Με λένε ice

Παραμονεύω στα σχολεία, στα σοκάκια, στις γειτονιές σας και σκοτώνω τα παιδιά σας και πολλά άλλα Ελληνόπουλα

Μία συγκλονιστική επιστολή που πριν λίγες μέρες έφτασε στα γραφεία μας, αποκάλυψε, όχι μόνο το δράμα που ζουν καθημερινά πολλές ελληνικές οικογένειες, λόγω της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, αλλά και μία πραγματικότητα που σοκάρει. Το 35 με 40% αυτών που καταλήγουν στις φυλακές της Βικτώριας λόγω χρήσης ή εμπορίας ναρκωτικών, είναι ελληνικής καταγωγής.

Και η τραγική πραγματικότητα δεν είναι άλλη απ’ αυτή….
«Δεν τελείωσα το σχολείο, γι’ αυτό συγχωρέστε με αν αυτά που γράφω έχουν λάθη. Σας στέλνω ένα ποίημα και σας παρακαλώ να το δημοσιεύσετε στην εφημερίδα σας. Θέλω να μάθει ο κόσμος τι κακό μπορούν να κάνουν τα ναρκωτικά στα παιδιά τους. Θέλω να το μάθει όλη η ελληνική παροικία. Είμαι μία μάνα. Η κόρη μου έμπλεξε με τα ναρκωτικά και πέθανε. Έπαιρνε ice. Θέλω να ευχαριστήσω την νοσοκόμα ψυχικής υγείας, κ. Ελένη Ανδριανάκη, που βρήκε την κόρη μου νεκρή με μία σύριγγα καρφωμένη στο χέρι της. Κάθε μέρα η Ελένη έρχεται στις προσευχές μου. Προσεύχομαι σ’ αυτόν τον άσχημο και κακό κόσμο που ζούμε να βρίσκονται περισσότεροι άνθρωποι σαν την Ελένη».

Η χαροκαμένη μάνα δεν χρειάστηκε να γράψει περισσότερα. Άφησε ένα ποίημα που έγραψε το παιδί της, η 19χρονη κόρη της, ένα ακόμα Ελληνόπουλο που πέθανε με τη σύριγγα καρφωμένη στο χέρι λίγες μόλις μέρες μετά την αποφυλάκισή της, να μας πει τα υπόλοιπα.
Το ποίημα της κόρης της αποτελεί μία ακόμα συγκλονιστικότερη μαρτυρία. Αποκαλύπτει όχι μόνο το πόσο ευάλωτα είναι τα παιδιά μας στο σκληρό αυτό ναρκωτικό, όχι μόνο το πόσο διαδεδομένο είναι, όχι μόνο το πόσο καταστροφικό είναι, όχι μόνο το πόσο σκοτώνει τη ψυχή και το σώμα, αλλά πάνω απ’ όλα μας φορτώνει με μία τεράστια ευθύνη. Μία ευθύνη που δεν έχουμε μόνο ως γονείς, αλλά ως αδέρφια, ως φίλοι, ως σύντροφοι, ως σύζυγοι… Γιατί αυτό το ναρκωτικό δεν κάνει διάκριση σε ηλικίες. Δεν είναι το ναρκωτικό των νεαρών ατόμων. Όπως λέει χαρακτηριστικά η κ. Ελένη Ανδριανάκη, που τα μάτια της έχουν δει πολλά, οι χρήστες του είναι κάθε ηλικίας, «από 16 έως 60 χρόνων».

ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Η 19χρονη νεαρή κοπέλα της οποίας το ποίημα δημοσιεύουμε στην αγγλική στο τέλος του άρθρου, είχε καταδικαστεί σε 12μηνη φυλάκιση για αδικήματα που σχετίζονταν με την χρήση του ναρκωτικού ice. Η Ελένη Ανδριανάκη, η ομογενής νοσοκόμα του Κέντρου Ψυχικής Υγείας της Βικτώριας, την παρακολουθούσε στη φυλακή. Στους οκτώ μήνες το κορίτσι αποφυλακίστηκε. Η Ελένη συνέχιζε να την επισκέπτεται μία-δύο φορές την εβδομάδα στο σπίτι της για να ελέγχει την πρόοδό της, αλλά και για να της προσφέρει την απαραίτητη ψυχολογική στήριξη, γιατί η κοπέλα βρισκόταν και σε φάση αποτοξίνωσης.

«Τις τηλεφωνούσα μία-δύο μέρες για να πάω να την δω εκείνη την εβδομάδα, αλλά δεν έπαιρνα καμία απάντηση» λέει σήμερα η κ. Ανδριανάκη. Ήταν πριν τρεις μήνες περίπου. Φοβούμενη τα χειρότερα, πέρασε από το σπίτι της για να δει τι συμβαίνει. Απάντηση καμία. Τότε τηλεφώνησε στην Αστυνομία και με την συνοδεία αστυνομικών μπήκε στο σπίτι της. Το θέαμα τραγικό. Και εκείνο που το έκανε ακόμα τραγικότερο είναι ότι δεν ήταν ασυνήθιστο ούτε στα μάτια της Ελένης ούτε στα μάτια των αστυνομικών. Η κοπέλα με μία σύριγγα καρφωμένη στο χέρι της, σωριασμένη στο πάτωμα. Ο πάγος, το ευρύτερα γνωστό ναρκωτικό ice, είχε στείλει το κορίτσι στα παγωμένα δώματα του άλλου κόσμου.

«Και δεν είναι το μόνο θύμα» λέει σήμερα η κ. Ανδριανάκη. «Πολλά ελληνόπουλα έχουν καταλήξει εκεί και ένα 35% εξ αυτών, που σήμερα κάνουν χρήση, θα καταλήξουν εκεί αν δεν ζητήσουν βοήθεια. Εξελίσσεται σε επιδημία. Είναι το πιο δύσκολο ναρκωτικό για να απεξαρτηθεί κανείς».

«ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ‘ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ’»

«Είναι το πιο ύπουλο ναρκωτικό. Αυτοί που το αρχίζουν το χρησιμοποιούν κυρίως ως ναρκωτικό διασκέδασης, γιατί τους δίνει πολύ ενέργεια, τους κρατά ξύπνιους για πολλές μέρες και νοιώθουν ότι τους δίνει δύναμη. Στην ουσία, όμως, είναι το πιο εθιστικό και το πιο καταστροφικό ναρκωτικό.
Και, δυστυχώς, ο αριθμός των συμπαροίκων που το χρησιμοποιεί είναι μεγάλος και κάθε ηλικίας» λέει η Ελένη Ανδριανάκη, που μετά από πολλά χρόνια θητείας ως νοσοκόμα ψυχικής υγείας (πάνω από 25) είναι η πρώτη φορά που βγαίνει δημόσια να μιλήσει για αυτό το πρόβλημα. Γιατί;
«Γιατί οι στατιστικές παρουσιάζουν μία τραγική αλήθεια. Το 40% των ατόμων που καταλήγουν στις φυλακές της Βικτώριας λόγω αδικημάτων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά είναι ελληνικής καταγωγής. Πρέπει να το μάθουμε όλοι μας, πρέπει να είμαστε όλοι σε εγρήγορση, δεν μιλάμε απλώς για κάμποσα περιστατικά μιλάμε για πολλά περιστατικά. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια. Συλλογικά ως παροικία και ατομικά ως γονείς, σύζυγοι, αδέρφια δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να λέμε ‘εμένα δεν μπορεί να μου συμβεί κάτι τέτοιο’ ή ‘αποκλείεται το δικό μου το παιδί’. Πρέπει να το καταλάβουμε ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Το ice παραμονεύει παντού» λέει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.

