Στις 2 Ιουλίου 2016 θα έχουμε την 45η εκλογική αναμέτρηση από τότε που δημιουργήθηκε η αυστραλιανή μας Ομοσπονδία το 1901. Κάθε τρία χρόνια έχουμε γενικές εκλογές στην Αυστραλία. Αυτή τη φορά θα εκλέξουμε και τα δύο σώματα της Βουλής: τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Τούτο έγινε γιατί έχουμε διπλή διάλυση της Βουλής. Αυτό γίνεται για έκτη μόνο φορά στα χρονικά της Ομοσπονδίας.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η διπλή διάλυση (Double Dissolution) εφαρμόζεται όταν υπάρχει ένα αδιέξοδο και η Γερουσία δεν εγκρίνει ένα νόμο που έχει περάσει με πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Όταν αυτό γίνει δύο φορές για τον ίδιο νόμο, τότε σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη διάλυση των δύο νομοθετικών σωμάτων, Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων, και να κηρύξει εκλογές και για τα δύο σώματα. Εάν τις εκλογές τις κερδίσει το ίδιο κόμμα, τότε τα δύο σώματα συνέρχονται σε κοινή συνεδρίαση και η νέα κυβέρνηση εάν έχει την πλειοψηφία όλων των βουλευτών και γερουσιαστών, τότε μπορεί να περάσει το διαφιλονικούμενο νόμο. Αυτό έχει γίνει μόνο μία φορά στην ιστορία της Κοινοπολιτείας το 1974, όταν η Εργατική κυβέρνηση του Whitlam πέρασε το νόμο για τη δημιουργία του Medicare. Ιστορικό, ηρωικό και ένδοξο κατόρθωμα!
Φέτος ο διαφιλονικούμενος νόμος είναι για το ABCC -και μέσω αυτού η κυβέρνηση- να έχει το δικαίωμα να ελέγχει τις εργατικές ενώσεις της οικοδομικής βιομηχανίας. Ο νόμος αυτός επιβλήθηκε από την κυβέρνηση Howard, αλλά η κυβέρνηση Rudd τον ακύρωσε το 2007. Η κυβέρνηση τώρα λέει ότι θέλει με αυτόν «να καθαρίσει τη διαφθορά των εργατικών συνδικάτων».
Να υπενθυμίσουμε εδώ πως η κυβέρνηση Hawke το 1987 κέρδισε τις εκλογές της διπλής διάλυσης -και είχαμε πάλι εκλογές τον Ιούλιο- για την καθιέρωση της αυστραλιανής ταυτότητας, Australia Card, για άμεσο έλεγχο όλων των πολιτών σε ζητήματα φορολογίας και παροχής κοινωνικών επιδομάτων. Η κοινή γνώμη, όμως, στράφηκε εναντίον ενός τέτοιου νόμου, γιατί είπαν ότι θα θίγονταν έτσι οι κοινωνικές ελευθερίες των πολιτών. Η κυβέρνηση αν και είχε τον αριθμό των βουλευτών να επιβάλει το νόμο μετά τις εκλογές, τα σώματα δεν συνήλθαν σε κοινή συνεδρίαση ποτέ και ο νόμος εγκαταλείφτηκε. Χαρακτηριστικό εκείνης της προεκλογικής περιόδου ήταν πως κανείς δεν μιλούσε για το λόγο της διπλής διάλυσης, πράγμα που γίνεται και φέτος. Ακούτε τίποτε για την ABCC;
ΕΚΛΟΓΕΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Στις φετινές εκλογές θα εκλέξουμε 226 βουλευτές: 150 για τη Βουλή των Αντιπροσώπων και 76 γερουσιαστές. Η Ελλάδα με πιο λίγο από το μισό πληθυσμό της Αυστραλίας, εκλέγει 300 βουλευτές. Εδώ όμως έχουμε και τις πολιτειακές κυβερνήσεις οι οποίες εκλέγουν τους δικούς τους βουλευτές.
Η Αυστραλία -περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο- έχει πειραματιστεί με πολλαπλά εκλογικά συστήματα. Όλα τα συστήματα είναι ανθρώπινα δημιουργήματα. Το καλύτερο εκλογικό σύστημα είναι αυτό που ορίζεται από τη Βουλή με τη νόμιμη και δημοκρατική διαδικασία. Η μυστική ψηφοφορία είναι μία αυστραλιανή επινόηση καθώς και η ψήφος που δόθηκε στις γυναίκες. Το 1973 για πρώτη φορά μειώθηκε από τα 21 στα 18 χρόνια η ηλικία των νέων ψηφοφόρων και σήμερα γίνεται λόγος να μειωθεί στα 16, γιατί αυτοί οι νέοι μπορούν σήμερα να εργαστούν και τότε πληρώνουν και φόρους. Ιδού το σκεπτικό για το μέλλον.
Ο Αυστραλός πολίτης ψηφίζει πολλές φορές στη ζωή του. Για το λόγο αυτό οι εκλογές στην Αυστραλία είναι συνώνυμες με τη δημοκρατία.
ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
Το Σύνταγμα της Αυστραλίας -που είναι μία κοινοβουλευτική πράξη του αγγλικού Κοινοβουλίου του 19ου αιώνα- και το άρθρο 24 ορίζει ότι «η Βουλή των Αντιπροσώπων αποτελείται από μέλη που διαλέγονται άμεσα από το λαό της Κοινοπολιτείας». Το άρθρο 7 ορίζει ότι «η Γερουσία αποτελείται από γερουσιαστές για κάθε πολιτεία και διαλέγονται άμεσα από το λαό της πολιτείας». Το Σύνταγμα δεν ορίζει πώς να γίνονται οι εκλογές, ούτε ότι πρέπει να γίνονται με δίκαιο και δημοκρατικό τρόπο, ούτε κάνει λόγο για τη σχέση «μία ψήφος, μία αξία», αυτό που εκφράζεται στα Αγγλικά ως «One vote, one value».
Από το 1901 το αυστραλιανό κοινοβούλιο έκανε ειδικούς εκλογικούς νόμους και για κάθε εκλογική αναμέτρηση. Στην αρχή ορίστηκε το πλειοψηφικό σύστημα (μόνο ο πρώτος κερδίζει, όπως στις ΗΠΑ). Το 1918 καθιερώθηκε το σύστημα των προτιμήσεων και το 1949 το αναλογικό σύστημα για τη Γερουσία.
Αυτό το σύστημα άλλαξε μερικώς για τις εκλογές του 2016. Σκοπός του είναι να αποκλείσει την εκλογή στη Γερουσία ανεξάρτητων γερουσιαστών οι οποίοι εκλέγονται με τις προτιμήσεις των μεγάλων κομμάτων χωρίς αυτά να τους θέλουν. Λένε πως με τις 6 προτιμήσεις πάνω από τη γραμμή του ψηφοδελτίου θα διορθωθεί το «κακό»!
Φρονώ πως οι εκλογές αυτές θα μας ξαφνιάσουν με το αποτέλεσμα στη Γερουσία. Οψόμεθα!