ΑΠΙΣΤΗ δεν είμαι, αλλά ομολογώ ότι δεν μου άρεσε το βίντεο της Αρχιεπισκοπής για τα 200 χρόνια της Επανάστασης. Ξεκινά με έναν ρασοφόρο και μετά προβάλει τον… Κολοκοτρώνη!

Πρώτα μας λέει ότι η Επανάσταση έγινε για την πίστη και μετά για τα ιδανικά και την ελευθερία. Με κάτι τέτοιες εμμονές θα αρχίσουμε να μιλάμε για τον ρόλο της επίσημης Εκκλησίας στην Επανάσταση αντί να γιορτάζουμε ενωμένοι τα 200 χρόνια του ανεξάρτητου ελληνικού Κράτους; Ας το προσέξει αυτό η Αρχιεπισκοπή μας…

ΕΞΑΛΛΟΥ, για το ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο σήμερα στη σελίδα 11.
Όπως γράφει ο Σπύρος Κρυμπάλης, με στοιχεία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ και άλλοι 22 Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου αφόρισαν μετά βδελυγμίας την Επανάσταση, κατακεραυνώνοντας τους «πρωταίτιους» Αλέξανδρο Υψηλάντη και Μιχαήλ Σούτσο ως «κακόβουλους, ασυνείδητους, αλαζόνες, δοξομανείς, ματαιόφρονες, τέρατα αχαριστίας, μισελεύθερους, μισογενείς, μισόθρησκους και αντίθεους».

Η ηθική απαξίωση δεν αφορούσε μόνο τους ίδιους, αλλά και τους προγόνους τους. Αγνώμονες γιοι αγνωμόνων πατεράδων. Όσοι δε ακολούθησαν τα απονενοημένα σχέδιά τους χαρακτηρίζονται ως «κακοήθεις και ανόητοι». Δεν ήταν η πρώτη φορά που το Πατριαρχείο αφόριζε τους Έλληνες επαναστάτες και την επαναστατική τους δράση. Έχει προηγηθεί ο αφορισμός του Ρήγα Φεραίου, του Κολοκοτρώνη και της Μπουμπουλίνας. Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο.

ΕΥΤΥΧΩΣ, τώρα δεν έχουμε κρούσματα στην Αυστραλία, αλλά καλό είναι να κοιτάξει η Εκκλησία μας και το θέμα της θείας κοινωνίας. Σε όλες τις εκκλησίες γίνεται μετάληψη πλέον άνευ μέτρου. Μήπως -λέω- θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε ξεχωριστό κουταλάκι για τον καθένα και την κάθε μια;

ΩΣΤΕ λόγω «υπερκόπωσης» δεν παρέστη στη Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης ο γενικός γραμματέας της Κώστας Μάρκος;

Ας το πιστέψουμε… Άλλωστε, ο κ. Μάρκος έχει υπηρετήσει την Κοινότητα δεκαετίες, έχει παραστεί σε σχεδόν 30 Ετήσιες Γενικές Συνελεύσεις και έχει προσφέρει πολλά. Δικαιούται και μια απουσία… Τόσο ο ίδιος όσο και ο κ. Παπαστεργιάδης, διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους ότι οι σχέσεις τους είναι άριστες…

Πάντως, είναι κοινό μυστικό ότι ο κ. Μάρκος δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Για όσους προετοιμάζονται να διαδεχθούν τον Βασίλη Παπαστεργιάδη στην προεδρία της Κοινότητας, ας κάνουν ακόμα λίγη υπομονή. Τον βλέπω να είναι και πάλι υποψήφιος φέτος…

ΔΕΝ είχε δίκιο ο Κ. Καραμάρκος που διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση της Κοινότητας να «σπάσει» την παράδοση και να κάνει την συνέλευση Πέμπτη αντί Κυριακής! Πάντως, όντως η παράδοση «έσπασε». Ούτε μια φωνή ούτε να ανέβουν οι τόνοι κάπως. Τίποτα… Πάνε οι παλιές νοσταλγικές εποχές που γινόταν το «έλα να δεις» στις Συνελεύσεις. Τώρα όλα στο στυλ «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» και, μάλιστα, μέσω ZOOM!

