Όταν ο Αντρέας πήγε στην Αδελαϊδα

21η Απριλίου 1974. Μια μεγάλη μέρα για τον Ελληνισμό της Αυστραλίας

H επίσκεψη του Ανδρέα στην Αδελαΐδα ήταν μια πραγματικά μεγάλη και σημαδιακή μέρα για τον Ελληνισμό της Διασποράς και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, που με την επιστροφή σε λίγο καιρό του Ανδρέα, θα αλλάξει πολλά, εμπνεόμενος από το κοινοτικό κίνημα της Αυστραλίας και τους ανθρώπους που πλαισίωσαν τους πρώτους πυρήνες οργάνωσης στην Αυστραλία και στις υπόλοιπες χώρες αποδημίας. Θα εμπνευστεί από τις σχέσεις των ομογενών και τα αιτήματά τους για εκδημοκρατισμό στην Ελλάδα, ακόμα και από τους τρόπους ένδυσης και εμφάνισης των οπαδών – ας θυμηθούμε την καθιέρωση του ζιβάγκο.

Υπήρξε, ομολογουμένως, μοναδικός σε ικανότητα ηγέτης να αναπτύσσει αμφίδρομη επικοινωνία με το κοινό, να εμπνέει και να εμπνέεται από τους ανθρώπους που τον αγάπησαν. Υπήρξε ο μεγάλος ενορχηστρωτής του πολιτικού λόγου, κατ’ αναλογία αυτών που ανέδειξε ο χώρος της μουσικής, από τους παλαιότερους έως τους σύγχρονους μεγάλους συνθέτες. Και αυτό, εξηγεί εν μέρει, γιατί, συνεχίζει να απολαμβάνει τόσο υψηλή και μετά θάνατο δημοφιλία, όπως έχουν δείξει διάφορες έρευνες. Έρευνα της εφημερίδας Καθημερινή, το 2007, ομοίως, δημοσκόπηση της εφημερίδας Real News το 2010, και έρευνα της εταιρείας ALCO το 2013, κατατάσσοντάς τον ως τον καλύτερο πρωθυπουργό μετά το 1974.

Από την Αδελαΐδα με την παρότρυνση των μελών της Κοινότητας, ο Ανδρέας θα εξαγγείλει τον περίφημο «διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας». Πράγμα που θα επιχειρήσει αργότερα με την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, τιμώντας τον λόγο του και το δημοκρατικό κόσμο των Eλληνικών Kοινοτήτων.

Από την επίσκεψη Παπανδρέου στην Αδελαϊδα

Από την συνάντηση του Ανδρέα στα γραφεία της Ελληνικής Κοινότητας με τα μέλη του τότε Δ.Σ., εκπροσώπου της τοπικής πολιτειακής κυβέρνησης Νότιας Αυστραλίας (Chris Hurford), εκπροσώπους των εργατικών ενώσεων της Πολιτείας, τα μέλη της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και άλλους ακτιβιστές της ελληνικής παροικίας

Αν και αυτή η αρχή δεν βρήκε απήχηση στους συνεργάτες του που διαχειρίστηκαν τα ομογενειακά πράγματα και όσους τον διαδέχθηκαν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Συνέβησαν μάλιστα τα εξής τραγελαφικά αντιφατικά παράδοξα στις σχέσεις του ελληνικού κέντρου με τις ανεξάρτητες από την Εκκλησία κοινότητες της Αυστραλίας:

Οι επισκεπτόμενοι την Αυστραλία πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ, να μην επισκέπτονται τις ανεξάρτητες κοινότητες! Μήπως ενοχληθεί ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, συμμορφούμενοι προς τις εγκυκλίους του προς τα Προξενεία και τις σχετικές με αυτές επιστολές του προς τον πρόεδρο της Βουλής, να αποφεύγουν να συνομιλούν με τις ανεξάρτητες από την Εκκλησία Kοινότητες!

Να αποκλειστούν, μάλιστα επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ οι Kοινότητες από το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), λόγω των αντιθέσεών τους με την Εκκλησία, παραβιάζοντας τις ελευθερίες του θρησκεύεσθαι, ματαιώνοντας τις προσδοκίες των «κοινοτικών» της Αυστραλίας, παρά εκείνη την επεισοδιακή εξαγγελία περί διαχωρισμού από το βήμα της Κοινότητας της Αδελαΐδας.

Αντιθέτως, να επισκέπτονται ανενδοίαστα τις Κοινότητες οι πολιτικοί της ΝΔ, σε αντιπαράθεση με την Εκκλησία, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η κυβέρνησή τους είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων και, συν αυτούς, οι πολιτικοί των κομμάτων της παραδοσιακής Αριστεράς, πράγμα αυτονόητο για την Αριστερά.

Η επίσκεψη του Ανδρέα στην Αδελαΐδα εκείνη τη μέρα, ήταν σημαδιακή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Ήταν η τελευταία 21η Απριλίου, υπό το καθεστώς της Χούντας που προσπάθησε να αναγάγει την ημέρα αυτή, ημέρα χειραγώγησης και φίμωσης των Ελλήνων, σε εθνική εορτή! Η τελευταία 21η Απριλίου που ηλέκτρισε τα πλήθη των Ελλήνων στις χώρες αποδημίας. Η Χούντα έπεσε μέσα στο καλοκαίρι, τον Ιούλιο, του ίδιου χρόνου, με αφορμή τα δραματικά γεγονότα της Κύπρου και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο και, για μια ακόμα φορά, ο Ελληνισμός της Αυστραλίας και ο γράφων ξαναβγήκε στους δρόμους με μαζικές εκδηλώσεις για να καταγγείλει την εισβολή και τους υπαίτιους στρατοκράτες στην Ελλάδα, που υπονόμευσαν την συνοχή και την αμυντική θωράκιση της Κύπρου και έδωσαν επιχειρήματα στην Τουρκία να επέμβει.

Το Ελληνικό Προξενείο στην Αδελαΐδα, μετά την μεγάλη πορεία στο κέντρο της πόλης, με σημαίες και λάβαρα, ακόμη και με εξαπτέρυγα, από τις κοντινές εκκλησίες, καταλήφθηκε το βράδυ από ομάδα διαδηλωτών μέχρι την επόμενη το πρωί, παρά το ιδιαίτερα μεγάλο κρύο εκείνης της νύχτας – χειμώνας εκείνη την περίοδο στην Αυστραλία.

Ανάμεσά τους και ο γράφων, που ασχολούμενος με την ετοιμασία και την ανάρτηση πλακάτ, ευτύχησε να οδηγηθεί στη σημείωση των πρώτων στίχων ενός ποιήματος για την Κύπρο. Το ποίημα τελειώνοντας ξεχάστηκε. Ευτύχησε, όμως, να ξαναβρεθεί στα αρχεία μου με την επιστροφή μου στην Ελλάδα, καταλήγοντας δεκαετίες μετά να δημοσιευτεί στο αθηναϊκό λογοτεχνικό περιοδικό «Μύρτιλο», το 2013 (τεύχος 2, σ. 38-39). Η δημοσίευσή του συνέπεσε με τις νεότερες δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο με την οικονομική κρίση και υπό τις συνθήκες αυτές το ποίημα βρήκε επικαιρότητα και αναγνωστικό κοινό 39 χρόνια μετά. Και με πολύ χαρά μου είδα ορισμένους νέους να συγκινούνται από τα γραφόμενα μου εκείνης της εποχής. Ανάμεσα σε αυτούς και τον γιο μου.