Και φέτος ο Άη-Βασίλης μάς καταδέχτηκε -εις πείσμα των καλάντων που ισχυρίζονται το αντίθετο- αφού τον τράκαρα στον πάλαι ποτέ Ελληνικό Δρόμο της Μελβούρνης, την περιώνυμη Λόνσντεϊλ Στριτ (νυν «Greek Precinct» αγγλιστί) που την κοσμεί ο εμβληματικός μαίανδρος, η προτομή του Μεγαλέκου του στρατηλάτη (γνωστότερου ως «Μεγαλέξανδρου»), και βέβαια ο νεόδμητος Πύργος (ουχί της Βαβέλ, του Άϊφελ ή του Κάφκα) αλλά της πολύπαθης πλην ιστορικής Κοινότητας, στην κατ’ ευφημισμόν «τρίτη μεγαλύτερη ελληνόφωνη πόλη του κόσμου»!
Συγκεκριμένα, βρεθήκαμε στο ζαχαροπλαστείο «Διεθνές». Όταν εξανέστην για την επιλογή του, αντί του μέρους όπου «χτυπά η καρδιά του Ελληνισμού» (έστω και με αρρυθμίες), μου απάντησε: «Όπως γνωρίζεις, ο πεζόδρομος του Όκλι έχει καταντήσει πια σκέτο νυφοπάζαρο -για να μην είπω «γυφτοπάζαρο» και παρεξηγηθώ μέρες που ‘ναι- κι ένας άγιος ουδέποτε περιφέρεται σε κακόφημους χώρους. Πρόσθεσε ότι γύρισε στα πατροπαράδοτα ελληνικά λημέρια, όχι μόνο για να θυμηθεί τα παλιά, αλλά και για να καμαρώσει τα επιτεύγματα των σύγχρονων Αργοναυτών του Νότου – με τους πύργους και τους δισκοβόλους τους. Μάλιστα, μου ζήτησε να βγάλουμε και μια σέλφι μαζί. Πάντα με φόντο το «καμάρι του Ελληνισμού», όπως το χαρακτήρισε, ως ενθύμιο από την φετινή περιοδεία του στους Αντίποδες. Κατόπιν αναφέρθηκε στο σκεπτικό των μποναμάδων του: «Λόγω των capital controls στην Ελλάδα (ξέρεις, μετά από εκείνο το θριαμβολογικό «Ντάρλινγκ, έκλεισα τις τράπεζες!» του ημέτερου Yianis), αρχικά σκεφτόμουν να χαρίσω σε όλους φέτος από μια… κολοβή γαλοπούλα – για να μου ‘ρθει πιο συφερτικά! Αλλά το ξανασκέφτηκα. Εκτός του ότι θα ήταν ντεμοντέ, ανιαρό, και ίσως παρεξηγιόμουν κιόλας, δεν θα ‘χες κι εσύ τι να γράψεις…».
Πριν μου παραδώσει τη λίστα με τους φετινούς μποναμάδες του (ποιος παίρνει τι, με ποιο σκεπτικό, κτλ) που -δεν ξέρω γιατί- μου θύμισε έντονα την μυστικοπαθή όσο και άκρως απόρρητη λίστα των Βραβείων Χελλένικ, του εξέφρασα μια εύλογη απορία μου: «Γιατί καλέ Αη-Βασίλη μου, μας λένε οι Έλληνες βουλευτές, όπως και οι καλαντάρηδες, «Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε / παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε» – αλλά στη συνέχεια το γυρίζουν στο: «Δώστε μας και τον κόκορα, δώστε μας και την κότα, / δώστε μας και πέντ-έξι αβγά να πάμε σ’ άλλη πόρτα…»; Στην οποία απορία μού απάντησε: «Δεν απευθύνεσαι καλύτερα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο που ασχολείται με τα μπικικίνια; -ξέρεις εκείνον με το ταγαράκι και το λούτρινο αρκουδάκι…- που είναι αρμοδιότερος εμού;». Όταν τον ρώτησα γιατί ο Τσίπρας αποφάσισε, μαζί με χριστουγεννιάτικο δέντρο να στολίσει και… καραβάκι, μου απάντησε: «Μα, για να επιβεβαιώσει ότι συμβολίζει το «ακυβέρνητο καράβι-Ελλάς» για το οποίο έκαναν λόγο οι Γερμανοί πρόσφατα! Ο πρωθυπουργός πάντα τηρεί τις παραδόσεις…». Αυτά μου είπε ο σεπτός και αγαπημένος μου Αη-Βασίλης, ευχόμενος «καλή κι ευλογημένη χρονιά!». Κατόπιν μου παρέδωσε τη λίστα με τα δώρα του για τους πρωταγωνιστές της χρονιάς, την οποία και σας παρουσιάζω χωρίς φόβο, αλλά με πολύ, πάρα πολύ πάθος. Απολαύστε την:
