Γνωρίζω τον κ. Μάκη Γυλοπίδη από τις αρχές του 1980, όταν άρχισε η δεύτερη θητεία μου ως εκπαιδευτικού στα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας. Ομολογώ ότι οσάκις αναφέρομαι στο όνομά του, αισθάνομαι σεβασμό. Γνώστης του Κοινοτικού Θεσμού και της διεξαγωγής των εκλογών της Κοινότητας, εκλεγόταν επί χρόνια προεδρεύων της Εφορευτικής Επιτροπής, τις πολυτάραχες τότε δεκαετίες. Θεωρώ ότι ως επιμελήτρια των εκλογών, μαθήτευσα κοντά του. Ωστόσο, τα τελευταία γεγονότα, με την ένταξη της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στο Bevan Avenue Clayton όπου διαμένει στους κόλπους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, τον καθιστά και αξιόπιστο παράγοντα για μια κουβέντα εφόλης της ύλης.
Παροικιακός παράγοντας από το 1972. Ποια κατά τη γνώμη σας είναι τα γεγονότα που ξεχωρίζετε και που σημάδεψαν την πορεία της παροικίας μας;
Θεωρώ ότι η παροικία όχι μόνο αναπτύχθηκε αλλά πρόκοψε. Χαίρομαι που βλέπω τη γενιά μας να παραδίδει νέους που διακρίνονται στις επιστήμες, την πολιτική και να διαδέχονται τους γονείς τους στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η παροικία μας ωρίμασε. Θετική είναι η πληθώρα των Συλλόγων Ηλικιωμένων που λειτουργούν ως τονωτική ένεση στα κουρασμένα γηρατειά, καθώς επίσης και η μέριμνα με την ίδρυση ευαγών ιδρυμάτων για την περίθαλψή τους.
Απ’ ό,τι γνωρίζω, είχατε στενούς δεσμούς με την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και, ιδιαίτερα, με τον πρώην πρόεδρο κ. Γιώργο Φουντά. Από ποια πόστα υπηρετήσατε;
Κατ’ αρχάς, να διευκρινίσω ότι ουδέποτε έλαβα μέρος σε Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας. Αφότου θυμάμαι, λάμβανα μέρος στις εκάστοτε Εφορευτικές Επιτροπές. Έλαβα μέρος στις εκλογές που επικράτησαν οι συνδυασμοί των Χρήστου Μουρίκη, Σάββα Παπασάββα, Δημήτρη Κτενά, Γιώργου Φουντά και Βασίλη Παπαστεργιάδη. Το θέμα των εκλογών ήταν μια θυελλώδης διαδικασία. Ειδικά με τους πρώτους, πολλές φορές κατέληγε και σε επεισοδιακή. Ξενύχτι με εντάσεις, αντιπαραθέσεις και, πολλές φορές, δεύτερη καταμέτρηση, παρουσία 2 αντιπροσώπων των αντιπολιτευόμενων συνδυασμών. Έφτασαν σε σημείο να με φωνάζουν «εκλογομάγειρα!» Με τον Γιώργο Φουντά έχω άψογες σχέσεις. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να τονίσω, ότι ο Γιώργος Φουντάς έχει προσφέρει πολλά στην Κοινότητα και αξίζει να αναγνωριστεί το έργο του.
Πώς βλέπετε την αλλαγή στην Ελληνική Κοινότητα; Νομίζετε ότι το Πολιτιστικό Κέντρο στο κέντρο της πόλης εξυπηρετεί τις ανάγκες του Ελληνισμού;
Θετικό. Είναι στο κέντρο της πόλης και πρακτικά εξυπηρετεί όλους τους ενδιαφερόμενος σε όποιο σημείο και αν διαμένουν. Το σημαντικότερο, διαιωνίζει την παρουσία των Ελλήνων στην Lonsdale Street στη Μελβούρνη. Όσον αφορά την αλλαγή φρουράς, θεωρώ ότι έπρεπε να γίνει. Η νέα τάξη πραγμάτων ζητούσε την αλλαγή. Ας ευχηθούμε, αν ποτέ κτιστεί το άλλο Πολιτιστικό Κέντρο, να υποστηριχθεί από τους νέους που, στο κάτω-κάτω, αυτοί αποτελούν τη συνέχεια.
Κάποτε διακόψατε και ασχοληθήκατε με την Κοινότητα Κλάιτον. Επί θητείας της υφυπουργού Εξωτερικών, Βιργινίας Τσουδερού, υπογράφηκε στην Αθήνα μια συμφωνία που, ενδεχομένως, θα έλυνε το «εκκλησιαστικό» που ταλάνιζε για χρόνια τις Κοινότητες.
Κατά καιρούς είχαν γίνει προσπάθειες να κλείσει το θέμα. Θεωρώ ότι η Κοινότητά μας έχασε μια καλή ευκαιρία, με το να μην αποδεχθεί τη συμφωνία επί υφυπουργού Βιργινίας Τσουδερού, που υπογράφηκε στην Αθήνα παρουσία αντιπροσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η συμφωνία περιλάμβανε 20 Άρθρα, χωρίς να ζητά την μεταβίβαση του τίτλου στην Αρχιεπισκοπή. Με την επιστροφή τους, οι αντιπρόσωποι που είχαν μεταβεί στην Αθήνα, παρουσίασαν την έκθεση σε Έκτακτη Γενική Συνέλευση, αλλά, δυστυχώς, καταπολεμήθηκε από τους ίδιους. Από τους 120 παρόντες, οι 97 την απέρριψαν. Οπότε άρχισαν οι διαβουλεύσεις με την Αυτοκέφαλη Αμερικής και Αυστραλίας που εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο μια σφραγίδα. Άκυρα μυστήρια και ανωμαλία στην Κοινότητα και ένας αγώνας χωρίς τελειωμό.
