Οι σχέσεις Αλβανών και σλαβομακεδόνων στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας δοκιμάζονται το τελευταίο διάστημα με αφορμή την έκδοση στα Σκόπια από την Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών της ΠΓΔΜ της «Μακεδονικής Εγκυκλοπαίδειας». Σε αυτήν οι Αλβανοί των δυτικών επαρχιών της χώρας εμφανίζονται από τους συγγραφείς όχι ως αυτόχθονες, αλλά ως βίαια εγκατασταθέντες τον 16ο αιώνα εκτοπίζοντας τους ντόπιους κατοίκους.

Οι αντιδράσεις εκ μέρους των Αλβανών τόσο του Τετόβου όσο και των Τιράνων, είναι σφοδρές και απειλούν την επιφανειακά αρμονική συμβίωση των δύο κοινοτήτων στην οποία στηρίζεται η ύπαρξη του κράτους. Το κόμμα DUI (πρώην UCK) το οποίο συμμετέχει στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι ανήγγειλε ότι θα υποβάλει μήνυση, ενώ ο εκπρόσωπος του «Δημοκρατικού Κόμματος των Αλβανών» προειδοποίησε τη σλαβομακεδονική πλευρά «να μην παίζει με την φωτιά γιατί θα καεί». Ακούγονται ήδη φωνές για αποχώρηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό του κόμματος του Αλί Αχμέτι και κλιμάκωση δυναμικών κινητοποιήσεων για την απόσυρση της «φασιστικής», όπως τη χαρακτηρίζουν, εγκυκλοπαίδειας. Η πρωτοβουλία της κρατικής και ελεγχόμενης από την κυβέρνηση ακαδημίας πέτυχε να συσπειρώσει όλο το πολιτικό τόξο των Αλβανών και να τεντώσει επικίνδυνα το σχοινί στις ενδοεθνοτικές σχέσεις πυροδοτώντας εθνικιστικό πυρετό στο Τέτοβο.
Ο διεθνής παράγων κινείται διά των εκπροσώπων του στα Σκόπια παρασκηνιακά, πιέζοντας την κυβέρνηση να παρέμβει για την απάλειψη των επίμαχων σημείων της εγκυκλοπαίδειας ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω εντάσεις μεταξύ των δύο εθνοτήτων. Στη Δύση ανησυχούν ότι η επιχείρηση εξαρχαϊσμού που επινόησε και υλοποιεί η κυβέρνηση Γκρουέφσκι με σκοπό να επιβάλει τον «μακεδονισμό» στη χώρα, θα φέρει αργά η γρήγορα αντιμέτωπους σλαβομακεδόνες και Αλβανούς. Οι τελευταίοι αμφισβητούν ανοιχτά τον μακεδονικό χαρακτήρα του κράτους, επικαλούμενοι το γεγονός ότι αποτελούν το 28% περίπου του πληθυσμού και ταυτόχρονα προωθούν την βήμα-βήμα ομοσπονδοποίησή του.

Ο Νίκολα Γκρουέφσκι δείχνει να αδιαφορεί για τις παρενέργειες της όλης πολιτικής του «μακεδονισμού», η οποία τον έχει φέρει απέναντι σε σχεδόν όλους τους γείτονες, Έλληνες, Βούλγαρους, Αλβανούς. Πιστεύει ίσως ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί μπορεί να γκρινιάζουν αλλά τον έχουν ανάγκη στο όνομα της επιβίωσης του κράτους της ΠΓΔΜ. Επί του προκειμένου, ενδεχομένως να νομίζει ότι οι ΗΠΑ θα μαζέψουν τους Αλβανούς και ο ίδιος θα αυξήσει την πολιτική συμπάθειά του στο σλαβομακεδονικό ακροατήριο η οποία υποχωρεί λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησής του να αντιμετωπίσει την εγγενή οικονομική κρίση. Μόνο που παιγνίδια του είδους, ειδικά με τους Αλβανούς της χώρας του, είναι άκρως επικίνδυνα και μπορεί να διεγείρουν την ευρύτερη περιοχή.