To χωριό της φωτογραφίας είναι το Μάννα (Μάρκασι) Κορινθίας και βρίσκεται στους πρόποδες της Ζήρειας, σε υψόμετρο 900 μέτρων.
Εκεί η ψυχή μου ανηφορίζει από χρόνια και η φωνή μου τραγουδάει με λυγμούς, γιατί τραγουδάει η αξέχαστη και αξεπέραστη Σοφία Βέμπο.
Το χωριό μου έχει το πιο όμορφο όνομα στον κόσμο, Μάννα, αλλά παλιά λεγόταν Μάρκασι.
Τι να πρωτοθυμηθώ από το χωριό που έζησα τα παιδικά μου χρόνια, ορφανός από πατέρα στα 4 μου χρόνια, που έζησα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τους Ιταλούς να επιτάσσουν το σπίτι μας, λόγω της θέσης του, σε ύψωμα, με τους Γερμανούς να περνούν από την αυλή του σπιτιού μου και να τους δίνω κορόμηλα. Εκεί έζησα και τον Εμφύλιο Πόλεμο σε όλο του το μεγαλείο, εμείς μέσα στην τάξη του σχολείου και απ’ έξω οι αντάρτες. Εκεί έζησα και τις προστριβές των συγχωριανών μου για τα πολιτικά.

Το πρώτο φτερούγισμα που με έκανε να φύγω από το χωριό, ήταν το Σεπτέμβριο του 1950 που πήγα στο Γυμνάσιο στο Κιάτο.
Μετά τη λήξη του Εμφυλίου, το χωριό άρχισε να κινείται. Τα Σαββατόβραδα και τις Κυριακές οργανώνονταν χοροί και είχαμε και επισκέψεις από τα γύρω χωριά. Στις απόκριες γινόταν ο χαμός με τον καρνάβαλο, με τον γαμπρό πάνω στο κακόμοιρο το γαϊδουράκι με πυτζάμες αντί για κοστούμι, τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα και το Πάσχα, με το ψητό στο φούρνο και όχι σούβλα με αρνί.
Και φτάναμε στις 21 Μαΐου, που γιόρταζε ο φερώνυμος ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Από την παραμονή άρχιζε το γλέντι και ανήμερα έρχονταν από τα γύρω χωριά επισκέπτες.

Στις 20 Ιουλίου γιόρταζε το εξωκλήσι του προφήτη Ηλία που βρίσκεται σε ένα ύψωμα και από εκεί φαίνεται ο Κορινθιακός Κόλπος. Πάλι την παραμονή χορός και ανήμερα πανηγύρι με κλαρίνα και βιολιά και κόσμο και κοσμάκη από τα γύρω χωριά Έρχονταν διάσημοι οργανοπαίκτες και τραγουδιστές της εποχής.
Όμως εκείνη η ημέρα που μένει χαραγμένη στη μνήμη μου είναι η 2 Μαΐου που γιόρταζε το ξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου. Κατά κάποιο, ήταν η γιορτή της Πρωτομαγιάς. Την παραμονή έκαιγαν οι φούρνοι για να ψήσουντις μπουγάτσες, να ετοιμαστούν τα κεφτεδάκια και ό,τι άλλο είναι κατάλληλο για εκδρομή(αγγλικά picnic).

Το πρωί όλο το χωριό στο πόδι… Έβλεπες να ανηφορίζουν και να περνούν τη βρύση του Τουρλέντι, πεζοί και μουλάρια με πολύχρωμες κουβέρτες και, μετά από μία διαδρομή, ανάμεσα σε ένα μαγευτικό μονοπάτι, φτάναμε στον Άη Θανάση. Άρχιζε η λειτουργία και μετά άπλωναν τις κουβέρτες στην πρασινάδα -ήταν Μάης και άνοιξη- δίπλα η βρυσούλα με το γάργαρο νερό, και άρχιζε το φαγοπότι, το τραγούδι και ο χορός, που πάντα τον άνοιγε ο παπάς!
Εμείς οι νέοι τρέχαμε στο δάσος για να βρούμε ένα αξέχαστο λουλούδι -τον Μάη- κάτι σαν ζουμπούλι, και τα αγόρια έβρισκαν ευκαιρία στα πυκνά φυλλώματα να πειράξουν τα κορίτσια… ‘Έπιασες τον Μάη;» λέγαμε.

Σιγά-σιγά έφτανε το δειλινό και άρχιζε η επιστροφή και, όπως λέει και ο ποιητής, «καλότυχοί μου χωριανοί ζηλεύω τη ζωή σας, μα πιο πολύ το μαγικό ζηλεύω γυρισμό σας, όντας η μέρα σώνεται και βασιλεύει ο ήλιος».
Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Με το αυτοκίνητο πηγαίνουν το πρωί, γίνεται η λειτουργία και επιστρέφουν στο σπίτι.
Ευχαριστώ τον «Νέο Κόσμο» για την ωραία ιδέα, για εκείνα που έχουν φωλιάσει βαθιά μέσα μας και μας συνοδεύουν στη δύση της ζωής μας.

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ
Στείλτε μας φωτογραφίες και περιγραφές με κάποια από τις καλοκαιρινές στιγμές σας στην Ελλάδα ή την Κύπρο, που σας έχουν μείνει αξέχαστες και μοιραστείτε με τον Ελληνισμό της Αυστραλίας την ανάμνηση αυτή. Στη θάλασσα ή στο βουνό, στο χωριό, στο νησί ή στην πόλη, κάνοντας σκι ή διασκεδάζοντας σε ένα μπαράκι, με φίλους, με την οικογένεια ή μόνοι, πείτε μας τι σημαίνει για σας ελληνικό καλοκαίρι. Περιγράψτε μας ακόμα ένα μοναδικό ελληνικό πανηγύρι, ένα φεστιβάλ, μια παράταση, μια συναυλία ή μοναδικές στιγμές με αγαπημένα σας πρόσωπα. Στείλτε μας φωτογραφίες, περιγραφή και τα στοιχεία σας στο editor@neoskosmos.com.au Αυτές θα δημοσιευτούν στην έντυπή μας έκδοση καθώς και στην ηλεκτρονική μας σελίδα μας στο neoskosmos.com.au