ΕΠΕΙΔΗ ορισμένα από τα σχόλιά μου τις τελευταίες εβδομάδες, στάθηκαν αφορμή να παρεξηγηθούν κάποιοι αναγνώστες (και φίλοι μου), είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω (για πολλοστή φορά), ότι η στήλη δεν είναι μόνο πληροφοριακή, αλλά, κυρίως, σατιρική.

ΜΕ δυο κουβέντες, προσπαθεί όσο μπορεί (χωρίς να τα καταφέρνει πάντα), να «φωτίσει» την αθέατη πλευρά των γεγονότων και να φέρει στην επιφάνεια τις «λεπτομέρειες» που περνούν… απαρατήρητες διά γυμνού οφθαλμού.

ΣΥΝΗΘΩΣ, επικεντρώνεται στην «εύθυμη» πλευρά τους (ακόμα και όταν δεν υπάρχει τέτοια) επιστρατεύοντας τη σάτιρα για τη δημιουργία της απαραίτητης ατμόσφαιρας, προκειμένου να ανθίσει το χαμόγελο στα χείλη των αναγνωστών της. 

ΝΑ το πω και διαφορετικά: Είναι μια χρονοβόρα και απαιτητική «πνευματική άσκηση» που, ορισμένες φορές, κινείται (προκλητικά) οριακά, για να κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών και να τους βάζει στην «πρίζα».

ΣΕ αυτό, άλλωστε, διαφέρει από τις άλλες στήλες της εφημερίδας και τη συνηθισμένη αρθρογραφία της, που έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.

ΑΥΤΟΣ είναι επίσης και ο λόγος που κάποιες αναφορές (και υπονοούμενα) της στήλης, εξοργίζουν πολλές φορές ορισμένα άτομα, κυρίως όταν αναφέρονται στις δραστηριότητες των οργανισμών που ανήκουν ή τις παροικιακές πρωτοβουλίες που παίρνουν.

ΠΡΟΣΦΑΤΟ παράδειγμα είναι οι αναφορές μου στην κίνηση «Να μιλάμε ελληνικά το Μάρτιο». 

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ, ερμηνεύοντας τα σχόλια με τον δικό τους τρόπο και προσαρμόζοντάς τα στον κοινά αποδεκτό κώδικα συμπεριφοράς, τα εξέλαβαν ως «προσωπική επίθεση» εναντίον τους.

ΚΑΙ δεν ήταν οι μόνοι. Την ίδια τύχη είχαν κατά καιρούς και άλλα σχόλια που έκανα για διάφορα παροικιακά θέματα.

ΣΥΝΕΠΩΣ, πολύ θα τους παρακαλέσω, πριν αρχίσουν «να τα παίρνουν στο κρανίο» όταν διαβάζουν τις… αναλύσεις μου, να λαμβάνουν αυστηρά υπόψη τους ότι η στήλη είναι σατιρική και γράφεται περισσότερο για να γελάμε και όχι να προβληματιζόμαστε.

«ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» ποτέ δεν είχα και συνεχίζω να μην έχω με κανέναν. Όσοι με γνωρίζουν θα πρέπει να το έχουν αντιληφθεί. 

ΩΣ εκ τούτου, αν σας ενοχλούν τα όσα γράφω (και δεν θέλετε να μου κόψετε την «καλημέρα») να μη διαβάζετε τη στήλη, γιατί πολλές φορές (και να θέλω) δεν μπορώ να καταλάβω ποιους (και γιατί) ενοχλούν τα σχόλιά μου.

ΖΗΤΩΝΤΑΣ συγνώμη απ’ όσους φίλους στεναχώρησαν τα γραφόμενά μου, θα φορέσω το… αλεξίσφαιρο γιλέκο μου και θα περάσω σε ένα άλλο θέμα, για το οποίο ό,τι και να γράψω, δεν πρόκειται να γλιτώσω από την οργή αυτών στους οποίους θα αναφερθώ.

ΚΑΙ εδώ μιλάμε για πολύ κόσμο, που σημαίνει ότι οι κίνδυνοι που καιροφυλακτούν είναι περισσότεροι από τ’ ουρανού τ’ αστέρια. 

ΛΟΙΠΟΝ, αν δεν έχετε καταλάβει ότι στην παροικία μας ξέσπασε ένας ακόμα εμφύλιος πόλεμος, μεταξύ νεοφερμένων και μεταναστών παλαιάς κοπής, σημαίνει ότι δεν έχετε προσωπικό λογαριασμό στο facebook και δεν ασχολείστε με τα social media. 

ΚΑΙ ο πόλεμος αυτός -όπως και όλοι οι προηγούμενοι μεταξύ των facebookάδων-, άρχισε χωρίς σοβαρή αφορμή. Στην πραγματικότητα, από αναδημοσιεύσεις δύο άρθρων του «Νέου Κόσμου».

