Οι τρεις στις τέσσερις αιτήσεις ταξιδιωτικής άδειας απορρίπτονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση καθώς τα σύνορα της χώρας παραμένουν κλειστά. Ο φόβος μετάδοσης του κορονοϊού κατά την επιστροφή των ταξιδιωτών από το εξωτερικό είναι ο κύριος λόγος αυτής της τακτικής. Πολλοί είναι και οι ομογενείς που θέλουν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για σοβαρούς λόγους και όχι αναψυχής, αλλά λίγοι τα καταφέρνουν.

Ο βουλευτής των Φιλελευθέρων Νέας Νότιας Ουαλίας, Dave Sharma, ανέφερε ότι ακόμη και ορισμένοι βουλευτές του κυβερνητικού Συνασπισμού αρχίζουν να προβληματίζονται με το συγκεκριμένο μέτρο καθώς και ο ίδιος το χαρακτηρίζει «περιοριστικό της ελευθερίας των ανθρώπων».

«Πρόκειται για ένα δύσκολο μέτρο που εφαρμόζεται σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά δεν σκεφτόμαστε να το κρατήσουμε για πολύ καιρό ακόμα» δήλωσε ο κ. Sharma και σχολίασε ότι δεν γνωρίζει ο ίδιος άλλη χώρα που να έχει επιβάλει τέτοιο μέτρο.

Από τις 25 Μαρτίου όσοι Αυστραλοί πολίτες ή μόνιμοι κάτοικοι της Αυστραλίας επιθυμούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό πρέπει να λάβουν τη σχετική άδεια που να τους το επιτρέπει. Οι κάτοχοι προσωρινής βίζας και ειδικές περιπτώσεις Αυστραλών πολιτών, που, όμως, ζουν μόνιμα στο εξωτερικό, δεν χρειάζονται τη συγκεκριμένη άδεια.

Σύμφωνα με στοιχεία του αυστραλιανού τελωνείου (Australian Border Force) μόνο 22.640 Αυστραλοί πολίτες και μόνιμοι κάτοικοι έλαβαν άδεια να ταξιδέψουν από τις 25 Μαρτίου έως τις 31 Ιουλίου 2020 από τους 91.950 που έκαναν αίτηση.

Ο πρωθυπουργός Scott Morrison, δήλωσε πρόσφατα ότι οι διεθνείς πτήσεις δεν προβλέπονται στο φετινό πλάνο.
Ο κ. Sharma, ωστόσο, σχολίασε, λέγοντας ότι είναι πολύ μεγάλο το διάστημα της ταξιδιωτικής απαγόρευσης και η εναλλακτική λύση θα ήταν ο έλεγχος του ποιος μπαίνει στη χώρα και του όχι ποιος φεύγει.

Η ανεξάρτητη βουλευτής Zali Steggall, επίσης από τη ΝΝΟ, χαρακτηρίζει την ταξιδιωτική απαγόρευση ανεπίτρεπτη και παρομοιάζει την παρούσα κατάσταση στην Αυστραλία με το καθεστώς της Βόρειας Κορέας. «Ζούμε σε καθεστώς φυλακής και μόνο με κυβερνητική άδεια μπορείς να φύγεις από τη χώρα. Ούτε σε περίοδο πολέμου δεν ισχύουν τέτοιοι περιορισμοί. Βρίσκω το μέτρο υπερβολικό» σχολιάζει.

ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Η συμπάροικος Χριστίνα Καρβέλα, επί μήνες ζητούσε άδεια για να πάει στην Ελλάδα και να δει τον άρρωστο πατέρα της.

Τελικά μετά από 3,5 μήνες πήρε την έγκριση και πήγε. Μόλις που τον πρόλαβε… Την περασμένη Παρασκευή πέθανε ο πατέρα της.

