«Εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε την ευλογία, ό,τι συμβαίνει γύρω μας, ό,τι μας απασχολεί, ό,τι μας ενοχλεί να μπορούμε να το εκφράσουμε μέσα από την τέχνη μας.
Αφού έχουμε λοιπόν το βήμα, να μην πούμε τίποτα;» διερωτάται ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο οποίος αποτύπωσε τις σκέψεις, τις ανησυχίες αλλά και τις ελπίδες του στο νέο του άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Μια Τρύπα Στον Καιρό… Κύριε Μάνο».

Ο κύριος που αναφέρεται στον τίτλο δεν είναι άλλος από τον Μάνο Ελευθερίου ο οποίος έχει βάλει το στίγμα του σε αυτή τη δισκογραφική δουλειά υπογράφοντας τους στίχους σε πέντε τραγούδια και απαγγέλλοντας ένα υπέροχο κείμενό του συνοδεία μουσικής.

«Ο Μάνος Ελευθερίου είναι ο τελευταίος σοφός που υπάρχει στην Ελλάδα νομίζω. Γι’ αυτό και ήθελα στον δίσκο να γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο όνομά του» μας λέει ο Λαυρέντης Μαχαιρίστας και συμπληρώνει: «Μέσα από τους στίχους του μου έδειξε έναν καινούργιο τρόπο που μπορεί να ονειρεύεται κανείς. Κάποιοι στίχοι του είναι σαν να βλέπω αμερικάνικη ταινία περίεργη, γιατί δημιουργούν εικόνες εφιαλτικές. Έτσι όμως είναι και η σημερινή εποχή, αγγίζει τα όρια του εφιάλτη».

Μέσα από αυτά τα καινούργια κομμάτια ο τραγουδοποιός, όπως ο ίδιος επισημαίνει, θέλησε να εκφράσει τέσσερις διαφορετικές αλλά εξίσου σημαντικές έννοιες, τον ρεαλισμό, τον έρωτα, την αυτογνωσία και το όνειρο: «Υπάρχουν τραγούδια που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα, με το πώς μπορεί κανείς να ζει στη σημερινή εποχή. Υπάρχουν κάποια άλλα που μιλούν για τον έρωτα, για τον αποτυχημένο έρωτα, γιατί τον έρωτα τον ζεις, δεν τον τραγουδάς. Τρία κομμάτια έχουν να κάνουν με την αυτογνωσία καθώς αυτή την περίοδο ψάχνω κι εγώ να βρω τον εαυτό μου, και προσωπικά και καλλιτεχνικά. Και η τελευταία πλευρά είναι το όνειρο, το μοναδικό πράγμα που είναι τζάμπα».

Στο άλμπουμ συμμετέχουν και στιχουργοί που έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Λαυρέντη, οι συνήθεις ύποπτοι, όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά τους αποκαλεί. Είναι η Λίνα Δημοπούλου, ο Ισαάκ Σούσης και ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος, ενώ στη συντροφιά έχουν προστεθεί οι Γιάννης Μπακόλας και Γιάννης Μαύρος. Παρ’ όλα αυτά ο νέος δίσκος είναι κάτι διαφορετικό απ’ όσα έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής από εκείνον: «Αυτός ο δίσκος, σε γενικές γραμμές, δεν μοιάζει με τους προηγούμενους. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που έχουν διάρκεια 7 ολόκληρα λεπτά… Είναι περίεργα τραγούδια, αγγίζουν τα όρια της κλασικής μουσικής σε κάποια σημεία» σημειώνει ο ίδιος.

Και πώς θα μπορούσαν να μην είναι διαφορετικά αυτά τα τραγούδια αφού διαφορετική και πρωτόγνωρα σκληρή είναι η εποχή που ζούμε.

«Νιώθω κι εγώ όπως νιώθουν όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι ζουν από μια μέση κατάσταση και κάτω. Δεν έχω λυμένα τα προβλήματά μου. Έχω ένα παιδί που σπουδάζει στο εξωτερικό και μου λέει πως αν βρει εκεί δουλειά δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω, δυο-τρία μικρά ακίνητα που κινδυνεύω να τα χάσω μ’ όλους αυτούς τους φόρους. Αισθάνομαι λοιπόν κι εγώ μια ψιλοκατάθλιψη, μια αγωνία για το τι θα ξημερώσει αύριο και για το τι θα γίνουν τα παιδιά όλου του κόσμου» εξομολογείται ο τραγουδοποιός.

Τι είναι αυτό που τον φοβίζει περισσότερο;

«Πιο πολύ με φοβίζει το ότι αυτοί που κινούν τα νήματα στην Ευρώπη είναι αδίστακτοι, δεν έχουν κανένα έλεος. Δεν έχουν δηλαδή διαφορά από τους πολιτικούς των άκρων» απαντά.

Τον σοκάρει όμως και η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν όλη αυτή την κατάσταση οι Έλληνες πολίτες:

«Με θυμώνει η απάθειά μας και βάζω και τον εαυτό μου μέσα στους απαθείς. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό το πράγμα. Ίσως έγιναν όλα με το δόγμα του σοκ και δεν έχουμε προλάβει να συνειδητοποιήσουμε τα γεγονότα».

«Η λύση μπορεί να έρθει μέσα από την αλλαγή πολιτικού σκηνικού;» τον ρωτάμε. Κι εκείνος απαντά: «Επειδή η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη και βρισκόμαστε προ μεγάλων γεγονότων, προσπαθώ να προσέχω πολύ αυτά που λέω. Σίγουρα πιστεύω πως οι αλλαγές, σε γενικές γραμμές, ταρακουνάνε λίγο. Όπως στο ποδόσφαιρο που όταν δεν πάει καλά η ομάδα αλλάζεις προπονητή, έτσι και στην κοινωνία. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει ο ελληνικός λαός, οι πολιτικοί πρέπει ν’ αλλάξουν ή τουλάχιστον ν’ αλλάξει ο τρόπος που σκέφτονται».