Μια απρόσμενη εγκυμοσύνη εκτός γάμου, σήμερα, αντιμετωπίζεται ως κάτι σύνηθες από την κοινωνία μας που έχει μάλιστα αναπτύξει και εξαιρετικούς μηχανισμούς υποστήριξης για τις ανύπαντρες μητέρες. Ακόμη και η εκκλησία τάσσεται ξεκάθαρα κατά των αμβλώσεων και ανοίγει την αγκαλιά της στα «απολωλότα πρόβατα» δείχνοντας το δρόμο που θα τα επαναφέρει κοντά στο Θεό.
Ωστόσο, το βάρος της απόφασης για μια κοπέλα να φέρει μόνη της ένα παιδί στον κόσμο δεν παύει να είναι μεγάλο. Σκεφτείτε, λοιπόν, πόσο δύσκολο θα ήταν μερικές δεκαετίες πριν.
Η Ρένα Φραγκιουδάκη, η «δική μας Ρένα», που εδώ και χρόνια εργάζεται στο ραδιοφωνικό σταθμό 3ΧΥ, πρόσφατα κατέθεσε την εμπειρία της ως νεαρή ανύπαντρη μητέρα κατά τη δεκαετία του ’70, μιλώντας για πρώτη φορά στο ραδιοφωνικό σταθμό SBS και στον Σωτήρη Χατζημανώλη.
Τα όσα είπε, αποτελούν γροθιά στο πάλαι ποτέ κατεστημένο του καθωσπρεπισμού της τότε κοινωνίας που χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωνε το δάχτυλο και στιγμάτιζε ως «παρίες» όσους και όσες εξόκειλαν από την «τάξη και ηθική» που υπαγόρευαν υποκριτικά οι άγραφοι κανόνες.

Όταν ήταν όλοι οι πιο νέοι. Η Ρένα με Νταλάρα, Πρωτοψάλτη, Νικολόπουλο και άλλα αστέρια του ελληνικού τραγουδιού. Φώτο: Supplied

Αν η νεαρή Ρένα είχε θάψει το μυστικό της μαζί με το μωρό της, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Εκείνη, όμως, θες λόγω της κρητικής καταγωγής της, θες λόγω της ανατροφής της, βρήκε τη δύναμη να πάει κόντρα στο κατεστημένο και στις αντιλήψεις περί ηθικής της εποχής και πήρε τη δύσκολη απόφαση να κρατήσει το παιδί, με όποιο κόστος.
Όπως, αποδείχτηκε, αυτό το κόστος ήταν μεγάλο, μιας και τα μέτωπα που άνοιξε ήταν πολλά. Είχε να παλέψει με την οικογένειά της στην Κρήτη, με την κοινωνία εδώ και κυρίως με τον ίδιο της τον εαυτό.
«Δεν ήταν εύκολο. Πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει. Γιατί τότε ζούσαμε όλοι με το ‘τι θα πει ο κόσμος’. Αισθανόμουν ότι δεν είχα σταθεί αντάξια αυτών που με δίδαξαν ο πατέρας και η μητέρα μου», εξομολογείται στο SBS η κ. Φραγκιουδάκη.

Η Ρένα για πολλά χρόνια ήταν η παρουσιάστρια της παρέλασης της εθνικής μας επετείου της 25ης Μαρτίου. Στη φωτογραφία με τον αείμνηστο Κώστα Γκονόπουλο και την φίλη και συνάδελφό της στο 3ΕΑ Άντζελα Πύρδα. Φώτο: Supplied

Έγραψε, όπως λέει, ένα γράμμα χωρίς αποστολέα στον πατέρα της όπου εξιστορούσε τα όσα είχαν συμβεί στη ζωή της και ομολογούσε ότι αισθανόταν ένοχη απέναντι στην οικογένεια. Ο πατέρας της δε χρειαζόταν την υπογραφή της για να καταλάβει. Ενώ η κόρη του προσπαθούσε να πάρει μια απόφαση, φλερτάροντας ακόμη και με την ιδέα της άμβλωσης, εκείνος έφυγε από τη ζωή, δίνοντάς της τη λύση, καθώς είδε την εγκυμοσύνη της σαν την ευκαιρία να επανέλθει στη ζωή ο πατέρας της.
«Γι’ αυτό και από τη στιγμή εκείνη, ονόμασα το παιδί Γιάννη, χωρίς να ξέρω καν αν θα είναι αγόρι», λέει.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΠΕ…

Η Ρένα, όπως και όλοι οι νέοι της γενιάς της, είχε μεγαλώσει με το φόβο του «τι θα πει ο κόσμος – θεωρία που δυστυχώς ισχύει ακόμη και σήμερα στις κλειστές ελληνικές κοινωνίες».
Και φυσικά ο κόσμος είπε και όχι μόνο. Προχώρησε πέρα από τα λόγια και «έκανε» ή «δεν έκανε», πληγώνοντας αυτό το κορίτσι που το μόνο που θέλησε ήταν να φέρει στον κόσμο μια ζωή.

Με τον Λάκη Σάντα μια εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης ο οποίος με τον φίλο του Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη

τη νύχτα της 30ής Μαΐου 1941, στην πρώτη αντιστασιακή ενέργεια των υπόδουλων Ελλήνων. Διακρίνεται και ο Σπύρος Ρομποτής. Φώτο: Supplied
Έτσι, λοιπόν, οι «αναμάρτητοι» της τότε παροικίας μας έβαλαν σημάδι τη νεαρή Ρένα και άρχισαν να τη λιθοβολούν. Όλες οι πόρτες έκλεισαν γι’ αυτήν. Δεν μπορούσε να βρει δουλειά πουθενά, δεν είχε πού να μείνει, δεν είχε ακόμη και να φάει.
«Φίλοι και γνωστοί δεν ήθελαν να με ξέρουν πια γιατί ήμουν ντροπή για όλους. Ευτυχώς που δεν σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου», θυμάται η Ρένα.
Μόνο δυο φίλοι της στάθηκαν και τη βοήθησαν να βρει μια δουλειά σε κάποιο εργοστάσιο, ίσα για να βγάζει τα προς το ζην. Όμως κι αυτό ήταν πολύ για κάποιους που φρόντισαν να της το κάνουν μαρτύριο.
«Για να πάω στη δουλειά έπρεπε να περάσω από την οδό Lonsdale που ήταν τότε η καρδιά της Ελλάδας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω που μου έκλειναν το δρόμο για να μη περάσω, που μου φώναζαν ότι ήταν ντροπή μου και με έφτυναν», λέει και συγκλονίζει.
Αλλά και η Εκκλησία, αργότερα, που είχε ήδη φέρει στον κόσμο το Γιάννη και εργαζόταν στο ραδιόφωνο, τη θεωρούσε ακόμη «μαύρο πρόβατο» και «κακό παράδειγμα», όπως είχε πει χαρακτηριστικά ένας ιερωμένος στην αρνητική του εισήγηση για την πρόσληψή της στο ραδιοφωνικό σταθμό 3ΕΑ (SBS σήμερα).
Συνεχίζοντας τη συγκλονιστική κατάθεση ψυχής στο SBS, η κ. Ρένα Φραγκιουδάκη μοιράζεται μια από τις πιο τραυματικές της αναμνήσεις.
«Θυμάμαι ότι ήμουν προσκεκλημένη σε κάποια παροικιακή εκδήλωση, εκπροσωπώντας το σταθμό 3ΕΑ και καθόμουν στο τραπέζι των επισήμων μαζί με το Γιάννη που τον είχα μωρό μέσα στην καλαθούνα του. Ο παρουσιαστής της εκδήλωσης αφού ανήγγειλε όλους τους παρευρισκόμενους, στάθηκε σε μένα λέγοντας: ‘ είναι εδώ και η Ρένα η Φραγκιουδάκη, τώρα να την πω κυρία, να μην την πω, δεν ξέρω, είναι από το 3ΕΑ’.
«Πήρα, λοιπόν, την καλαθούνα με το μωρό και πήγα και στάθηκα μπροστά του και απευθυνόμενη σε αυτόν αλλά και στον κόσμο που ήταν στην εκδήλωση είπα: «αν δεν μπορείτε να με σεβαστείτε ως Ρένα Φραγκιουδάκη, πρέπει να με σεβαστείτε ως μητέρα. Είμαι η κυρία Ρένα Φραγκιουδάκη κι αυτός είναι ο γιος μου» και πήγα και ξανακάθισα στη θέση μου. Πού τη βρήκα τη δύναμη, δεν ξέρω».

Στο φεστιβάλ “Αντίποδες” με τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης Βασίλη Παπαστεργιάδη. Φώτο: Supplied

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ

Από τη στιγμή που η Ρένα πήρε την απόφασή της να γίνει μητέρα, άρχισε κι ο Γολγοθάς της.
Χωρίς χρήματα και συχνά χωρίς φαγητό, αγωνιούσε για την υγεία του μωρού που μεγάλωνε μέσα της. «Έτρωγα συνέχεια καλαμπόκι. Απορώ πώς το παιδί δεν βγήκε κόκορας» αστειεύεται με το χαρακτηριστικό της χιούμορ.
Η ώρα της γέννας ήταν η κορύφωση του μαρτυρίου για τη νεαρή τότε γυναίκα.
Όταν την έπιασαν οι πόνοι κατά τις 12.30 τα μεσάνυχτα, ξεκίνησε περπατώντας από το σπίτι της, μιας και δεν είχε χρήματα για ταξί ούτε και κάποιον να την πάει στο νοσοκομείο.
«Έφτασα στο Mercy Hospital γύρω στις 5 το πρωί με σπασμένα γόνατα γιατί έπεφτα και ξανασηκωνόμουν. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ. Ήταν ένας Γολγοθάς», λέει η κ. Φραγκιουδάκη.
Έτσι ήρθε στον κόσμο ο Γιάννης.

