Χρώμα χωρίς βαφή

Την εποχή που οι περισσότεροι νέοι επιστήμονες, απελπισμένοι, φεύγουν στο εξωτερικό, ο δρ Νίκος Κεχαγιάς, έμπειρος ερευνητής με 10ετή εμπειρία και σπουδές στην Ευρώπη, αποφάσισε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη. «Δεν φοβάμαι την κρίση», είπε και άνοιξε μια εταιρεία έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, η οποία παράγει και σχεδιάζει καινοτόμα προϊόντα, στη γενέτειρά του, τη Θεσσαλονίκη.

Ο δρ Νίκος Κεχαγιάς που έζησε πολλά χρόνια στη Μελβούρνη, (οι γονείς του Ανθούλα και Σάκης ζουν αυτό τον καιρό πάλι στην πόλη μας) μίλησε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» όπου μεταξύ άλλων ανέφερε και τα ακόλουθα:
 «Στην Ελλάδα η λέξη καινοτομία έχει πολλές ερμηνείες», σημειώνει ο ο δρ Κεχαγιάς και συνεχίζει: «Καινοτομία είναι ένα μέλι με γεύση μπανάνας, καινοτομία είναι και η υψηλή τεχνολογία».

Η δική του καινοτομία, με πολύ απλά λόγια, είναι ότι κατασκευάζει «έξυπνες επιφάνειες» όπως τις ονομάζει.

ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

 Κάποιος που ενδιαφέρεται να μάθει λεπτομέρειες, θα ακούσει για το χρώμα που έχουν τα διάφανα φτερά της πεταλούδας καθώς αντανακλούν το φως, «έτσι κι εμείς αναπαράγουμε ό,τι χρώμα θέλουμε να δώσουμε στην επιφάνεια χωρίς βαφή, με φυσικό τρόπο», για το «υδροφοβικό» δέρμα του καρχαρία αλλά και το φύλλωμα του νούφαρου, που «χάρη στις νανοδομές που έχει, παραμένει καθαρό αν και βρίσκεται μέσα σε βρόμικα νερά».

«Έξυπνη επιφάνεια είναι η βιοεμπνευσμένη επιφάνεια», λέει ο δρ Κεχαγιάς. «Για παράδειγμα, το δέρμα του καρχαρία δεν πιάνει μύκητες και βοηθάει την υδροφοβικότητα. Αυτό μελετάμε λοιπόν, όχι βέβαια πιάνοντας καρχαρίες αλλά χρησιμοποιώντας μεθόδους πλήρως ελεγχόμενες για να δημιουργήσουμε μια υδροφοβική επιφάνεια. Επίσης, παίζουμε με το φυσικό φως, ώστε -για παράδειγμα- το φως του ήλιου από το καπό να μην αντανακλά στο παρμπρίζ ή να μην αντανακλούν οι οθόνες των tablets. Χρησιμοποιούμε τις μεθόδους της νανολιθογραφίας για να σχεδιάζουμε και να παράγουμε επιφάνειες στις οποίες προσδίδουμε κάποια λειτουργικότητα» εξηγεί ο δρ Κεχαγιάς.

«Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών οι ανάγκες των καταναλωτών έχουν δημιουργήσει νέες τάσεις και απαιτήσεις για τα προϊόντα τους. Η ανάγκη για ευέλικτες, ελαφριές, χαμηλής ενεργειακής δαπάνης λύσεις και προϊόντα χαμηλού κόστους έχουν οδηγήσει τη νανο-κατασκευαστική βιομηχανία να εξετάζει νέες τεχνολογικές πλατφόρμες και ως εκ τούτου να κινηθεί από την άκαμπτη τεχνολογία σε τεχνολογία ευέλικτης επεξεργασίας», εξηγεί ο 37χρονος ερευνητής.
Ο ίδιος είναι διευθυντής στον τομέα Νανοκατασκευών στο Καταλανικό Ινστιτούτο Νανοεπιστημών και Νανοτεχνολογίας (ICN) στην Ισπανία. Αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, έφυγε για μεταπτυχιακό στη «Φυσική των λέιζερ επικοινωνιών» στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ, ενώ το 2007 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας.

Ο νόστος για την ιδιαίτερη πατρίδα του, η πίστη ότι «στην Ελλάδα υπάρχει ένα δυνατό αλλά αναξιοποίητο ερευνητικό δυναμικό» και η διάθεση «να βοηθήσω τη χώρα μου, να επιστρέψω με ευγνωμοσύνη όσα μου έμαθε και όσα έμαθα στη συνέχεια» τον οδήγησαν να πάρει τη μεγάλη απόφαση: να μεθοδεύσει την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη. «Πονάω τον τόπο μου. Και είχα πει ότι θα γυρίσω. Δεν με φόβισε η κρίση στην Ελλάδα, παρ’ όλο που τα πιστεύω και τα θέλω μου είναι διαφορετικά», λέει ο ίδιος και περιγράφει τον κυκεώνα στον οποίο πέφτει ένας νέος επιστήμονας ο οποίος καινοτομεί επιχειρηματικά: «Το κράτος σού λέει βάλ’ τα όλα εσύ και θα σ’ τα επιστρέψω. Ή πας στην τράπεζα και προσπαθείς να πάρεις δάνειο ή ποντάρεις σε δικά σου κεφάλαια και απευθύνεσαι σε συγγενείς και φίλους».

