Τελευταία, το μόνο που συζητάμε είναι για το πώς ο κορονοϊός έχει αλλάξει τη ζωή μας, σαφώς προς το χειρότερο, με την απομόνωση, αλλά -κυρίως- με το κλείσιμο τόσων επιχειρήσεων που συνοδεύεται από την απώλεια ανυπολόγιστου ακόμα αριθμού θέσεων εργασίας. Έτσι, ιστορίες όπως αυτή της 19χρονης Εριφύλης Χατζή, που μέσα σε αυτή την αλλόκοτη κατάσταση που ζούμε, βρήκε την ευκαιρία να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση χειροποίητης διακόσμησης, όπως ήταν φυσικό, μας τράβηξε την προσοχή.
ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΣΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
Η ιστορία της Εριφύλης ξεκινά στα όμορφα Γιάννενα από όπου μετανάστευσε με τους γονείς και τα αδέλφια της στη μακρινή Αυστραλία πριν από περίπου επτά χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης.
«Οι πρώτοι μήνες ειδικά στο σχολείο ήταν πολύ δύσκολοι για μένα. Ήξερα μόνο τα βασικά αγγλικά και δεν καταλάβαινα καθόλου την προφορά των Αυστραλών. Ευτυχώς, μέσα σε τρεις μήνες βρήκα κάποιους καλούς φίλους που με στήριξαν και με βοήθησαν να προσαρμοστώ» εξομολογείται στον «Νέο Κόσμο» η νεαρή ομογενής, που σήμερα σπουδάζει Λογιστική και Διαχείριση Οικονομικών στο πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα είναι μάνατζερ σε ένα από τα υποκαταστήματα γνωστής αλυσίδας ταχυφαγείων.
Η περίοδος του πρώτου lockdown έδωσε αρκετό ελεύθερο χρόνο στην Εριφύλη καθώς η παρακολούθηση των μαθημάτων του πανεπιστημίου γινόταν πλέον διαδικτυακά και οι ώρες εργασίας μειώθηκαν λόγω των συνθηκών. Και μπορεί για πολλούς η αργία να γεννά ανία, για τη δραστήρια κοπέλα συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
«Μια μέρα, καθώς ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και χάζευα στο κινητό μου είδα κάποιες φωτογραφίες από χειροποίητες χτένες που με ενθουσίασαν. Αμέσως, άρχισα να ψάχνω πληροφορίες για το υλικό κατασκευής για να φτιάξω κι εγώ κάτι παρόμοιο», λέει η Εριφύλη. Το υλικό στο οποίο αναφέρεται η Εριφύλη είναι για τους γνωρίζοντες η εποξική ρητίνη δύο συστατικών (καταλύτης – σκληρυντής) ή «υγρό γυαλί» όπως είναι η εμπορική ονομασία του. Και τα δύο συστατικά είναι διαφανή σε υγρή μορφή και αναμειγνύονται στις ακριβείς αναλογίες που συνιστούν οι οδηγίες του κάθε προϊόντος, αφού υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις ανά προϊόν από τα πολλά που κυκλοφορούν στην αγορά με την ένδειξη «υγρό γυαλί».
Η ρητίνη μετά τη στερεοποίησή της αποκτά γυαλιστερή, διαυγή και εντελώς στιλπνή όψη-υφή, ίδια με αυτή του γυαλιού, πάνω σε όποια επιφάνεια εφαρμοστεί.
ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ
Το πρώτο στάδιο ήταν αυτό του πειραματισμού. Η νεαρή Εριφύλη έστησε ένα αυτοσχέδιο εργαστήριο στο γκαράζ του σπιτιού της οικογένειας στο Όκλι, κρατώντας επτασφράγιστο το μυστικό της ξεκινώντας πολύ συντηρητικά καθώς όπως μας εξηγεί το υλικό αυτό είναι «πολύ ακριβό» και δεν ήθελε να ρισκάρει να χαλάσει πολλά χρήματα αν δεν επρόκειτο να τα καταφέρει.
Επί ένα μήνα δοκίμαζε τις αναλογίες και τις τεχνικές που μάθαινε αποκλειστικά μέσα από βίντεο επίδειξης στο διαδίκτυο μιας και όλα τα εργαστήρια που παρέδιδαν σχετικά μαθήματα ήταν κλειστά λόγω κορονοϊού. Σιγά–σιγά, οι πρώτες δημιουργίες δια χειρός Εριφύλης άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά.
