Αποτραβηχτείτε απ’ όσους έμαθαν γράμματα χωρίς να γνωρίζουν τρόπους, χρησιμοποιώντας τη γνώση σαν όπλο και όχι ως αρετή. Απ’ όσους αποστέγνωσαν τη γνώση μέσα στα σωθικά τους, πατώντας επάνω σε ανθό που από θαύμα έσκασε και βλάστησε απ’ τα σπλάχνα άνυδρης γης.
Αποτραβηχτείτε από το «παλιό καλό» που καμωμένο με υπερβολική δόση αυταρέσκειας επιχειρεί να κατακερματίσει την όποια ελπίδα για το παρόν και το μέλλον. Από τους ηθικούς [sic] που με τυμπανοκρουσίες ζητωκραυγάζουν την ηθική τους, χρησιμοποιώντας την ως άλλοθι για ν’ ακονίσουν τα γαμψά τους νύχια. Τους ηθικούς [sic] που επόμενοι υποκρίνονται πως στέκονται όρθιοι. Μηδενικού αναστήματος.
Αποτραβηχτείτε από τους παραχαράκτες που προσποιούνται τους δημιουργούς κι απ’ όσους συνοριοθετούν το δίκαιο για να βρίσκει τοίχο μπρος στο προσωπικό συμφέρον, στην ηδονή της εξουσίας, στο ανώφελο κέρδος, στην ανθρωποφαγία και σ’ έναν δήθεν προοδευτισμό (σ.σ. κανιβαλισμού). Απ’ όσους υποδυόμενοι τους αναντικατάστατους δεν πέρασε ποτέ απ’ το νου τους πως, ίσως, η υδρόγειος αυτή γυρίσει μες στο χάος με λιγότερη αυτοαναφορικότητα μετά από το δικό τους, το δικό μου, το δικό σας πέρασμα.
Αποτραβηχτείτε από τις ρηχές εντυπώσεις, την απερίσκεπτη βοή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Τις ανυπόγραφες καταγγελίες κι ακόμη περισσότερο από τις ενυπόγραφες όταν αυτές προέρχονται από στραμπουληγμένες ψυχές. Από αυτούς που, με γνώμονα το «εγώ» τους, θεωρητικοποίησαν βαλσαμωμένα και πάγια το παραμικρό χωρίς να μπούν στον κόπο να ρίξουν μια ματιά στον διπλανό τους. Που με περίσσεια ικανοποίηση τοποθέτησαν το δικό τους κρέας σε ειδικώς διαμορφωμένη κάψουλα ψύχους ενός νεκροτομείου. Προς ίδιον όφελος και κατανάλωση. Τρεφόμενοι με σάρκα.
Αποτραβηχτείτε απ’ όσους σφετερίζονται κάθε κοινό κτήμα για ιδίαν χρήσιν (αν όχι κατάχρησιν) μέσα από μία υποτυπώδη κίβδηλη ευγένεια, παρουσιάζοντας την καμμένη γη τους ως εύφορο έδαφος. Τους ίδιους που περιχαρακωμένοι εκτελούν τον εαυτό τους απέναντι στην προοπτική του ορίζοντα, της ελευθερίας, της παλλόμενης ομορφιάς ενός αρχέγονου γαλάζιου που ακατανόητα αλλά με αίσθημα οικείο νοηματοδοτείται μέσα από μια συλλογικότητα κυμάτων.
Αποτραβηχτείτε απ’ όσους δεν είχαν έστω και μία ασχολία στη ζωή τους που να μην αποφέρει χρήματα. Απ’ όσων η αντίληψη απέτυχε να ξεδιπλώσει έστω και μία εκδοχή στα πράγματα, πόσο μάλλον στους ανθρώπους, πέραν του ορατού. Όσων πυρήνας λόγου και ερμηνειών αυτού εμμένει η συμπλεγματική «ικανότητα» να ευτελίζουνε το σύνολο στ’ οποίο προσκολλούν.
Αποτραβηχτείτε από τους αρτιμελείς, χαρισματικούς και περισπούδαστους που καταλήγουν αμείλικτοι, αμετανόητοι και ψυχικώς ανάπηροι. Απ’ όσους μονοπωλούν την αγάπη και στέκονται επάνω από το ζύγι σαν όρνια αρπακτικά. Μικροέμποροι μ’ αριθμομηχανές, έχοντας κατά νου τη γλώσσα μιας αλάνθαστης αριθμητικής ακρίβειας που εξισώνει την αγάπη με τα χρόνια, ξεχνώντας πως κι ο χρόνος ανήκει στον κόσμο της φθοράς. Αποτραβηχτείτε από τις αυθεντίες που με θορυβώδες κύρος υποκρίνονται τους ευγενείς χάριν «στο σφύριγμα του [όποιου] κέρδους.»
Αποτραβηχτείτε απ’ όσους δεν έμαθαν να βάζουν μία τελεία στον θάνατο και να σιωπούν όταν πρέπει. Απ’ όσους κυνικά εκκένωσαν το σύμπαν μέσα τους και δεν αρκέστηκαν σ’ αυτό. Απ’ όσους μ’ ολοκληρωτισμό προσκύνησαν μια φόρμουλα που μάταια καθιστά μετρήσιμη την ποιότητα.
Συχνά η μη οφθαλμοφανής ποιότητα δεν επιβάλλεται, κομίζει κάτι απλό κι έτσι η ύπαρξη αυτής αντέχει και πορεύεται στον χρόνο. Μια φυσική κατάληξη.
Αποτραβηχτείτε ή ίσως αγκαλιάστε τους [..] καλύτερα αγκαλιάστε τους. Φαίνεται να το έχουν περισσότερο ανάγκη.