ΠΡΙΝ προχωρήσω στο κυρίως θέμα (που θα μας απασχολήσει σήμερα), οφείλω να πληροφορήσω τους ενδιαφερόμενους ότι οι διπλωμάτες μας συνεχίζουν να τηρούν… σιγή ιχθύος.

ΑΝΤΙ να απαντήσουν στις ερωτήσεις που κάναμε για τα πόσα πληρώνουν (σε ενοίκια) για τις μεγαλοπρεπείς και πολυτελείς κατοικίες τους, «σφυρίζουν κλέφτικά» με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βαρεθούμε και θα τους αφήσουμε ήσυχους.

ΚΑΙ λέω «μεγαλοπρεπείς» και «πολυτελείς» κατοικίες τους, σε σχέση –πάντα- με τις σημερινές οικονομικές δυνατότητες της πατρίδας, που αγωνίζεται να ζήσει με δανεικά.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, οι καλοπληρωμένοι (και καλοταϊσμένοι) διπλωμάτες μας, δεν λαμβάνουν υπόψη τους, ούτε το άγχος ούτε την αγωνία της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει αναγάγει πλέον σε ηράκλειο κατόρθωμα (και εθνική επιτυχία!) την έγκυρη εκταμίευση των δόσεων!

ΝΑΙ, κυρίες και κύριοι, την ίδια στιγμή, που ο ελληνικός λαός περιμένει (όπως οι πρεζάκηδες) την εκάστοτε δόση για να πάρει (την πετσοκομμένη) σύνταξή του, οι διπλωμάτες (η αφρόκρεμα δηλαδή του σάπιου Δημοσίου) ζουν λες και δεν έχει μεσολαβήσει η κατάρρευση (και ο διεθνής διασυρμός!) της χώρας.

ΔΕΝ θα ησυχάσω, σας λέω, μέχρι η πρόξενος, Ελένη Λιανίδου, μετακομίσει από τη σπιταρόνα του Templestowe σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Coburg και ο πρόξενος του Σίδνεϊ από το Vaucluse σε ένα δυάρι στο Redfern.

ΔΕΝ είναι δυνατόν ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας (με τον οποίο θα ασχοληθούμε πιο κάτω) να ζητά από του απόδημους να συμβάλουν στην οικονομική ανάκαμψη (και να σώσουν την πατρίδα!) και, από την άλλη, το υπουργείο του να ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (ναι, εκατοντάδες!) για μισθούς, ενοίκια, οδηγούς, κηπουρούς και δεξιώσεις των εδώ διπλωματών.

ΚΑΙ, αν θέλετε τη γνώμη μου, θεωρώ περιττή την παρουσία του εδώ πρέσβη και των προξένων (κάτω από συνθήκες χρεοκοπίας της χώρας) και πιστεύω ότι καλύτερα θα τα κατάφερναν και οι υπάρχοντες υπάλληλοι μόνοι τους.

ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι (ορισμένοι εκ των οποίων περιμένουν πάνω από 18 μήνες να πάρουν τη μικρή σύνταξη των δεδουλευμένων τους για να ζήσουν!) τραβούσαν τόσα χρόνια το…  λούκι.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα προξενεία δεν είναι τίποτε παραπάνω από γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, που στο πλαίσιο του γενικότερου νεοελληνικού γραφειοκρατικού χάους, συμβάλουν με τη σειρά τους να διατηρηθεί αλώβητο το χάος αυτό (που καθιστά την παρουσία τους αναγκαία) εξασφαλίζοντάς τους έτσι δουλειά.

ΜΕ λίγες κουβέντες, το ελληνικό Δημόσιο είναι ένας ανεπαρκής, ανίκανος και (πέρα για πέρα) διεφθαρμένος συνδικαλιστικός μηχανισμός, που φροντίζει επιμελώς να αυξάνει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες (για να βρίσκει δουλειά να κάνει) και να πληρώνεται… λουφάροντας!

ΝΑΙ, σας λέω, ένα πράγμα σαν τη μαφία είναι που, αντί να σε σκοτώνει με σφαίρες, σε ταλαιπωρεί (μέχρι ψυχολογικής εξόντωσης!) με πιστοποιητικά, βεβαιώσεις, παραστατικά και κάθε λογής «χαρτιά» και… σφραγίδες!

ΔΕΝ θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα προξενεία δεν εκπροσωπούν εδώ την πατρίδα (όπως λανθασμένα πιστεύουμε και σκιζόμαστε να εξασφαλίσουμε την παρουσία τους στις εκδηλώσεις μας) αλλά, την παντοδύναμη ελληνική γραφειοκρατία που διαχρονικά μας ταλαιπωρεί.

ΝΑ και ένα από τα πολλά (ανήκουστα) τρελά, που υφίστανται, για παράδειγμα, όσοι συμπάροικοι θέλουν να ανανεώσουν το διαβατήριό τους, το οποίο, εκτός των άλλων προσωπικών στοιχείων, περιλαμβάνει την ημερομηνία και τον τόπο γέννησης του κατόχου τους.