ΟΛΑ τα ελλαδικά μέσα ενημέρωσης αναδημοσίευσαν τις τελευταίες μέρες τη συνέντευξη που πήρε, για λογαριασμό του «Νέου Κόσμου», η νεαρή Κατερίνα Χατζή από τον Στέφανο Τσιτσιπά! Επιτυχία της! Μακάρι να της μοιάσω και εγώ!
Και ο λόγος της επιτυχίας της; Όλα τα ελλαδικά μέσα ενημέρωσης επέκριναν τον Τσιτσιπά που βρέθηκε στο Ντουμπάϊ.

Κανένα, όμως, δεν φρόντισε να ρωτήσει και τον ίδιο. Τον ρώτησε η Κατερίνα και να τι της είπε: «Ακολούθησα όλα τα τοπικά πρωτόκολλα. Ήμουν στο Ντουμπάι για την προετοιμασία μου για το 2021. Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που πέρασα την Πρωτοχρονιά με την οικογένειά μου. Ήμουν εκεί με όλα τα αδέλφια μου και ένιωθα πολύ χαρούμενος που γιορτάσαμε την Πρωτοχρονιά όλοι μαζί… Δεν παραβίασα κανέναν κανόνα, τους ακολούθησα όλους. Πέρασα καλά, πράγμα το οποίο είχα να κάνω πολύ καιρό. Δεν βλέπω τίποτα το αρνητικό σε αυτό. Ο κόσμος βλέπει κάτι και αυτομάτως του δημιουργείται μια άσχημη εντύπωση, ή ακόμα και μία αίσθηση ζήλιας».

Τ.Τ.

ΠΗΡΑ μέρος στην κινητοποίηση των ιθαγενών και των υποστηρικτών τους, την Τρίτη, με αφορμή την Ημέρα της Αυστραλίας, όπως λέγεται. Κατέβηκαν αρκετές χιλιάδες στο κέντρο της πόλης.

ΟΙ οργανωτές (Warriors of Aboriginal Resistance – WAR, δηλαδή Πολεμιστές της Ιθαγενικής Αντίστασης), νομίζω ότι κατάφεραν να διεξάγουν μια αρκετά υποδειγματική κινητοποίηση, βάζοντας ομάδες των εκατό ανθρώπων με απόσταση αρκετά μέτρα μεταξύ τους.

ΕΤΣΙ, η διαδήλωση απλώθηκε σε μεγάλο μήκος των οδών Burke και Swanston, που, όμως, εξαιτίας αυτού κινιόταν αρκετά αργά. Όταν οι πρώτες εκατοντάδες τερμάτιζαν στη διασταύρωση με το Flinders Street, πολλές άλλες εκατοντάδες δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα από το κτίριο της Πολιτειακής Βουλής!

ΕΙΔΑ απίστευτη αποφασιστικότητα στα μάτια και στα συνθήματα των συμμετεχόντων, εκ των οποίων η μεγάλη πλειοψηφία ήταν νέοι, με πολυάριθμους νέους μη αγγλοσαξωνικής καταγωγής, δείγμα που, τουλάχιστον σε μένα, λέει ότι τα κυρίαρχα αφηγήματα ολόκληρου σχεδόν του πολιτικού φάσματος της χώρας δεν πιάνουν τόπο.

ΣΙΓΟΥΡΑ μέσα σε όλο αυτό το πλήθος, που διαδήλωσε, για πολλοστή φορά, αξιώνοντας τον πλήρη σεβασμό των πρώτων κατοίκων αυτής της χώρας, των πρώτων εθνών, ήταν και άνθρωποι ελληνικής και ελληνοαυστραλιανής καταγωγής.

