Η φωνή του δικαστή αντηχούσε στην αίθουσα του δικαστηρίου: «Το όνομα Αντώνιος Μπουλίζος είναι ιταλικό ή ελληνικό;» ήταν η πρώτη ερώτηση του Προεδρεύοντος Δικαστή Dethridge, στο Δικαστήριο Γενικών Συνεδριάσεων της Μελβούρνης, σύμφωνα με το άρθρο του δημοσιογράφου του δικαστικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Age, με ημερομηνία 12 Ιουλίου 1922.
Ο Αντώνιος Μπουλίζος απάντησε «Είναι ελληνικό, κύριε Πρόεδρε. Ο πατέρας μου ήταν Έλληνας και η μητέρα μου Αγγλίδα [Γεννημένη στην Αυστραλία]».
Η πρώτη φορά που ο Αντώνιος Μπουλίζος βρέθηκε αντιμέτωπος με το νόμο στη Μελβούρνη του 1922, σηματοδοτεί μια καμπή στη ζωή του πρώην αξιωματικού της Αστυνομίας. Αυτή ήταν η πρώτη από πολλές δικαστικές υποθέσεις μέσω των οποίων οι παράνομες δραστηριότητες του πρώην αστυνομικού θα γίνονταν δημοσίως γνωστές μετά από μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στο αστυνομικό σώμα της Βικτώριας που διήρκεσε σχεδόν επτά (7) χρόνια (1914-1920).
Από παρασημοφορημένος και βραβευμένος αστυνομικός, με μια εντυπωσιακή και λαμπρή σταδιοδρομία στο αστυνομικό σώμα της Βικτώριας, στα ύποπτα λημέρια των λεγόμενων «κακόφημων σπιτιών» και παράνομος διακινητής αλκοόλ στις πόλεις της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ στη θορυβώδη δεκαετία του ’20, οι αντιθέσεις είναι αποκαλυπτικές.
Σε μια σταδιοδρομία που διήρκεσε πάνω από 30 χρόνια στην πρώτη γραμμή της αστυνομικής υπηρεσίας, αλλά και στην παρανομία, η πορεία του Αντωνίου Μπουλίζου ταιριάζει τέλεια ως θέμα σεναρίου ταινίας που περιέχει όλα τα αντιπροσωπευτικά στοιχεία μιας ταινίας που σπάει τα ταμεία· μια αφήγηση που θα συναρπάσει τους αναγνώστες.
Μέσα από διάφορα άρθρα, γνωρίζουμε τον πρώτο Ελληνοαυστραλό αστυνομικό στη Βικτώρια και σταδιακά αποκωδικοποιούμε την ιστορία της ζωής του.
Ποιος λοιπόν ήταν ο Αντώνιος Μπουλίζος;
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΟΥΛΙΖΟΣ – ΚΑΤΑΓΩΓΗ
Ο Αντώνιος Μπουλίζος γεννήθηκε στο Σίδνεϊ στις 6 Ιανουαρίου 1891. Ήταν το πρώτο παιδί του Απόστολου και της Αικατερίνης Μπουλίζου (το γένος Λάτρου).
Ο πατέρας του γεννήθηκε στη Σκόπελο, νησί του βορείου Αιγαίου, το 1850. Έφτασε στην Αυστραλία από το Λονδίνο, τον Μάρτιο του 1879 με το πλοίο SS Shannon όπου εργαζόταν ως ναύτης· πιθανότητα ο Απόστολος έλαβε το έγγραφο απαλλαγής του (ticket of leave) κατά την άφιξή του στην ήπειρο του νότου.
Ενόσω διέμενε στο Σίδνεϊ, ο πατέρας του Αντωνίου, Απόστολος Μπουλίζος, ταξίδευσε στη Μελβούρνη το 1890 για να παντρευτεί μια Ελληνοαυστραλή, την Αικατερίνη Λάτρου.
Η Αικατερίνη ήταν το πρώτο παιδί του Αντώνη και της Μαρίας Λάτρου. Ο Αντώνης γεννήθηκε στη Μήλο, νησί του Αιγαίου. Ήταν επίσης ναύτης που έφτασε στην Αυστραλία το 1866 με το πλοίο «Γολιάθ».
