Αθώα κήρυξε το Δικαστήριο την πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου Γκράβας, Στέλλα Πρωτονοτάριου, από την εσκεμμένη κατηγορία, διότι οργάνωσε μαθήματα Ελληνικών στους μετανάστες γονείς μαθητών της και Αλβανικών και Αραβικών στα παιδιά τους.

Ο εισαγγελέας «δεν διέκρινε την ελάχιστη ένδειξη μη νομιμότητας», αντιθέτως διείδε «μια ρομαντική διάθεση προσφοράς εκ μέρους της, μη διαχωρίζοντας Ελληνόπουλα και Αλβανόπουλα, γιατί τα παιδιά είναι παιδιά, όταν συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο με ασφάλεια και συνεργασία». Κατά την υπεράσπιση (Ζωή και Ν. Κωνσταντόπουλος), η δασκάλα έδωσε «μάθημα πραγματικής παιδείας» και ο εισαγγελέας «μάθημα δημοκρατίας και δικαιοσύνης». Ο ίδιος ο μηνυτής, ο αντικαταστάτης διευθυντής της Πρωτονοτάριου, υποστήριξε την αθωότητά της, ομολογώντας ότι η κατηγορία ήταν προκατασκευασμένη άνωθεν από το υπουργείο Παιδείας.

Και εδώ αποκαλύπτεται η σκοτεινή πλευρά του ανεγκέφαλου άγριου ρατσιστικού μίσους που διέπει κάποιους κύκλους σκοταδιστών και, το φοβερότερο, εντεταλμένων να προωθούν και να κατευθύνουν τη λειτουργία και το έργο της Παιδείας.

Και αυτοί οι άνθρωποι τολμούν να επαίρονται για τη δόξα, το μεγαλείο, το κλέος του ελληνικού πολιτισμού που διέδωσε στον κόσμο τα φώτα της γνώσης, τη Δημοκρατία, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία, την ποίηση, το θέατρο, ξεχνώντας ή ηθελημένα αγνοώντας ότι Έλληνας εθεωρείτο πας, ο μετέχων της ελληνικής παιδείας κι ότι οι Έλληνες υπήρξαν, ανέκαθεν, αδιαλείπτως ανήσυχοι ταξιδευτές μέχρι τα πέρατα του κόσμου, ως κατακτητές ή μετανάστες. Όρα Ιωνία, Εύξεινο Πόντο, Ασία (Μ. Αλέξανδρος), Κάτω Ιταλία… και αργότερα Γερμανία, Βέλγιο, Σουηδία, Αμερική, Αυστραλία.