Την απελευθερωτική ιδιότητα κάθε μορφής τέχνης ήρθε για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσει η κατάθεση ψυχής του κρατούμενου Αλέξανδρου Β. μέσω της ποιητικής του συλλογής «Πρώτη Απόπειρα».
Συντονιστής και εμψυχωτής της όλης προσπάθειας ο δικός μας άνθρωπος του θεάτρου, ο ομογενής ηθοποιός και σκηνοθέτης Στάθης Γράψας. Ο Στάθης έχει μακροχρόνια δράση θεατρικών εργαστηρίων σε σωφρονιστικά ιδρύματα και όχι μόνο.
Όπως περιγράφει στο κείμενό της η Μαρία Μιχαλινού, που παραβρέθηκε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, η 1η Αυγούστου 2020 ήταν μια ξεχωριστή και συγκλονιστική μέρα.
Παρόντες στην εκδήλωση πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι. Ο Αλέξανδρος ήταν παρών, συγκινημένος, ήρεμος, σκεπτικός … με μια λάμψη στο βλέμμα του που δήλωνε κρυφή χαρά και μαρτυρούσε την ανάγκη του να μοιραστεί και να ακουστεί.
Ο Αλέξανδρος Β., είναι έγκλειστος του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού εδώ και 20 χρόνια και αυτή η εκδήλωση, βασίζεται, όπως επισήμανε ο Στάθης Γράψας, «στην ουσιαστική αγάπη για τον συνάνθρωπό μας όπου και να βρίσκεται και εκδηλώνεται με τον πιο απλό τρόπο με την παρουσία του καθενός και την αναγνώριση του έργου του Αλέξανδρου. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και των θεατρικών σκηνών, μέσα από την εκδήλωση αυτή, η φωνή του Αλέξανδρου θα ακουστεί από καταξιωμένους ηθοποιούς που καλούνται να ερμηνεύσουν – απαγγείλουν ίσως το πιο δύσκολο ρόλο που έχουν αναλάβει.»
Στην εισαγωγή του για την εκδήλωση, ο Στάθης Γράψας ανέφερε ότι συνεργάζεται με τον Αλέξανδρο από τον Σεπτέμβρη του 2017 όταν ο ίδιος συμμετείχε στις πρόβες για ένα θεατρικό έργο τον «Μαρμαρωμένο Χρόνο», το οποίο και οδήγησε τον Αλέξανδρο να ανοίξει το παράθυρο της ψυχής του μέσω της ποίησης. Έκλεισε λέγοντας ότι τον θαυμάζει για τη δύναμη που έχει, που συνεχίζει να παλεύει με αξιοπρέπεια και πείσμα, προσπαθώντας να εξιλεωθεί μέσα από την Τέχνη.
Οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, ο καθένας με τη σειρά του σηκώθηκε για να απαγγείλει τα ποιήματα που είχε επιλέξει ο ίδιος από την συναρπαστική συλλογή ποιημάτων του Αλέξανδρου.
(…) «Μα σπάω το παλιόγυαλο κομμάτια
κι ας φέρει εφτά χρόνια γρουσουζιά
για να μην καθρεφτίζει άλλο τα μάτια,
που ράγισαν τη δόλια μου καρδιά.» (…)
Από το ποίημα «Καθρέφτης Βενετσιάνικος»που διάβασε ο Γιάννης Μπέζος με την αμεσότητα και τον επαγγελματισμό που τον διακατέχουν.
Φυσικά και ο ίδιος ο Αλέξανδρος Β. σηκώθηκε πολλές φορές να απαγγείλει ποιήματα από τη συλλογή του και ήταν συναρπαστικό να παρακολουθείς τους χρωματισμούς της φωνής του καθώς διάβαζε τους στίχους που ο ίδιος έχει γράψει, άλλοτε με πόνο, με θυμό, με πίκρα, με απελπισία, με τρυφερότητα ή με θλίψη.
«(…) Ρωτάς
αν μ’ έχεις βάλει φυλακή
ή αν σ΄ έχω πάρει δανεική
ή δίπλα μου κυρία;
Ρωτάς » (…)
Ερωτήματα, βασανισμοί του μυαλού… όταν βρίσκεσαι σε ένα κελί κάθε μέρα, ο χρόνος κυλάει τόσο αργά, οι σκέψεις παίρνουν τα ηνία και ο εγκέφαλος είναι έτοιμος να εκραγεί..
Οι ενοχές σου ροκανίζουν την ψυχή μέρα με τη μέρα, αναζητάς συγχώρεση, μετάνοια και κάποια χαρά. Η δημιουργική έκφραση κράτησε τον Αλέξανδρο Β. ζωντανό, ενεργό και του έδωσε δύναμη, κουράγιο κι ελπίδα..
«Λοιπόν, μολύβι και χαρτί
Ν’ ακουμπήσω στη μνήμη μου
Γι’ άλλη μια φορά.
Να θυμηθώ… να θυμηθώ
Ζω γιατί θυμάμαι» (…)
Ο κάθε στίχος έχει το δικό του άγγιγμα στην ψυχή, απαλό, σπαρακτικό, αφοπλιστικό, οργισμένο ή λυτρωτικό.
Ο Στάθης Γράψας, απήγγειλε το «Αγάπη σαν σκιά»και το «Παρα-ξένος» που κορύφωσαν την εκδήλωση και φόρτισαν ακόμη περισσότερο όλους τους παρόντες, μέσα στην αίθουσα:
«Ποτέ δεν είχα κάτι δικό μου
Κι η ζωή μου η ίδια σε άλλους ανήκε.»
(…)« Ήμουν ένας ξένος
Και για τον ίδιο μου τον εαυτό
Παρα-ξένος… Παράξενος
Από παλιά» (…)
Ο κ. Γράψας, απευθυνόμενος στους κρατούμενους και στον Αλέξανδρο Β. έκλεισε λέγοντας ότι: «Πολλές φορές έχω την ψευδαίσθηση ότι έρχομαι και βοηθάω, αλλά νομίζω εσείς με βοηθάτε να έχω μια καλύτερη προοπτική στη ζωή μου, μου δίνετε τη δύναμη ζωής που χρειάζεται για να συνεχίσει κάποιος σε όλες τις συνθήκες. Τη δύναμη ψυχής την βλέπουμε απέναντί μας. Αλέξανδρε σε ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό!»