Τους τελευταίους μήνες η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έκλεισε υπηρεσίες, και διέκοψε προγράμματα, που σχετίζονταν με το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές, ακολουθώντας αντίστροφη πολιτική από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ευρωπαϊκές χώρες.

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπαράκ Ομπάμα, με προεδρικό διάταγμα δέσμευσε τη χώρα του σε μείωση του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα κατά 30% μέχρι το 2030.

Στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι έως το 2020 να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 20%, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
Σύμφωνα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, και η Κίνα, η οποία εκπέμπει στην ατμόσφαιρα τις μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, δεσμεύτηκε για πρώτη φορά να θέσει όριο στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα.

Σε σύγκριση, στόχος της Αυστραλιανής Κυβέρνησης είναι η μείωση αερίων του θερμοκηπίου μόνο κατά 5% μέχρι το 2020, και εκείνο με πληρωμή στις εταιρείες που μολύνουν την ατμόσφαιρα!

Εν όψει αυτών των εξελίξεων, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς το σκεπτικό για τις περικοπές σε περιβαλλοντικά προγράμματα από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, δεδομένου ότι η άνοδος στη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας θα επηρεάσει την Αυστραλία σε μεγαλύτερο βαθμό από τις άλλες ηπείρους.

Ως και στον Προϋπολογισμό για το οικονομικό έτος 2014-2015 έγιναν αρνητικές αλλαγές σε περιβαλλοντικά θέματα, σε βαθμό που η εφημερίδα The Age, στην έκδοση της 18ης Μαΐου αρχίζει ως εξής το κύριό της άρθρο, με τίτλο “An island of action denial” – «Ένα νησί με άρνηση για δράση»:
«Είναι προφανές μετά από τον Προϋπολογισμό της περασμένης εβδομάδας ότι η Αυστραλία έπαψε να αποτελεί μέρος του πλανητικού καιρικού φαινομένου. Ο Πρωθυπουργός Tony Abbott και ο Θησαυροφύλακας Joe Hockey έχουν, κυριολεκτικά, αποκόψει την ήπειρό μας από το πλανητικό κλίμα, και την έχουν περιβάλει με ένα κάλυμμα άρνησης που να αποκλείει τη διείσδυση εξωτερικών φυσικών δυνάμεων».

Πιο ειρωνικό και καυστικό σχόλιο από το παραπάνω για την περιβαλλοντική πολιτική, ή ακριβέστερα για την έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής της Κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να γίνει. Και αυτό από τη διεύθυνση, αφού πρόκειται για το κύριο άρθρο, μιας από τις αξιολογότερες εφημερίδες της Αυστραλίας.
Σε άλλο σημείο του κύριου άρθρου της η ίδια εφημερίδα παρατηρεί πως, ενώ κατά κεφαλήν πληθυσμού η Αυστραλία βρίσκεται μεταξύ των χωρών που εκπέμπουν τις μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η Κυβέρνηση στον Προϋπολογισμό της σταμάτησε τη χρηματοδότηση για την αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η ηλιακή, η αιολική και άλλες, που δεν παράγουν διοξείδιο του άνθρακα, καθώς και για περαιτέρω έρευνες για τις καιρικές αλλαγές. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο Διακυβερνητικός Οργανισμός για Κλιματικές Αλλαγές του ΟΗΕ, σε πρόσφατη έκθεσή του, τονίζει πως μέχρι τα μέσα του αιώνα μας το 80% της παραγωγής ηλεκτρισμού θα πρέπει να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές.

ΟΙ ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ

Σύμφωνα με τις αρμόδιες Aρχές, το 2013 ήταν το θερμότερο έτος στην Αυστραλία από τότε που άρχισαν να κρατούνται τα σχετικά στατιστικά στοιχεία.
Το περασμένο καλοκαίρι σε κάποιες Πολιτείες η θερμοκρασία είχε φτάσει σε ύψη χωρίς προηγούμενο. Ο περασμένος Μάιος στην Μελβούρνη έσπασε πολλά ρεκόρ στο χώρο της θερμοκρασίας. Πέρσι, μεγάλες πυρκαγιές σε περιοχές της Νέας Νότιας Ουαλίας, και πριν από λίγες εβδομάδες στις ΗΠΑ, είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από προηγούμενες χρονιές.

Όλα αυτά που είναι ενδείξεις πως στην Αυστραλία, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, γινόμαστε μάρτυρες των επερχόμενων μεγάλων καιρικών αλλαγών, φαίνεται να αποτελούν «ψιλά γράμματα» για τον Πρωθυπουργό και τον Θησαυροφύλακα, οι οποίοι «ελαφρά τη καρδία», υποθηκεύουν το μέλλον των επερχόμενων γενεών. Το ότι η πολιτική της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν συνάδει με την κοινή γνώμη φαίνεται από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν την αυξανόμενη ανησυχία των πολιτών για τις επικείμενες καταστροφικές επιπτώσεις από την ανερχόμενη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας.

Αντί να αφουγκράζονται την λαϊκή ανησυχία, και να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, τα κορυφαία στελέχη της Κυβέρνησης επιδεικνύουν τέτοια έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής, που επισύρει τα σκωπτικά σχόλια περιβαλλοντολόγων, οικονομολόγων, και των μέσων ενημέρωσης.
Ενδεικτικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από το άρθρο του Ian Berryman, υποψήφιου για PhD, με τίτλο “Back to the dark ages” (The Age, 1/6/14): «Η Επιτροπή Κλίματος έκλεισε. Ο φόρος του διοξειδίου του άνθρακα πρόκειται να καταργηθεί. Η Υπηρεσία για Ανανεώσιμη Ενέργεια πρόκειται να κλείσει… Ο Πρωθυπουργός έχει κηρύξει πόλεμο στον τομέα για ανανεώσιμη ενέργεια, στο περιβάλλον, και στην επιστήμη».

Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΜΑΣ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΓΕΩΚΤΟΝΙΑ

Μην ψάξετε στα λεξικά σας για τον όρο «γεωκτονία», γιατί δεν θα τον βρείτε. Πρόκειται για νεολογισμό, ο οποίος δημιουργήθηκε πρόσφατα από το ουσιαστικό «γη», και από το ρήμα «κτείνω», το οποίο στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «σκοτώνω». Με παρόμοιο τρόπο, με πρώτο συνθετικό τη λέξη «γη», είχαν σχηματισθεί και οι σύνθετες λέξεις γεωγραφία, γεωλογία, γεωπονία, και άλλες.

Ο όρος «γεωκτονία» δεν είναι παρατραβηγμένος, όταν τον χρησιμοποιούμε αναφορικά με την καταστροφή ολόκληρων οικοσυστημάτων, και την εξαφάνιση διαφόρων μορφών ζωής στον Πλανήτη μας.

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται το φαινόμενο του θερμοκηπίου, από τις αυξημένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η συνεχής μόλυνση της γης και των υδάτων από πλαστικές ουσίες και από τα τοξικά βιομηχανικά και χημικά απόβλητα, ενώ ο πληθυσμός του Πλανήτη μας έχει ξεπεράσει τα 7 δισεκατομμύρια άτομα, και συνεχίζει να αυξάνεται.

Αντιθέτως, οι γήινοι πόροι μειώνονται συνεχώς, πολλοί από τους οποίους σε κάποιο χρονικό σημείο θα εξαντληθούν, αφού δεν είναι ανανεώσιμοι. Παράλληλα, τα ακραία καιρικά φαινόμενα – καύσωνες, τυφώνες, καταιγίδες, πλημμύρες, ξηρασίες – αυξάνονται σε συχνότητα και σε ένταση. Οι άνευ προηγούμενου πλημμύρες στην Σερβία και στην Βοσνία αποτελούν το πιο πρόσφατο από τα πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα.
Στο απώτερο παρελθόν η Γη φαινόταν απέραντη, και επικρατούσε η αντίληψη πως οι φυσικοί της πόροι είναι απεριόριστοι. Σήμερα όμως έγινε κατανοητό ότι η Γη είναι περιορισμένη τόσο σε μέγεθος, όσο και σε φυσικούς πόρους.

Αυτή η διαπίστωση οδήγησε κάποιους περιβαλλοντολόγους στην επινόηση του όρου «αειφόρος ανάπτυξη», εννοώντας ανάπτυξη που θα καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς όμως να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες.
Η αειφόρος ανάπτυξη αποσκοπεί σε μια οικονομική ανάπτυξη η οποία να είναι αποτελεσματική, κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά βιώσιμη. Για να καταστεί όμως δυνατή μια τέτοια ανάπτυξη απαιτούνται ορισμένες βασικές προϋποθέσεις.

Για το λόγο αυτό ο Μπαν Γκι-μουν, Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, πρόσφατα ανακοίνωσε τη σύγκληση συνόδου κορυφής στις 23 Σεπτεμβρίου 2014 για την κλιματική αλλαγή, κάνοντας λόγο για «την μεγαλύτερη συλλογική πρόκληση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα».

Στη σύνοδο κορυφής ο Μπαν Γκι-μουν έχει προσκαλέσει όλους τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, ούτως ώστε να επιτευχθεί μια αρχική συμφωνία, η οποία στο Συνέδριο για το Κλίμα, που θα λάβει χώρα στο Παρίσι το 2015, να καταστήσει δυνατή την επικύρωση νομικών δεσμεύσεων για όλα τα κράτη.
Στο ανακοινωθέν του ο Μπαν Γκι-μουν τονίζει πως επιβάλλεται η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή με τρόπο που από τη μια να διασφαλίζει κοινή πρόοδο, και από την άλλη ένα βιώσιμο μέλλον. «Είναι η χρονιά για κλιματική δράση. Δεν μπορούμε να καθυστερήσουμε περισσότερο», τόνισε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.

Την περασμένη Πέμπτη, 5 Ιουνίου, που έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η κ. Νίκη Γουλανδρή, Διευθύντρια του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στην Αθήνα, έδωσε το ακόλουθο μήνυμα:
«Εάν σε παγκόσμια κλίμακα δεν λάβουμε δραστικά μέτρα, ώστε η φύση να ανακτήσει τη δυνατότητα φυσικής αυτορρύθμισης, τότε θα οδηγηθούμε σε μια παγκόσμια οικολογική καταστροφή. Η ανθρωπότητα οφείλει να αναλογισθεί τα λάθη και τις παραλείψεις της, και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Είναι καιρός να ενωθούμε και να δράσουμε άμεσα, ώστε να περιορίσουμε τις συνέπειες».

Φοβάμαι πως στην περίπτωση του Πρωθυπουργού, και του Θησαυροφύλακα, της Αυστραλίας, τα μηνύματα του Μπαν Γκι-μουν και της κ. Ν. Γουλανδρή, θα πέσουν «εις ώτα μη ακουόντων». Και για να το θέσω πιο ωμά, θα επικαλεσθώ την λαϊκή ρήση: «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»…