Η υγεία κλονίζεται όταν κάποιος χάνει τον άνθρωπό του και η ζωή του απειλείται, ιδίως κατά το πρώτο τρίμηνο της χηρείας, αναφέρουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Όπως διαπίστωσαν μελετώντας 12.316 εθελοντές ηλικίας άνω των 50 ετών, ο θάνατος του ενός συζύγου αύξανε τον κίνδυνο θανάτου του άλλου κατά 66% μέσα στους τρεις πρώτους μήνες, ενώ παρέμενε αυξημένος επί σχεδόν έναν χρόνο.

Η αύξηση του κινδύνου ήταν διαφορετική για άντρες και γυναίκες: οι χήροι είχαν κατά 87% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν εντός του πρώτου τριμήνου από την απώλεια της συζύγου τους, ενώ η αντίστοιχη αύξηση στις χήρες ήταν 47%.

Ο κίνδυνος θανάτου ήταν αυξημένος για τους χήρους έως και έναν χρόνο μετά το θάνατο της συντρόφου τους, αν και λιγότερο απ’ ό,τι στην αρχή (16% έναντι 66%).
Οι διαφορές αυτές παρέμειναν αναλλοίωτες ακόμα και όταν οι ερευνητές έλαβαν υπ’ όψιν όλους τους άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο θανάτου, όπως η ηλικία και τα τυχόν προβλήματα υγείας των εθελοντών.
Η παρούσα μελέτη δεν διερεύνησε τις αιτίες θανάτου των χήρων, αλλά προγενέστερες έχουν δείξει ότι μπορεί να είναι κάθε είδους – από καρδιαγγειακά προβλήματα και καρκίνο έως βαριές λοιμώξεις.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην «Επιθεώρηση Δημοσίας Υγείας» (JPH), οι εθελοντές τους ήταν παντρεμένοι κατά την έναρξη της μελέτης, το 1998. Έως την ολοκλήρωσή της το 2008, οι 2.912 από αυτούς είχαν χάσει τη ζωή τους.

Οι 2.373 από τους αποβιώσαντες άφησαν πίσω τους σύζυγο, ενώ οι 539 ήταν σύζυγοι ανθρώπων που είχαν πεθάνει νωρίτερα.
Όπως έδειξε η ανάλυση των στοιχείων, από τους/τις 539 χήρους/χήρες, οι 50 έχασαν τη ζωή τους μέσα στο πρώτο τρίμηνο από την χηρεία τους, οι 26 τρεις έως έξι μήνες αργότερα και οι 44 έπειτα από έξι έως 12 μήνες.

Οι ερευνητές δεν ξέρουν που οφείλεται το «φαινόμενο της χηρείας» (widowhoodeffect), όπως συχνά αποκαλείται η επίπτωση της χηρείας στο προσδόκιμο επιβίωσης.
Εκτιμούν, όμως, ότι ο θάνατος του δεύτερου συζύγου ενδέχεται να οφείλεται σε κάποιον βιολογικό μηχανισμό του πένθους, ο οποίος δεν έχει ακόμα αποκωδικοποιηθεί.
Ενδέχεται επίσης η φροντίδα του αρρώστου πρώτου συζύγου, να κλονίζει την υγεία του δεύτερου – και ο κλονισμός αυτός να εκδηλώνεται μετά τον θάνατο του πρώτου.