Πάνω από διακόσια είκοσι χωριά και οικισμοί της Αρκαδίας έστειλαν μετανάστες τα παιδιά τους στην Αυστραλία στην περίοδο 1953-1975.

Περίπου 65.000 Αρκάδες μετανάστες με τα παιδιά τους εγκαταστάθηκαν σε όλες τις γειτονιές της Αυστραλίας, κυρίως στις νοτιοανατολικές πολιτείες της ηπείρου.

H ιστορία των Αρκάδων της Αυστραλίας καταγράφεται στο βιβλίο του καθηγητή Αναστάσιου Μ. Τάμη με τίτλο The Children of Pan: Arcadians in Australia που επρόκειτο να παρουσιαστεί στις 30 Ιουνίου στο Σίδνεϊ. Λόγω, όμως, των αυξημένων κρουσμάτων κορονοϊού στο Σίδνεϊ η παρουσίαση αναβάλλεται.

Αυτή είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα που ο κορονοϊός στέκεται εμπόδιο σε παρουσίαση βιβλίου του Τ. Τάμη. Η πρώτη ήταν στην Μελβούρνη, τον περασμένο μήνα που θα παρουσίαζε ένα βιβλίο του για την Ίμβρο και την Τένεδο.

Ο ίδιος ο συγγραφέας δήλωσε χθες στο “Νέο Κόσμο”:Λυπάμαι που ανακοινώνω ότι για μια ακόμη φορά αναβάλλεται και πάλι η παρουσίαση του βιβλίου στο Σίδνεϊ, ύστερα από τους νέους περιορισμούς που επέβαλε η πολιτειακή πρωθυπουργός της ΝΝΟ.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το “Νέο Κόσμο”, εκ μέρους του προέδρου και του Δ.Σ. του Παναρκαδικού Συλλόγου της Μελβούρνης, κ. Ι. Δημητρόπουλου για τη στήριξη που μάς παρέχει. Επίσης, ευχαριστώ και εκ μέρους του Προέδρου της Ομοσπονδίας Αρκαδικών Σωματείων Αυστραλίας, κ. Δ. Αλεξόπουλου.

Επίσης, ευχαριστούμε θερμά τον Πρόεδρο τής ιστορικής μας Κοινότητας ΝΝΟ, κ. Χ. Δανάλη, τα μέλη του Δ.Σ., την Προεδρεύουσα του Ελληνικού Φεστιβάλ Σίδνεϊ, κ. Νία Καρτέρη και την υπεύθυνη του Φεστιβάλ κ. Π. Προεστού, καθώς και τον Διευθυντή της Διοίκησης της Κοινότητας ΝΝΟ, κ. Άλκη Δρακόπουλο. Ευχαριστούμε θερμά και τον φιλάδελφο συνάδελφο, καθηγητή Δρ. Βρασίδα Καραλή, και τον διευθυντή του Ελληνικού Προγράμματος της SBS κ. Θ. Καλλό για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Πάνω από διακόσια είκοσι χωριά και οικισμοί της Αρκαδίας έστειλαν μετανάστες τα παιδιά τους στην Αυστραλία στην περίοδο 1953-1975. Περίπου 65.000 Αρκάδες μετανάστες με τα παιδιά τους εγκαταστάθηκαν σε όλες τις γειτονιές της Αυστραλίας, κυρίως στις νοτιοανατολικές Πολιτείες της ηπείρου.

Μαζί με τους Φλωρινιώτες, είναι η πατριά με τους περισσότερους οργανωμένους συλλόγους: μία Παγκόσμια Συνομοσπονδία, τρεις Ομοσπονδίες, τρία Παναρκαδικά σωματεία, πέντε περιφερειακά-συλλογικά μορφώματα, και ένα σύνολο από σαρανταέξι Αδελφότητες ολοκληρώνουν την κοινωνική και πολιτική τους οργάνωση στο διάστημα της παρουσίας τους.

