Ξεπέρασε κάθε προσδοκία ο πανηγυρικός εορτασμός της Ημέρας της Αυστραλίας την περασμένη Κυριακή στο Πάρκο του Μοrnington που πραγματοποιήθηκε από την Ένωση Ελληνικών Συλλόγων Ηλικιωμένων σε συνεργασία με το 3XY Ράδιο Ελλάς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Δήμου Mornington, στο μεγάλο αυτό γλέντι πήραν μέρος 7 με 8 χιλιάδες άτομα.
Το όραμα του προέδρου της Ένωσης, κ. Θεοδόση Νομικού, να παραστούν όλες οι γενιές των Ελλήνων της Μελβούρνης και οι ηλικιωμένοι να γιορτάσουν μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, πραγματοποιήθηκε περίλαμπρα.
Η πρόσκληση, επίσης, να είναι εκεί και άλλες εθνικότητες έγινε δεκτή. Ήταν ένα στοίχημα που κέρδισαν οι διοργανωτές και είναι άξιοι συγχαρητηρίων.
Η επιτυχία αυτή, πέρα από την ικανοποίηση, που προκαλεί, δείχνει ότι ήλθε επιτέλους η ώρα να νοιώσουμε και να το εκφράσουμε έμπρακτα ότι ανήκουμε στην ίδια χώρα. Οι αυτόχθονες, οι απόγονοι των αποικιοκρατών και όλοι οι άλλοι που ακολούθησαν από το 1788, μέχρι σήμερα.
ΠΡΑΞΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ
Ήταν μια πράξη ωριμότητας να βγούμε, ως παροικία, έξω από τον δικό μας περίγυρο και να δούμε την πραγματικότητα, όπως αυτή παρουσιάζεται πλέον γυμνή μπροστά μας.
Ίσως έπρεπε να περάσουμε από όλα αυτά τα στάδια του φόβου των εξωτερικών επιρροών, της έντονης ανάγκης να προστατεύσουμε την εθνικότητά μας, της ανάγκης να μείνουμε όσο το δυνατόν «αναλλοίωτοι», όχι μόνο εμείς οι ίδιοι, αλλά τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Οι προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση πολλές, η επιτυχία αξιόλογη, μαζί μ’ αυτή, όμως, και η διαπίστωση ότι δεν γίνεται πλέον να «βράζουμε με το ζουμί μας».
Είναι εξωπραγματικό, να κλείνουμε τα μάτια σε όσα υπάρχουν γύρω μας και να βουλώνουμε τ’ αυτιά μας σ’ αυτά που μας βροντοφωνάζουν ότι οι καιροί αλλάζουν.
Έπρεπε να περάσει πάνω από μισός αιώνας για να συμφιλιωθούμε με την πραγματικότητα. Όχι να συνειδητοποιήσουμε απλά ότι εδώ θα τελειώσουν οι μέρες των περισσότερων από μας, αλλά να μπορέσουμε να απλώσουμε με ζεστασιά το χέρι μας σε κείνον που δεν ανήκει στη δική μας ράτσα. Ν’ ανοίξουμε την καρδιά μας και να τον δεχτούμε σαν συμπατριώτη. Συμπατριώτη στη νέα γη που κάναμε δεύτερη πατρίδα μας.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΟΥΣΙΑΣ
Η ανοιχτή πρόσκληση σε άτομα διαφορετικής εθνικότητας, γλώσσας και θρησκεύματος, από τους διοργανωτές της εκδήλωσης για τον εορτασμό της Ημέρας της Αυστραλίας, ήλθε στην πιο εύστοχη αναμφίβολα μέρα. Ο συμβολισμός βαθύς και ουσιώδης.
Η Αυστραλία ανήκει το ίδιο σε όλους. Γι’ αυτό που είναι σήμερα, έχουν συμβάλλει όλοι όσοι την κατοίκησαν χτες και όσοι την κατοικούν σήμερα.
Η παρουσία των αυτοχθόνων χορευτών στο Mornington την Κυριακή, συγκίνησε και ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους.
Η παρουσία των πολιτικών αρχηγών, του πρωθυπουργού της Βικτώριας, Τζον Μπράμπι, και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Τεντ Μπάϊλιου, έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι «μετράμε» ως παροικία. Ότι η προσφορά μας αναγνωρίζεται και η δύναμή μας υπολογίζεται.
Η τρίτη ηλικία και έξω από τον εργασιακό χώρο, στην πλειονότητά της, σήμερα, μπορεί ακόμη να προσφέρει πολλά. Αυτό βροντοφώναξε προχτές, όταν με δική της πρωτοβουλία, έδωσε το σύνθημα για το ουσιαστικό και εντυπωσιακό αυτό συναπάντημα.
Σίγουρα, οι νέοι δεύτερης και τρίτης γενιάς, που ήταν εκεί, ένοιωσαν περήφανοι όταν ο πρωθυπουργός της Βικτώριας, Τζον Μπράμπι, μεταξύ άλλων, τόνισε την προσφορά της ελληνικής παροικίας και την συμβολή της στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της Βικτώριας.
«Η ελληνική παροικία μας, έχει παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του προοδευτικού και κοσμοπολίτικου χαρακτήρα της Βικτώριας, και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουν όλοι».
Φιλικός, άνετος, αναμίχθηκε με τα πλήθη, κουβέντιασε και αστειεύθηκε μαζί τους, δίνοντας το στίγμα του σύγχρονου πολιτικού.
Αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Τεντ Μπάϊλιου, εξήρε την προσφορά των Ελλήνων της Αυστραλίας, αλλά και την πρόοδο της γενέτειρας που επισκέφθηκε πέρυσι, ιδιαίτερα συνεπαρμένος από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
Εκδηλώσεις, όπως αυτή του Mornington, μπορούν και θα έπρεπε να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα στο τι μπορεί να επιτύχει η ελληνική παροικία.
Η τρίτη ηλικία έδωσε ένα δυνατό μήνυμα την Κυριακή. Ελπίζουμε να ακουστεί και να ευδοκιμήσει.