ΜΕ ικανοποίηση βλέπω, επίσης, κάποιες προτάσεις, ψηφίσματα και κινήσεις μερικών μετρημένων στα δάχτυλα -είναι αλήθεια- φορέων της παροικίας μας, αλλά και ατόμων, προς την κατεύθυνση της κατανόησης του όλου ζητήματος και της υποστήριξης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο των ιθαγενών και των αγώνων τους. Συγχαρητήρια!

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ, όμως, ότι η οργανωμένη παροικία, η μεγάλη μάζα της, όχι μόνο αγνοεί το όλο ζήτημα, αλλά και δεν δείχνει ότι θα ήθελε να συνδράμει προς αυτήν την κατεύθυνση. Εντάξει, δεν αντιλέγω, καλές οι εκδρομές την Ημέρα της Αυστραλίας στη μία ή την άλλη παραθαλάσσια περιοχή, αλλά εδώ μιλάμε για ζήτημα αναγνώρισης των πρώτων κατοίκων αυτής της χώρας.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, αμφιβάλω ότι η μεγάλη μάζα της παροικίας γνωρίζει το όλο ζήτημα, ότι γνωρίζει δηλαδή την πραγματική ιστορία της χώρας την οποία επέλεξε ως «δεύτερη πατρίδα» της. Τα δε Ελληνοαυστραλόπουλα, αν δεν διδάσκονται κάτι στο επίσημο αγγλόφωνο σχολείο, στα ελληνικά παροικιακά σχολεία δεν γίνεται καμία νύξη. Εκτός αν εγώ κάνω λάθος…

ΔΕΝ νομίζετε ότι αυτόν το χρόνο με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, πρέπει να συνδυάσουμε τον αποικισμό και την εξολόθρευση ολόκληρων σχεδόν των ιθαγενών πληθυσμών με τους αγώνες των δικών μας προγόνων για ανεξαρτησία;

ΔΕΝ νομίζετε ότι όλοι αυτοί οι αγώνες έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους, ανεξάρτητα από το ποιοι και πότε και πού τους δίνουν; Δεν νομίζετε ότι ο αγώνας για την ελευθερία είναι κοινός σε όλους τους χρόνους και τους τόπους;

ΕΧΕΤΕ διαβάσει ή έστω έχετε ακούσει για το Statement of Uluru of the Heart (δηλαδή τη Διακήρυξη του Uluru από την Καρδιά); Θα την διαβάσετε; Θα την υπογράψετε;

ΠΟΤΕ θα διδαχθεί η μαύρη ιστορία της «λευκής» Αυστραλίας στα παροικιακά μας σχολεία; Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι είμαστε πολίτες αυτής της χώρας όταν αγνοούμε τι έγινε σε αυτή τη χώρα πριν 233 χρόνια ή, έστω, αν δεν θέλουμε να μάθουμε;

Δ.Τ.

ΔΙΑΒΑΣΑ την επιστολή του φίλου και συναγωνιστή στον αγώνα για τη δικαίωση της ιδιαίτερης πατρίδας μας Κύπρου, Χρήστου Βιολάρη («ΝΚ», 25/1/2021) που αναφέρεται στους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του Έθνους κατά του οθωμανικού ζυγού.

ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΙ τη γνώμη σου αγαπητέ Χρήστο. Οι ήρωες του ’21, είναι ένα φωτεινό παράδειγμα φιλοπατρίας και αυτοθυσίας στον αγώνα για λευτεριά. Δυστυχώς, 47 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η Κύπρος μας παραμένει διαιρεμένη. Η διεθνής πολιτική έπαθε πολλές «μεταλλάξεις». Η πιο άδικη; Ενώ εμείς ζητάμε υλοποίηση των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθών, η Τουρκία συνεχίζει τις προκλήσεις τόσο στα ιερά μας χώματα όσο και στη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου.

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ αναφέρεται και στην Συνθήκη της Λοζάνης που υπογράφηκε τον Ιούλιο του 1923, η οποία συμπεριλαμβάνει την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Περιλαμβάνει όμως ταυτόχρονα και τον αποκλεισμό της Τουρκίας από κάθε δικαίωμα, τόσο επί της Κύπρου όσο και επί των νήσων του Αιγαίου.