ΤΟ ένα αναφερόταν στις εμπειρίες μας συμπατριώτισσάς μας που επέστρεψε στην Αυστραλία μετά από πολλά χρόνια παραμονής στην πατρίδα και το άλλο στην πρόσφατη υπογραφή της συμφωνίας της Ελλάδας με τους εταίρους της.

ΑΜΕΣΩΣ μετά τη δημοσίευση στον κυβερνοχώρο της λαϊκίζουσας διανόησης (στο facebook, δηλαδή), άρχισαν οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των νεοαφιχθέντων συμπατριωτών μας και των παλαιών.

Ο πατριωτισμός, η αλληλεγγύη και η εθνική περηφάνια ήταν τα θέματα που τους ανάγκασαν να πάρουν τα όπλα και να ριχτούν στη μάχη των πνευματικών χαρακωμάτων που μαίνεται μεταξύ τους εδώ και δυο-τρία χρόνια.

ΟΙ «διαφορές», βέβαια, μεταξύ τους έχουν τις ρίζες τους στην παραδοσιακή νεοελληνική σχιζοφρένεια, που ταλαιπωρεί τον… εξυπνότερο λαό του κόσμου, από το 1821, που πήρε τις τύχες του στα στιβαρά του χέρια. 

ΜΙΛΑΜΕ για μια ιδιότυπη και ανθεκτική σχιζοφρένεια που ανθεί διαχρονικά στον ψυχισμό των πάσης φύσης ξεριζωμένων που αναζητούν δικαίωση για την αρχική τους απόφαση να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ κανείς τα σχόλιά τους, δεν μπορεί να μη θυμηθεί τη λαϊκή παροιμία που αναφέρεται στη διαδρομή του τέντζερη (από τη στιγμή που ξεκίνησε) μέχρι να βρει το καπάκι του.

ΣΤΗΝ προκειμένη περίπτωση, ο τέντζερης των νεοφερμένων, ξεκίνησε -λόγω κρίσης- από την Ελλάδα, για να βρει το καπάκι του, που είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία πριν τέσσερις-πέντε δεκαετίες.

ΜΙΛΑΜΕ για ανθρώπους της ίδιας πνευματικής στάθμης του κακοφορμισμένου εθνικισμού, που ψάχνει να βρει «εχθρούς» για να ξεφορτωθεί τις ενοχές των απωθημένων του. 

ΟΙ νεοφερμένοι ισχυρίζονται (χοντρικά) ότι οι παλαιοί δεν έχουν καμιά σχέση με την τρέχουσα αλληλέγγυα κουλτούρα του… υπαρκτού ελληνισμού και τους εκμεταλλεύονται, αντιμετωπίζοντάς τους ως παρακατιανούς Αλβανούς… 

ΚΑΙ οι παλαιοί, από την πλευρά τους, τους κατηγορούν για δανειο-αναθρεμμένους προικοθήρες και διαποτισμένους από τη νεοελληνική φιλοσοφία της αρπαχτής, που έκαναν την όμορφη και ένδοξη πατρίδα (που τους αφήσαμε) σαν τα μούτρα τους και τώρα ήλθαν εδώ να χαλάσουν και τον… παροικιακό μας παράδεισο.

ΣΕ αυτό το… υψηλό διανοητικό επίπεδο περιστρέφεται ο μεταξύ τους διάλογος, ενώ παράλληλα όλοι αντλούν επιχειρήματα από τη ριζοσπαστική εθνικιστική δεξαμενή στην οποία καταφεύγει συνήθως ο… αγανακτισμένος πατριωτισμός για να φορτίσει τις μπαταρίες του.

ΝΑ προσθέσουμε εδώ ότι, ουσιαστικά, πρόκειται για μια ηλεκτρονική αντιπαράθεση καμιά πενηνταριά ατόμων, που μη έχοντας να κάνουν τίποτα καλύτερο, κάνουν ό,τι έκανε και ο λαγός όταν το λιοντάρι του ζήτησε εξηγήσεις για αυτά που λέει. Λένε δηλαδή και καμιά μαλακία για να τους περνάει η ώρα…

ΜΙΑΣ και ασχολήθηκα με τον σκυλοκαβγά των ολίγων που δηλητηριάζει τον ηλεκτρονικό κόσμο των facebookάδων, να τονίσω, για άλλη μια φορά, ότι οι τελευταίοι που φταίνε για την χρεοκοπία και τη σημερινή κατάντια της χώρας είναι οι νεοφερμένοι συμπατριώτες μας.

ΟΣΟ υπεύθυνοι είμαστε και εμείς για το χάλι της Ελλάδας πριν 40 και 50 χρόνια, άλλο τόσο ευθύνονται και αυτοί για τη σημερινή κατάσταση.

