστ σε τέσσερις τελικούς (Grand Final) NPL, ένα Premiership, δύο Dockerty Cup, δύο ημιτελικοί και ένας προημιτελικός στις τέσσερις συμμετοχές του στο Κύπελλο Αυστραλίας (FFA Cup), τέσσερα ακόμα τρόπαια Community Shield ενώ από το 2012 δίνει ανελλιπώς το παρών στα πλέι οφ της μεγάλης Κατηγορίας της Βικτώριας.
Γιάννη, από όλα αυτά που πέτυχε ο Παγκύπριος τι θα έχεις να θυμάσαι περισσότερο;
Την καταπληκτική πορεία του 2014 στο FFA Cup στον προημιτελικό με την Adelaide City και έπειτα στον ημιτελικό με την Perth Glory. Στα δύο αυτά παιχνίδια πέρασαν περισσότεροι από 5.000 φίλαθλοι από το Kingston Heath. Μια πρωτόγονη εμπειρία που δεν μπορεί κανείς μας να ξεχάσει. Όλοι άρχισαν να ασχολούνται με μας, ακόμα και οι αυστραλιανές εφημερίδες αφιέρωσαν ολόκληρες σελίδες για τους Bentleigh Greens. Μπορώ να πω ότι αυτή ήταν η αφετηρία των επιτυχιών αλλά όλες έχουν μεγάλη αξία.
Η φημολογία ότι θα πας σε κάποια άλλη ομάδα ισχύει;
Όχι, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Είναι αυτονόητο μετά από 13 χρόνια ασταμάτητης εργασίας, να χρειάζομαι ξεκούραση. Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος της αποχώρησής μου και τίποτε άλλο. Παράλληλα, αισθάνομαι ότι ολοκλήρωσα τον κύκλο μου. Όλα τα πράγματα έχουν κάποιο τέλος.
Τα σημαντικότερα πρόσωπα που συνάντησες σε αυτό το ταξίδι;
Ο ερχομός του Γιάννη Αναστασιάδη ήταν ο λίθος της επιτυχίας. Ο Παγκύπριος είχε τον καλύτερο τεχνικό και δεν είμαι εγώ που το λέω αυτό, είναι πλέον αποδεκτό από την ευρύτερη ποδοσφαιρική κοινότητα. Εξάλλου, το άλμα του στο A’ League τα λέει όλα. Επίσης, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον πρόεδρο Κώστα Μπίο. Η συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια ήταν εξαιρετική. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για άλλα άτομα και θέλω να τους ευχαριστήσω για όσα πετύχαμε. Οι διοικητικοί παράγοντες, προπονητές, παίκτες και φίλαθλοι που στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια την προσπάθεια. Μέσα από αυτό το σωματείο αλλά και έξω από αυτό μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πολλές δυνατές φιλίες.
Ποιοι είναι οι λόγοι που η ομάδα δεν κατέβηκε στο τροποποιημένο πρωτάθλημα;
Χάθηκε αρκετός χρόνος. Καταλαβαίνω την επιμονή της Ομοσπονδίας να παιχθεί ποδόσφαιρο αλλά υπό αυτές τις συνθήκες ήταν δύσκολο για το Διοικητικό Συμβούλιο να δώσει θετική απάντηση, κυρίως γιατί δεν είχαμε αρκετή βοήθεια έτσι ώστε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις. Το 2020 ήταν μία δύσκολη χρονιά. Δυστυχώς, δεν έχουμε απομακρυνθεί από το πρόβλημα και πολύ φοβάμαι ότι με την κατάσταση ως έχει, δεν θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα.
Για τον Νίκο Τόλιο;
Θα σας το πω στα Αγγλικά: He is a younger version of Johnny A. Στον τελικό του 2019 με το Avondale κατάφερε να μεταμορφώσει την ομάδα και να φέρει το τρίτο πρωτάθλημα στον Παγκύπριο. Αν έχει υποστήριξη από την διοίκηση θα πάει πολύ καλά.