Τα μεγάλα ερπετά πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς και επιτίθενται σε ανθρώπους.

Οι περισσότερες ιστορίες που έχουν να διηγηθούν όσοι έχουν έρθει σε επαφή με κροκόδειλους δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από σενάριο κάποιας ταινίας. Και γίνονται ακόμα περισσότερες, μιας και οι επιθέσεις σε ανθρώπους από κροκόδειλους του αλμυρού νερού στο τροπικό βορρά της Αυστραλίας πυκνώνουν.

Τον Αύγουστο, ένας άνδρας σκοτώθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια πολλών αυτοπτών μαρτύρων στη Βόρεια Επικράτεια, την ώρα που προσπαθούσε να κολυμπήσει στο γεμάτο κροκόδειλους ποτάμι Mary River. Είχαν προηγηθεί δύο θανατηφόρες επιθέσεις εναντίον παιδιών τον περασμένο Νοέμβριο – ένα αγόρι την ώρα που κολυμπούσε σε ένα ποτάμι και ένα κορίτσι που το τράβηξε μέσα σε μία λίμνη έχασαν τη ζωή τους από τα τεράστια ερπετά.

«Ο αντίκτυπος της επίθεσης παραμένει ζωντανός στο μυαλό μου… ένας κροκόδειλος να με τραβάει κάτω από το νερό», δήλωσε στο TIME η Tara Hawkes, περιγράφοντας την επίθεση που είχε δεχτεί ενώ κολυμπούσε σε μία ρηχή λίμνη στη Δυτική Αυστραλία πέρυσι. «Δεν το είχα αντιληφθεί ότι είναι κοντά μου μέχρι που κοίταξα πιο προσεκτικά, ένας κροκόδειλος 2,5 μέτρων γαντζώθηκε στο πόδι μου. Και δεν ήταν καθόλου ευχάριστο θέαμα».

Σύμφωνα με το Queensland-based Crocodile Specialist Group, οι επιθέσεις κροκόδειλων του αλμυρού νερού στην Αυστραλία έχουν αυξηθεί από μια κάθε δύο χρόνια το 1971 σε επτά κάθε δύο χρόνια. Η αύξηση συσχετίζεται με τους νόμους που θεσπίστηκαν τη δεκαετία του 1970 για την προστασία των ζώων από το προσοδοφόρο και ανεξέλεγκτο εμπόριο δέρματος που έκανε τα «salties», όπως είναι το παρατσούκλι τους, τους «αλμυρούς» δηλαδή κροκόδειλους, να απειλούνται με εξαφάνιση.
Μέσα σε 10 χρόνια από τη θέσπιση των νόμων αυτών, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε από 4.000 έως 30.000. Σήμερα πιστεύεται ότι υπάρχουν από 80.000 έως 150.000 salties στη Βόρεια Επικράτεια μόνο. Και αυτό έχει και οικονομικά οφέλη: την εκτροφή κροκοδείλων και την ανάπτυξη του τομέα του τουρισμού που βασίζεται στα μεγάλα ερπετά.

Στην πρωτεύουσα της Βόρειας Επικράτειας Darwin, οι επισκέπτες πληρώνουν για να παρακολουθήσουν κροκόδειλους να τρώνε σε καταφύγια άγριας ζωής, όπως το Crocodylus Park και να κολυμπήσουν στο κλουβί του Θανάτου, έναν γυάλινο κύλινδρο που ρίχνουν μέσα σε μια πισίνα κροκοδείλων στο Crocosaurus Cove.
Κέρδη έχουν και καταστήματα, όπως το di Croco and Croc, το Stock και το Barra που πωλούν τσάντες κροκοδείλου και τα πορτοφόλια από το δέρμα τους, που παίρνουν από τοπικές «φάρμες» κροκοδείλων. Ακόμα και οι οίκοι υψηλής ραπτικής, όπως η Hermes και η Louis Vuitton έχουν τις δικές τους φάρμες στην περιοχή για να ντύνουν τα προϊόντα τους με το καλύτερο δέρμα κροκοδείλου στον κόσμο .

Παρ’ ότι οι κροκόδειλοι έχουν απομακρυνθεί από τις πυκνοκατοικημένες περιοχές, οι επιθέσεις δεν έχουν σταματήσει.
 «Δεν έχει σημασία πόσο καλά έχουν εκπαιδευτεί οι άνθρωποι. Κάποια στιγμή, κάποιος άτυχος θα είναι το επόμενο θύμα», είπε ο πρόεδρος του Crocodile Specialist Group, καθηγητής Graeme Webb. «Είναι σαν να τρέχει κανείς ή να οδηγεί μέσα από ένα κόκκινο φως. Οι άνθρωποι χαλαρώνουν για λίγο, συχνά αν έχουν πιει κιόλας πριν και τότε συμβαίνει το μοιραίο».

Μετά τον τελευταία θάνατο, τον Αύγουστο, έχουν ξεκινήσει και πάλι να καλούν οι κάτοικοι που ζητούν να πεθάνουν τα ερπετά. «Χρειάζεται να δράσουμε άμεσα» λέει ο γερουσιαστής Queensland, Ian McDonald, απαντώντας στις όλο και περισσότερες αναφορές ύπαρξης κροκοδείλων σε κατοικημένες περιοχές, συμπεριλαμβανομένου και ενός μήκους 5 μέτρων που εθεάθη στην όχθη ενός ποταμού δίπλα σε δημοτικό σχολείο. Παράπονα κάνουν και οι κτηνοτρόφοι που καταγγέλλουν ότι χάνουν ζώα από τα αρπακτικά.

Αλλά ο Willem van Holthe λέει ότι η σφαγή κροκοδείλων θα ήταν ένα βήμα προς τα πίσω. «Εμείς δεν επιστρέψουμε σε παλιές πρακτικές, όταν το να σκοτώσεις έναν κροκόδειλο ήταν χόμπι» είπε στο TIME. «Έχουμε μάθει πολλά για τα ερπετά μέσα στις τελευταίες δεκαετίες και προσπαθούμε να εφαρμόσουμε μια σειρά από στρατηγικές για να τους κρατήσουμε υπό έλεγχο».