Η τελευταία έκθεση της Αυστραλιανής Επιτροπής Πρόληψης Εγκλήματος (Australian Crime Commission) ότι η διακίνηση και κατανάλωση ναρκωτικών γενικότερα και του ναρκωτικού ice ειδικότερα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, επιβεβαιώνει τα όσα η Ελένη ζει κάθε μέρα.
Μιλάμε για καταστροφικό ναρκωτικό αλλά η λέξη καταστροφικό δεν είναι αρκετή να περιγράψει το μέγεθος της καταστροφής.

«Το 45% των χρηστών ice, πεθαίνει» μας λέει η ομογενής νοσοκόμα. «Κατ’ αρχήν, τρελαίνει τους χρήστες. Δεν ξέρουν τι κάνουν υπό την επήρεια του. Γίνονται βίαιοι, θηρία και βλάπτουν όχι μόνο τους γύρω τους αλλά και τους εαυτούς τους. Παράνοια άνευ προηγουμένου. Για να σου δώσω να καταλάβεις εγώ για χρόνια τώρα έρχομαι σε επαφή με χρήστες ναρκωτικών. Ποτέ στα 25 χρόνια της δουλειάς μου δεν χρειάστηκε να δω ασθενείς με τη συνοδεία φρουρών. Όταν όμως βλέπω χρήστες ice υπάρχουν φορές που χρειάστηκε να έχω όχι έναν, όχι δύο αλλά και τρεις φρουρούς. Η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη δεν καταστρέφει όμως μόνο τον εγκέφαλο, καταστρέφει και ζωτικά όργανα, καρδιά, νεφρά, μάτια, δόντια, τα πάντα» λέει η κ. Ανδριανάκη.

ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ;

«Η πάταξη της διαφθοράς και του εμπορίου ναρκωτικών, όσο και αν οι αρχές προσπαθούν και προσπαθούν πολύ πιο οργανωμένα τα τελευταία χρόνια είναι ένα παιχνίδι που δύσκολα μπορεί να κερδηθεί. Δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε, πάντα θα υπάρχουν» λέει η κ. Ανδριανάκη.
Και συμπληρώνει…  «Όλο και κάποιο νέο ναρκωτικό θα βγαίνει στην ‘αγορά’. Για να καταπολεμηθεί η μάστιγα του ice, χρειαζόμαστε περισσότερα προγράμματα, περισσότερα χρήματα και περισσότερες υπηρεσίες, και αυτό που διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια είναι όχι η αύξηση, αλλά η μείωση αυτών των υπηρεσιών. Με άλλα λόγια η ανάγκη μεγαλώνει αλλά οι υπηρεσίες μειώνονται. Η ηρωίνη θεωρείτο κάποτε το δύσκολο ναρκωτικό για να απεξαρτηθεί κάποιος. Αυτό το σενάριο είναι πλέον παρελθόν. Το ice είναι, όπως είπα πριν, πολύ πιο εθιστικό και η φάση της αποτοξίνωσης απ’ αυτό είναι πολύ πιο μακριά και πολύ πιο δύσκολη διαδικασία. Κατ’ αρχήν, ο χρήστης πρέπει να είναι πολύ-πολύ αποφασισμένος, αλλά αν δεν έχει την μακροχρόνια στήριξη που χρειάζεται, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο. Και, δυστυχώς, το ναρκωτικό αυτό σήμερα είναι ο ‘νικητής’».

Λίγες ώρες πριν την κουβέντα μας με την κ. Ανδριανάκη, τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων εφημερίδων της Αυστραλίας, «βροντοφώναζαν» ότι ανάμεσα στις περικοπές που η κυβέρνηση Άμποτ προωθεί ενόψει του προϋπολογισμού, είναι και η κατάργηση της υπηρεσίας Australian National Preventive Health Agency. Η συγκεκριμένη υπηρεσία είναι αρμόδια για τη δημιουργία προγραμμάτων απεξάρτησης, αλλά και στήριξης ατόμων που κάνουν χρήση ναρκωτικών, αλλά και άλλων εθιστικών ουσιών, και έχει μέχρι σήμερα θεσπίσει εκατοντάδες προγράμματα για να βελτιωθεί η δημόσια υγεία, ενώ παράλληλα εργάζεται και για τον σχεδιασμό προληπτικών προγραμμάτων για τον ίδιο σκοπό.

