Από τη στήλη αυτή στις 8 Σεπτεμβρίου 2016 αναφέρθηκα στη διάσκεψη του Παρισιού (30 Νοεμβρίου – 12 Δεκεμβρίου 2015) για την κλιματική αλλαγή, στην οποία είχαν λάβει μέρος 192 κράτη. 

Αποτέλεσμα της διάσκεψης εκείνης ήταν μια παγκόσμια συμφωνία για τη λήψη μέτρων που θα έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στον Πλανήτη μας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα, σε σχέση με τη μέση θερμοκρασία το 1880, χρονιά που άρχισαν να κρατιούνται μετεωρολογικά στοιχεία. 

Προαπαιτούμενο για την ισχύ της Συμφωνίας του Παρισιού ήταν η επικύρωσή της τουλάχιστον από 55 χώρες οι οποίες εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα το 55% των αερίων του διοξειδίου του άνθρακα που προκαλεί την αύξηση στη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας.

Ο όρος αυτός έχει ήδη επιτευχθεί, καθότι 100 από τις 192 χώρες που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Παρισιού ήδη την έχουν επικυρώσει. Το θεωρώ απαράδεκτο ότι η Αυστραλία δεν την έχει επικυρώσει ακόμα. Οι 100 αυτές χώρες αντιπροσωπεύουν εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα κατά πολύ υψηλότερες από το 55% του συνόλου, καθώς μεταξύ τους είναι χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Γερμανία, και άλλες με μεγάλους βιομηχανικούς τομείς.

Στη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στο Μαρακές της Αφρικής κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου 2016 συζητήθηκαν, και αποφασίσθηκαν σε γενικές γραμμές, τα μέτρα που θα πρέπει να λάβουν τα διάφορα κράτη στο πλαίσιο της συμφωνίας του Παρισιού, καθώς και το πώς θα παρακολουθείται η πρόοδος της εφαρμογής τους. Επίσης αποφασίσθηκε να δοθεί οικονομική στήριξη στις φτωχές χώρες, για να είναι σε θέση και αυτές να συμβάλουν στον παγκόσμιο αγώνα για την πρόληψη της υπερθέρμανσης της ατμόσφαιρας.

Ο απερχόμενος Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν από το Μαρακές εξέφρασε την ελπίδα ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα μπορέσει να αντιληφθεί σύντομα τη σημασία που έχει για τη χώρα του, καθώς και για ολόκληρο τον Πλανήτη μας, μια συμφωνία για την προστασία του περιβάλλοντος. 

Προφανώς ο Μπαν Κι Μουν είπε τα παραπάνω ενόψει της άποψης που είχε εκφράσει ο Ντόναλντ Τραμπ ότι η κλιματική αλλαγή είναι «φάρσα», και για την ανησυχία που επικρατεί πως όταν τον Ιανουάριο του 2017 αναλάβει τα καθήκοντα του Προέδρου θα αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συμφωνία του Παρισιού. 

Στο Μαρακές οι παρευρισκόμενοι εξέδωσαν έκκληση προς όλες τις χώρες, να προωθήσουν περισσότερο και πιο γρήγορα τα προγράμματα για περιορισμό των εκπομπών αερίων διοξειδίου του άνθρακα, από ότι προβλέπουν οι ήδη ισχύουσες συμφωνίες.

ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ HAZELWOOD

Η γαλλική εταιρεία Engie, η οποία κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών στον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Hazelwood, στην περιοχή Latrobe Valley της Βικτώριας, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα κλείσει τον σταθμό αυτό τον Μάρτιο του 2017.

Σύμφωνα με το Κύριο Άρθρο της εφημερίδας The Age (5/11/16), ο εν λόγω σταθμός είναι ο πιο ρυπογόνος όχι μόνο στην Αυστραλία, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Εν όψει του γεγονότος αυτού είναι απορίας άξιο το ότι την απόφαση αυτή την πήρε η ιδιοκτήτρια γαλλική εταιρεία για οικονομικούς λόγους, αντί να την επιβάλουν οι αρμόδιες αυστραλιανές αρχές για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του εν λόγω σταθμού. Αυτό είναι ένα δείγμα για το πόσο αδιάφορες είναι οι αυστραλιανές αρχές, πολιτειακές και κοινοπολιτειακές, για περιβαλλοντικά προβλήματα, που στην περίπτωση αυτή σχετίζονται με την εκπομπή αερίων του διοξειδίου του άνθρακα, τα οποία αποτελούν τον κύριο παράγοντα για την ανερχόμενη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας.

Η ίδια εφημερίδα, τρεις ημέρες αργότερα (8/11/16) δημοσίευσε άρθρο με τίτλο: «Record heat forecast to be norm by 2030» (Θερμοκρασία ρεκόρ προβλέπεται ότι θα επικρατεί από το 2030).

Το εν λόγω άρθρο αρχίζει ως ακολούθως: «Χρόνια με θερμοκρασίες ρεκόρ, όπως ο περσινός παγκόσμιος καύσωνας, θα αποτελούν τον κανόνα από το 2030, εκτός και περιοριστούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τα πορίσματα μελέτης Αυστραλών ερευνητών».