«Τα πρώτα αντικείμενα που έφτιαξα ήταν κάποια σουβέρ και μικροπράγματα, όπως μπρελόκ με τα αρχικά των ονομάτων. Αυτά άρεσαν στις φίλες μου που άρχισαν να τα αγοράζουν ή να μου δίνουν παραγγελίες κι έτσι σκέφτηκα να προχωρήσω και παραπέρα».
Όπως μας εξηγεί η νεαρή ομογενής, οι επιμέρους εφαρμογές του υγρού γυαλιού για κατασκευές αντικειμένων ή καλλιτεχνικές δημιουργίες είναι πάρα πολλές και μπορούν να υλοποιηθούν με δύο γενικούς τρόπους: Με χύτευση σε καλούπια μέσα στα οποία μπορούν ταυτόχρονα να εγκλωβιστούν και κάθε είδους διακοσμητικά αντικείμενα ή υλικά ή με επίστρωση πάνω σε αντικείμενα κι επιφάνειες διαφόρων υλικών π.χ. ξύλο, μέταλλο, πηλό, πορσελάνη, γυαλί, χαρτί, φωτογραφίες, ύφασμα, καμβάδες κ.λπ.
Η Εριφύλη χρησιμοποιεί και τις δύο τεχνικές χάρη και στη βοήθεια της μεγαλύτερης αδερφής της, Γεωργίας η οποία είναι μηχανολόγος.
«Η Γεωργία, σχεδίασε κάποια καλούπια στον υπολογιστή τα οποία στη συνέχεια κατασκεύασε με ειδική σιλικόνη κι έτσι ξεκίνησα να κάνω κάποια πιο ωραία και περίπλοκα πράγματα».
ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Σίγουρα δεν ήταν εύκολη η διαδρομή για τη 19χρονη κοπέλα που όπως μας εξομολογείται στην αρχή απογοητευόταν συχνά γιατί δεν μπορούσε να πετύχει το αποτέλεσμα που επιθυμούσε.
Όμως, η διαρκής ενθάρρυνση των φίλων και της οικογένειάς δεν την άφησαν να το βάλει κάτω κι έτσι μέσα σε τρεις μήνες και σε τόσο αντίξοες συνθήκες έστησε τη μικρή της επιχείρηση η οποία πηγαίνει «εκπληκτικά καλά», όπως μας λέει.
«Τώρα διακοσμώ ρολόγια τοίχου, πίνακες, δίσκους σερβιρίσματος κάθε μεγέθους ενώ πρόσφατα πήρα μια παραγγελία για να διακοσμήσω το λογότυπο των τραπεζιών μιας καφετέριας με διάφορα σχέδια και χρώματα».
Αυτή τη στιγμή, η διακίνηση των προϊόντων που κατασκευάζει η Εριφύλη γίνεται αποκλειστικά μέσω της σελίδας της στο Instagram, κάτι που όπως μας λέει η ίδια μπορεί να αλλάξει μετά το τέλος της κρίσης του κορονοϊού.
«Αν πάνε όλα καλά και ενδιαφέρεται ο κόσμος για τις δημιουργίες μου, ελπίζω κάποια στιγμή να νοικιάσω ένα μικρό στούντιο και να μπορώ να δουλεύω από κει γιατί η αλήθεια είναι πως ένας μεγαλύτερος και καλύτερα οργανωμένος χώρος σε σχέση με το γκαράζ του σπιτιού μου θα έκανε τη δουλειά μου πολύ πιο εύκολη».
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα για τη νεαρή επιχειρηματία που ακόμη δεν έχει καλά–καλά συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί.
Το μόνο σίγουρο, μας λέει, είναι ότι απολαμβάνει τις στιγμές που οι πελάτες της αφού παραλάβουν τις παραγγελίες τους της στέλνουν φωτογραφίες με τα αντικείμενα τοποθετημένα στο σπίτι τους.
«Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση μέσα μου και αυτό είναι η καλύτερη ανταμοιβή για μένα» λέει.
Όσο για την Ελλάδα που άφησε πίσω, φαίνεται πως δεν την έβγαλε ποτέ από την καρδιά της καθώς τη συνοδεύει και σε αυτό το βήμα της.
«Στα σχέδιά μου υπάρχει σχεδόν πάντα κάτι από το γαλάζιο του Αιγαίου ενώ τώρα απολαμβάνω τη διακόσμηση μιας σειράς από πίνακες με μοτίβο τη θάλασσα και τα κύματα».