Προκόπη Παυλόπουλο: Στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας χαρίζω έναν αργιλέ απ’ την καθ’ ημάς Ανατολή, αφού επανειλημμένα κατάργησε στην πράξη πλέον (ως πρώτος πολίτης της χώρας, δείχνοντας έτσι το… καλό παράδειγμα στο λαό) τον περιβόητο νόμο περί απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. (Την πρώτη φορά ήταν στη λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης, στη διάρκεια επίσημου γεύματος προς τιμήν του επ’ ευκαιρία του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου). Στο εξής, αντί ο Πάκης να καπνίζει πουράκι στην αίθουσα του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών (μαζί με άλλους θεριακλήδες, όπως τους Πάνο Καμμένο, Βασίλη Λεβέντη και Αλέξη Τσίπρα που καπνίζει κάνοντας τράκα…) θα μπορούν να «κάνουν όλοι τουμπεκί» με ναργιλέ, μετατρέποντας το Προεδρικό Μέγαρο σε σύγχρονο τεκέ! Ως μουσική υπόκρουση (background music) θα υπάρχει το γνωστό ρεμπέτικο «όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ δεν πρέπει να μιλάς», απευθυνόμενο στον φανατικό αντικαπνιστή Σταύρο Θεοδωράκη (του «Ποταμιού») που συνεχώς διαμαρτυρόταν: «μας ντουμανιάσατε εδώ μέσα, κύριοι…» σπεύδοντας ν’ ανοίξει το παράθυρο.
Νίκο Βούτση: Στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, αντί για πρωτοχρονιάτικο πέταλο για γούρι, χαρίζω ένα μεγάλο αναμνηστικό μεταλλικό γράμμα «Β». Όχι μόνο για να κοσμεί το γραφείο του, αλλά και για να του θυμίζει την απίστευτη γκάφα με τις ταυτότητες (περιόδου ΙΖ’) που παρέλαβαν οι βουλευτές και φέρουν την υπογραφή του. Στην αριστερή άνω άκρη, οι ταυτότητες αντί να γράφουν «Βουλή των Ελλήνων» έγραφαν… «ουλή των Ελλήνων»! Προφανώς κάποιος ξέχασε να βάλει το «Β», κάνοντας τους βουλευτές και την Ελλάδα, για άλλη μια φορά, διεθνώς ρεζίλι!…
Αλέξη Τσίπρα: Στον Έλληνα πρωθυπουργό χαρίζω ένα σιντί με δυο παλιά, πλην διαχρονικά και προφητικά σουξέ που, ευελπιστώ, να τον βοηθήσουν να προβεί στην αναγκαία ομφαλοσκόπηση και αυτοκριτική. Το ένα είναι το τραγούδι του Φίλιππου Νικολάου, με το οποίο απευθυνόταν παλαιότερα στην ομόλογό του Άνγκελα Μέρκελ, με τους τσαμπουκαλίδικους στίχους: «Μου χρωστάς, δε σου χρωστάω, / έχε γεια, σε χαιρετάω / και το δρόμο μου τραβάω, / θα σου γράφω πώς περνάω, / έχε γεια, σε χαιρετάω, / μου χρωστάς, δε σου χρωστάω, / μου χρωστάς». Το έτερο άσμα που ακολουθεί είναι σε εντελώς διαφορετικό χαβά τού άλλοτε τζάμπα μάγκα «αριστερού ηγέτη του τίποτα» (κατά Γιάννη Πανούση) που απειλούσε ότι αυτοί θα βαράγανε το… όργανο και οι Ευρωπαίοι θα χόρευαν πεντοζάλη. Πρόκειται για το εξής κλαψούρισμα: «Μα τι να πω, που ‘μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα…». Τελικά αντί να μάθουν οι κουτόφραγκοι πεντοζάλη, γράφτηκαν οι Έλληνες σε εντατικά θερινά μαθήματα εκμάθησης ευρωπαϊκών χορών υπό τους ήχους κουαρτέτου! Ο δε κ. Τσίπρας συνεχίζει το δικό του χαβά, παίζοντας ένα «όργανο» που – φευ! – κάθε άλλο παρά μουσικό είναι…
Πάνο Καμμένο: Στον αρχηγό των ΑΝΕΛ και συγκυβερνήτη υπουργό Άμυνας, που ως πρωταγωνιστής οπερέτας κάνει… τελετές στη θάλασσα της Σαλαμίνας, ενώ ο πρωθυπουργός τον παρακολουθεί (ή μήπως καμαρώνει;) με αμήχανο χαμόγελο που θυμίζει Kolynos, χαρίζω ένα ζευγάρι… γαλότσες. Για να μη βρέχει μελλοντικά τα μπατζάκια του στην ακροθαλασσιά, κι εν συνεχεία τα κάνει… μούσκεμα ως υπερεθνικόφρων υπουργός. Οι γαλότσες συνοδεύονται από τους αθάνατους στίχους του Παλαμά – με την ελπίδα να τον προσγειώσουν, απ’ τον μικρομεγαλισμό του, επιτέλους στην πραγματικότητα: «Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, / ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, / κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα, / των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι. // Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, / και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι, / λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι / κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη!».
