Η αναμέτρηση στο γήπεδο της Πολωνικής πόλης Γκντάνσκ είχε προγραμματισθεί για τις 21 Ιουνίου του 2012 ανάμεσα στην Εθνική Ελλάδος και την αντίστοιχη Γερμανική. Στον αγωνιστικό χώρο προσήλθαν με την Εθνική Ελλάδος 11 Έλληνες ποδοσφαιριστές. Από πλευράς Γερμανίας προσήλθαν ο Ισπανός Mario Gomez, o Τυνήσιος Sami Kedhira, ο Γκανέζος Jerom Boatteng, ο Βόσνιος Marco Marin, ο Τούρκος Mesout Osil οι δύο Πολωνοί Miroslav Close και Lukas Podolski και επίσης ακόμη τέσσερις Γερμανοί ποδοσφαιριστές. Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία της Γερμανικής Εθνικής ήταν αλλοδαποί αλλοτρίων χωρών μπορούσε κανείς να το διαπιστώσει κατά την ανάκρουση του Γερμανικού Εθνικού ύμνου. Οι αλλοδαποί της ΄΄Εθνικής’’ Γερμανίας δεν τον τραγουδούσαν , τους ήταν τελείως αδιάφορος. Το πιθανότερο ότι δεν γνώριζαν και τα λόγια μιάς και οι περισσότεροι δεν ξέρουν την Γερμανική γλώσσα. Είχαν πάρει το θέμα καθαρά οικονομικά.
Εμείς οι Έλληνες είτε ποδόσφαιρο παίζουμε είτε παίρνουμε μέρος στους Ολυμπιακούς, εμφανιζόμαστε πάντοτε με κάτι Ελληναράδες πρώτου μεγέθους.
Ατυχή λοιπόν τα σχόλια του Γερμανικού τύπου περί ανωτερότητος της δικής τους ομάδας. Υπερήφανοι για την νίκη τους με 4-2 θα μπορούσαν να είναι οι Τυνήσιοι και οι Πολωνοί με τα γκόλ που πέτυχαν οι Kendhira, Podolski και Close. Πραγματικοί παιχταράδες, να τους χαίρονται οι πατρίδες που τους γέννησαν, όχι οι Ούνοι. Οι Γερμανοί γιατί χαίρονται, επειδή κάποιοι ξένοι φόρεσαν την φανέλα τους? Μωρέ μπράβο σκέψη, τι φαντασία είναι αυτοί που διαθέτουν αυτά τα τετραπέρατα παιδιά? Δηλαδή αν έπαιζε με μας ο Ιταλός Pirlo, ο Αργεντίνος Messi και ο Άγγλος Gerrard εμείς θα έπρεπε να είμαστε πολύ περήφανοι? Εμείς δεν είχαμε ποτέ την βλαχομαγκιά που έχουν οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι που παίζουν με κάτι μαυράκια από την υποσαχάρια Αφρική. Εμφάνιζαν οι Γάλλοι τον Zidan σαν δικό τους, ενώ ο άνθρωπος ήταν Αλγερινός και με την βούλα του Βεδουίνου.
Όλοι είδαμε την ομάδα της Αγγλίας, οι περισσότεροι έγχρωμοι μέχρι βαθμού βαθέως σκότους. Πίσσα, κατράμι! Δηλαδή στην Γλασκώβη οι άνθρωποι γεννιούνται μαύροι για να φυλαχτούν από τον καφτό ήλιο του Εδιμβούργου? Ο Γκανέζος Boateg γεννήθηκε στο ηλιόλουστο Αμβούργο από γονείς της Άρειας φυλής κατά τα Χιτλερικά ειωθότα? Ολοφάνερο, φταίει η κλιματική αλλαγή. Σε λίγο θα γεννιούνται κατάξανθα παιδιά στην Αφρικανική Σενεγάλη. Ρε σεις, τι καραγκιόζης μπορεί να γίνει ο άνθρωπος προκειμένου να διαφυλάξει την εθνική του υπερηφάνεια. Ζήτω το μαύρο χρώμα, κάτω η αρία φυλή μπορούν να ζητοκραυγάζουν πλέον οι Γερμανοί πολίτες. Βρε δεν πάει στο διάολο κι ο Χίτλερ και ο Μέγκελε, εμείς το Πανευρωπαικό θέλουμε να πάρουμε, όχι το διαφυλετικό. Αυτό ας το θυμηθούμε εν ευθέτω χρόνω και κρεματορίω!! Εμείς στην τεχνολογία δεν πιανόμαστε, μέχρι και έγχρωμη Εθνικά Γερμανίας παρουσιάσαμε. Ο δικός τους όμως Νίτσε βάζει τους Ούνους στην θέση τους σημειώνοντας: Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια διότι οτιδήποτε κι αν δημιούργησε φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στην σύγκρισή του με το Ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Η Εθνική Ελλάδος ουδέποτε ηττήθηκε από την εθνική Γερμανίας. Τέτοιος αγώνας δεν διεξήχθη ποτέ. Η Εθνική Ελλάδος αντιμετώπισε την Εθνική Αφρικής, Πολωνίας, Γερμανίας, Τουρκίας , Βοθνιακού κόλπου και Βαλεαρίδων νήσων. Αν θελήσουν να μετρηθούνε μαζί μας θα έρθουν με έντεκα πιστοποιημένους Γερμανούς ποδοσφαιριστές (τα πιστοποιητικά γεννήσεως ανά χείρας) και τότε θα διαπιστώσουν ιδίοις όμασιν , ακόμη και στο ποδόσφαιρο πόσο χαμηλό είναι το επίπεδό τους. Ας το σκεφθούν και ας το τολμήσουν. Εμείς στην χώρα μας θα είμαστε άλλωστε, δεν έχουμε μετακινηθεί εδώ και ογδόντα χιλιάδες χρόνια.
Το ανωτέρω άρθρο μετέφρασε στα Γερμανικά ο Γιατρός Φράνς Τσαγκάρης και το έστειλε σε δέκα Γερμανικές εφημερίδες. Απάντηση ή σχολιασμός δεν ελήφθη ποτέ!!