ΟΚΤΩ δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο ξοδεύουν οι Αμερικανοί για ψυχοφάρμακα των… σκυλιών τους!
ΟΤΑΝ (χωρίς να εκπλαγώ πια) διάβασα την πιο πάνω είδηση, στην οποία και αναφέρθηκε εκτεταμένα δημοσιογράφος από τη Νέα Υόρκη, που είχε έναν «προβληματικό» σκύλο, το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό είναι πώς τα σκυλοαφεντικά καταλαβαίνουν ότι ο σκύλος τους αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα;
ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι αν οι «άρρωστοι» δεν καταλαβαίνουν τους… διπλανούς τους που συμπάσχουν, ποιος θα τους καταλάβει, εμείς οι άσχετοι;
ΤΑ δεκάδες, βέβαια, εκατομμύρια των Αμερικανών (και όχι μόνο) που αναζητούν απολπισμένα κάποιον να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, δεν έφτασαν τυχαία σε αυτόν τον ακραίο παραλογισμό.
ΓΙΑ αντιληφθείτε, όμως, πώς, δίπλα στην ανθρώπινη κοινωνία δημιουργήθηκε η σκυλοκοινωνία, που μας μιμείται αντιγράφοντας τα χούγια μας και τα ελαττώματά μας, θα πρέπει να αναφερθούμε (εν συντομία) στην προϊστορία που προηγήθηκε.
ΜΠΟΡΕΙ τα σκυλιά να επέβαλαν αρχικά την παρουσία δίπλα μας, ως οι καλύτεροι φίλοι μας, αλλά για δεκάδες αιώνες οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και σκύλων παρέμεναν σχεδόν αμετάβλητες.
ΤΑ σκυλιά έκαναν ό,τι έκαναν για να γεμίζουν (με την αρωγή μας) το στομάχι τους και εμείς τα χρησιμοποιούσαμε είτε για να μας φυλάνε είτε για να μας βοηθούν στο κυνήγι, τη βοσκή των ζώων, να σέρνουν τα έλκηθρα και σε άλλες «δουλειές» που ανακαλύψαμε για χάρη τους.
ΤΙΣ τελευταίες δεκαετίες, μάλιστα, αρχίσαμε να τα χρησιμοποιούμε και σε πιο δύσκολες και απαιτητικές αποστολές και να τα στέλνουμε και στο… μέτωπο!
ΣΚΥΛΙΑ χρησιμοποιεί η αστυνομία για την αντιμετώπιση διαδηλωτών και σκυλιά ψάχνουν πια σε όλα τα αεροδρόμια για ναρκωτικά, εκρηκτικά και άλλα απαγορευμένα προϊόντα, ενώ στην αρμοδιότητά τους έχει περιέλθει και ο εντοπισμός ναρκοπεδίων.
ΤΑ σκυλιά, δηλαδή, στις μέρες μας δεν βάζουν μόνο λαγούς, αλλά και νάρκες αν χρειαστεί…
Η Αμερική δεν είναι μόνο πρωτοπόρα στον καπιταλισμό, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την τεχνολογία, την παραγωγή μαζικής κουλτούρας και πολλές άλλες καινοτομίες, αλλά και στην δημιουργία της σκυλοκοινωνίας.
ΕΚΕΙ, στη χώρα της ευκολίας, τα σκυλιά (όπως και οι άνθρωποι) βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν νέες προϋποθέσεις εξέλιξης του είδους και συνθήκες διαβίωσης.
ΤΟ νήμα του δρόμου που θα τα έφερνε εδώ που έφτασαν, τον έπιασαν αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν όλα ακόμα έδειχναν ότι μόνο καλύτερες μέρες θα ακολουθήσουν.
ΣΙΓΑ-σιγά, οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου πέρασαν (με το σπαθί τους!) από κάποια γωνιά της αυλής που έβρισκαν ως αποκούμπι προκειμένου αμυνθούν στα καιρικά φαινόμενα, μέσα στο σπίτι των αφεντικών.