Όπως εξυφαίνεται στο βιβλίο, η εκπληκτική διαδικτύωση και ωρίμανση των αρκαδικών συλλόγων και η ανάπτυξη του αρκαδικού στοιχείου στην Αυστραλία σε βάθος τουλάχιστον τριών γενεών (1952-2021), παρουσιάζει χαρακτηριστικά γνωρίσματα μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία του Ελληνισμού της Διασποράς.

Ας εξηγηθούμε:

1) Οι Αρκάδες είναι, παγκοσμίως, μαζί με τους Μακεδόνες, τους Ποντίους και τους Κρήτες, η πατριά του Ελληνισμού, που είναι διαθρωμένη οργανωτικά σε όλες τις εκφάνσεις της λεγόμενης «οριζόντιας» οργάνωσης μιας κοινότητας.

Διαθέτουν ως μηχανισμούς και όργανα το Παγκόσμιο Παναρκαδικό Συμβούλιο/Συνέδριο, συνεργαζόμενο και εξαρτώμενο από τέσσερις Συνομοσπονδίες κατά ηπείρους, που τις αποτελούν οι Ομοσπονδίες κατά Πολιτείες, τις οποίες Ομοσπονδίες εκλέγουν οι αντιπρόσωποι οργανισμών-μελών (Αδελφότητες και Σύλλογοι).

Το Παγκόσμιο Παναρκαδικό Συνέδριο/Συμβούλιο, η διοίκηση του οποίου περνά εκ περιτροπής στην ηγεσία των τεσσάρων Συνομοσπονδιών (Αυστραλίας, Καναδά, ΗΠΑ και Ελλάδας), συγκαλεί παγκόσμια σύσκεψη κάθε τέσσερα χρόνια στην Τρίπολη, σχεδόν ανελλιπώς από τον Ιούλιο του 1988.

2) Οι εκπατρισμένοι Αρκάδες αποτελούν τη μοναδική πατριά του Ελληνισμού, η οποία με δαπάνες και χορηγίες της ανήγειρε Νοσοκομείο όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων στην Τρίπολη, το Παναρκαδικό Γενικό Νοσοκομείο Τριπόλεως «Η Ευαγγελίστρια», το οποίο ανελλιπώς συντηρεί και φροντίζει εδώ και εξήντα χρόνια. Η ίδια πατριά μετά την κατάργηση της παιδαγωγικής ακαδημίας της Τρίπολης το 1988, ενήργησε και το 2000 ψηφίστηκε προεδρικό διάταγμα για την ίδρυση του Πανεπιστημίου της Πελοποννήσου, με έδρα την Τρίπολη.

3) Οι εκπατρισμένοι Αρκάδες διατηρούν το μοναδικό χωριό που κτίσθηκε και λειτουργεί στην Ελλάδα με στόχο να ενώνει τους εκπατρισμένους Αρκάδες με τον γενέθλιο τόπο, και να εξοικειώνει τα παιδιά τους με τον ελληνικό πολιτισμό. Το Αρκαδικό Χωριό, παρά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του, είναι μοναδικό μοντέλο σχέσεων Μητρόπολης και Διασποράς.

4) Οι Αρκάδες ευτύχησαν να έχουν συνετούς και καλοπροαίρετους ηγέτες, αφοσιωμένους πατριώτες και συνεπείς μπροστάρηδες. Σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού από το ΣΑΕ μέχρι και εθνικά θέματα και από την στήριξη των Εδρών Ελληνικών Σπουδών μέχρι και τη στήριξη των ασθενών και των ανέργων συμπατριωτών τους, οι οργανωμένοι Αρκάδες εισήγαγαν επιδόματα ανεργίας σε περιόδους οικονομικής κρίσης, εξέδωσαν πιστοποιητικά δωρεάν περίθαλψης ασθενών στην Ελλάδα, και πρώτευσαν στη συγκέντρωση του μεγαλύτερου ποσού για τη δημιουργία Λεκτοράτου Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης το 1972, και στην ετήσια στήριξη των Πανεπιστημίων Macquarie και NSW στο Σίδνεϊ.