Ιωάννη Πλακιωτάκη: Στον νέο προσωρινό Πρόεδρο της υπό διάλυση ΝΔ, χαρίζω το «Λεξικό της νέας Ελληνικής Γλώσσας» του Γ. Μπαμπινιώτη προκειμένου να μάθει την έννοια των λέξεων «υπευθυνότητα» και «σοβαρότητα». Κι αυτό γιατί, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, βγήκε δημόσια κι έκανε την εξής ιστορική δήλωση: «Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα υπεύθυνο και σοβαρό κόμμα». Έτσι ακριβώς! Κι αυτό αφού είχε προηγηθεί το πρωτοφανές μπάχαλο-φιάσκο του (απο)κόμματός του να διοργανώσει εσωκομματικές εκλογές! Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ είτε κάνουν χοντρή πλάκα εις εαυτούς και αλλήλους (με τους διαφόρους πλακατζήδες-Πλακιωτάκηδες) είτε έχουν φτάσει στο σημείο να μη μπορούν να ξεχωρίσουν την «κληρωτίδα» από την… «κλειτορίδα»!
Βαγγέλη Μεϊμαράκη: Στον τέως προσωρινό, και νυν υποψήφιο τσαμπουκαλεμένο («ρίχτα Βαγγέλα») αρχηγό της κακορίζικης ΝΔ, χαρίζω το εγχειρίδιο «Γαλλικά για αρχαρίους» προκειμένου να αναβαθμίσει τα ιδιότυπα «γαλλικά» του. Τι εννοώ; Ενώ ο ίδιος διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους ότι, εν αντιθέσει με τους άλλους γλωσσομαθείς συναδέλφους του, αυτός δεν γνωρίζει ξένες γλώσσες, τα μίντια μιλούν συνεχώς για τα… «γαλλικά» του! Τι είδους «γαλλικά» όμως χρησιμοποιεί ο Βαγγέλας; Απλό: Όταν συνυποψήφιοί του τού κάνουν κριτική για το τελευταίο φιάσκο του κόμματος και τού ζητούν να παραιτηθεί από αρχηγός, εκείνος τους απαντά με την καθ’ όλα κομψή «γαλλική» έκφραση: «Άει γα#σου μ#πανο…». Για τέτοια εξελιγμένη ελληνο-γαλλική διάλεκτο, τέτοιο ανώτερο ελληνικό (νεοδημοκρατικό για την ακρίβεια) πολιτικό πολιτισμό μιλάμε…
Σταύρο Θεοδωράκη: Στον αρχηγό του «Ποταμιού» που τα θαλάσσωσε μεν στις τελευταίες εθνικές εκλογές, χωρίς όμως να τον πάρει εντελώς το ποτάμι, χαρίζω δύο τραγούδια: Το ένα του Μίκη Θεοδωράκη («Ποτάμι μέσα μου πικρό / το αίμα της πληγής σου / κι από το αίμα πιο πικρό / στο στόμα το φιλί σου»), και το άλλο του Μάρκου Βαμβακάρη («Κάν’τονε, Σταύρο, κάν’τονε / βάλ’του φωτιά και κάφ’τονε»). Ποιον; Μα τον Αλέξη Τσίπρα, αφού ο τελευταίος απέρριψε τη πρότασή του για πολιτική συνεργασία μαζί του, κι επέλεξε αυτή του… ακροδεξιού «ψεκασμένου» Πάνου Καμμένου των ΑΝΕΛ. Εξού και η τελευταία απάντησή του στον πρωθυπουργό: «Τέρμα τα δανεικά…».
