ΚΥΡΙΕΣ και κύριοι καλημέρα και χαρείτε όσο μπορείτε το όψιμο καλοκαίρι της (απρόβλεπτης) Μελβούρνης.

ΛΟΙΠΟΝ, επειδή σχεδιάζω να κάνω ένα ταξιδάκι, προκειμένου να δραπετεύσω (όπως θα ’λεγαν και οι ποιητές) από την πεζή καθημερινότητα, απευθύνθηκα στον προσωπικό μου μετεωρολόγο να με συμβουλεύσει για τις προθέσεις των καιρικών φαινομένων.

ΑΝ και ο καιρός θα είναι σχετικά καλός σε όλη την επικράτεια, για καλό και για κακό (μου είπε ο επιστήμονας) πάρε μαζί σου, εκτός από το μαγιό σου (και το αντηλιακό σου) και καμιά ομπρέλα.

ΠΟΥ θα πάω δεν έχω αποφασίσει, αλλά όσο πιο μακριά από ορισμένους επιστολογράφους (όπως ο κύριος Κυριάκος) που δεν θέλουν να με δουν ούτε ζωγραφιστό, τόσο το καλύτερο.

ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να σας πω ότι λάβαμε μια ακόμα μακροσκελή (και ακραίων διατυπώσεων) επιστολή από τον κύριο Κυριάκο, αλλά δεν θα τη δημοσιεύσουμε γιατί είναι τόσο μπερδεμένη που δεν βγάζουμε άκρη.

ΕΧΕΙ μπερδέψει, σας λέω, τον Γεώργιο Παπανδρέου με τον… Κολοκοτρώνη! Ενώ εγώ αναφέρθηκα στο Γέρο της Δημοκρατίας, ο κύριος Κυριάκος αναφέρεται (στην προσπάθειά του να μου… απαντήσει) στο Γέρο του Μοριά!

ΑΥΤΑ συμβαίνουν, όταν απαντά κάποιος εν βρασμώ ψυχής και, απ’ ό,τι φαίνεται, ο κύριος Κυριάκος (Βαβάκης) έγραψε την επιστολή που μας έστειλε κάτω από καθεστώς (πατριωτικής) σύγχυσης.

ΑΣΕ, που μετά τη δημοσίευση της τελευταίας του επιστολής, μας τηλεφώνησαν (τρεις-τέσσερις) αναγνώστες και μας είπαν ότι δημοσιεύουμε επίτηδες τις επιστολές του κυρίου Κυριάκου για να τον εκθέτουμε.

ΕΔΩ, βέβαια, δεν θέλω να ισχυριστώ ότι δεν δημοσιεύουμε την επιστολή του γιατί θέλουμε να τον… προστατεύσουμε, αλλά, όπως έγραψα και πιο πάνω, γιατί δεν θα καταλάβαιναν οι αναγνώστες τι ακριβώς ήθελε να πει ο επιστολογράφος.

ΞΕΧΑΣΑ να σας πω, πως μας πληροφορεί, ότι η επιστολή που δεν δημοσιεύουμε, είναι η «τελευταία» που μας γράφει. Επειδή παρόμοιες δηλώσεις έχει κάνει και στο παρελθόν και έπειτα από κάποιο διάστημα επανήλθε, ελπίζω αυτή τη φορά να τιμήσει την υπόσχεσή του. Δεν θα μας λείψει.

ΚΑΙ μιας που το έφερε η κουβέντα, φίλοι αναγνώστες, οφείλω να σας αποκαλύψω ότι στο (δεξιό) συρτάρι του γραφείου μου έχω έναν ογκώδη φάκελο από αδημοσίευτες επιστολές, που έχουν σταλεί στην εφημερίδα μας τα τελευταία 30 χρόνια.

ΜΙΛΑΜΕ για έναν πραγματικό θησαυρό (και δεν κάνω πλάκα) που όσο περνούν τα χρόνια ωριμάζει όπως το (πολύ) καλό κρασί. Στο φάκελο αυτό τοποθέτησα προσεκτικά και την επιστολή του κυρίου Βαβάκη.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ και άλλες αδημοσίευτες επιστολές του κυρίου Κυριάκου στο φάκελο, όπως, για παράδειγμα, επιστολές που έστελναν (τους παλιούς καλούς καιρούς) οι ηγέτες της Παμμακεδονικής αποκαλώντας με «ανθέλληνα» και ζητώντας από τη διεύθυνση της εφημερίδας να με… απολύσει.