Η οικονομική επιχορήγηση που θα έπαιρνε από το ΕΣΠΑ, έχοντας βραβευτεί για την καινοτόμο ιδέα του, είναι ώς τώρα «σε θεωρητικό επίπεδο», όπως λέει ο ίδιος. «Δεν έχω πάρει ούτε ένα ευρώ. Επιπλέον λειτουργώ την εταιρεία εδώ και ένα χρόνο και κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει πώς πάω, αν χρειάζομαι κάτι, αν υπάρχει αποτέλεσμα. Όλα είναι αφημένα στην τύχη τους», λέει με παράπονο. «Όταν εξιστορώ όλα αυτά σε επιστήμονες από την κεντρική και τη βόρεια Ευρώπη, δεν το πιστεύουν! Έτσι, όμως, είναι το παιχνίδι στην Ελλάδα» τονίζει ο δρ Κεχαγιάς. «Εφόσον υπάρχουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ, ας δοθούν! Όσο κάθονται τα χρήματα, χάνονται χρήματα. Η τεχνολογία προχωράει. Και η καινοτομία δεν είναι στατική».

Με το ένα πόδι στην Ισπανία και το άλλο στην Ελλάδα, ο δρ Κεχαγιάς προσπαθεί να χρηματοδοτεί «το μεράκι μου» όπως λέει. Η ολική επιστροφή του δεν είναι μέχρι σήμερα εφικτή. «Δουλεύω στην Ισπανία για να μπορώ πληρώνω την τρέλα μου, για να γυρίσω στην Ελλάδα με τους δικούς μου κανόνες. Θα γυρίσω άραγε;» διερωτάται. Έχει αρνηθεί όλες τις προτάσεις που του έγιναν για να διδάξει σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, «δεν θέλω μια θέση στο πανεπιστήμιο, δεν με ενδιαφέρει η ακαδημαϊκή καριέρα και δεν με εκφράζει ο τρόπος που λειτουργεί το ελληνικό πανεπιστήμιο, παρ’ όλο που υπάρχουν κάποιοι εξαιρετικοί καθηγητές και ομάδες που ξεχωρίζουν. Το όνειρο για μένα είναι η έρευνα», υποστηρίζει. Όνειρο που πήρε σάρκα και οστά πριν από ένα χρόνο, όταν ίδρυσε την εταιρεία «Νανότυπος».

ΟΛΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

«Παράγουμε επίσης υψηλής προστασίας ολογράμματα, αυτά που βρίσκει κανείς τυπωμένα πάνω σε εισιτήρια ή αυτά που υπάρχουν στις πιστωτικές κάρτες. Στην Ελλάδα οι πελάτες μας ενδιαφέρονται για ολογράμματα, όχι για τις “έξυπνες επιφάνειες”. Οι υπόλοιποι πελάτες της εταιρείας προέρχονται από την Ευρώπη» διευκρινίζει ο δρ Κεχαγιάς. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η αναπαραγωγή και ο σχεδιασμός γίνονται στη Θεσσαλονίκη.

 «Διατηρούμε ακόμα αμφιβολία αν θα παραμείνουμε στην Ελλάδα ή αν θα πάρουμε την επιχείρηση και θα φύγουμε στο εξωτερικό» λέει. «Και είναι κρίμα να φύγουμε. Είναι κρίμα να μη στηρίζονται οι εταιρείες που κάνουν έρευνα και στοχεύουν στην ανάπτυξη. Είναι στο χέρι μας να εκπαιδεύσουμε τους νέους επιστήμονες και να προωθήσουν τη δυναμική τους. Θα μπορούσα να δημιουργήσω στην εταιρεία μου 3-4 θέσεις εργασίας, να έχω πρακτική συνεργασία με πανεπιστήμια», τονίζει ο έμπειρος ερευνητής. «Με στενοχωρεί το γεγονός ότι φεύγουν οι νέοι επιστήμονες. Με στενοχωρεί ότι κάνω μια προσπάθεια να γυρίσω για να βοηθήσω με τις γνωριμίες και την τεχνογνωσία που απέκτησα και αυτό που σου λέει το κράτος -αν το δεις ψυχρά- είναι ένα εκκωφαντικό “δεν θέλω”».