Βασίλη Λεβέντη: Στον νεόκοπο αρχηγό της Ένωσης Κεντρώων χαρίζω μια… πάπια. Όχι βέβαια καμία νήσσα (αφού ο κ. Λεβέντης σπανίως «ποιεί την νήσσαν» στην πολιτική), αλλά ένα κοινό δοχείο νυκτός! Όχι όμως για νυκτερινή αλλά για ημερήσια χρήση. Διότι, κατά δήλωσή του, πάσχει από συχνοουρία εξαιτίας των φαρμάκων που παίρνει και χρειάζεται να κάνει συχνά χρήση τουαλέτας. (Κακόν το γήρας ουκ γαρ έρχεται μόνον…). Αρχικά του παραχώρησαν το παλιό γραφείο του Κων/νου Μητσοτάκη στη Βουλή, επειδή βρίσκεται πολύ κοντά σε τουαλέτα, αλλά το αρνήθηκε ως… γκαντέμικο! (Η Ντόρα, ως dutiful daughter, αντέδρασε απαντώντας του: «Μακάρι να πάτε κι εσείς στα χρόνια τού Κων/νου Μητσοτάκη κύριε Λεβέντη μου και να έχετε την υγεία και την πνευματική του διαύγεια…»). Επειδή το παρόν γραφείο του κ. Λεβέντη απέχει γύρω στα 30 μέτρα από την κοντινότερη τουαλέτα, η «κινητή πάπια» σίγουρα θα του λύσει άμεσα το πρόβλημα. Επιπλέον, θα τον απαλλάξει απ’ το να τρακάρει συνεχώς στις… τουαλέτες πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη (κάτι Παππάδες, Φλαμπουράρηδες και δεν συμμαζεύεται) που όλο τού υπόσχονται ότι σύντομα θα συναντηθούν για να τα πουν αναλυτικά, αλλά ουδέποτε τηρούν την υπόσχεσή τους…
Ευκλείδη Τσακαλώτο: Στον υπουργό Οικονομικών με το ταγαράκι και το λούτρινο αρκουδάκι, χαρίζω ένα νόμισμα ρεπλίκα της Χελώνας (της Αρχαίας Αίγινας), το οποίο προτείνω και να υιοθετηθεί ως εθνικό νόμισμα. Σκεπτικό του δώρου: Αφού η ελληνική οικονομία πηγαίνει συνεχώς προς τα πίσω με το βάδισμα χελώνας, λογικό είναι να γίνει και το εθνικό μας νόμισμα. Άλλωστε λίγα είναι τα ψωμιά του ευρώ στην Ελλάδα. Έπειτα, η Χελώνα ήταν (χρονολογικά) το πρώτο ελληνικό και ευρωπαϊκό κερματοφόρο νόμισμα. Έτσι, και επιστροφή στις «ρίζες» μας θα έχουμε, και θα νουθετηθούμε ίσως για την κωλυσιεργία μας στις διαπραγματεύσεις και την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που μας οδήγησαν στο σημερινό οικονομικό χάλι.
