Ο αριθμός είναι αρκετά μεγάλος για να προκαλέσει σοκ: περισσότερα από 730 χιλιάδες παιδιά στην Αυστραλία ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Αυτό προκύπτει από την πρόσφατη έκθεση “Poverty in Australia 2016”, την οποία διεξήγαγε το Αυστραλιανό Συμβούλιο Kοινωνικών Υπηρεσιών (Australian Council of Social Service – ACOSS), σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Νέας Νότιας Ουαλίας. Σύμφωνα με την έκθεση, το 17,4% των Αυστραλών ηλικίας κάτω των 15 ετών ζει σε συνθήκες φτώχειας, ποσοστό που αυξήθηκε κατά 2% από το 2004 μέχρι το 2014. 

Ως όριο φτώχειας είναι το 50% του μέσου εισοδήματος και η έκθεση έδειξε ότι συνολικά τρία εκατομμύρια Αυστραλοί πολίτες είναι αυτοί που εμπίπτουν στην κατηγορία. Το 2014, ως όριο της φτώχειας διαμορφώθηκε το εβδομαδιαίο ατομικό εισόδημα των $426,3, ενώ για μία οικογένεια το αντίστοιχο ποσό ανέρχεται σε $895,22 την εβδομάδα. Οι γυναίκες βρίσκονται σε δεινότερη θέση σε σχέση με τους άντρες, καθώς το ποσοστό που βρίσκεται στο όριο της φτώχειας είναι 13,8%, έναντι 12,8% που είναι για τους άντρες. Το 59,7% των φτωχών Αυστραλών ζουν στο ενοίκιο, ενώ μόλις το 15,5% έχει ιδιόκτητη κατοικία. Όσοι λαμβάνουν επιδόματα πρόνοιας έχουν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν την φτώχεια, σε σχέση με τους μισθωτούς (τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 36,1% και 6%), ενώ το 55% των δικαιούχων επιδόματος ανεργίας (Newstart) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δεδομένου ότι το επίδομα ανέρχεται σε μόλις 38 δολάρια ημερησίως. Το γεγονός δε ότι το 34% όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας δεν είναι άνεργοι, αλλά έχουν κάποια μορφή απασχόλησης, αποδεικνύει ότι η απασχόληση δεν αποτελεί εγγύηση επαρκούς εισοδήματος. 

Συνολικά, σε πιο δεινή θέση βρίσκονται τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, τα οποία έχουν τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσουν σε συνθήκες φτώχειας, ποσοστό που ανέρχεται σε 40%. 

Για μια χώρα όπως η Αυστραλία, η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, τα στοιχεία αυτά συνιστούν εθνική ντροπή και μία απτή απόδειξη της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα αν θυμηθεί κανείς τον περίφημο λόγο του Bob Hawke το 1987, όταν δήλωνε την επιθυμία του να μην είναι ούτε ένα παιδί σε συνθήκες φτώχειας μέχρι το 1990. Η έκθεση του ACOSS αποτελεί ένα είδος βίαιης αφύπνισης των πολιτικών. Όπως τονίζει η επικεφαλής του οργανισμού, Dr. Cassandra Goldie, αυτοί οι αριθμοί θα πρέπει να οδηγήσουν τους γερουσιαστές στην αναθεώρηση της στάσης τους απέναντι στις περικοπές των προνοιακών επιδομάτων για την νεολαία και τις οικογένειες. 

“Δυστυχώς οι πολιτικοί μας ηγέτες ενδιαφέρονται περισσότερο για τις περικοπές φόρων παρά για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανισότητας”, τόνισε, μιλώντας στην εφημερίδα ‘The Age’. “Είναι εθνική ντροπή το ότι ύστερα από 25 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης δεν έχουμε κάνει κάτι για να αλλάξουμε αυτήν την πορεία και να εξασφαλίσουμε ότι η πιο πολύτιμη πλουτοπαραγωγική μας πηγή, τα παδιά μας, θα έχουν το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα στην ζωή τους”.