ΩΣ ΑΠΟΔΗΜΟΙ, συνεχίζει ο Χρήστος Βιολάρης, έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης. Να προβάλλουμε το εθνικό μας θέμα και την αλήθεια. Έτσι μόνο θα τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων του 1821, του 1955 και του 1974.

ΣΕ ΟΔΟ Δικαιοσύνης, μετονομάστηκε οδωνύμιο της πόλης της Πάφου Κύπρου, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο έχοντας γνώση της ευθύνης τους απέναντι στην Αλήθεια, τη Μνήμη και τη Δικαιοσύνη, απάλειψαν το όνομα του δολοφόνου και γενοκτόνου Ελλήνων και Αρμενίων, Ταλαάτ πασά, επιλέγοντας τη «Δικαιοσύνη». Με αυτό τον τρόπο στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα: Άνθρωποι οι οποίοι είναι ένοχοι για εγκλήματα χωρίς παραγραφή, δεν μπορεί να επιβραβεύονται.

ΖΕΣΤΗ θέλαμε; Καμίνι ήταν οι πρώτες μέρες της εβδομάδας. Αν και μας είχαν προειδοποιήσει για υψηλές θερμοκρασίες, άλλο είναι να το περιμένεις και άλλο να το ζεις. Και άλλο ένα υποφερτό 38άρι σε μια παραλία και άλλο στο καθιστικό του σπιτιού χωρίς κλιματισμό.

ΕΠΑΝΗΛΘΕ δριμύτερος ο γείτονάς μου ο μπαρμα-Κοσμάς, ο οποίος αν και είναι στις αρχές της 8ης δεκαετίας, σκέφτεται να περιμένει ακόμα λίγο για να αποφασίσει για το εμβόλιο. Αφορμή, ο Γεώργιος Μανουήλ, που σύμφωνα με το άρθρο του Κώστα Μάρκου «Οι πρώτοι Έλληνες έποικοι στην Αυστραλία» («ΝΚ», 23/1/2021) φέρεται ότι ήταν ο πρώτος Έλληνας που έφτασε στην Αυστραλία το 1811 και παντρεύτηκε στα 99 (!) του. «Οπότε προς τι η βιασύνη; Έχουμε καιρό», σχολιάζει ο καλός μου γείτονας, χαριτολογώντας.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν θέλω να έχω καμιά επαφή με την κυρία κατάθλιψη. Κάθε φορά που μου χτυπά την πόρτα, απαξιώ ν’ ανοίξω. Ωστόσο, αν έχετε πρόβλημα, υπάρχει Υπηρεσία για ψυχική υποστήριξη. Καλέστε την Υπηρεσία Διερμηνέων στο 131 450 και ζητείστε να σας συνδέσουν για να μιλήσετε.

ΘΕΤΙΚΑ τα γραφόμενά μου στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου, για τις τότε εκδρομές μας, κατά την αργία για την Ημέρα της Αυστραλίας. Πρώην πρόεδρος, εντόπισε πολλές παραλείψεις. Μέχρι και ο δευτερότοκος γιος μου, ρώτησε για τους «αθλητικούς αγώνες» και τα έπαθλα, που μοίραζαν τότε οι πρόεδροι στους νικητές! Νομίζω ότι κάπου στο σπίτι τους υπάρχουν ακόμα.

ΕΝΤΑΞΕΙ, το παραδέχομαι. Ήταν μια προσωπική κάλυψη, με έμφαση στο να θυμηθούμε τα καλά και τα ωραία. Και παραμένω σε αυτά. Αλλά αν σας ενδιαφέρει, προτείνω του χρόνου με το καλό, αρχισυντάκτη και κορονοϊού επιτρέποντος, να κάνουμε ένα εκτεταμένο φωτορεπορτάζ, από τα δικά σας αρχεία. Έτσι για να θυμηθούμε τις παλιές καλές στιγμές. Άλλωστε, είναι και αυτό ένα κομμάτι της προφορικής παροικιακής μας ιστορίας.

Κ.Γ.