ΕΠΕΙΔΗ ξέρω ότι «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται», αποφάσισα να επανέλθω στην ενεργό δράση.

ΚΑΙ αυτό το έκανα για τρεις λόγους: πρώτον, για να προλάβω την ολική διαγραφή μου από το λογισμικό της μνήμης σας, μιας και το Αλτσχάιμερ κυνηγά τη γενιά μας όπως ο διάβολος το λιβάνι…

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, για να εξοστρακίσω τον αντικαταστάτη μου από το θρόνο μου και να τον στείλω (για να τον τιμωρήσω) πίσω στο πυρ το εξώτερον της αρχισυνταξίας του, και…

ΤΡΙΤΟΝ, να στηρίξω ψυχολογικά τους χιλιάδες αναγνώστες μου να ξεπεράσουν το σύνδρομο της στέρησης που τους προκάλεσε η απουσία μου…

ΑΠΟ τον αντικαταστάτη μου (και πέντε-έξι φίλους και συνεργάτες που άφησα πίσω μου στην ξενιτιά) πληροφορήθηκα, ότι οι ηγέτες μας, οι ποιητές μας, οι ακαδημαϊκοί μας, οι κριτικοί μας, οι λογοτέχνες και καλλιτέχνες μας και όλοι, τέλος πάντων, οι ακτιβιστές της παροικίας μας, δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το κακό που τους βρήκε…

ΕΓΩ τους καταλαβαίνω, γιατί δεν είναι και λίγο να μην ασχολείται κανείς μαζί σου και να μη λέει μια κακή κουβέντα για σένα. 

 

ΚΑΙ αυτό, γιατί καλές κουβέντες, λένε όλοι για όλους σε αυτή την παροικία (και εφημερίδα), οπότε οι ύμνοι, τα συγχαρητήρια και τα λιβανίσματα αλλήλων, προς πάσα κατεύθυνση, έχουν συμβάλει να χάσουν οι λέξεις το νόημά τους και κανείς να μη λαμβάνει υπόψη του τι διαβάζει ή τι ακούει. Η κακή κουβέντα, όμως, πάντα μετράει… 

ΚΑΙ ερωτώ: ποιος δίνει πλέον σημασία στους σχολιαστές, γνωμοδότες και ακροατές του 3ΧΥ, που συγχαίρουν και ευχαριστούν τους πάντες: από τη διεύθυνση του σταθμού, μέχρι σχολιαστές, εκφωνητές, τεχνικούς και συνεντευξιαζόμενους, χωρίς να ξεχνούν τα… μικρόφωνα, τα έπιπλα και όποιον τέλος πάντων έχουν ακούσει να αρθρώνει τρεις λέξεις στα Ελληνικά; 

ΑΝ δεν ήμουν και εγώ, να βγάλω μόνος και αβοήθητος το φίδι από την ραδιοφ(ο)νική του τρύπα, η παροικία μας θα είχε κατακυριευθεί από μελαγχολική βαρεμάρα, που προκαλεί ο ανόητος και επαναλαμβανόμενος ειδησεογραφικός και πληροφοριακός καταιγισμός για το τίποτα.

ΔΕΝ λέω ρε παιδί μου, και μένα μου έχει λείψει το γιδομάντρι. Παρ’ ότι υπάρχουν δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί, στη χώρα του ασυνάρτητου πλουραλισμού, σταθμός σαν το 3ΧΥ δεν υπάρχει!

ΕΙΜΑΙ σχεδόν βέβαιος πια, ότι θραύση θα έκαναν και στην Ελλάδα οι διαφημίσεις του 3ΧΥ. Έλα, όμως, που δεν υπάρχουν Europa Μeat και τεχνίτες για… ρούφια που να νιαουρίζουν…

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ενώ μπορείς να ακούσεις παρόμοια προγράμματα σκυλάδικων τραγουδιών και εδώ, οι διαφημίσεις τους υστερούν σε ευρηματικότητα, καθαρότητα του μηνύματος και προφορά.

ΤΟ πάνω χέρι θα έλεγα ότι έχουν στα ελληνόφωνα ερτζιανά και οι σχολιαστές του γιδομαντριού, ενώ λίγοι γνωμοδότες των εδώ σταθμών, είναι καλύτεροι από τους δικούς μας τους απόδημους, στον βλακώδη πατριωτισμό και τα σενάρια συνωμοσιών. 

ΟΛΑ αυτά που περιέγραψα πιο πάνω, μου στέρησε ο επαναπατρισμός μου. Μια νέα ξενιτιά άρχισα να ξαναζώ και δεν πιστεύω ότι θα προλάβω να προσαρμοστώ στα χρόνια που μου απέμειναν. 

ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχει και αυτή η στήλη και μπορώ να πω τον πόνο μου σε ανθρώπους σαν και εσάς, που με καταλαβαίνουν…

ΑΣΕ που μπορώ να τη χρησιμοποιήσω και από εδώ για τους ίδιους ψυχοθεραπευτικούς λόγους, που τη χρησιμοποιούσα όταν σκότωνα το χρόνο μου στη Μελβούρνη – καλή ώρα να ‘χει, αλλά, μακριά από μένα… 

ΓΙΑΤΙ, εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας, δεν είναι και λίγο πράγμα, να μπορείς να βγάζεις ελεύθερα τα απωθημένα σου και, ταυτόχρονα, να τα μοιράζεσαι και να τα κάνεις κτήμα και πολλών άλλων συνανθρώπων σου; 

ΑΥΤΟΣ είναι και ο κυριότερος λόγος που ταυτίζεται μαζί μου ένας μεγάλος αριθμός αναγνωστών μου. Βοηθά και αυτούς η μαζική προσφυγή μας στην ψυχοθεραπεία.

ΛΕΩ, δηλαδή, όσα δύσκολα λέγονται και ακόμα δυσκολότερα γράφονται, σε τούτο τον υποκριτικό κόσμο, που οι άνθρωποι φοβούνται πια και τη σκιά τους.

ΚΑΙ αυτό το κάνω γιατί είμαι πεισμένος, ότι δεν υπάρχει νόμισμα με μια μόνο όψη και δεν θα υπήρχε καλό χωρίς το κακό, αφού πάνω στο κακό έχει θεμελιωθεί και οριστεί το καλό, οι όπου γης θρησκείες και όλες οι κοινωνικές αξίες.

ΜΕΧΡΙ και ο θεός οφείλει την παρουσία του αποκλειστικά στον διάβολο, ο οποίος και προϋπήρχε, προκειμένου να τον βοηθήσει να στηρίξει την αυτοκρατορία του παραδείσου του, ακριβώς απέναντι από την κόλαση… 

ΜΕΧΡΙ και η «μαύρη αλήθεια» πάνω στο κακό στηρίζεται και από το κακό σιτίζεται. 

ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να ευχαριστήσω δημόσια και τον Σωτήρη Χατζημανώλη, που με αντικατέστησε για να… ξεκουραστώ και να τεμπελιάσω, προσθέτοντας ότι ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, αφού η στήλη παρέμεινε πληροφοριακή και αποκαλυπτική – ως συνήθως.

ΕΝΤΑΞΕΙ, στερείτο κριτικού μένους και «κακιών», αλλά δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική, αφού ο Σωτήρης είναι, όχι μόνο πολύ καλύτερος και πιο ενημερωμένος δημοσιογράφος από έμενα, αλλά και…

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΗΣ, αντικειμενικός, ήρεμος, συζητήσιμος και, γενικά, ένας μαζεμένος και καλός άνθρωπος. Διαθέτει, δηλαδή, ικανότητες τις οποίες έχει στερήσει σε μένα η… κακή μου φύση. 

ΑΣ αφιερώσουμε όμως και δυο κουβέντες στην καλοκαιρινή Ελλάδα, που βρίσκει τον εαυτό της στις κάψες, όπως οι εραστές σε μια καυτή αγκαλιά. 

ΛΟΙΠΟΝ, κάθε χρόνο τέτοια εποχή η καρδιά του απόδημου ελληνισμού χτυπάει στην Ελλάδα.

ΚΑΙ αν δεν με πιστεύετε, ελάτε έως εδώ και κάνετε μια βόλτα στη Γλυφάδα…

ΝΑΙ σας λέω, στη Γλυφάδα, γιατί τέτοια εποχή, μπορείς να δεις όχι μόνο κάθε καρυδιάς… απόδημο καρύδι, αλλά και πολλούς θνητούς του υπόλοιπου πλανήτη που διψούν για λίγη θάλασσα, φιλόξενο ήλιο, χταπόδι στα κάρβουνα και παραλιακό lifestyle. 

ΚΑΙ από αυτό το παγκόσμιο φεστιβάλ της ηλιοθεραπείας, των αντηλιακών, των γυμνόστηθων κοριτσιών και πολυτελών ξαπλωστρών, δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η ελίτ των επιδειξιομανών του πλούτου.

ΤΗΝ Ελλάδα δεν την επισκέπτονται πια, τόσο οι λάτρεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, όπως γίνονταν τα χρόνια τα παλιά, αλλά, κυρίως οι λάτρεις των ανέμελων και εφήμερων διακοπών.

ΟΙ άνθρωποι που έρχονται να απολαύσουν τον ήλιο της, τις παραλίες των πασίγνωστων νησιών της, να δουν το φεγγάρι να αναδύεται από το Αιγαίο, να κάνουν έρωτα με μια τυχαία «συνάντηση» και να αποδημήσουν την επόμενη για ένα άλλο νησάκι και καινούργια αγκαλίτσα. 

ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι, περισσότεροι ξένοι πια ξέρουν τη Μύκονο, τη Σαντορίνη, τα ονόματα των καλών παραλιών και ξενοδοχείων τους, απ’ όσους ξέρουν τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα. 

ΑΝ η χρεοκοπημένη Ελλάδα έχει ένα πασίγνωστο και ανταγωνιστικό brand name στον κόσμο των «αγορών» και πετρελαιοπαραγωγών χωρών, αυτό είναι το «lifestyle» της Μυκόνου.

…ΤΟ οποίο, είναι κομμένο, ραμμένο και μελετημένα προσαρμοσμένο, στις γειτονικές χώρες της Μέσης Ανατολής και τους Κροίσους των υποανάπτυκτων χωρών που τους έλκει ό,τι γυαλίζει και στοιχίζει…

ΚΑΙ όσο τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, οι παραλίες και οι ξαπλώστρες αυξάνουν τις τιμές τους τόσο αυξάνεται η πελατεία και τα κέρδη τους.

ΤΟ ψώνιο του άλλου, και ιδιαίτερα του νεόπλουτου, είναι μια προσωπιδοφόρος αγορά, που έτσι και ξέρεις (όπως οι «νερόβλαχοι» της Μυκόνου), να επενδύσεις πάνω της, μπορείς να κάνεις πολλά λεφτά… 

ΑΝ η Μύκονος ανακηρυχτεί, όπως το Μονακό και το Λουξεμβούργο, ανεξάρτητο κράτος, σε λίγα χρόνια θα είναι πλουσιότερη και από τα δύο αυτά μαζί.

ΑΝ λάβει κανείς υπόψη του ότι μια ξαπλώστρα στην καλύτερη παραλία της Μυκόνου, μπορεί να νοικιαστεί σε μία σεζόν περισσότερα απ’ όσο πωλείται ένα πάρκινγκ αυτοκινήτου στον ακριβότερο ουρανοξύστη του Manhattan της Νέας Υόρκης, μπορεί να καταλάβει τι γίνεται.

ΑΠΟ τη στιγμή, μάλιστα, που οι πιο χλιδάτες ξαπλώστρες θα αποκτήσουν εκτός από προσωπικό γκαρσόνι, πουπουλένια μαξιλαράκια, μικρό ψυγείο (που έχουν) και internet, δορυφορική τηλεόραση και αιρκοντίσιον, οι τιμές θα είναι απλησίαστες και για τους εκατομμυριούχους μικρού βεληνεκούς.

ΕΚΕΙ βασικά πηγαίνουν όσοι ενδιαφέρονται να δείξουν στους άλλους, τι φοράνε, τι κάνουν, πώς το κάνουν και, προπαντός, πόσο τους στοιχίζει και όχι για διακοπές.

ΧΡΟΝΟ με το χρόνο οι «νερόβλαχοι» της Μυκόνου, μια από τις πιο επινοητικές και φιλοχρήματες φυλές της χώρας, λανσάρουν και μια νέα πατέντα για ξαπλώστρες, με περισσότερα αξεσουάρ. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: «νερόβλαχους», αποκαλεί όλους τους νησιώτες ένας φίλος μου Αθηναίος, με διδακτορικό Ιστορίας και Κοινωνιολογίας από το Harvard, ισχυριζόμενος ότι οι νησιώτες είναι πιο κουτοπόνηροι, άξεστοι και ανασφαλείς απ’ όλους αυτούς, που για τους γνωστούς λόγους, αποκαλούμε βλαχαδερά… 

ΕΤΣΙ και συνεχιστεί η άνοδος της Μυκόνου στο παγκόσμιο στερέωμα των βαθύπλουτων καμιά δεκαριά ακόμα χρόνια, στο νησί των ανέμων, θα μπορούν να ελλιμενίζονται μόνο κότερα δισεκατομμυριούχων… 

ΕΙΝΑΙ θέμα χρόνου μέχρι να ανακαλύψουν οι Κινέζοι και τον αέρα της Μυκόνου και να αρχίσουν να το μποτιλιάρουν και να τον πωλούν όσο-όσο, στους εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμυριούχους του Πεκίνου και της Σαγκάης.

ΕΚΑΤΟ διδακτορικές διατριβές θα μπορούσε να κάνει κανείς για την ανθρώπινη ματαιοδοξία και επιδειξιομανία, μελετώντας τους νεόπλουτους που κάνουν διακοπές στη Μύκονο.

ΓΙΑ τους δικούς μας, που κάνουν διακοπές εδώ, θα τα πούμε από εβδομάδα. Γεια χαρά.