5) Ο ΠΣΚΜ διατηρεί και εκδίδει για λογαριασμό των Αρκάδων της Αυστραλίας τη μακροβιότερη, συνεπέστερη και διαρκώς βελτιούμενη σωματειακή εφημερίδα στην Ελληνική Διασπορά, τη “Φωνή των Αρκάδων”, που εκδίδεται ανελλιπώς από το 1960 μέχρι και τις ημέρες μας.

6) Οι Αρκαδικοί Σύλλογοι Μελβούρνης, Αδελαΐδας και Σίδνεϊ διοικούνται πλέον από άτομα που γεννήθηκαν και σπούδασαν στην Αυστραλία, γεγονός που εγγυάται συνέχεια και συνέπεια στη διοίκηση.

Στο βιβλίο του ο καθηγητής Α. Μ. Τάμης, αναφέρεται διεξοδικά στο ιστορικό της εγκατάστασης των πρωτοπόρων Αρκάδων από το 1907 στο Σίδνεϊ και από το 1927 στη Μελβούρνη, το οδοιπορικό της εξόδου χιλιάδων Αρκάδων μεταναστών από τις πατρογονικές τους εστίες από το 1953, στον τρόπο που περιέγραφαν τα αρκαδικά φύλλα της εποχής την έξοδο των Αρκάδων προς την Αυστραλία, τα πρώτα δύσκολα χρόνια του εποικισμού στις πρωτεύουσες των πολιτειών της Κοινοπολιτείας, τα χρόνια της επιβίωσης, τα επαγγέλματα που άσκησαν, τις δυσκολίες που γνώρισαν, την περιπετειώδης και σημαντικότατη για την ιστορία τους κοινωνική και σωματειακή τους οργάνωση, τα χρόνια της έντασης και του ανταγωνισμού, τα χρόνια της συμφιλίωσης και του συναγωνισμού, τα επιτεύγματα και τα παθήματά τους, την καταξίωση των παιδιών τους, τις σχέσεις τους με το γενέθλιο τόπο και την Ελλάδα, οι σχέσεις τους με τα υπόλοιπα σωματεία του Ελληνισμού, τους αγώνες τους για τα εθνικά μας θέματα, τις προσδοκίες τους για τους γεννημένους στην Αυστραλία διαδόχους τους, την ιστορία των σωματείων και των Ομοσπονδιών τους, τις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις, την αγάπη τους για τον γενέθλιο τόπο, τους Αρκάδες, που με το έργο τους, την επιστήμη, τις τέχνες συνέβαλαν στην πολιτιστική ανέλιξη του Ελληνισμού της Αυστραλίας, την τεράστια προσφορά της Αρκάδισσας γυναίκας που εργαζόμενη μέσα από τα συλλογικά όργανα μπόρεσαν να αναδείξουν οικονομικά και φιλανθρωπικά τα σωματεία των Αρκάδων.

Στο κύριο σώμα της ιστορίας περιγράφονται επίσης τα πρόσωπα εκείνα που με τη δράση και την προσφορά τους, και άλλα άτομα που με τη γενναιοδωρία και τη στοργή τους ανάδειξαν το αρκαδικό στοιχείο, επίσης περιγράφει τα γεγονότα και τις αποφάσεις, που αποτέλεσαν σταθμό και σημάδεψαν την παρουσία τους στην Αυστραλία και στην Ελλάδα.

Το κύριο σώμα της ιστορίας περιλαμβάνει και 425 ανέκδοτες, πρωτότυπες φωτογραφίες της μεταναστευτικής εμπειρίας τους, προσωπικά στιγμιότυπα, οικογενειακά, επαγγελματικά, σωματειακά, όπου αναδεικνύονται τα εργοστάσια όπου εργάστηκαν, οι επαγγελματικοί τους χώροι, οι εκδρομές και τα πανηγύρια τους, οι συνελεύσεις, οι κοινωνικές τους συναντήσεις, οι γάμοι και τα βαφτίσια των παιδιών τους, οι αγώνες τους για τα θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό.