Η 23η Απριλίου 2016 έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως «Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου» για να «τιμήσει τα βιβλία και τους συγγραφείς και να ενθαρρύνει το κοινό, ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, να ανακαλύψουν την απόλαυση της ανάγνωσης και να ανανεώσουν τον σεβασμό προς την αναντικατάστατη προσφορά όσων εργάστηκαν για την κοινωνική και την πολιτισμική πρόοδο της ανθρωπότητας».
Καθιερώθηκε η μέρα αυτή γιατί είναι σημαντική επέτειος. Στις 23 Απριλίου 1616, έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλα ονόματα των Γραμμάτων: ο Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ Ντε Θερβάντες, και ο Άγγλος Γουίλιαμ Σαίξπηρ.
Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τα βιβλία στις μέρες μας έχουν «παραμεριστεί» λόγω της τεχνολογίας. Το βιβλίο, όμως, είναι πολιτισμός, μεγάλος θησαυρός, αλλά και μέσο μετάδοσης πολιτισμού!
Τι κάνουν τα βιβλία; Μεταλαμπαδεύουν γνώσεις, προσφέρουν σοφία, καλλιεργούν τη φαντασία και δυναμώνουν το συναίσθημα. Σε εμπνέουν αφού τα διαβάσεις, για τα ταξίδια που θα θες να κάνεις, το μέλλον που θέλεις να ζήσεις. Σε φέρνουν πολύ κοντά με άλλους συνανθρώπους σου. Καλλιεργούν το ανθρώπινο πνεύμα.
Λέγεται ότι οι βιβλιοθήκες είναι «η μνήμη της ανθρωπότητας». Τα βιβλία εμπεριέχουν όλα τα αξιομνημόνευτα γεγονότα του παρελθόντος, όλες τις εφευρέσεις και όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου μαζί με κάθε τι άξιο λόγου. Το βιβλίο είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, αφού μέσω αυτού ενημερωνόμαστε για τις παγκόσμιες εξελίξεις.
Όμως η σημαντικότερη προσφορά του είναι η καλλιέργεια του ανθρώπου, ηθική και πνευματική. Βοηθούν σημαντικά στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και ο άνθρωπος αποκτά πολύτιμες γνώσεις για την πορεία της ζωής του. Το βιβλίο είναι διαχρονικό και θεωρείται πως καλό είναι να διαβάζεται τόσο από έφηβους όσο και από μεγάλα παιδιά, ακόμη και 80 και πλέον χρόνων.
ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑ
Εάν μπορούμε κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο, αυτό λέγεται φιλαναγνωσία. Γινόμαστε φίλοι της ανάγνωσης και φίλοι του βιβλίου, ήτοι βιβλιόφιλοι. Οι δραστηριότητες της ανάγνωσης προσφέρουν τη δυνατότητα της διαμόρφωσης ενός αναγνώστη, ο οποίος διαλέγει τα βιβλία του, αφιερώνει χρόνο στην ανάγνωση βιβλίων και στη συζήτηση γι’ αυτά.
Οι δραστηριότητες της φιλαναγνωσίας που προάγονται μέσα από το παιχνίδι και την αισθητική απόλαυση και πραγματοποιούνται σε μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης, ενθάρρυνσης, συνεργασίας και επικοινωνίας, κάνουν τους αναγνώστες να απολαμβάνουν την ανάγνωση, όπως κάθε άλλη απόλαυση στη ζωή μας.
ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Δυστυχώς, όμως, στα Γυμνάσια και τα Λύκεια σήμερα αντιμετωπίζουμε μία αδιαφορία για την ανάγνωση βιβλίων. Οι περισσότεροι μαθητές μας απορροφήθηκαν από την τεχνολογία και αφοσιώθηκαν σε ένα νέο περιβάλλον άμεσης επιφανειακής επικοινωνίας και περιφρόνησαν το βιβλίο. Αν και υπάρχουν τα νέα ηλεκτρονικά βιβλία -τα λεγόμενα e-books- εντούτοις και αυτά, δυστυχώς, δεν είναι αρεστά στη μεγάλη πλειονότητα των μαθητών.
Για την απόλαυση της ανάγνωσης -the pleasure of reading- διαπιστώνουμε μία άκρα αδιαφορία και ίσως την άγνοια αυτής της ανάγνωσης που προσφέρει ένα βιβλίο. Οι περισσότεροι μαθητές -και πάλι δυστυχώς- σταματούν το διάβασμα μετά από την πρώτη σελίδα. Και αυτό μάλλον ισχύει για τους περισσότερους μαθητές στην Πολιτεία μας.
ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΟ-ΜΕΛΒΟΥΡΝΙΩΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
Πρώτον: Λέμε ότι ζούμε 150.000 Έλληνες στη Μελβούρνη. Εάν ένας στους δέκα αγόραζε από ένα μόνο βιβλίο το χρόνο, σήμερα θα είχαμε αρκετά ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ στην πόλη μας. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ!
Δεύτερον: Εάν ένας στους πέντε δωρίζαμε από ένα βιβλίο στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ, σήμερα θα είχαμε την πιο αξιοζήλευτη Βιβλιοθήκη των Ελλήνων της Διασποράς. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Τρίτον: Στο RMIT δημιουργήσαμε το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ με πολλά βιβλία, τα οποία αναφέρονταν στην τοπική μας ιστορία των Ελλήνων της Μελβούρνης. Το Κέντρο τούτο εξαφανίστηκε και κανείς δεν ξέρει πού πήγε. ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ;
Τέταρτον: Στο Πανεπιστήμιο La Trobe, εγκαινιάσαμε το ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ, με ίσως χιλιάδες ελληνικά βιβλία και άλλο αρχειακό υλικό, αλλά και πολλές ιδιωτικές δωρεές προσωπικών βιβλιοθηκών. Το κέντρο αινιγματικώς, αλλά και μυστηριωδώς, ξαφνικά και ανεξήγητα έκλεισε οριστικά. Γιατί;
Πού βρίσκεται όλο αυτό το εκπαιδευτικό, σπάνιο και πλούσιο, γλωσσικό και ιστορικό υλικό, για να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον από αυτούς που σήμερα διδάσκουν ελληνικά στη Μελβούρνη; Χωρίς ελληνικά βιβλία, χάνεται και η γλώσσα μας, όπως διαπιστώνουμε όλοι μας. Πού θα πάει ο νέος δάσκαλος/καθηγητής να ενημερωθεί; Ναι, υπάρχει το Διαδίκτυο, αλλά η βάση του είναι το ΒΙΒΛΙΟ!
Πέμπτον: Κάθε χρόνο εκδίδονται αρκετά ελληνικά βιβλία εδώ -με ιδιαίτερο κόπο και μεράκι από όλους τους Έλληνες συγγραφείς στην Αυστραλία- και ένα αντίγραφο στέλνεται στο ελληνικό μας προξενείο στη Μελβούρνη για την ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΗ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ. Την αναγγείλαμε πομπωδέστατα και σήμερα μόνο μερικά σκονισμένα βιβλία -μάλλον υπάρχουν- σε κάποια γωνιά στο Προξενείο μας. ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
Έκτον: Καυχιόμαστε για την Ελληνική Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας. Εμείς σχεδόν δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, με μέσα απείρως ανώτερα, γιατί δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι παρόμοιο; ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;