Ο Λάτρος εγκατέλειψε τη δουλειά του ναύτη και στο εξής παρέμεινε στη Βικτώρια για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο γάμος τους έγινε πιθανότατα με προξενιό και, όπως δείχνουν κάποια παλιά μητρώα γάμων, τέτοιοι γάμοι με προξενιό, αν και λίγοι, γίνονταν μεταξύ Ελλήνων μεταναστών -κυρίως ναυτικών- με Ελληνοαυστραλές.
Λίγο μετά το γάμο του, το ζευγάρι αναχώρησε για το Σίδνεϊ όπου διέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του, εκτός από μια σύντομη περίοδο διαμονής στη Βικτώρια και το Κουίνσλαντ.
Ο πατέρας του Αντωνίου ήταν ιδιοκτήτης εστιατορίου στρειδιών και καφετέριας για πολλά χρόνια στα εσωτερικά προάστια του Σίδνεϊ και ήταν ιδιαίτερα γνωστός στην ελληνική κοινότητα του Σίδνεϊ, όπου όλοι τον θυμούνταν ως ο «Θείος Γουίλιαμ».
Κατά τα εφηβικά του χρόνια, ο Αντώνιος εργάστηκε για τον πατέρα του ως σερβιτόρος στο Alfred Street Circular Quay στο Σίδνεϊ, ωστόσο, το 1911 μετακόμισε στη Μελβούρνη για να μείνει με τον παππού του από την οικογένεια της μητέρας του, τον Αντώνη Λάτρο, που ζούσε στο 11 Macarthur Square, στο Carlton.
Και οι δύο εργάστηκαν ως σερβιτόροι σε διάφορα ελληνικά καφενεία σε όλη τη Μελβούρνη.
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ: Ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΟΥΛΙΖΟΣ ΚΑΤΑΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ΤΟ 1914
Τον Ιούνιο του 1913, ο Αντώνιος παντρεύεται την Ruby Pearl Ross, από το Charlton της Βικτώριας και λίγο αργότερα, σύμφωνα με την Εφημερίδα της Αστυνομίας της Βικτώριας, διορίζεται στο αστυνομικό σώμα στις 22 Ιανουαρίου 1914 σε ηλικία 22 ετών. Από εδώ και πέρα αρχίζει η περιπετειώδης και παρασημοφορημένη σταδιοδρομία του ως αστυνομικού.
Ήδη, από το Μάρτιο του 1914, το όνομα του Αντώνιου Μπουλίζου εμφανίζεται σε πολλά άρθρα εφημερίδων των έντυπων μέσων της εποχής. Ένας απίστευτος βαθμός συναισθηματισμού ακολουθεί τον νεαρό Αντώνιο, ο οποίος ως αστυνομικός, ασχολείται με αγύρτισσες χαρτορίχτρες, παράνομα τυχερά παιχνίδια, παράνομους διακινητές αλκοόλ και «κακόφημα σπίτια».
Οι πράξεις γενναιότητάς του καταγράφονται καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στο αστυνομικό σώμα της Βικτώριας.
Στα τέλη του 1914, ο αστυνομικός Μπουλίζος, ενώ έκανε περιπολία στους δρόμους της Μελβούρνης, σε μια αξιοσημείωτη προσπάθεια, όπως περιγράφεται από τις τοπικές εφημερίδες, συμμετέχει στη σύλληψη τεσσάρων γυναικών που εκπορνεύονται στα σοκάκια των εσωτερικών προαστίων της πόλης.
«Ο Αντώνιος Μπουλίζος κέρδισε επάξια τον μισθό του ως αστυνομικός το βράδυ της Δευτέρας, με αποτέλεσμα το όνομά του να εμφανίζεται το επόμενο πρωί στο κατηγορητήριο του Κεντρικού Δικαστηρίου τουλάχιστον τέσσερις φορές. Συνολικά, σε έξι «κυρίες» απαγγέλθηκαν κατηγορίες για πορνεία.» «Truth» έκδοση Μελβούρνης, 28 Νοεμβρίου 1914.
