Ζούμε ή δεν ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία που λατρεύεται το χρήμα και υμνούνται οι τρόποι που μπορεί να επινοήσει κάποιος να το μεγιστοποιήσει και τα έσοδά του να αυξήσει;

Αν η απάντηση είναι εκ των πραγμάτων η αναμενόμενη (δηλαδή θετική), τότε είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος γιατί ενοχλούνται οι αρμόδιοι που τα τερτίπια των «αγορών» έχουν εμπεδωθεί και έχουν γίνει (επιτέλους) κτήμα των λαϊκών μαζών.
Συγνώμη, αλλά τι περισσότερο έκαναν οι κάτοικοι των εσωτερικών προαστίων της Μελβούρνης, απ’ ό,τι κάνουν οι μεγάλες τράπεζες και τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με τα βαρύγδουπα ονόματα, που μεταπωλούν (με το αζημίωτο) σε τρίτους τα συμβόλαια δανεισμού που συνάπτουν με τους πελάτες τους;
Ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα των «αγορών», στο όνομα των οποίων πίνουν νερό ακόμα και οι… σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, μεταπωλούν τα παρκινγκ που δικαιούνται σε τρίτους και αυξάνουν τα έσοδά τους.

Κάνουν, δηλαδή, το πιο φυσιολογικό (και αναμενόμενο) πράγμα, που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στην κοινωνία που ζει, προκειμένου να αξιοποιήσεις τις γνώσεις εμπειρίες που αποκτά και να εναρμονιστεί οικονομικά (και ηθικά) με τις αξίες της.
Τι ακριβώς κάνουν; Μα το πιο απλό πράγμα που θα έκανε και ο τελευταίος καπιταλιστής που σέβεται τον εαυτό του και την ιδεολογία του: πληρώνουν (για παράδειγμα) $65 το χρόνο στο Δήμο τους να πάρουν ένα αυτοκόλλητο για να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους στους δρόμους κοντά στο σπίτι τους, και το μεταπωλούν σε τρίτους μέχρι και $4500!

Γιατί όταν ο άλλος έχει δυο four wheel drive (ένα να πηγαινοέρχεται ο ίδιος στη δουλειά και ένα να πηγαίνει η σύζυγος με… ασφάλεια στο σχολείο τα παιδιά!) ένα Porsche των $300.000 για τις Κυριακές και γουστάρει (και καλά) μα κατοικεί σε γειτονιά με «όνομα» (που ταιριάζει στο lifestyle του!) σημαίνει ότι έχει (και) λεφτά για ξόδεμα.
Συνεπώς, ο γείτονάς του, γιατί (αφού μπορεί) να μην εκμεταλλευτεί την «ανάγκη» του και να του πουλήσει μια θέση παρκινγκ έναντι $4500;
Στο κάτω-κάτω της γραφής ζούμε για να οικονομάμε ή απλώς ζούμε για να ζούμε και να μας πιάνουν οι άλλοι κορόιδα;

Χοντρό παζάρι σας λέω γίνεται μέσω των μέσων… κοινωνικής δικτύωσης στις πωλήσεις θέσεων παρκινγκ στο Δήμο Μελβούρνης καθώς και στα (στριμωγμένα) εσωτερικά προάστια όπως το Richmond, St. Kilda, South Yarra, Fitzroy, Prahran κ.λπ.

Οι Δήμοι που περιλαμβάνουν τα πιο πάνω προάστια θορυβήθηκαν, όχι βέβαια για λόγους ηθικής τάξης, αλλά γιατί οικονομάνε άλλοι από τη μεγάλη έλλειψη θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων και όχι οι ίδιοι, που έχουν αναγάγει σε επιστήμη την αύξηση των εσόδων τους, επινοώντας διάφορες γελοίες απαγορεύσεις και μύρια όσα κόλπα.
Η αστυνομία που κλήθηκε «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» προειδοποίησε όσους καταγίνονται με το νέο επικερδές σπορ, ότι αν συληθούν θα πληρώσουν μεγάλα πρόστιμα και ίσως καταδικαστούν και σε δύο μήνες φυλάκιση.

Να προσθέσομε εδώ ότι τα δεκάδες εκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώνουν οι Δήμοι από τα πρόστιμα για παράνομη στάθμευση δεν τα χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν περισσότερα παρκινγκ, αλλά για δήθεν καλλωπισμό και να φτιάχνουν και χαλούν κάθε τρίμηνο τις λωρίδες ασφαλείας για τους ποδηλάτες που αποτελούν τις νέες «ιερές αγελάδες» της πόλης, γιατί όπως ισχυρίζονται συμβάλουν στην «οικολογική της προσαρμογή»!
Και αυτό γιατί η οικολογία και η πράσινη ανάπτυξη αποτελούν το νέο εποχιακό φρούτο που καταναλώνουν χωρίς να παραπονούνται για «δυσπεψία» οι φορολογούμενοι.
Να προσθέσουμε εδώ ότι οι Δήμοι ουσιαστικά ευθύνονται για την έλλειψη παρκινγκ, αφού για να αυξήσουν τα έσοδα τους δίνουν άδεια ανοικοδόμησης σε πολυκατοικίες και ουρανοξύστες (στην πόλη) για να εισπράττουν περισσότερα από τα δημοτικά τέλη.