Θαρρείς πως ο συνήθως άστατος καιρός της Μελβούρνης περίμενε την 28η Οκτωβρίου, για να χαρίσει μια καθόλα ανοιξιάτικη ημέρα στους κατοίκους της πόλης και να συμβάλλει στην ενίσχυση της θετικής διάθεσης τους μετά και το τέλος του lockdown.

Με «σύμμαχο»… την ηλιοφάνεια -και βέβαια την άρση των περιορισμών- ήταν εκατοντάδες οι ομογενείς που άφησαν, όσο είναι δυνατόν πίσω τους τη «συννεφιά» που επέφερε η πανδημία του κορονοϊού και από νωρίς την Τετάρτη έδωσαν ραντεβού σε γνωστά τους μέρη, όπως αυτά της ελληνικής γειτονιάς του Oakleigh.

Μετά από σχεδόν 4 μήνες μπόρεσαν για πρώτη φορά να καθίσουν σε ένα τραπεζάκι, για να απολαύσουν το καφεδάκι τους ή το φαγητό τους και να συζητήσουν με την παρέα τους τις τρέχουσες εξελίξεις. Να πουν τα νέα τους, καθώς κακά τα ψέματα, καμία τεχνολογία -έως σήμερα τουλάχιστον- δεν μπορεί να αναπληρώσει τη χαρά που προσφέρει η δια ζώσης επικοινωνίας.

Τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής τηρούνταν απαρέγκλιτα από προσωπικό και πελάτες και τα χαμόγελα περίσσευαν. Η μάσκα «κατέβαινε» μόνο όταν κάποιος καθόταν για να πιει τον καφέ του, να φάει ένα γλυκό, μία πίτα, ή ένα… πιτόγυρο.

Σε ετοιμότητα για τις παραγγελίες σας το προσωπικό του «Kalimera».Φώτο: «Νέος Κόσμος»

Υπήρχε αισιοδοξία. Αν και λίγο πιο συγκρατημένη, για ορισμένους από τους καταστηματάρχες με τους οποίους συνομίλησε ο «Νέος Κόσμος». Όλο το προηγούμενο διάστημα κατέβαλαν εξαντλητικές προσπάθειες ώστε να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους μόνο με take away και delivery, μέσα σε έναν κυκεώνα δυσμενών συνθηκών.

Στις αρχές της εβδομάδας κλήθηκαν να ανοίξουν σχεδόν άμεσα, σε ένα διάστημα ούτε δύο ημερών, μετά από εξαντλητική αναμονή εβδομάδων και… βημάτων του περιβόητου «οδικού χάρτη» της πολιτειακής κυβέρνησης.

Στο κατάστημα «Kentro» στο Oakleigh. Φώτο: «Νέος Κόσμος»

Εργάστηκαν 24 ώρες το 24ωρο για να προλάβουν να είναι συνεπείς και πάλι σε όλες τις υποχρεώσεις τους, ώστε να προσφέρουν με ασφάλεια και πάνω απ’ όλα… καλή καρδιά τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους στους πελάτες τους, τους δικούς τους ανθρώπους, τους φίλους τους. Είναι έτοιμοι και μας περιμένουν όλους.

Ζήτημα για τις επιχειρήσεις για την ώρα είναι πάντως αυτό της έλλειψης προσωπικού. Δεν ήταν λίγοι οι εργαζόμενοι που όντας στην Αυστραλία με φοιτητική βίζα – μεταξύ αυτών και πολλοί Έλληνες- βρέθηκαν λόγω COVID-19, χωρίς δουλειά και καμία υποστήριξη από το κράτος και αναγκάστηκαν να φύγουν.

Ακόμη, όπως μας είπαν οι επιχειρηματίες, από τους πρώτους που περίμεναν το άνοιγμα το πρωί της Τετάρτης, ήταν αυτοί που μένουν στη γύρω περιοχή.


Τήρηση των μέτρων από όλους και στο «Vanilia». Αριστερά, επάνω, διακρίνεται ένα μήνυμα προς τον αείμνηστο Θανάση Σπανό, με την αγαπημένη του λέξη «Δύναμη» (Power) -που τόσο πολύτιμη είναι σε όλους εν μέσω των πρωτόγνωρων συνθηκών που ζούμε- και τη φράση «Θανάση σε αγαπάμε». Φώτο: «Νέος Κόσμος»

Άνθρωποι που κατά τις ημέρες του lockdown επισκέπτονταν τα καταστήματα το πρωί για να πάρουν ένα καφέ…στο χέρι. Περίμεναν όρθιοι. Ουκ ολίγοι ζητούσαν μάλιστα από τους εργαζόμενους να μη βιαστούν να τους εξυπηρετήσουν, για να παραμείνουν στην «παρέα» όσο μπορούσαν περισσότερο.

Η εστίαση, ειδικά για τους Έλληνες, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό ως γνωστό στην ανθρώπινη διάδραση, στην κοινωνικοποίηση, που τονώνει την ψυχολογία. Αυτή η «ένεση θετικότητας» που είχε χαθεί εν μέσω της καραντίνας, πλέον επέστρεψε.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι λάθη έγιναν από τις Αρχές εν μέσω της πανδημίας που στοίχισαν. Ζωές χάθηκαν και η Ελληνική Κοινότητα πλήρωσε ενδεχομένως το πιο βαρύ τίμημα στην Πολιτεία. Οι ευθύνες ελπίζουμε να αποδοθούν το συντομότερο.

Ανά τη Μελβούρνη, τη Βικτώρια, την Αυστραλία και τον Κόσμο, ο κορονοϊός συνέτριψε πολλούς οικονομικά και ψυχολογικά.

Αλλά, αν η εικόνα που είχαν τα καταστήματα στο Oakleigh, το «ελληνικό» Eaton Mall, την 28η Οκτωβρίου, γεμάτα -όσο το οι επιτρέπουν οι περιορισμοί- συνεπή στους κανόνες, με τον κόσμο κεφάτο, να συζητά και να χαμογελά, μπορεί να αποτελέσει έστω ένα μικρό δείκτη για την «επόμενη μέρα» του lockdown, τότε μπορούμε να ελπίζουμε.

Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί από όλους μας. Σε κυβερνητικό επίπεδο και τον κάθε ένα από μας. Αν κάτι μάθαμε από αυτή την εμπειρία της πανδημίας είναι πως δεν υπάρχει ο «εύκολος τρόπος», παρά μόνο ο «υπεύθυνος».