Τον Ιανουάριο του 1915, ο αστυνομικός Μπουλίζος βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της προσοχής όταν απαγγέλθηκε κατηγορία εναντίον της Μαντάμ Fanny Hinton για τη διατήρηση οίκου ανοχής στο 30 Vine Street, Windsor. Σε αυτήν την περίπτωση ο Μπουλίζος παρουσιάστηκε ως «Ιταλός γαμπρός» που αναζητούσε γυναικεία συντροφιά.
Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του, ο αστυνομικός Μπουλίζος δήλωσε ότι παρουσιάστηκε ως «Ιταλός γαμπρός» και σημείωσε ότι «είδε στο σπίτι κάμποσα κορίτσια ντυμένα επιδεικτικά και κανόνισε να επιστρέψει την επόμενη νύχτα με έναν φίλο για να διασκεδάσουν με τα κορίτσια. Ενεργούσε υπό τις οδηγίες του προϊσταμένου του» «Age» 19 Ιανουαρίου 1915.
Αργότερα τον ίδιο χρόνο το όνομά του εμφανίζεται στις στήλες της εφημερίδας όπου επαινείται η ηρωική του δράση για την αποτροπή μιας διάρρηξης, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Μπουλίζος δέχτηκε χτύπημα στο κεφάλι με λοστό και ερίφθησαν αρκετοί πυροβολισμοί.
«Ως αποτέλεσμα της εμπλοκής με δύο διαρρήκτες στην οδό Russell, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο αστυνομικός Αντώνιος Μπουλίζος νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο της Μελβούρνης για τραυματισμούς που προκλήθηκαν από λοστό, με τον οποίο χτυπήθηκε από έναν από τους άντρες».
Το άρθρο συνεχίζει με την ακόλουθη αξιοσημείωτη αποκάλυψη: «Ο Μπουλίζος τρέκλισε κάτω από τη δύναμη του χτυπήματος, αλλά γρήγορα ανέκαμψε και, τραβώντας το περίστροφό του, κάλεσε τον άντρα να σταματήσει…. Ερίφθησαν έξι πυροβολισμοί» – «The Argus» 1 Σεπτεμβρίου 1915
Ακόμα και τα ελληνικά χαρτοπαικτικά στέκια της Μελβούρνης δεν διέφυγαν της προσοχής του Μπουλίζου που μαζί με δώδεκα μυστικούς αστυνομικούς έκαναν έφοδο σε μία παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη που βρισκόταν πίσω από το μανάβικο του Νίκολα Λουτάρη, στο 213 Lonsdale Street. Στο άρθρο με τίτλο «Είκοσι Έλληνες συνελήφθησαν» υπήρχε η ακόλουθη περιγραφή:
«Το μέρος ήταν περικυκλωμένο και οι αστυνομικοί McCann, Berriman, O’Keefe και Μπουλίζος, ντυμένοι με πολιτικά, έκαναν έφοδο. Πέρασαν από το μαγαζί και μπήκαν σε ένα εσωτερικό δωμάτιο όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι είκοσι Έλληνες, οι οποίοι όλοι συνελήφθησαν από τους αστυνομικούς και μεταφέρθηκαν στα κεντρικά κρατητήρια» – εφημερίδα «Age» 14 Φεβρουαρίου 1916
Στις 17 Μαΐου 1917, η εφημερίδα «Herald» κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις γενναία δράση του Μπουλίζου: «Όταν ξέσπασε φωτιά στην εξέδρα του ιπποδρόμου του Mentone στις 5 Μαΐου κανείς δεν εργάστηκε σκληρότερα ή με μεγαλύτερη επιτυχία, για την αποτροπή σοβαρών υλικών ζημιών, από τον αστυνομικό Α. Μπουλίζο.»
Η «Herald» επισημαίνει περαιτέρω: «Ο αστυνομικός Μπουλίζος διέπρεψε το βράδυ της Δευτέρας του Πάσχα, όταν βάζοντας τον εαυτό του σε μεγάλο κίνδυνο, σταμάτησε ένα αφηνιασμένο άλογο που έσερνε μια άμαξα στην Elizabeth Street, και έτσι απέτρεψε τη σύγκρουση με ένα τραμ γεμάτο επιβάτες. Ο Αστυνομικός Επιθεωρητής L. Gleeson έκανε τιμητική αναφορά στο φάκελο του αστυνομικού.»