Την ρωτάω, ποιες πιστεύει ότι θα είναι οι συνέπειες σ’ αυτόν τον ήδη άνισο αγώνα που δίνει η αυστραλιανή κοινωνία με το ναρκωτικό-διάβολο, αν η κυβέρνηση αποφασίσει την κατάργηση της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
«Είναι ντροπή. Χρόνια πριν θυμάμαι ότι είχαμε προγράμματα που οι χρήστες μπορούσαν να ζήσουν μέσα σε ιδρύματα έως ότου θεωρούνταν πλέον υγιείς. Τώρα όλα έχουν πλέον καταργηθεί. Δεν υπάρχουν επιλογές στέγασης αυτών των ανθρώπων, υπάρχουν περισσότεροι άστεγοι, ο αριθμός του ειδικευμένου προσωπικού έχει μειωθεί. Αυτό με απογοητεύει. Οι κυβερνήσεις αδυνατούν να καταλάβουν ότι η κατάργηση αυτών των υπηρεσιών δεν μειώνει το δημοσιονομικό μας έλλειμμα, στην ουσία αυτό που κάνει είναι να αυξάνει το κοινωνικό κόστος. Ξέρω ότι τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός δεν είναι από τα πλέον αρεστά θέματα για το κοινωνικό σύνολο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να κλείνουμε τα αυτιά μας, γιατί όσο το κάνουμε αυτό τόσο μεγαλώνει το κόστος που θα πληρώσουμε όλοι μας ως κοινωνία. Και αυτές οι περικοπές που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια είναι ένας από τους λόγους που σήμερα, ένα 19χρονο κορίτσι και πολλά άλλα παιδιά χάνονται και θα συνεχίζουν να χάνονται πολύ συχνότερα».

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΤΕΤΡΑΚΟΣΣΙΑ

Δεν το κρύβω ότι διαβάζοντας το ποίημα της 19χρονης κοπέλας, δεν δάκρυσα απλώς. Φοβήθηκα! Ως μητέρα δύο παιδιών, που το ένα βρίσκεται στα πρόθυρα της εφηβείας και το άλλο στα πρόθυρα της ενηλικίωσης. Ένα αστραπιαίο ‘αν’ μου έσκισε την σκέψη. ‘Αν’…  πάλι. Και μετά ήρθε το…  ‘πως’!
Ποια είναι αυτά τα ειδοποιά σημάδια που πρέπει να μας ανησυχήσουν;

