Με τιμές υποδέχτηκαν  τον «χρυσό» Ολυμπιονίκη Στέφανο Ντούσκο.

Ο «χρυσός» κωπηλάτης έφτασε στο Πανειπηρωτικό Στάδιο στις 19:30 όπου τον υποδέχτηκαν αθλητές και η διοίκηση του ΝΟΙ. Στη συνέχεια με στρατιωτικό τζιπ και με τη συνοδεία μοτοσικλετιστών της ομάδας ΔΙΑΣ έφτασε στην Κεντρική Πλατεία των Ιωαννίνων, όπου τον υποδέχτηκαν ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης και ο δήμαρχος της πόλης Μωυσής Ελισάφ καθώς και πλήθος κόσμου

Ο δήμαρχος της πόλης έστεψε με κότινο από κλαδί ελιάς τον Ολυμπιονίκη, ενώ ο περιφερειάρχης του δώρισε μία εικόνα της Παναγίας.

Από την πλευρά του, ο «χρυσός» Ολυμπιονίκης συγκινημένος αναφώνησε: «Ζήτω τα Ιωάννινα, ζήτω η Ελλάδα».

«Στα τελευταία μέτρα έδωσα όλες μου τις δυνάμεις, έδωσα ψυχή» είπε αργότερα σε δηλώσεις του, αμέσως μετά την τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε ο δήμος και ο Ναυτικός Όμιλος Ιωαννίνων (ΝΟΙ).

Πλήθος κόσμου στην Κεντρική Πλατεία της πόλης δεν σταμάτησε να χειροκρότει τον «χρυσό» αθλητή. Στην εξέδρα τον υποδέχτηκαν κωπηλάτες, Γιαννιώτες Ολυμπιονίκες κατά το παρελθόν, μαζί με τους αθλητές του ΝΟΙ.

Ήταν ο Παναγιώτης Μηλιώτης που πήρε 8η θέση στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών ανδρών, η Αντωνία Σβάιερ 7η θέση στο σκιφ γυναικών, οι Γιώργος Τζιάλας και Γιάννης Τσίλης τετράκωπος άνευ, Ανδρών 4η θέση και η Αλεξάνδρα Τσιάβου, η οποία πήρε χάλκινο μετάλλιο στο Λονδίνο στο διπλό σκιφ γυναικών ελαφρών βαρών.

Ο πατέρας του Στέφανου, Βασίλης Ντούσκος εξέφρασε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την συγκίνηση της οικογένειας. «Είμαστε ευτυχισμένοι. Τώρα θα ηρεμήσουμε θα προσπαθήσουμε να χαλαρώσει το παιδί» είπε με χαμόγελο. Η μητέρα του αθλητή, Μαρία Ντούσκου, είπε πως είναι συγκλονισμένη από την αγάπη του κόσμου. «Ήταν φοβερό το συναίσθημα στην πόλη».

Η πρόεδρος του ΝΟΙ Μάρθα Παλαιοπάνου κατά τον χαιρετισμό της είπε πως ο Στέφανος Ντούσκος δικαιούταν το χρυσό. «Πάλεψε σκληρά επί χρόνια με όλες τις δυνάμεις του, επιμονή και θέληση», τόνισε.

Φώτο: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο ΤΕΝΤΟΓΛΟΥ

Οι  Γρεβενιώτες της Μελβούρνης δια μέσου του φιλανθρωπικού συλλόγου Γρεβενών «ο Αιμιλιανός» δηλώνουν την περηφάνεια τους για τον συμπατριώτη τους Μίλτο Τεντόγλου που αναδείχτηκε χρυσός ολυμπιονίκης στον τελικό του μήκους αντρών  με  άλμα 8.41μ.

Ο Μιλτιάδης «Μίλτος» Τεντόγλου γεννήθηκε το 1998 και η καταγωγή του είναι από το χωριό Πηγαδίτσα Γρεβενών. Ο πρώτος που διέκρινε το ταλέντο του στα Γρεβενά ήταν ο έμπειρος προπονητής του στίβου Βαγγέλης Παπανίκος του οποίου  συγγενείς ζουν στην Μελβούρνη για δεκαετίες τώρα.
Με χαρά επίσης μάθαμε ότι η μεγάλη νίκη του Μίλτου γιορτάστηκε από όλους τους Γρεβενιώτες τα ξημερώματα της Δευτέρας  μπροστά από μια γιγαντοοθόνη που είχε στήσει  στο «πάρκο των μανιταριών» ο Δήμος Γρεβενών.
Έτσι λοιπόν τα Γρεβενά από δω και πέρα δεν θα φημίζονται μόνο για τα μανιτάρια και την πανέμορφη και άγρια φύση τους αλλά και σαν τόπος καταγωγής ενός ακόμη Έλληνα χρυσού Ολυμπιονίκη!!!
Για το ΔΣ του Αιμιλιανού:
Γιώργος Καρκαγιάννης – Πρόεδρος
Θόδωρος Μάρκος – Γραμματέας

 

Φώτο: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πετρούνιας: «Για το χρυσό στο Παρίσι»

Με ανάμεικτα συναισθήματα, εμφανίσθηκε ο Λευτέρης Πετρούνιας, λίγο μετά την παραλαβή του χάλκινου μεταλλίου, στους κρίκους των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο.

«Αφιερώνω το μετάλλιο στην Ελλάδα και στις κόρες μου», τόνισε ο Ελληνας γυμναστής, ο οποίος ανέβηκε για δεύτερη διαδοχική διοργάνωση στο βάθρο (σ.σ. στο Ρίο Ντε Τζανέϊρο ήταν Ολυμπιονίκης) και πρόσθεσε: «Ήταν ένας πάρα πολύ γεμάτος, ένας εξαιρετικός τελικός. Ήταν πολύ δύσκολος στην διαχείριση του. Τα συναισθήματα είναι πολύ ανάμεικτα. Είμαι ευτυχισμένος που βρίσκομαι ξανά στα μετάλλια, με όλα όσα έχουμε κι έχω περάσει. Ομως έχω μία γλυκόπικρη γεύση, επειδή δεν μου αρέσει η τρίτη θέση. Και να είστε σίγουροι, πως κάνω ό,τι μπορώ για να νικήσω. Η επιτυχία αυτή, σημαίνει δικαίωση, σημαίνει ότι καλώς συνέχισα να πιστεύω σ΄ εμένα παρά τις δύσκολες στιγμές και είναι μία απάντηση σε όσους πίστεψαν ότι δεν θα τα καταφέρω. Μαμά τα κατάφερα, θα έλεγα στην μητέρα μου τώρα. Αλλά θέλω να ευχαριστήσω την σύζυγο μου, την Βασιλική που είναι εδώ, την ομάδα μου και τον προπονητή μου, Δημήτρη Ράφτη».

Όσο για το αγωνιστικό του μέλλον, ο Λευτέρης Πετρούνιας, άφησε το καλύτερο για το τέλος, με μία… υπόσχεση: «Θα είμαι στο Παρίσι. Η καριέρα δεν τελειώνει με μία τρίτη θέση, αλλά με την πρώτη».