ΣΥΝΕΠΩΣ, αφήστε ήσυχους τους ανθρώπους να βρουν το δρόμο τους και να φτιάξουν τη ζωή τους και, αν μπορείτε να τους βοηθήσετε, βοηθήστε τους. 

ΜΙΑΣ όμως και μας περίσσεψε λίγος χώρος, ας ρίξουμε και μια σύντομη ματιά στα όσα λαμβάνουν χώρα στην Τσιπροκρατούμενη και διεθνώς Βαρουφο-διαφημιζόμενη Ελλάδα.

ΤΗΝ ίδια στιγμή που η (επίσημα) χρεοκοπημένη πατρίδα αγωνίζεται να βρει νέα δάνεια για να κλείσει καμιά συνταξιοδοτική «τρύπα», τα σκουπίδια της Τρίπολης κάνουν… πορεία στο κέντρο της Κολοκοτρωνούπολης για να βρουν έναν αξιοπρεπή χώρο ταφής τους…

ΠΑΝΩ από 20 χρόνια οι κάτοικοι της Τρίπολης ταλαιπωρούν και αφήνουν άταφα τα έρμα τα σκουπίδια τους να βρομίσουν (λιώνοντας) στον πάνω κόσμο.

ΠΑΡΑ τις διαχρονικές προσπάθειες των τοπικών και εθνικών Αρχών, τα σκουπίδια συνεχίζουν να… αντιστέκονται και γίνονται από μικροί λόφοι ολόκληρα βουνά…

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ το θέμα, είμαι πλέον σίγουρος ότι σε λίγα χρόνια τα σκουπίδια και οι άνθρωποι στην πατρίδα μας θα μάθουν να συμβιώνουν και κανείς δεν θα διαμαρτύρεται. 

ΜΠΟΡΕΙ «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό να μην υπομένει», αλλά τα σκουπίδια τα υπομένει και άταφα τα διατηρεί.

ΣΤΗΝ ερώτηση, αν είναι δυνατόν μια χώρα, που δεν μπορεί να διαχειριστεί τα σκουπίδια που παράγει, να λύσει τα υπόλοιπα προβλήματα που την ταλαιπωρούν απαντήστε μόνοι σας.

ΤΗΝ μόνη ικανότητα που έχει η… ισχυρή Ελλάς είναι να βρίσκει δανεικά να πληρώνει τους βασανισμένους (και κουρασμένους από την πολλή δουλειά) συνταξιούχους της.

ΟΙ καταναλωτικές δανειακές μας επιδόσεις έχουν καταρρίψει κάθε προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ. 

ΚΑΜΙΑ άλλη χώρα στον κόσμο -συμπεριλαμβανομένων και αυτών με εικοσαπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα-, δεν έχει καταναλώσει τόσα δάνεια.

ΕΤΣΙ δηλαδή και δεν υπήρχε η Ελλάδα, το παγκόσμιο κανιβαλικό, καπιταλιστικό σύστημα -που ζει τρώγοντας από τις σάρκες του-, θα είχε καταρρεύσει πριν πολλά χρόνια.

ΕΜΕΙΣ κρατάμε ακόμα τις χρηματαγορές και τις μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες ανοιχτές και εμείς συντηρούμε τους άπληστους δανειστές στη ζωή.

ΣΤΟ μεταξύ, πληροφορώ τους αναγνώστες που μου τηλεφωνούν για να διαμαρτυρηθούν γιατί οι υπάλληλοι του Ελληνικού Προξενείου της Μελβούρνης δεν απαντούν στο τηλέφωνο να περιμένουν λίγο καιρό ακόμα μέχρι να φτάσουν στη Μελβούρνη οι επαναστατικές αλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΠΟ τη στιγμή που θα εφαρμοστούν και πρακτικά μεταρρυθμίσεις που κάνει στο δημόσιο η νέα αριστερή κυβέρνηση οι υπάλληλοι του Προξενείου, όχι μόνο στα τηλεφωνήματα θα απαντούν αλλά θα σας φέρνουν και τα πληρεξούσια στο σπίτι… 

ΠΡΙΝ κλείσω τη στήλη, να σας πω ότι δεν περιμένουν μόνο απάντηση όσοι τηλεφωνούν στο Προξενείο, αλλά και οι ηγέτες της παροικίας μας, που περιμένουν να μάθουν ποιος θα είναι ο υφυπουργός Εξωτερικών που θα αναλάβει και το χαρτοφυλάκιο των Αποδήμων, ώστε να επικοινωνήσουν μαζί του και να λύσουν τα προβλήματα της παροικίας… 

ΑΥΤΑ για σήμερα, να είστε όλοι καλά και μην ξεχνάτε ότι από χθες μιλάμε στο σπίτι μόνο ελληνικά… Γεια χαρά.