ΣΤΟΝ ίδιο φάκελο (στο δεξιό συρτάρι) υπάρχουν, επίσης, επιστολές του καταδικασμένου και έκπτωτου νομάρχη Θεσσαλονίκης, Παναγιώτη Ψωμιάδη, ο οποίος με αποκαλούσε «ανθέλληνα», «προδότη» και… «τουρκοσκοπιανό», καθώς και επιστολές επώνυμων πατριωτών, που μου έσερναν τα μύρια όσα.

ΟΙ περισσότερες δεν δημοσιεύθηκαν γιατί δεν έβγαινε νόημα. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε «τι ήθελαν να πουν οι ποιητές».

ΠΟΤΕ ο «Νέος Κόσμος», απ’ ό,τι τουλάχιστον ξέρω, δεν λογόκρινε επιστολές αναγνωστών του ή άρθρα συνεργατών και συντακτών του.

ΖΩΝΤΑΝΗ απόδειξη είναι η στήλη που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, η οποία κατά καιρούς έχει ασκήσει, από σκληρή μέχρι πολύ σκληρή κριτική σε πρόσωπα και καταστάσεις.

ΠΑΡΑ το γεγονός ότι η διεύθυνση της εφημερίδας (και συνάδελφοι) διαφωνούν ορισμένες φορές (και, ενδεχομένως, να έχουν δίκιο) όχι μόνο για την κριτική που κάνω, αλλά κυρίως με τον τρόπο που την κάνω (και τη γλώσσα που χρησιμοποιώ) ουδέποτε λογόκριναν τα κείμενά μου.

ΤΙΣ ελάχιστες φορές που έχει γίνει κάτι τέτοιο, έγινε μόνο για λόγους νομικούς και όχι για να μη δημοσιευτούν όσα πίστευα ότι έπρεπε να αναφερθούν ή σχολιαστούν.

ΤΗΝ ίδια ακριβώς πολιτική ασκεί η εφημερίδα προς όλες τις κατευθύνσεις και με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει όλα τα κείμενα που φτάνουν στη σύνταξη.
 
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου, το να μη δημοσιεύεις μια μακροσκελή επιστολή κάποιου αναγνώστη που πραγματεύεται (για πολλοστή φορά) την ύπαρξη ή μη του θεού ή αναφέρεται στις «συνωμοσίες» των Εβραίων και των «εχθρών» της Ελλάδας δεν είναι λογοκρισία.

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ, στα δικά μου τα κιτάπια, είναι να αφαιρείς από κάποιον το λόγο που έχει να πει, κάτι σημαντικό, με το οποίο για λόγους ιδεολογικούς ή συμφεροντολογικούς διαφωνείς και δεν θέλεις να μαθευτεί.

ΚΑΠΟΙΑ μέρα λοιπόν (για να θυμηθούμε τα παλιά και να γελάσουμε), λέω να αρχίζω να δημοσιεύω στη στήλη ορισμένες από τις επιστολές αυτές.

ΠΙΟ αποκαλυπτικές, για το τι σόι άτομα κυκλοφορούν μεταξύ μας, είναι οι ανώνυμες επιστολές που λαμβάνει η εφημερίδα και εγώ προσωπικά.

ΣΕ ορισμένες περιπτώσεις η (σεξουαλική) χυδαιότητα των ανώνυμων επιστολογράφων ξεπερνά και την φαντασία του μαρκήσιου Ντε Σαντ.

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ είναι επίσης και τα «ντοκουμέντα» που μου έφερε πριν πολλά χρόνια στην εφημερίδα ένας αναγνώστης για το πώς οι Εβραίοι σκορπούν νύχτα στο Αιγαίο διάφορες μαρμάρινες επιγραφές στη γλώσσα τους και άλλα χαρακτηριστικά αντικείμενα του αρχαίου πολιτισμού τους για να αποδείξουν ότι το Αιγαίο ήταν πριν 3.000 εβραϊκό και να μας το… πάρουν!

ΟΙ εβραϊκές «συνομωσίες» ήταν πριν μια εικοσαετία το μεγάλο σουξέ ορισμένων αναγνωστών μας, ενώ τα τελευταία χρόνια ΤΟ θέμα είναι η ύπαρξη ή όχι του Θεού, τι γράφουν οι Γραφές, τι υποστηρίζει η επιστήμη και όλα τα παρεμφερή.

ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ρε παιδί μου, δεν μπορείς να βγάλεις με τίποτα το θεό από το μυαλό των ανθρώπων. Ιδιαίτερα δεν μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό των… άθεων!

ΑΥΤΟΙ και αν είναι πιο θρησκευόμενοι από τις… θεούσες. Μιλάμε για διαχρονικό και πολύ χοντρό κόλλημα.

ΞΕΧΝΟΥΝ, βέβαια, ότι αν δεν είχε επινοηθεί η ύπαρξη Θεού (και οι διάφορες ψευδαισθήσεις) οι μισοί άνθρωποι θα ζούσαν σήμερα με ψυχοφάρμακα.

ΚΑΙ ενώ όλοι αυτοί έχουν πρόβλημα να τα βγάλουν πέρα με τον αν υπάρχει ή όχι ένας Θεός, υπάρχουν και άλλοι, που πιστεύουν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στους… 12 Θεούς των αρχαίων Ελλήνων!

ΑΝΤΕ τώρα να τα βάλεις με 12 θεούς, τη στιγμή που δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με έναν… Και όμως ο «διάλογος» μεταξύ των αναγνωστών μας για ΤΟ τίποτα συνεχίζεται με πάθος εδώ και χρόνια.

ΕΤΣΙ μάλιστα και υπάρχει και ο… άλλος κόσμος, θα συνεχιστεί και εκεί στους αιώνες των αιώνων.

ΕΛΕΟΣ, αδελφοί όλων των Θεών, θρησκειών, αιρέσεων και γραφών. Μη μας φορτώνετε τις μεταφυσικές ανησυχίες σας και τα θρησκευτικά και αθεϊστικά σας άγχη. Δεν μας ενδιαφέρουν.

ΑΦΗΣΤΕ μας, σας παρακαλώ, να ξεχαστούμε και να χαλαρώσουμε λίγο. Δεν θέλουμε να μας σώσετε. Αφήστε μας στην πλάνη μας και την ησυχία μας να ζήσουμε ήρεμοι τα (λίγα) χρόνια που μας έμειναν.

ΠΙΣΤΕΥΩ ότι δεν είναι σωστό να μας φορτώσετε (χωρίς να μας ρωτήσετε) ενοχές και αμαρτίες.

ΤΗ στιγμή, μάλιστα, που αρκετοί από εμάς «φτιαχνόμαστε» με τις ενοχές και τη «βρίσκουμε» με τις αμαρτίες.

ΚΑΝΕΝΑ νόημα δεν θα είχε η ζωή χωρίς τις «απαγορεύσεις». Όπως δεν θα είχε νόημα και το «καλό» χωρίς το «κακό».

ΔΕΝ θα πρέπει, επίσης, να σας διαφεύγει ότι έτσι και η Εύα δεν είχε παραβεί την πρώτη «απαγόρευση», δεν θα υπήρχατε σήμερα όλοι εσείς οι χριστιανοί.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, βέβαια, θα λέγαμε (για να τελειώνουμε κάπου) ότι το πιο αγαπημένο θέμα (μακρά όλων των άλλων) στις προτιμήσεις των επιστολογράφων μας, θρησκευόμενων, αιρετικών και άθεων είναι το ένδοξο παρελθόν μας.

ΓΙΑ τους αρχαίους Έλληνες, τον πολιτισμό μας και τη γλώσσα μας έχει χυθεί το περισσότερο μελάνι.

ΚΑΙ όλα αυτά για να αποδείξουμε ότι είμαστε τα πιο… ωραία παλικάρια και όλος ο κόσμος μας χρωστάει για τα φώτα που του δώσαμε.

ΣΤΗΝ πιο πάνω (λατρευτή) μυθολογία (του μοναδικού και περιούσιου λαού) οφείλονται οι περισσότερες νεοελληνικές κακοδαιμονίες και παθογένειες που μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε.

ΑΥΤΗ είναι η αστείρευτη πηγή του εθνικού μας ψώνιου. Το ότι όλη αυτή η περιαυτολογία δεν συνάδει με τη σημερινή κατάντια μας, από κανενός το μυαλό δεν περνά.

ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά και πηγαίνετε και καμιά εκδρομούλα στη θάλασσα όσο ο καιρός το επιτρέπει. Γεια χαρά.