Νίκο Φίλη: Στον υπουργό Παιδείας (που δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει το Πανεπιστήμιο, κατάφερε όμως να γίνει υπουργός Παιδείας!) χαρίζω έναν βαλσαμωμένο… μπούφο. Για να τον μελετήσουν, προκειμένου να τον αντικαταστήσουν με την πατροπαράδοτη κουκουβάγια (το πτηνό της σοφίας) που επί δεκαετίες αποτελεί το σήμα κατατεθέν των σχολικών βιβλίων και, παλαιότερα, κοσμούσε τα πηλήκια των αρρένων μαθητών γυμνασίου-λυκείου. Τουλάχιστον το νέο πτηνό θα είναι αντιπροσωπευτικότερο του σημερινού ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος αφού, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, «οι Έλληνες μαθητές έπιασαν πάτο παγκοσμίως»! Αν μη τι άλλο, ο συμπαθής μπούφος θα απηχεί τη βαρύτητα των απόψεων του νουνεχούς κ. Φίλη, αφού είναι κομματάκι δύσκολο να βρεθούν άλλα… ισοδύναμα για το σωματικό βάρος του ιδίου, αλλά -κυρίως- το βάρος των απόψεών του…
Δημήτρη Μάρδα: Στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών και δεινό μυθιστοριογράφο, χαρίζω τους τρεις τόμους του μεγαλύτερου πορνογραφικού μπεστ σέλερ όλων των εποχών «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι». Για μεγαλύτερη έμπνευση – μετά την εκμυστήρευσή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, ότι το νέο του μυθιστόρημα «Η μεγάλη ρεβάνς» έχει μπόλικο… άγριο σεξ, μυστήριο, φόνους και περιπέτεια. Ισχυρίζεται ότι δεν ήθελε να βάλει «άγριο σεξ» αλλά τον πίεσε ο εκδότης του, έτσι ώστε το βιβλίο να μην είναι ανιαρό αλλά να… διαβαστεί! Πάντως, σπεύδει να προσθέσει ότι «τα πρόσωπα και τα γεγονότα είναι φανταστικά για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις…». Εδώ μας τα χαλάει ο κύριος υπουργός. Τόσο δύσκολο ήταν να μιμηθεί την αειθαλή κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου, η οποία, στο τελευταίο βιβλίο της «Έρωτας και Εξουσία», βγάζει όλα τα σεξουαλικά απωθημένα, «τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα» της οικογένειας στη φόρα; (Σημ.: το προηγούμενο μυθιστόρημά του είχε τίτλο «Η γοητεία μιας συντριβής»! Λέτε να είναι… προφητικό για το κόμμα του;).
Γιάνη (με ένα ‘ν’) Βαρουφάκη: Στον τέως τσάρο της ελληνικής Οικονομίας και καταξιωμένο γκουρού των παγκόσμιων Οικονομικών, χαρίζω το κλασικό βιβλίο του Γεωργίου Ζουράρι «Αυνανισμός εις το φως της επιστήμης» (εκδ. Μέλισσα, 1920) για να ενδιατρίψει (τώρα που έχει απαλλαγεί των πιεστικών πολιτικών καθηκόντων του). Μετά τη δήλωση συνεργάτη του σε αγγλόφωνη τηλεοπτική εκπομπή (παρουσία του ίδιου του τέως υπουργού) ο οποίος δήλωσε τα εξής αποκαλυπτικά και βαρυσήμαντα: «Θα έλεγα ότι πριν ο Τσίπρας, ο Γιάνης και οι άλλοι αναλάβουν την εξουσία, ήταν σε εξέλιξη ένας διεθνής αυνανισμός. Η διεθνής Αριστερά αυνανιζόταν, και όταν διεξήχθη το δημοψήφισμα σχεδόν έφτασε σε οργασμό. Αλλά την επόμενη μέρα είπαν ότι ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης είναι ένοχοι διότι δεν είχαμε οργασμό! Κλασικό παράδειγμα όταν δεν αναγνωρίζεις ότι έχεις ανικανότητα…» (απόδοση στα Ελληνικά από εκπομπή του τηλεοπτικού καναλιού Mega, 2.10.15). Τώρα ξεκαθαρίζουν απολύτως τα πράγματα, μπαίνουν στη θέση τους, και φωτίζεται επί τέλους το όλο σούπερ-φανταστικό σκηνικό τού «Varoufakis mystery»…
Γιάννη Μπουτάρη: Στον ιδιόρρυθμο δήμαρχο Θεσσαλονίκης χαρίζω ένα… παπιγιόν. Κι αυτό γιατί κατά τους τελευταίους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου στη συμπρωτεύουσα, δήλωσε ότι ήταν η τρίτη φορά στη ζωή του που φόρεσε γραβάτα, για τους εξής λόγους: «Μου την έχουν σπάσει όλοι αυτοί οι Συριζαίοι που εμφανίζονται χωρίς γραβάτα στις επίσημες εκδηλώσεις. Ο άλλος υποδέχεται τον Πρόεδρο της Γαλλίας χωρίς γραβάτα, ο άλλος πάει στη Σύνοδο Κορυφής χωρίς γραβάτα και με τα χέρια στην τσέπη. Αϊ στο διάολο, τους βαρέθηκα και είπα, στη Θεσσαλονίκη έχουμε διπλή γιορτή, θα φορέσω γραβάτα για να τους τη σπάσω». Άντε και του χρόνου με το… παπιγιόν του Άη-Βασίλη, Γιάννη, και τον μεθεπόμενο με τη φουστανέλα που έχεις ράψει στη Νάουσα. Όσο για… τσαρούχια -που πάνε ασορτί με τη φουστανέλα- μη σκοτίζεσαι. Θα σε βολέψω πάλι εγώ. Θα είναι το δώρο μου για το 2017!