Εκτός από τη γενναία του δράση, ο αστυνομικός Μπουλίζος αναγνωρίστηκε ως αυθεντία στις μεταμφιέσεις καθώς σε πολλές περιπτώσεις παρουσιαζόταν ως στρατιώτης ή ως «αλλοδαπός». Ίσως η μεσογειακή επιδερμίδα και το ανάστημά του τον καθιστούσαν τον ιδανικό υποψήφιο όταν απαιτούνταν τέτοιες μυστικές αποστολές.
Σε στήλη τοπικής εφημερίδας αποκαλύπτεται το ταλέντο του Μπουλίζου ως μυστικού αστυνομικού: «Στη συνέχεια έγινε γνωστό ότι ο πολυτάλαντος Μπουλίζος που υποδύθηκε πολλούς ρόλους κατά τη διάρκεια της σύντομης αστυνομικής του σταδιοδρομίας, φορούσε στολή στρατιώτη όταν επισκέφθηκε το καφενείο».
Λίγο μετά την αθώωσή του από την κατηγορία για προστασία ενός «κακόφημου» σπιτιού το 1922, ο Μπουλίζος μαζί με την οικογένειά του, επέστρεψε εσπευσμένα στην πόλη του, το Σίδνεϊ.
Με το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’20, το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο της Αυστραλίας μεταμορφώνεται γρήγορα με την αύξηση των παράνομων δραστηριοτήτων και την άνευ προηγουμένου ανάπτυξη παράνομων αγορών. Σε αυτό το κλίμα, η σύνδεση του Μπουλίζου με τον υπόκοσμο και τις παράνομες δραστηριότητες του Σίδνεϊ κορυφώνεται, απασχολώντας σε πολλές περιπτώσεις τη δικαιοσύνη, όπως καταγράφεται σε πολλά άρθρα εφημερίδων του Σίδνεϊ.
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΙΔΝΕΪ
Στα τέλη του 1923, ο Μπουλίζος κατηγορήθηκε για παράνομη πώληση αλκοόλ και του επιβλήθηκε πρόστιμο £100· εξαγοράζοντας ποινή εννέα μηνών σε καταναγκαστικά έργα.
Την ίδια χρονιά κατηγορήθηκε επίσης για κλοπή κοσμημάτων και ως αποτέλεσμα και των δύο καταδικαστικών αποφάσεων ο Μπουλίζος εξέτισε ποινή σύντομης φυλάκισης.
Η πιο φημισμένη υπόθεση που τράβηξε την προσοχή πολλών εφημερίδων του Σίδνεϊ και προκάλεσε αναστάτωση στο κίνημα υπέρ της ποτοαπαγόρευσης συνέβη τον Ιούλιο του 1925.
Εδώ ανακαλύπτουμε ότι ο Μπουλίζος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη λειτουργία δύο παράνομων καφέ «που υπέθαλπαν ύποπτες απολαύσεις». Κατά τη διάρκεια αυτής της δικαστικής υπόθεσης ανακαλύπτουμε άλλες αξιέπαινες πράξεις στις οποίες ο Μπουλίζος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο συνήγορος υπεράσπισής του αναφέρεται στην εξαίρετη σταδιοδρομία του Μπουλίζου στο ακόλουθο απόσπασμα από μια τοπική εφημερίδα του Σίδνεϊ.