ΓΙΑ την ανανέωση, όμως, εκτός της προσκόμισης του ληγμένου διαβατηρίου, απαιτείται και νέο πιστοποιητικό… γέννησης που ισχύει μόνο για έξι μήνες από την ημέρα της έκδοσής του!

ΕΤΣΙ και παρέλθει κατά μία μέρα η ημερομηνία, λήγει (όπως τα γιαουρτάκια!) και ο ενδιαφερόμενος πρέπει να πάρει καινούργιο, λες και η μέρα που μεσολαβεί (προστίθεται στο παρελθόν!) αλλάζοντας και την ημερομηνία… γέννησης του κατόχου του!

ΕΝΑΣ παρόμοιος παραλογισμός είναι και τα πιστοποιητικά που μας ζητούν προκειμένου να αποδείξουμε τη… φορολογική μας κατοικία, όσοι από εμάς έχουμε εισόδημα από κάποια επένδυση ή ακίνητο στη γενέτειρα.

ΟΠΩΣ έγραψε την περασμένη βδομάδα στο «Νέο Κόσμο», ο συνάδελφος Κώστας Νικολόπουλος, που παρακολουθεί το θέμα, τα πιστοποιητικά και οι βεβαιώσεις, που μας καλεί η ελληνική Εφορία να προσκομίσουμε θα μας στοιχίσουν (πέρα της σωματικής και ψυχολογικής ταλαιπωρίας) και… $1000!

ΟΙ νέες παράλογες γραφειοκρατικές απαιτήσεις της Εφορίας, δεν εξόργισαν μόνο τους ενδιαφερόμενους, αλλά και όλους τους λογικά σκεπτόμενους συμπάροικους, οι οποίοι και διαπιστώνουν (με φρίκη) ότι τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας (για την οποία η γραφειοκρατία του ανίκανου Δημοσίου φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης) δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα!

Η γενικευμένη (και πέρα για πέρα δικαιολογημένη) αγανάκτηση της παροικίας, που ο υφυπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Τσιάρας, καλεί να σώσει τη χώρα, ευαισθητοποίησε το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, το οποίο την περασμένη Δευτέρα αποφάσισε να καλέσει μια δημόσια συγκέντρωση (διαμαρτυρίας) για το θέμα του πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας.

ΝΑ προσθέσουμε εδώ ότι το Δ.Σ. του Οργανισμού έστειλε ήδη για το ίδιο θέμα και μια επιστολή διαμαρτυρίας (την οποία και υπέγραψε ο πρόεδρος της Κοινότητας, Βασίλης Παπαστεργιάδης, στον υπουργό Οικονομικών της πατρίδας μας, Γιάννη Στουρνάρα.

ΑΠ’ Ο,ΤΙ γνωρίζω, κανένας άλλος φορέας της παροικίας μας (δυστυχώς) δεν έκανε κάτι ανάλογο. Ελπίζω, όμως, ότι και οι υπόλοιπες παροικιακές οργανώσεις θα πρέπει να ενδιαφερθούν για το θέμα και να στηρίξουν πρακτικά τις πρωτοβουλίες του Δ.Σ. της Κοινότητας Μελβούρνης, οι οποίες και πιστεύω ότι έχουν την έγκριση και στήριξη ολόκληρης της παροικίας.

ΚΑΙ τώρα, επ’ ευκαιρία της λήξης της διορίας της… δημόσιας διαβούλευσης, που είχε δώσει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για την… επανίδρυση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) αφιερώνω στον αρμόδιο υφυπουργό, Κωνσταντίνο Τσιάρα, και την ελληνική Πολιτεία δύο στροφές από το ανεπανάληπτο τραγούδι που έγραψε ο Νίκος Γκάτσος με τίτλο «Μάνα μου Ελλάς»:

«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι εσύ φοράς τα αρχαία σου τα κάλλη και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς»!

ΣΤΗΝ κυριολεξία εξοργίστηκα (σας λέω) αγαπητοί αναγνώστες, διαβάζοντας την πρωτοσέλιδη είδηση του «Νέου Κόσμου» την περασμένη Δευτέρα την (σπαραξικάρδια) έκκληση του Κ. Τσιάρα προς τους απόδημους, να σώσουν την πατρίδα!

«Η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας» τόνισε ο αρμόδιος για θέματα αποδήμων υφυπουργός, «χρειάζεται τη δημιουργική δύναμη της ομογένειας»!

ΚΑΙ σαν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτα τα τελευταία 20 χρόνια, ξεχνούν όλοι ότι «η δημιουργική δύναμη της ομογένειας», όχι μόνο δεν δημιούργησε τίποτα θετικό για την πατρίδα (κάνοντας τζάμπα διακοπές!) αλλά της κόστισε επιπλέον και δύο δισεκατομμύρια δολάρια!