Η Sophie Lewis, ερευνήτρια του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, είχε κάνει τις ακόλουθες δηλώσεις: «Τα πορίσματα των ερευνών δημιουργούν έντονο προβληματισμό, και δείχνουν τι πρόκειται να ακολουθήσει αν δεν προβούμε σε σημαντικές μειώσεις στις εκπομπές ρυπογόνων αερίων. Σε περιφερειακό επίπεδο, το ‘οργισμένο καλοκαίρι’ του 2013, το οποίο κατέρριψε πολλά προηγούμενα ρεκόρ θερμοκρασίας, και προκάλεσε κύματα καύσωνα και εκτεταμένες πυρκαγιές, μπορεί να καταστεί μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση σε λιγότερα από 20 χρόνια».

Δυστυχώς οι προβλέψεις αυτές πέφτουν σε «ώτα μη ακουόντων», με άλλα λόγια της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, η οποία κωφεύει στις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, διακυβεύοντας έτσι το μέλλον των επερχόμενων γενεών.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΟΡΑΛΛΙΟΓΕΝΗΣ ΥΦΑΛΟΣ

Στην έκδοση της 26ης Νοεμβρίου 2016 η εφημερίδα The Age έχει συμπεριλάβει εκτενείς αναφορές και απόψεις πανεπιστημιακών περιβαλλοντολόγων για τις καταστροφές που έχει υποστεί ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος (ΜΚΥ), και επανήλθε στο θέμα αυτό στην έκδοση της 5ης Δεκεμβρίου 2016.

Ο ΜΚΥ είναι ο μεγαλύτερος ύφαλος στον κόσμο, καθώς εκτείνεται σε μήκος 2.300 χιλιόμετρα στις ανατολικές ακτές της Κουηνσλάνδης. Λόγω της σημαντικής του βιοποικιλότητας ο ΜΚΥ από το 1981 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) 

Ο ύφαλος είναι ένας ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός των τουριστών, καθώς σε ετήσια βάση τον επισκέπτονται κοντά στα δύο εκατομμύρια τουρίστες, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από το εξωτερικό. 

Η ανερχόμενη θερμοκρασία των θαλάσσιων υδάτων προκαλεί τη λεύκανση των κοραλλιών, η οποία οδηγεί στην καταστροφή τους. Στις βόρειες παραθαλάσσιες περιοχές της Κουηνσλάνδης οι επιστήμονες υπολογίζουν πως το 67% των κοραλλιών έχουν καταστραφεί από τη λεύκανση.

Αυτή είναι η τρίτη χρονιά που παρατηρείται σημαντική καταστροφή των κοραλλιών στον ΜΚΥ. Οι δύο προηγούμενες χρονιές ήταν το 1998 και το 2002. Η φετινή όμως χρονιά είναι η χειρότερη. Σύμφωνα με τον Καθηγητή Terry Hughes η Αυστραλία θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό στον αγώνα για τη μείωση της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, αν θέλει να προστατεύσει τη βιωσιμότητα του ΜΚΥ.

Είναι αναμφισβήτητο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ότι η μαζική λεύκανση των κοραλλιών, που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, η οποία αύξησε την θερμοκρασία των θαλάσσιων υδάτων.

Η εφημερίδα The Age κλείνει ως ακολούθως την ερώτηση «What is the fix?» που θέτει στο τέλος του άρθρου της με τίτλο «In hot waters»: «Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό σημαίνει την ταχύτερη δυνατή μείωση της χρήσης του λιγνίτη του άνθρακα, και την ανάληψη πρωτοποριακού ρόλου στην προσπάθεια να πείσουμε τους ηγέτες άλλων χωρών, ιδιαίτερα τον σκεπτικιστή, και με ευμετάβλητες απόψεις, μελλοντικό Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής», 26/11/16.

Παρά τις θετικές εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο για τις καιρικές αλλαγές, καθώς και το κλείσιμο του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Hazelwood, η Αυστραλιανή Κυβέρνηση συνεχίζει να καρκινοβατεί σε αυτόν τον τομέα, αν και είναι αναμφισβήτητη η πρόβλεψη ότι θα επηρεασθεί αρνητικά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από άλλες χώρες, σε περίπτωση που οι καιρικές αλλαγές δεν τεθούν υπό έλεγχο με τον προσδιορισμό, και άμεση εφαρμογή, των ενδεικνυόμενων προληπτικών μέτρων.

Στις 5 Δεκεμβρίου η εφημερίδα The Age επανήλθε στο θέμα του κινδύνου που αντιμετωπίζει ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, και χαρακτηρίζει τα μέτρα που έχει εξαγγείλει η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση για την προστασία του ΜΚΥ ως ανεπαρκή.

Δεδομένου ότι η ανερχόμενη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας είναι ο κύριος παράγοντας για τη λεύκανση των κοραλλιών, η εφημερίδα The Age προβάλλει το επιχείρημα ότι η δέσμευση της Αυστραλίας να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 26% μέχρι 28% μέχρι το 2030, σε σύγκριση με το 2005, είναι ανεπαρκής. Σύμφωνα με την εφημερίδα ο στόχος για το 2030 θα πρέπει να είναι μείωση των αερίων του θερμοκηπίου κατά 45% με βάση το 2005. 

Με άλλα λόγια, η εφημερίδα The Age θέτει την Αυστραλιανή Κυβέρνηση προ των ευθυνών της όχι μόνο για την προστασία του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, καθώς άλλων εθνικών συμφερόντων, αλλά και για την επαρκή συμβολή της στον αγώνα της ανθρωπότητας να παραδώσει στις μελλοντικές γενιές έναν Πλανήτη εξίσου βιώσιμο με εκείνον που παρέλαβε από τις απελθούσες γενιές.