Άλλο ένα «βασικό μέτρο» του πρώτου προϋπολογισμού της κυβέρνησης Abbott, η διακοπή της πληρωμής του επιδόματος ανεργίας σε άνεργους νέους, κινδυνεύει να καταποντιστεί στα «κοχλάζοντα» ύδατα της Γερουσίας.

Νέα μέλη της Γερουσίας, που καταλαμβάνουν τα έδρανά τους την προσεχή Τρίτη, μήνυσαν στην κυβέρνηση ότι διαφωνούν με την πολιτική τερματισμού της «παρασιτικής» ζωής των άνεργων νέων και δεν θα ψηφίσουν το σχετικό νομοσχέδιό της.
Τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης Abbott περιλαμβάνουν -μεταξύ άλλων- και τον καταναγκασμό των άνεργων νέων «να εργάζονται ή να σπουδάζουν» για να λαμβάνουν το επίδομα Allowance – αφού διακόπτει την πληρωμή του επιδόματος ανεργίας στους άνεργους νέους.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση Abbott αποσιωπά το γεγονός, ότι την τελευταία 25ετία η πλειοψηφία των νέων εργάζεται ή σπουδάζει, στιγματίζει τους άνεργους νέους και στρέφει μερίδα του λαού κατά των άνεργων νέων, που δεν φέρουν ευθύνη για την εργασιακή και κοινωνική περιθωριοποίησή τους.
Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Αυστραλίας (ABS) βεβαιώνουν ότι την τελευταία 25 οι νέοι ηλικίας 15-19 ετών (δηλαδή, οι νέοι που τελειώνουν το Γυμνάσιο ή το Λύκειο) εργάζονται σχεδόν όλοι.

Το Μάιο του 2014 το 92% των νέων της προαναφερόμενης ηλικιακής ομάδας σπούδαζε ή μάθαινε μία τέχνη. Αναλυτικά, το 44% εργαζόταν, το 42% σπούδαζε καθημερινά και το 5,7% ήταν εγγεγραμμένο ως άνεργοι, αλλά σπούδαζε.

Η ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών πλήττεται καίρια κάθε φορά, που η αυστραλιανή αγορά εργασίας «κάνει κοιλιά». Χαρακτηριστική είναι η αύξηση των ανέργων των ανωτέρω ηλικιών κατά την κάμψη της αγοράς εργασίας που προκάλεσε η Παγκόσμια Οικονομική κρίση του 2008.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ABS, το Σεπτέμβριο του 2008 -μετά την εκδήλωση της Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης- το 77,2% των νέων ηλικίας 20-24 ετών εργάζεται, το 1,3% ήταν δηλωμένοι ως άνεργοι αλλά σπούδαζαν και το 9,6% δεν είχε μπει στην αγορά εργασίας λόγω σπουδών.

Συγκριτικά, το 2014 το 70,7% των νέων ηλικίας 20-24 ετών εργάζεται, ενώ οι υπόλοιποι είτε σπούδαζαν είτε δεν είχαν μπει στην αγορά εργασίας.
Η μείωση του αριθμού των εργαζομένων ηλικίας 20-24 ετών δεν εκπλήσσει διότι, κατά τους ειδικούς, υπάρχει ανέκαθεν σχέση μεταξύ του ποσοστού των νέων των προαναφερόμενων ηλικιών που είναι άνεργοι και δεν σπουδάζουν και του τρέχοντος εθνικού ποσοστού ανεργίας. Υπενθυμίζουμε, ότι το εθνικό ποσοστό ανεργίας τον Ιούνιο ήταν 5,8% του εργατικού δυναμικού της χώρας, περίπου όσο η διαφορά του ποσοστού απασχόλησης το 2008 και του 2014.

Με το εθνικό ποσοστό ανεργίας να κυμαίνεται γύρω στο 6%, τη μείωση των ζητήσεων προσωπικού κατά 20% περίπου την τελευταία διετία και την παράλληλη αύξηση του πληθυσμού οι πιθανότητες να βρουν δουλειά οι άνεργοι νέοι περιορίζονται συνεχώς. Είναι, επίσης, αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι την τελευταία διετία πέντε άνεργοι διεκδικούν κάθε διαφημιζόμενη εργασία, αναλογία που καθιστά δυσκολότερη την εύρεση εργασίας.

Το άλλο, μείζον πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν οι άνεργοι νέοι είναι, το είδος των εργασιών που διαφημίζονται. Το υπουργείο Εργασίας εκτιμά, ότι το ένα τρίτο των εργασιών που διαφημίζονται είναι απρόσιτες για τους νέους, διότι δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του υπουργείου 27% των εργασιών, που διαφημίστηκαν το Μάιο, ήταν εργασίες για επαγγελματίες και 12% για διευθυντές επιχειρήσεων, δηλαδή το ένα τρίτο των εργασιών ήταν «ακατάλληλες» για τους νέους.

Τα στατιστικά δεδομένα δείχνουν, ακόμη, ότι το ποσοστό ανεργίας διαφέρει ανά πολιτεία της αυστραλιανής συμπολιτείας και η διαφορά καθορίζεται από το ρυθμό ανάπτυξης κάθε πολιτειακής αγοράς εργασίας και το είδος των εργασιών που προσφέρει. Η αύξηση της ανεργίας στη Δυτική Αυστραλία, για παράδειγμα, χρεώνεται στην ύφεση της βιομηχανίας εξόρυξης μεταλλευμάτων, που μέχρι προ τινος ήταν ο βασικός εργοδότης της ακριτικής Πολιτείας.

Οι εργασιολόγοι εκτιμούν, ότι το ποσοστό άνεργων νέων θα κυμαίνεται παράλληλα προς το εθνικό ποσοστό ανεργίας και συστήνουν στην κυβέρνηση Abbott να μελετήσει τα «αποτυχημένα» παραδείγματα υποχρεωτικής εργασίας (work for the dole) της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Οι ειδικοί συμφωνούν, επίσης, ότι ο «άδικος» στιγματισμός και ο «αναίτιος» διωγμός των άνεργων νέων, το μόνο που επιτυγχάνει είναι η μακροχρόνια απόσυρσή τους από την αγορά εργασίας. Η, δε, λύση της κοινωνικής εργασίας έναντι του επιδόματος ανεργίας δεν βοηθά τους άνεργους νέους να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας, διότι δεν βελτιώνει τις επαγγελματικές γνώσεις τους μήτε βελτιώνει το εργασιακό ήθος τους.