ΑΝ δείχνουν κάτι τα όσα είπε ο Κ. Τσιάρας για την ανάγκη να «κτίσουμε ένα ΣΑΕ πιο αντιπροσωπευτικό και, κατ’ επέκταση, πιο δημιουργικό, που να έχει τη δυνατότητα να κινητοποιήσει και να ενώσει όλες τις δυνάμεις του Οικουμενικού Ελληνισμού» είναι ότι δεν μπήκε καν στον κόπο να διαβάσει τι έλεγαν οι πρώην αρμόδιοι υφυπουργοί Αποδήμων.

ΑΝ διάβαζε, για παράδειγμα τα όσα είπε, τον Δεκέμβρη του 1995, κατά τη διάρκεια του Ιδρυτικού Συνεδρίου του Οργάνου στη Θεσσαλονίκη, ο τότε αρμόδιος υφυπουργός, Γρηγόρης Νιότης, και όσοι τον διαδέχθηκαν (συμπεριλαμβανομένου και του «δικού μας» του Δόλλη) δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει τα όσα φαιδρά εξεστόμισε, χωρίς ντροπή.

ΟΠΩΣ τότε, έτσι και τώρα, στήνεται (και πάλι!) στο γόνατο μια ιστορία για να δείξουν οι κυβερνώντες την πατρίδα ότι ενδιαφέρονται για τους απόδημους και να κάνουν καριέρα (δείχνοντας ότι κάνουν «έργο»!) οι κομματάρχες που μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία.

ΚΑΝΕΝΑΣ σχεδιασμός και καμιά μακρόπνοη στρατηγική για το τι ακριβώς θέλει η Ελλάδα από τους απόδημους (και οι τελευταίοι από την πατρίδα) δεν υπήρξε ποτέ και (δυστυχώς) συνεχίζει να μην υπάρχει.

ΤΟ μόνο που ενδιαφέρει τους κυβερνώντες την πατρίδα, είναι να δείξουν ότι ενδιαφέρονται και «κάνουν κάτι» και το μόνο που ενδιαφέρει τους αξιωματούχους των φορέων της ομογένειας (που διακατέχονται από το ίδιο DNA της προχειρότητας και του αρπακολλισμού!) είναι κανένα τζάμπα ταξιδάκι και καμιά θεσούλα που θα αναβάθμιζε το κύρος τους. (Εντάξει και οι… φωτογραφίες μαζί με υπουργούς!).

ΑΥΤΟΙ ήταν οι στόχοι τότε και αυτό παραμένει το ζητούμενο μετά από 20 χρόνια! Και μην πει κανείς ότι είμαι «μηδενιστής» και τα «παραλέω πάλι» γιατί θα τον… τιμωρήσω παραπέμποντάς τον στην ιστοσελίδα opengov του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών όπου έχει δημοσιευτεί το νέο σχέδιο νόμου και έλαβε χώρα η… δημόσια διαβούλευση!

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ (και εξοργιστικά σας λέω) προχθές το βράδυ που μπήκα στην ιστοσελίδα να διαβάσω τα σχόλια και τις… προτάσεις των ενδιαφερομένων για την «επανίδρυση» του ΣΑΕ.

ΚΑΜΙΑ δεκαπενταριά άτομα (όλα και όλα!) έλαβαν μέρος στη… δημόσια διαβούλευση που τελείωσε (σαν να μην έγινε ποτέ!) προχθές. Οι μισοί από αυτούς ήταν… αξιωματούχοι του παλιού ΣΑΕ, που διψούν ακόμα για νέα οφίκια!

ΕΝΑ δράμι μυαλό (και το ελάχιστο αίσθημα ευθύνης) να έχει ο υφυπουργός Τσιάρας -και οι συναρμόδιοι- θα πρέπει να έχει ήδη αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον από την ομογένεια για την επανίδρυση του Οργάνου.

ΕΝΑ πτώμα που έχει βρωμίσει και πρέπει να θαφτεί είναι το ΣΑΕ. Και όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό τόσο το καλύτερο και την πατρίδα και για τους απόδημους.

ΑΝ θέλουν οι απόδημοι ένα όργανο που να τους αντιπροσωπεύει πραγματικά θα πρέπει να το κάνουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ και χωρίς την κηδεμονία του (γραφειοκρατικού) ελληνικού Κράτους, που μόνο προβλήματα μας δημιουργεί.

Η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης (για παράδειγμα) μπορεί να πάρει την πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση αυτή και, σε συνεργασία με τους μεγάλους φορείς του απανταχού απόδημου Ελληνισμού, να επεξεργαστούν τη δημιουργία ενός Οργάνου των Αποδήμων.

ΟΙ δυνατότητες επικοινωνίας που παρέχει σήμερα η τεχνολογία για να στηθεί και λειτουργήσει σωστά κάτι τέτοιο είναι απεριόριστες. Φτάνει να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τι ακριβώς θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε για να το πετύχουμε. Αυτά και γεια χαρά.