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στην θρυλική και αλησμόνητη τέως Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων (αυτή που είχε απαγορεύσει στους αστυνομικούς-φρουρούς να… ουρούν στις υπόγειες τουαλέτες της Βουλής) χαρίζω τα «Άπαντα» του Γεωργίου Δροσίνη για να θυμάται το ποίημα που της είχε απαγγείλει ο Άδωνις Γεωργιάδης εκείνο το πρωινό που έφτασε καθυστερημένη στη Βουλή. Μερικοί την δικαιολόγησαν λέγοντας ότι «η Ζωή έμεινε από… λάστιχο!». Όταν επιτέλους εδέησε να εμφανισθεί, ο ιπποτικός Άδωνις την υποδέχθηκε με τους εξής στίχους: «Σε καρτερούσα και είπα νάτη, μα ήταν αυγούλα στις κορυφές και η αμυγδαλιά στο μονοπάτι, ίδιες και οι τρεις σαν αδελφές…». Κατόπιν (μετά την είδηση της ΝΑSA) ότι ενδέχεται να υπάρχει Ζωή στον Άρη, οι ίδιοι βουλευτές αναφώνησαν εμβόντητοι: «Όχι ρε π#στη μου… Μέχρι και στον Άρη έφτασε η χάρη της; Έλεος!…».
Κώστα Καραμανλή: Στον τέως πρωθυπουργό, χαρίζω ένα διπλό μπουκάλι ενισχυμένης Mylanta για να μην ταλαιπωρεί το πεπτικό του σύστημα και υποστεί ανήκεστο βλάβη. Διότι όποτε στεναχωριέται το ρίχνει βουλιμικά σε άγρια τσιμπούσια μέχρι τελικής πτώσεως. Όπως στο τραπέζι που του έκαναν στην ταβέρνα «Αναμνήσεις» (4-6-2015) καμιά δεκαριά γαλάζιοι βουλευτές το βράδυ που ανακοινώνονταν τα σκληρά μέτρα των δανειστών και διεξαγόταν η συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων στη Βουλή. Δηλαδή όταν ο κόσμος χανόταν και αυτοί (για να παρηγορηθούν άραγε;) διασκέδαζαν του καλού καιρού! Τι «τσάκισαν» όμως εκείνο το βράδυ; Στην αρχή εμφανίστηκαν στο τραπέζι βιολογικό τσίπουρο και λευκό κρασί από τη Θεσσαλία. Εν συνεχεία η Μαρία Αντωνίου παρουσίασε δύο ταψιά με χειροποίητη τυρόπιτα και σπανακόπιτα. Ο βουλευτής Άρτας Γ. Στύλιος, έφερε από τον Αμβρακικό πέστροφες και χέλια. Εν συνεχεία εμφανίστηκαν διάφορα λαχταριστά λουκάνικα, ο κ. Κοψαχείλης έφερε τον λαγό στιφάδο, αλλά το τσιμπούσι δεν τελείωσε εκεί. Έκανε την εμφάνισή της και η… προβατίνα, σερβιρισμένη με κριθαράκι, και το δείπνο ολοκληρώθηκε με μπακλαβάδες, γαλακτομπούρεκο, ραβανί και (για να χωνέψουν) «χτύπησαν» και από ένα γιαουρτάκι με μέλι! Το φετινό μου δώρο επελέγη, μετά την πρόσφατη δήλωση του τέως πρωθυπουργού ότι… «ΛΥΠΑΤΑΙ!» με το τελευταίο κωμικοτραγικό ρεζιλο-μπαχαλο-φιάσκο (των εσωκομματικών εκλογών) στο πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα του. Όποτε όμως «λυπάται» και το ρίχνει στη μάσα, εμένα -ως Αη-Βασίλη- με ζώνουν τα φίδια για την υγεία του…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
*Ο Γιάννης Βασιλακάκος είναι πανεπιστημιακός (νεοελληνιστής), συγγραφέας και βιβλιοκριτικός. Το τελευταίο του βιβλίο είναι η αγγλική έκδοση της συλλογής διηγημάτων In Chloe’s Secret Parts and Other Portents and Monsters (Papyrus Publishing 2015).