ΑΥΤΗ ήταν η αρχή. Η πρώτη μεγάλη νίκη που άνοιξε το δρόμο να αποκτήσουν ακόμα περισσότερα δικαιώματα και μια πιο «εύκολη» ζωή.
ΜΕΣΑ στο σπίτι δεν θα μπορούσαν πια (για να μη λερώνουν και τις μοκέτες) να τρώνε αποφάγια…
ΕΤΣΙ δημιουργήθηκε η κολοσσιαία σήμερα βιομηχανία σκυλοτροφών με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια τζίρο σε όλο τον κόσμο.
ΟΙ άνθρωποι ή τέλος πάντων οι πιο έξυπνοι από το είδος μας, δεν άργησαν να καταλάβουν ότι οι αναδυόμενες ανάγκες των σκύλων μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλες επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας για τους ανθρώπους και κέρδη.
ΚΑΙ από τη στιγμή που έγινε η αρχή, ήταν θέμα χρόνου μέχρι να στηθούν προς εξυπηρέτηση των αναγκών των φίλων μας δεκάδες βιομηχανίες σε διάφορους τομείς.
ΤΙΣ σκυλοτροφές ακολούθησαν, ιατρεία, κομμωτήρια, σταθμοί φύλαξης των σκύλων, όσο οι ιδιοκτήτες εργάζονται, ξενοδοχεία (αποκλειστικά για σκύλους!) πάρτι για γενέθλια σκύλων, ρούχα καθημερινά, γιορτινά, πανωφόρια, αδιάβροχα, καπέλα, γυαλιά και κοσμήματα.
ΟΙ σκύλοι απέκτησαν, παράλληλα, τις δικές τους κλινικές για… πλαστικές εγχειρήσεις, τα δικά τους καλλιστεία, σχολεία, νεκροταφεία και τόπους διακοπών…
ΜΕΧΡΙ και ζώνες ασφαλείας για σκύλους έχουν τα αμερικανικά four wheel drive και, βεβαίως, ειδικές παιχνιδιάρικες ράτσες για τα μικρά παιδιά.
ΟΙ εταιρίες που φτιάχνουν διάφορα αξεσουάρ για τα σκυλιά, θησαυρίζουν ανακαλύπτοντας συνέχεια μικροπράγματα και παιχνίδια, που τρέχουν να αποκτήσουν τα σκυλοαφεντικά.
ΜΕΤΑ απ’ όλα αυτά, ήταν πλέον θέμα χρόνου μέχρι να εμφανιστούν σκυλοψυχίατροι, ψυχιατρικές κλινικές για σκύλους (και, μάλιστα, ειδικευμένες για ορισμένες ράτσες!) και να αποκτήσουν οι σκύλοι… κατάθλιψη!
ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ, δηλαδή, να κάνουμε τους πιο πιστούς μας φίλους σαν τα μούτρα μας.
ΠΩΣ, όμως, μπορεί να αντιληφτεί κάποιος ότι ο σκύλος του πάσχει από κατάθλιψη ή, τέλος πάντων, από κάποιο άλλο ψυχολογικό πρόβλημα;
ΚΑΙ, εντάξει, όταν το αφεντικό είναι καταθλιπτικό και παίρνει Prozac (για να έλθει στα ίσα του) μπορεί να περάσει από το μυαλό του ότι… κόλλησε και το σκύλο του.
ΑΝ είναι, όμως, «φυσιολογικός» πώς να καταλάβει ότι ο ψυχισμός του σκύλου του είναι ταραγμένος και χρειάζεται ψυχοφάρμακα.
ΜΕ δυο λόγια, πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο σκύλος δεν γαυγίζει και δεν κουνάει την ουρά του γιατί βαριέται και όχι γιατί είναι στρεσαρισμένος από τα «προβλήματα» που αντιμετωπίζει.