«Ο Αντώνιος Μπουλίζος είναι αξιόλογο άτομο, σύμφωνα με την αγόρευσή του στο δικαστήριο. Για οκτώ χρόνια υπηρέτησε στο αστυνομικό σώμα της Βικτώριας. Τιμήθηκε με το μετάλλιο και το βραβείο της Royal Humane Society για τη διάσωση ανθρωπίνων ζωών. Κατά την επίσκεψη του Πρίγκιπα της Ουαλίας, υπήρξε ένας από τους προσωπικούς σωματοφύλακες του Πρίγκιπα.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε στη μυστική υπηρεσία της Κοινοπολιτείας και των Βρετανικών Αρχών, και λόγω του ρόλου του ταξίδεψε σε πολλές χώρες. Το 1917 αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αυστραλία λόγω του ότι είχε προσβληθεί από ελονοσία». «Truth» Έκδοση Σίδνεϊ – 26 Ιουλίου 1925
Ο Αντώνιος, βάσει όλων των ενδείξεων, είχε άψογη φήμη στο αστυνομικό σώμα της Βικτώριας, και η προσφορά του αναγνωρίστηκε σε πολλές περιπτώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του· από το να του ανατεθεί η προστασία του Πρίγκιπα της Ουαλίας κατά την περιοδεία του στην Αυστραλία τον Μάιο του 1920 έως του να εργαστεί τόσο στην Αυστραλιανή όσο και τη Βρετανική υπηρεσία πληροφοριών κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου.
Μετά το 1925, η πλειοψηφία των μετέπειτα κατηγοριών εναντίον του Αντωνίου αφορούσαν παράνομα στοιχήματα στο «δρόμο» ή/και σε «σπίτια». Σύμφωνα με τα μητρώα της Φυλακής, ο Μπουλίζος προσήλθε στα δικαστήρια τουλάχιστον δέκα (10) φορές με κατηγορίες που αφορούσαν κυρίως παράνομο τζόγο.
Η πλειονότητα των παράνομων δραστηριοτήτων που διεξήγαγε ο Μπουλίζος ήταν μικροπαραβάσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα να του επιβληθούν πολυάριθμα πρόστιμα.
Η άριστη σχέση του με το αστυνομικό σώμα, χωρίς αμφιβολία, έσωσε τον Μπουλίζο από τη φυλακή σε πολλές περιστάσεις. Παρά την εκτενή εγκληματική του δράση και τις πολυάριθμες εμφανίσεις του ενώπιον των δικαστηρίων, δεν εξέτισε ποινές φυλάκισης μακράς διάρκειας.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ
Καθ’ όλη τη διάρκεια της αστυνομικής του σταδιοδρομίας, ο Μπουλίζος είχε αναπτύξει στενή και ιδιαίτερη σχέση με την Ελληνική Κοινότητα της Μελβούρνης.
Χωρίς αμφιβολία, η στενή σχέση του με τον παππού του, Αντώνη Λάτρο, διαμόρφωσε την «ελληνικότητά» του και τη σχέση του με πολλούς Έλληνες που διέμεναν στη Μελβούρνη.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, ως αστυνομικός, ο Μπουλίζος βοήθησε πάνω από τριάντα (30) Έλληνες της Μελβούρνης να αποκτήσουν την Αυστραλιανή υπηκοότητα από το 1915 έως το 1920.
Σε μια περίοδο κατά την οποία υπήρχαν πολλά εμπόδια για έναν Έλληνα μετανάστη να αποκτήσει την υπηκοότητα, ο Μπουλίζος βοήθησε αυτούς τους Έλληνες μετανάστες, είτε παρέχοντας επιστολές υποστήριξης και εχέγγυα ήθους είτε υπογράφοντας υπεύθυνες δηλώσεις και βοηθώντας τους στη συμπλήρωση των εντύπων αίτησης υπηκοότητας. Αρκεί να πούμε ότι σχεδόν το ένα τρίτο του συνόλου των Ελλήνων που πήραν υπηκοότητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έλαβε κάποια μορφή βοήθειας από τον αστυνομικό Μπουλίζο, που ήταν εντυπωσιακό επίτευγμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ – ΜΗΤΡΩΟ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
Μια απλή πρόταση που βρέθηκε καταχωρημένη στα Αρχεία της Αστυνομίας της Βικτώριας, δίνει την εξήγηση για την απόλυση του Αντώνιου Μπουλίζου από το αστυνομικό σώμα της Βικτώριας, η οποία έλεγε ότι «συχνάζει σε κακόφημα σπίτια στο 34 Albert Road South Melbourne και συνδέεται με ανήθικες γυναίκες».