Πώς βλέπετε την ένταξη της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα στους κόλπους της Αρχιεπισκοπής;
Θετικότατη. Πίστεψα στη δήλωση του σεβασμιότατου όταν ακόμα ήταν στην Κωνσταντινούπολη που είχε πει: «Έρχομαι στην Αυστραλία για να ενώσω το ποίμνιο και όχι να το διχάσω». Χαίρομαι που δεν έμεινε ρητορική, αλλά την έκανε πράξη. Έβαλε τέλος στον μακροχρόνιο αγώνα μας και μια τελεία στην ανωμαλία. Επιτέλους, έλαμψε η ανάσταση της ελπίδας στους κόλπους της Κοινότητάς μας! Χαίρομαι.
Γνωρίζω ότι η πρόταση υπερψηφίστηκε από τα μέλη κατά τη Γενική Συνέλευση και ο Μακαριότατος προεξείχε στον εσπερινό και στην πανηγυρική θεία λειτουργία της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα. Πιστεύετε ότι ο Ελληνισμός της περιοχής αποδέχθηκε την επιστροφή στην κανονικότητα;
Πλήρως και με πολλή χαρά. Το πόσο ωρίμασε η ιδέα ένταξης στην κανονικότητα, φάνηκε από την κοσμοσυρροή. Όχι μόνο από τους κατοίκους του Κλάιτον αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Η υποδοχή κατά τον εσπερινό ήταν λαμπρή και η δοξολογία για την επαναφορά στην κανονικότητα σκόρπισε ρίγη συγκίνησης. Την επομένη, κυριώνυμο μέρα της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα η Κοινότητά μας έζησε μέρες Λαμπρής.
Η καταγωγή σας;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο χωριό Νέα Λιβερά κοντά στη Σπάρτη. Οι γονείς μου, Ιωάννης και Παρθένα, κατάγονται από τον Πόντο. Έμαθα το επάγγελμα του ράφτη. Τα τελευταία πέντε χρόνια πριν τη μετανάστευσή μου, τα πέρασα στην Αθήνα.
Πότε πάρθηκε η απόφαση της μετανάστευσης; Μιλήστε μας για το ταξίδι σας, την πρώτη εγκατάσταση, την πρώτη δουλειά, κλπ.
Το 1961. Δύσκολα χρόνια. Η Ελλάδα μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προσπαθούσε να ορθοποδήσει και, συνάμα, ζούσε τα κατάλοιπα του εμφυλίου σπαραγμού. Δουλειές δεν υπήρχαν, οπότε αποδέχτηκα την πρόσκληση της Αντωνίας και σε τρεις μήνες παντρευτήκαμε. Αποκτήσαμε δυο γιους, τον Γιάννη και τον Ανδρέα, που μας χάρισαν 6 εγγόνια και 2 δισέγγονα. Ευλογία!
Ως μόνιμος κάτοικος Κλάιτον κοντά μισό αιώνα, έχετε γίνει μάρτυρας πολλών αλλαγών. Πού, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται η ραγδαία ανάπτυξη;
Η ανάπτυξη αφορά την ευρύτερη περιοχή. Η αύξηση του πληθυσμού, ιδιαίτερα με τους Ασιατικής καταγωγής, άλλαξε το προφίλ του Κλάιτον.
Νομίζετε ότι το υπερσύγχρονο νοσοκομείο, το Πανεπιστήμιο Monash και το Ελληνικό Γηροκομείο που βρίσκονται στην περιοχή είναι πόλος έλξης των νεομεταναστών;
Σε ένα βαθμό, ναι. Ωστόσο, με την έκρηξη των τιμών στον κτηματομεσιτικό τομέα, το κάνουν απλησίαστο στους νεομετανάστες.
Πώς βλέπετε την εξέλιξη της παροικίας μας; Νομίζετε ότι υπάρχει μέλλον στους εθνικοτοπικούς μας οργανισμούς;
Οφείλω να αναγνωρίσω ότι οι εθνικοτοπικοί μας Σύλλογοι, έπαιξαν σημαντικό ρόλο και είναι ένα ζωτικό κομμάτι της παροικιακής μας ιστορίας. Οι χοροί και οι εκδρομές ήταν οι συναντήσεις που κράτησαν ζωντανό το ηθικό των πρώτων και τον νόστο γι’ αυτά που αφήσαμε πίσω. Τι γίνεται τώρα; Είμαι πρόεδρος του Συλλόγου Καστορικών Σπάρτης, που δραστηριοποιείτο για χρόνια με ένα εύρωστο ταμείο και αρκετές δωρεές τόσο στη γενέτειρα όσο και στην παροικία. Τώρα, όπως και πολλοί άλλοι, ζητάμε αντικαταστάτες. Είναι απογοητευτικό, δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Φυσικά, αναγνωρίζω ότι ενδεχομένως οι Σύλλογοί μας να μη τους εκφράζουν. Το σέβομαι.
Θα συμβουλεύατε σήμερα τους νέους να αναμειχθούν με τα κοινά;
Όχι μόνο θα τους συμβούλευα αλλά θα τους παρακαλούσα. Οι πόρτες είναι ανοιχτές. Ιδιαίτερα οι περισσότεροι εθνικοτοπικοί μας Σύλλογοι, δυστυχώς υπολειτουργούν. Υπάρχουν ως σφραγίδες. Βεβαίως, θα μπορούσαν να κάνουν άλλα πολλά, αλλά δεν βλέπω ενδιαφέρον. Θλίβομαι γι’ αυτό.
Τελειώνοντας, εύχομαι στον κ. Γυλοπίδη υγεία, προσωπική και οικογενειακή, και έτη πολλά.