ΜΑ γι’ αυτό κύριοι υπάρχουν οι σκυλοψυχίατροι. Από τη στιγμή που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε μια διάγνωση της προκοπής καταφεύγουμε στους «ειδικούς»!
ΚΑΙ η Αμερική είναι η κατ’ εξοχήν χώρα που υπάρχουν «ειδικοί» για οτιδήποτε συμβαίνει. Ακόμα και να σε συμβουλεύσουν γιατί δεν στεγνώνουν γρήγορα τα ρούχα τους μήνες του χειμώνα.
ΚΑΙ οι «ειδικοί» συμβουλεύουν τους ιδιοκτήτες των σκύλων ότι, από τη στιγμή που το ζώο τους δεν συμπεριφέρεται όπως οι ίδιοι θέλουν να συμπεριφέρεται, είναι… άρρωστο και χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή!
Η φαρμακολογία συμπεριφοράς των σκύλων ακολουθεί κατά γράμμα την ανθρώπινη ψυχιατρική.
Ο,ΤΙ είναι το ψυχοφάρμακο Prozac για τους ανθρώπους είναι το Fluoxetine για τους σκύλους!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ειδικές κλινικές που παρακολουθούν τις αλλαγές διάθεσης και συμπεριφοράς των σκύλων πριν του χορηγήσουν αντικαταθλιπτικά ψυχοφάρμακα.
ΓΙΑ τις πιο δύσκολές περιπτώσεις, μάλιστα, δηλαδή για τους σκύλους που πάσχουν από… σχιζοφρένεια (για παράδειγμα), υπάρχουν ακόμα πιο προχωρημένα (και αποτελεσματικά) ψυχοφάρμακα.
ΤΟ acepromazine και το trazodone χορηγούνται σε πολύ άρρωστους σκύλους, που όχι μόνο δεν υπακούουν τα αφεντικά τους, αλλά ενίοτε δαγκώνουν και το χέρι που τα ταΐζει.
ΤΑ πιο πάνω σκυλοψυχοφάρμακα γνωστά ως mood stabilizers κάνουν θραύση στην Αμερική και σε λίγα χρόνια δεν είναι πασίγνωστα και στον υπόλοιπο κόσμο.
ΚΑΙ τώρα στην ουσία του θέματος. Τι γίνεται με τους σκύλους που «αντιστέκονται» (προφανώς χωρίς να το αντιλαμβάνονται) στα προγράμματα ισορροπημένης συμπεριφοράς και στα αντικαταθλιπτικά ψυχοφάρμακα;
ΤΑ στέλνουν για… ευθανασία! Τα ξεφορτώνονται δηλαδή με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αν δεν ταιριάζουν στα γούστα τους.
Ο αριθμός των σκύλων που πεθαίνουν φυσιολογικά στην Αμερική είναι μικρότερος από αυτόν που πεθαίνει από ευθανασία…
ΤΕΛΙΚΑ, οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες σκύλων (και όχι μόνο) τον εαυτό τους αγαπούν και όχι τα σκυλιά.
ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ σκυλιά ως υποκατάστατα της αγάπης που λείπει στους ίδιους για τους συνανθρώπους τους.
ΕΙΝΑΙ πιο εύκολο να αγαπήσουν έναν σκύλο, για όσο καιρό έχουν την ανάγκη του και στην συνέχεια (όταν βαρεθούν) να το στείλουν για ευθανασία και να αγοράσουν έναν άλλο.
ΤΑ πιο πάνω δεν ισχύουν για τον Ηρακλή. Το σκύλο του φίλο μου του Γιώργου, που χαιρετά τα πρωινά με ένα πρόσχαρο γαύγισμα που μοιάζει περισσότερο με καλημέρα.
ΑΥΤΑ σήμερα για την σκυλίσια ζωή στην Αμερική και τη συνεχώς διαφοροποιούμενη σχέση των ανθρώπων με τα συμπαθή τετράποδα. Γεια χαρά.