«Η αλλαγή της συμπεριφοράς, οι αλλαγές στον ύπνο, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά» λέει η κ. Ανδριανάκη. «Αν τα παιδιά μας ξοδεύουν πολλά χρήματα, αν για παράδειγμα χάνονται πράγματά τους, ο ηλεκτρονικός τους υπολογιστής κάτι ακριβό που τους έχουμε αγοράσει. Αν μας επιτίθενται λεκτικά ή δείχνουν βίαιη συμπεριφορά, αν λείπουν ολόκληρα βράδια από το σπίτι. Δεν υπάρχει χρόνος να περιμένουμε. Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Αν δεν μπορούμε να τα πείσουμε να ζητήσουν βοήθεια από το γιατρό πρέπει να ειδοποιήσουμε την αστυνομία. Και επαναλαμβάνω, το ice δεν κάνει διακρίσεις στις πόρτες και στις ηλικίες που χτυπάει. Η ψευδαίσθηση ότι δεν είναι δυνατόν να μπει και στο δικό μας σπίτι, είναι αυτό ακριβώς μία ψευδαίσθηση. Μπαίνει παντού και σκοτώνει. Μόνο αυτό θα σας πω. Μου έτυχε πριν από λίγο καιρό. Ένας συμπάροικος 48 χρόνων, επιχειρηματίας, οικογενειάρχης άνθρωπος, γνώρισε μία ιερόδουλο μέσω Facebook. Το ναρκωτικό είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στους κύκλους των ιερόδουλων γιατί τις βοηθά να μένουν ξύπνιες πολλές μέρες. Αυτό ήταν. Μέσα σε τρεις μήνες έχασε τα πάντα, κατέστρεψε την οικογένειά του, την επιχείρησή του και κατέληξε να κάνει εμπόριο ναρκωτικών για να μπορεί να συνεχίζει την χρήση του ναρκωτικού. Τελικά μπήκε στην φυλακή. Κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο».
«Θα το μετανιώσεις που με δοκίμασες, όλοι πάντα το μετανιώνουν,
Αλλά εσύ ήρθες σε μένα και όχι εγώ σε σένα.
Έγινα ο αφέντης σου και εσύ ο σκλάβος μου,
Και θα σε ακολουθώ για πάντα ακόμα και στον τάφο σου»
Οι στίχοι ενός 19χρονου κοριτσιού που έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα με μία σύριγγα πάγου, καρφωμένη στο χέρι της.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

 

“My name is meth ICE

I destroy homes, I tear families apart, take your children, and that’s just the start.
I’m more costly than diamonds, more precious than gold,
The sorrow I bring is a sight to behold.
If you need me, remember I’m easily found,
I live all around you – in schools and in town.
I live with the rich; I live with the poor,
I live down the street, and maybe next door.
I’m made in a lab, but not like you think,
I can be made under the kitchen sink.
In your child’s closet, and even in the woods,
If this scares you to death, well it certainly should.
I have many names, but there’s one you know best,
I’m sure you’ve heard of me, my name is crystal meth.
My power is awesome; try me you’ll see,
But if you do, you may never break free.
Just try me once and I might let you go,
But try me twice, and I’ll own your soul.
When I possess you, you’ll steal and you’ll lie,
You do what you have to – just to get high.
The crimes you’ll commit for my narcotic charms
Will be worth the pleasure you’ll feel in your arms,
your lungs your nose.
You’ll lie to your mother; you’ll steal from your dad,
When you see their tears, you should feel sad.
But you’ll forget your morals and how you were raised,
I’ll be your conscience, I’ll teach you my ways.
I take kids from parents, and parents from kids,
I turn people from God, and separate friends.
I’ll take everything from you, your looks and your pride,
I’ll be with you always – right by your side.
You’ll give up everything – your family, your home,
Your friends, your money, then you’ll be alone.
I’ll take and take, till you have nothing more to give,
When I’m finished with you, you’ll be lucky to live.
If you try me be warned – this is no game,
If given the chance, I’ll drive you insane.
I’ll ravish your body, I’ll control your mind,
I’ll own you completely, your soul will be mine.
The nightmares I’ll give you while lying in bed,
The voices you’ll hear, from inside your head.
The sweats, the shakes, the visions you’ll see,
I want you to know, these are all gifts from me.
But then it’s too late, and you’ll know in your heart,
That you are mine, and we shall not part.
You’ll regret that you tried me, they always do,
But you came to me, not I to you.
You knew this would happen, many times you were told,
But you challenged my power, and chose to be bold.
You could have said no, and just walked away,
If you could live that day over, now what would you say?
I’ll be your master, you will be my slave,
I’ll even go with you, when you go to your grave.
Now that you have met me, what will you do?
Will you try me or not? It’s all up to you.
I can bring you more misery than words can tell,
Come take my hand, let me lead you to hell.”