Λίγο μετά την αναχώρησή της, η Χριστίνα Καρβέλα, έγραψε τα ακόλουθα στον «Νέο Κόσμο»:

Ελάχιστοι επιβάτες και αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας στο ταξίδι. Φώτο: Supplied

 

«Επιτέλους, μετά από μια πολιορκία τρεισήμισι μηνών μου δόθηκε η άδεια να ταξιδέψω στην Ελλάδα για να βρεθώ δίπλα στον μπαμπά μου που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με προβλήματα υγείας. Χρειάστηκε να βάλω αίτηση τέσσερις φορές με χαρτιά του νοσοκομείου, αποδείξεις οικογενειακής κατάστασης, έπρεπε να κλείσω πτήση, πριν να μου απαντήσουν Αρνητικά η θετικά. Αυτό το θεώρησα τελείως απαράδεκτο. Έτσι έκλεισα πτήση για τις 20 Ιουλίου.Ήταν η πιο χειρότερη μέρα της ζωής μου, να ξέρω ότι η πτήση μου με Qatar airways έφευγε στις 10.15μμ. κι εγώ περίμενα απάντηση μέχρι και τελευταία στιγμή, με βαλίτσες έτοιμες για να φύγω. Αναγκάστηκα να ακυρώσω την πτήση αυτή και να περιμένω την ‘θετική’ απάντηση για να ξανακλείσω πτήση. Εντελώς απαράδεκτο να σε βάζουν σε τέτοια διαδικασία χωρίς να ξέρεις τι θα σου απαντήσουν… Τελικά, κατάφερα να φύγω στις 24 Ιουλίου! Το ταξίδι αυτή τη φορά από Μελβούρνη προς Ντόχα ήταν μια άλλη εμπειρία. Ανησυχητικό πολύ.

Στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης μια νέκρωση εκτός από τους λιγοστούς επιβάτες της Qatar Airways. Δεν άφηναν να μπουν άλλοι μέσα στο αεροδρόμιο εκτός από τους επιβάτες και ασφαλώς όλοι με μάσκες και την τήρηση των αυστηρών μέτρων προστασίας που έχουν επιβληθεί… Στον έλεγχο εισιτηρίων για πρώτη φορά μου ζητήθηκε ελληνικό διαβατήριο ή ταυτότητα και το συμπληρωμένο, σημαντικό έγγραφο PLF για το επερχόμενο ταξίδι μου στην Ελλάδα. Και, ασφαλώς, απόδειξη απόφασης του Υπουργείου Εσωτερικών ότι έχω την εντολή να φύγω από την Αυστραλία δεδομένων των συνθηκών που κατάλαβα για την άφιξή μου προς Ελλάδα.

Δεν άκουσα ελληνική φωνή σε όλη την διάρκεια της πτήσης μέχρι το αεροδρόμιο της Ντόχα όπου έφτασα στην αίθουσα των αναχωρήσεων, λιγοστοί Έλληνες από ευρωπαϊκές χώρες, πολλοί γιουγκοσλαβικής καταγωγής.

Σε όλη τη διάρκεια της πτήσης οι μάσκες υποχρεωτικά στο πρόσωπό μας και πριν την πρόσβασή μας από το αεροδρόμιο Μελβούρνης στο αεροπλάνο μας προσφέρθηκαν πλαστικές καλύψεις προσώπων.

Επίσης, πακέτο υγιεινής προστασίας με μια ακόμη μάσκα! Οι επιβάτες ελάχιστοι, όπου οι θέσεις μας ήταν σποραδικά απλωμένες σε όλη τη διάρκεια της πτήσης. Φτάνοντας στο “Ελευθέριος Βενιζέλος” τα μέτρα προστασίας ήταν τα ίδια. Πριν το τμήμα ελέγχου μου ζήτησαν το συμπληρωμένο έγγραφο PLF, ο λόγος ερχομού μου, αν έχω κάνει κάποιο τεστ κορονοϊού, απόδειξη αποτελέσματος, ερωτήσεις για την κατοικία μου στην Ελλάδα κ.ά.».