ΑΠΟ ΤΗ ΡΕΝΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗ ΡΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

Τα χρόνια περνούσαν και η Ρένα συνέχισε να παλεύει για τη θέση της στην κοινωνία των Ελλήνων της Μελβούρνης, παίρνοντας δύναμη από το σπλάχνο της, αλλά και από το πείσμα της να αποδείξει σε όλους ότι δεν ήταν μια κοινή γυναίκα, αλλά μια άτυχη κοπέλα – όπως πολλές άλλες άλλωστε – που είχε μια σχέση που απέτυχε μεν, αλλά άφησε πίσω της μια ζωή.
Γνωρίζοντας πολύ καλά τον εαυτό της, με το κεφάλι της ψηλά, διεκδίκησε τη θέση που της ανήκε στην παροικία αδιαφορώντας για τον εκφοβισμό και την ψυχολογική κακοποίηση που δεχόταν και στο χώρο της δουλειάς της, στον ραδιοφωνικό σταθμό 3ΕΑ, από την εκκλησία και από τον κόσμο.
Έτσι κάποια στιγμή, από «όνειδος» και «ντροπή», η Ρένα Φραγκιουδάκη έγινε «η Ρένα μας», «η φωνή της παροικίας».
Άνθρωποι άγνωστοι στην ίδια, άρχισαν να την πλησιάζουν και να της ζητούν συγγνώμη για όσα έλεγαν κάποτε γι’ αυτήν ή για τον τρόπο που της είχαν συμπεριφερθεί.
«Για μένα ήταν δικαίωση αυτό, αλλά χρειάστηκα πάρα πολλή δύναμη για να μπορέσω να φτάσω σε αυτό το σημείο. Χρειάστηκε μεγάλος αγώνας για να μπορέσω να αποδείξω ότι ‘δεν είμαι ελέφαντας’», λέει.

Σε συνέντευξη του πρώην πολιτειακού υπουργού Μετανάστευσης Peter Spyker. Πίσω δεξιά διακρίνεται ο πρώην Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Φώτο:Supplied

«ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΩ»

Όπως κι αν εξελίχθηκαν τα πράγματα στη συνέχεια, οι πληγές είναι δύσκολο να κλείσουν και τα τραύματα θα μένουν για πάντα ανοιχτά στην ψυχή της Ρένας. Γιατί ήταν πολύ νέα και πολύ μόνη για να δώσει μια τόσο σκληρή και άνιση μάχη.
Έπρεπε, όμως, να βρει τον τρόπο να κλείσει αυτό το κεφάλαιο, έπρεπε να επέλθει η «κάθαρση» για να μπορέσει να συνεχίσει ως μια ολοκληρωμένη και όχι ανάπηρη προσωπικότητα. Για χάρη του γιου της, για χάρη της.
Έτσι, βρήκε τη δύναμη μέσα της να συγχωρήσει όλους αυτούς που την πλήγωσαν κάποτε.
Ήξερε πώς ακριβώς σκέφτονταν γιατί και η ίδια είχε ανατραφεί με τις ίδιες αξίες και αντιλήψεις: «τι θα πει ο κόσμος, οι γονείς μου, πώς με είχαν μεγαλώσει, τι περίμεναν από μένα και κυρίως ότι αυτά τα πράγματα είναι αμαρτία. Με αυτές τις σκέψεις δικαιολόγησα την αντίδρασή τους και, όπως με είχαν διδάξει οι γονείς μου, ανέλαβα την ευθύνη των πράξεών μου και είπα, θα παλέψω. Έπρεπε να τους καταλάβω, να τους συγχωρήσω και να προχωρήσω μόνη μου. […]Το καλό είναι ότι προχώρησα. Και προχώρησα γυρίζοντας σελίδα και χωρίς να επιστρέψω ποτέ σ’ αυτά που πέρασα», λέει.
Κι έτσι συνέχισε.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα από τότε που το κορίτσι από την Κρήτη «προκαλούσε» το κοινό αίσθημα με την απόφασή της να φέρει στον κόσμο ένα παιδί εκτός γάμου, η Ρένα Φραγκιουδάκη είναι πια μια καταξιωμένη δημοσιογράφος και αξιότιμο μέλος της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης.
«Νιώθω δικαιωμένη, πρώτα γιατί κράτησα αυτό το παιδί που για μένα είναι ευλογία και δάσκαλός μου και δεύτερον γιατί πραγματικά δυνάμωσα περισσότερο και πρόσφερα στον κόσμο αυτά που εμένα μου έλειψαν», λέει η κ. Φραγκιουδάκη και καταλήγει πως ό,τι είναι σήμερα και ό,τι έχει προσφέρει στον κόσμο το οφείλει «σε αυτό το δώρο» που της έδωσε ο Θεός.
Η κ. Ρένα Φραγκιουδάκη θα ανοίξει την καρδιά της και θα μοιραστεί την «ανείπωτη ιστορία» της με τα μέλη της κλειστής διαδικτυακής ομάδας «Greek Australian Women and Friends», της οποίας διαχειρίστρια είναι η κ. Βαρβάρα Ιωάννου, την Παρασκευή 19/2 στις 8μμ.

Κρατήσεις θέσεων στο:
https://www.trybooking.com/BOWZA