Αλλά και οι συνθήκες για τους χαμηλόβαθμους αστυνομικούς μπορεί να ώθησαν τον Αντώνιο Μπουλίζο σε έναν κατά τα φαινόμενα αντιφατικό τρόπο ζωής. Ενώ δεν είναι κάτι το καινούργιο για τα μέλη του αστυνομικού σώματος να περνούν στην άλλη όχθη, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι συνθήκες εργασίας στο σώμα την εποχή του Αντωνίου Μπουλίζου δεν προσφέρονταν για μια αξιόλογη σταδιοδρομία.
Οι αστυνομικοί της Βικτώριας εργάζονταν περισσότερες ώρες για χαμηλότερη αμοιβή σε σύγκριση με τους συναδέλφους τους στη Νέα Νότια Ουαλία, δεν είχαν συνταξιοδοτικά δικαιώματα και ελέγχονταν συνεχώς από τους ανωτέρους τους.
Τα περισσότερα μέλη του σώματος προέρχονταν από την εργατική τάξη όπου η έλλειψη ευκαιριών, η μειονεκτική θέση και η οικονομική ανισότητα παρείχαν ελάχιστες επιλογές. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι πολλοί αστυνομικοί εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία, όπου παρουσιάστηκε, να ενισχύσουν τον πενιχρό μισθό τους.
Αυτές ήταν οι συνθήκες εργασίας των αστυνομικών της Βικτώριας που οδήγησαν τελικά στην περίφημη αστυνομική απεργία του 1923 που προκάλεσε χάος στη Μελβούρνη όταν ξέσπασαν εκτεταμένες λεηλασίες και εξεγέρσεις.
Παρά τις παράνομες δραστηριότητές του, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δραματοποιήθηκαν από ένα συγκεκριμένο μέρος του Τύπου, η ιστορία της ζωής του Μπουλίζου θα έπρεπε να πάρει τη θέση που δικαιούται στο χώρο της ελληνοαυστραλιανής μας ιστορίας.
Ως αστυνομικός, η καταγωγή του, αποδείχθηκε πολύτιμο πλεονέκτημα για την ευρύτερη κοινότητα της Βικτώριας για εκείνη την εποχή. Τέλος, η στενή του οικειότητα με την τότε Ελληνική Κοινότητα της Μελβούρνης και τα μέλη της πρόσφερε καταφύγιο σε πολλούς Έλληνες που προσπάθησαν να αποκτήσουν την αυστραλιανή υπηκοότητα σε μια περίοδο έντονης φυλετικής διάκρισης· αυτό πρέπει να επικροτηθεί λαμβάνοντας υπόψη την επικρατούσα εχθρότητα εναντίον των πολιτών ελληνικής καταγωγής κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Αντώνιος πέθανε στις 31 Δεκεμβρίου 1958 στο Σίδνεϊ, δύο χρόνια μετά την επανασύνδεση των απογόνων και των δύο οικογενειών Μπουλίζου και Λάτρου στη Μελβούρνη κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1956.
* Επώνυμο Μπουλίζος – στα Ελληνικά «Πολύζος».
Αναφορές και Πηγές:
-Συλλογή Αυστραλιανών Εφημερίδων (Australian Newspaper Archival Collection – Trove)
-Αστυνομικό Μουσείο Βικτώριας – Αρχείο Μητρώων, Μητρώο Συμπεριφοράς και Υπηρεσίας (Police Museum Victoria – Archival records, Record of conduct and service)
-Εθνικά Αρχεία Αυστραλίας – Έγγραφα πολιτογράφησης (National Archives Australia – Naturalisation documents)
-Βιβλία Περιγραφής και Καταχωρήσεων (Description and Entrance Books) NSW Gaol, 1818-1930
-Βικτώρια: Μητρώο Γεννήσεων, Θανάτων & Γάμων (Victoria: Births, Deaths & Marriages Register)
-Απόγονοι της οικογένειας Μπουλίζου.
#Ευχαριστίες στους: Κώστα Α., Κώστα Κ., Νίκο Π., Δήμητρα Λ. και Τζίνα Β.
*Ο Κώστας Μάρκος είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης.