«Όνειρο κάθε συγγραφέα είναι να δει το βιβλίο του να γίνεται ταινία» πόσο μάλλον όταν το έργο το αναλάβει ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης που θαυμάζει και σέβεται.

Δεν έχει προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από τη συνέντευξη που μας έδωσε ο Πίτερ Παπαθανασίου, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του “Little One” και μαθαίνουμε ότι γίνονται τα πρώτα βήματα για τη μεταφορά της συγκινητικής αυτής ιστορίας σε ταινία που θα σκηνοθετήσει ο βραβευμένος σκηνοθέτης Πίτερ Ανδρικίδης, επίσης Ελληνοαυστραλός.

Την πρόταση των δύο ομογενών για τη δημιουργία του έργου επέλεξε πριν λίγο καιρό, να χρηματοδοτήσει το Screen Canberra, αναγνωρίζοντας την κινηματογραφική αξία του εγχειρήματος, αλλά και τις σημαντικές ιστορικές αναφορές που γίνονται στην Καμπέρα.

Το έργο θα προβάλλει την περίοδο άφιξης των πρώτων μεταναστών, και το πώς από μία «κοιμισμένη» επαρχιακή πόλη άρχισε να μετατρέπεται σε μεγαλούπολη.

«Η ιστορία μου καλύπτει τις διαφορετικές γενιές μιας οικογένειας και εκτυλίσσεται σε διαφορετικές χώρες» είπε στον «Νέο Κόσμο» ο συγγραφέας Παπαθανασίου, ο οποίος θα αναλάβει να προσαρμόσει το σενάριο της ταινίας σε σειρά.

Πρόκειται για τα αληθινά βιώματα του συγγραφέα και της οικογένειάς του, που ξεκινάει από την αποκάλυψη της υιοθεσίας του όταν ήταν 25 ετών.

Η αφήγηση, όμως, πηγαίνει τον αναγνώστη πίσω στον χρόνο, στην εμπειρία της μετανάστευσης των θετών γονιών του στην Αυστραλία, αλλά και στα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην Ελλάδα, και την οικογένεια που έμεινε πίσω, στη Φλώρινα, η οποία αργότερα θα χαρίσει το συγκινητικό δώρο ζωής στο άτεκνο ζευγάρι.

«ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΙΣ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ;»

«Μου αρέσουν οι αληθινές ιστορίες» είπε στον «Νέο Κόσμο» ο σκηνοθέτης Πίτερ Ανδρικίδης (Wog Boy, Alex and Eve, Kings of Mykonos).

«Πιστεύω ότι αυτή ιστορία της υιοθεσίας είναι πολύ προσωπική και ειλικρινής. Τί σημαίνει να υιοθετείς ένα παιδί και πώς αισθάνεται κανείς όταν μαθαίνει ότι είναι υιοθετημένος; Πιστεύω ότι είναι θέματα που ενδιαφέρουν αρκετούς ανθρώπους εδώ, αλλά και σε όλον τον κόσμο».

«Το συγκεκριμένο όμως έργο, αφηγείται και την ιδιαιτερότητα της ελληνικής οικογένειας» συνεχίζει ο Ανδρικίδης. «Αυτό το δέσιμο που υπάρχει, η στήριξη που δίνει το ένα μέλος στο άλλο. Μία αδελφή να δώσει το παιδί της στον αδελφό της, σ’ έναν άλλο γονιό να το μεγαλώσει, είναι τεράστια υπόθεση. Αλλά στην Ελληνική κουλτούρα η οικογένεια είναι σαν μία γροθιά. Εφόσον εκείνοι μπορούσαν να συλλάβουν ένα παιδί, το έδωσαν σε εκείνους που δεν μπορούσαν. Είναι η χαρακτηριστική αγάπη των Ελλήνων για την οικογένειά τους».

Ο Ανδρικίδης ταυτίστηκε με την ιστορία που έγραψε ο Παπαθανασίου. Και αυτός μοναχογιός Ελλήνων που μετανάστευσαν την ίδια περίπου περίοδο στην Αυστραλία, (1950-60), μεγάλωσε και ο ίδιος κάτω από παρόμοιες συνθήκες.

«Τις ξέρουμε αυτές τις ιστορίες γιατί τις ζήσαμε», εξηγεί ο Ανδρικίδης. «Η γιαγιά μου έμενε μαζί μας μέχρι που πέθανε στα 103 της χρόνια. Εμείς, τα παιδιά αυτών των πρώτων μεταναστών διακριθήκαμε, πολλοί με μεγάλη επιτυχία, στην πολιτική και σε τόσους τομείς, χάρη στη αυτοθυσία των γονιών μας, που εργάζονταν σε εργοστάσια για να μπορέσουμε εμείς να πετύχουμε. Αλλά στην Ελληνική κουλτούρα αυτό δεν θεωρείται θυσία».

Είναι ανάγκη, τονίζει, να διηγηθούμε την ιστορία των γονιών μας που μετανάστευσαν εδώ. «Αλλιώς αυτές οι ιστορίες θα πεθάνουν μαζί μας».

ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Όραμα του Ανδρικίδη, είναι αυτή η ταινία να αποτελέσει ταινία εποχής, ιστορικό δράμα με στοιχεία ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί σε μορφή σειράς. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν και οι διαφορετικές χρονικές περίοδοι της Καμπέρας αλλά και της Ελλάδας.

Ο Πίτερ Ανδρικίδης έχει κάνει αρκετά γυρίσματα στην πατρίδα. Στην Ελλάδα γύρισε επεισόδια του Fat Tony της σειράς Underbelly και στη Μύκονο την ταινία «Βασιλιάδες της Μυκόνου», και όπως μας λέει, ανυπομονεί να επιστρέψει με την κάμερά του για τα γυρίσματα αυτής της ταινίας.

«Είναι εύκολο να κάνεις γυρίσματα στην Ελλάδα. Η κοινωνία είναι μαζί σου. Όλοι θέλουν να συμμετέχουν. Κλείνουν τους δρόμους για τις ανάγκες μιας σκηνής και μας βοηθάνε σε ό,τι μπορεί να χρειαστούμε. Κατανοούν και τα οφέλη της προβολής του τόπου τους μέσα από την ταινία, για τον τουρισμό, οπότε είναι υποστηρικτικοί».

Οι χαρακτήρες του έργου θα πρέπει να πείθουν, συμπληρώνει ο Ανδρικίδης, και γι’ αυτό Έλληνες ηθοποιοί θα κληθούν να παίξουν τους ρόλους των Ελλήνων πρωταγωνιστών του βιβλίου. «Δεν γίνεται διαφορετικά».

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Ξεκινούν άμεσα, λοιπόν, τα πρώτα βήματα για την προσαρμογή του σεναρίου σε σειρά. Στη συνέχεια θα προχωρήσουν στην επιλογή των ηθοποιών που θα συμμετέχουν στο έργο για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα στην Αυστραλία. Το τελευταίο στάδιο θα είναι η μετάβαση στην Ελλάδα για την ολοκλήρωση των γυρισμάτων.

Πέρα από το συγκινητικό ανθρώπινο βίωμα μιας υιοθεσίας, η ταινία θα δώσει στους ομογενείς τη μοναδική ευκαιρία να δουν την ιστορία των προγόνων του να εκτυλίσσεται στην οθόνη.

Ίσως είναι η πρώτη φορά που μία ταινία θα αφιερωθεί αποκλειστικά σε αυτή την εποχή της μαζικής μετανάστευσης των Ελλήνων στην Αυστραλία, περιγράφοντας την εποχή που οι πρόγονοί μας αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους μια ταραχώδη Ελλάδα.

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, θα ακολουθήσουμε την ιστορία αυτών που έφυγαν, αλλά και εκείνων που έμειναν πίσω, χωρίς να ξέρουν εάν θα δουν ποτέ ξανά αδέλφια, ξαδέλφια ή τα παιδιά τους.

Παραγωγοί της ταινίας είναι ο Πίτερ Ανδρικίδης και η Shannon Wilson-McClinton που έχει έδρα την Καμπέρα. Το βιβλίο του Πίτερ Παπαθανασίου “Little One” εκδόθηκε από τους Allen & Unwin το 2019.

H Φλώρινα το 1922. Ιστορική φωτογραφία που αγόρασε ο συγγραφέας Παπαθανασίου

Μητέρα και γιος απολαμβάνουν τον πρώτο τους χρόνο μαζί.

Τρία αδέλφια σμίγουν μετά από δεκαετίες.

Και η ιστορία συνεχίζεται στην επόμενη γενιά. Ο Παπαθανασίου, με τους τρεις γιους του.

Ο συγγραφέας Παπαθανασίου σε παρουσίαση του βιβλίου του "Little One" στο Σίδνεϊ.