ΤΑ καταφέραμε τελικά και πάμε Μουντιάλ!
-Συγχαρητήρια στον Άγγελο!
-Συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές του!
Μα, πάνω απ’ όλα, συγχαρητήρια στο π ο δ ό σ φ α ι ρ ο, γιατί αυτό ήταν που κέρδισε σε μια εποχή που βάλλεται από παντού.
Από μέσα και απ’ έξω…
Από όσα γίνονται μέσα στον δικό μας χώρο, με το «μένει δεν μένει» σίριαλ του Άγγελου, τις αδυναμίες του «κυβερνώντος» σώματος, και την «ύποπτη» σιωπή της FIFA με τις «επεμβάσεις» που είχε προγραμματίσει στα του ποδοσφαίρου μας…
ΑΥΤΑ για τον δικό μας χώρο…
Έξω από αυτόν, καλά κρατεί η αδυναμία των ανθρώπων του «φούτι» να αποδεχτούν το μεγαλείο και την παγκοσμιότητα του ποδοσφαίρου, με έναν επώνυμο αγγλόφωνο δημοσιογράφο να «παραπονιέται» ότι το παιχνίδι της Αυστραλίας με την Ονδούρα (εκτός) ήταν βαρετό (boring) και δεν μπήκαν γκολ…
Τόσο ξέρει τόσο λέει ο κύριος αυτός, που λατρεύει ένα σπορ που παίζεται στα στενά σύνορα της Αυστραλίας και «μισεί» το κορυφαίο σπορ του πλανήτη!
Του π λ α ν ή τ η, επαναλαμβάνω…
ΟΠΩΣ θα διαβάσατε την πρώτη σελίδα ο Άγγελος Ποστέκογλου αποτελεί παρελθόν για την εθνική Αυστραλίας. Την ίδια στιγμή, απ’ ό,τι μαθαίνω, χάνει έδαφος η περίπτωση Άρνολντ, που είναι αγαπημένο παιδί της «παρέας» που αποφασίζει…
ΥΠΟΜΟΝΗ, όμως, γιατί σε λίγο καιρό θα ξέρουμε και θα… ξαναβρούμε τον ύπνο μας, με την ζωή μας να επιστρέφει στους κανονικούς της ρυθμούς…
ΟΣΟ «κανονικοί» μπορούν να είναι βέβαια, «επικίνδυνοι» ποδοσφαιράνθρωποι (;), σε θέσεις-«κλειδιά», με ετήσιες αποδοχές $1 εκατ.!!!
Όπως ο γενικός διευθυντής της Ομοσπονδίας, Ντέιβιντ Γκάλοπ, οποίος αμέσως μετά την πρόκριση των Σοκκερούς και όταν τελείωσαν οι «αγκαλίτσες και τα φιλάκια», δήλωσε συγκινημένος: «Δεν μπορώ να φανταστώ την εθνική μας στην Ρωσία, χωρίς τον Άντζι».
ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ έτσι;
Θα σας χαλάσω τη διάθεση, όμως, θυμίζοντας ότι τον περασμένο Μάη ο ίδιος είχε συναντηθεί στο Σιδνεϊ με τον Άρνολντ, μαζί με ένα ακόμη άτομο (γνωστό μου παράγοντα), για να προτείνει στον τεχνικό των «ουρανί» την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των Σοκκερούς, υποσχόμενος την απόλυση του Άγγελου την επόμενη μέρα!!
ΔΕΝ ξέρω, ίσως να άλλαξε γνώμη από τον Μάη μέχρι την περασμένη εβδομάδα ο κ. Γκάλοπ…
Ίσως…
Όμως, το «υποκριτικό ταλέντο» παραμένει…
Καημένο ποδόσφαιρό μας!…
Η Μέλμπουρν Σίτι ξεκίνησε δυναμικά το φετινό πρωτάθλημα, αλλά στη διαδρομή δείχνει να χάνει τον βηματισμό της…
Πολλοί βιάστηκαν να ρίξουν τις ευθύνες της «αγωνιστικής κοιλιάς» στον τεχνικό της Τζόις, αλλά πόσο δίκαιο είναι; Καθόλου, κατά τη γνώμη μου, αν ληφθεί υπόψη ότι:
-Σούπερ σταρ της ομάδας, με «εξωφρενικές» αποδοχές, αποκλείστηκε από την αποστολή για το ματς στο Μπρίσμπαν, επειδή υπέπεσε σε σοβαρό -απαράδεκτο θα έλεγα- παράπτωμα!
-Και ο «Τίμι» φρόντισε να δημιουργήσει σοβαρότερο πρόβλημα, δηλώνοντας μετά την πρόκριση των Σοκκερούς ότι «ίσως χρειαστεί να αλλάξει ομάδα για να παίζει περισσότερο ποδόσφαιρο», προκειμένου να κάνει το ταξίδι στην Ρωσία με την εθνική…
ΣΤΗΝ πρώτη περίπτωση, μόνον η (ιατρική) επιστήμη μπορεί να κάνει κάτι, αφού μιλάμε για «εξάρτηση»…
Στην περίπτωση του Καχίλ, όμως, μιλάμε για «καραμπινάτο» ατόπημα, ενός διεθνή επαγγελματία ποδοσφαιριστή που για πολλούς (…όχι για μένα), είναι ο κορυφαίος όλων, στην ιστορία του αυστραλιανού ποδοσφαίρου.
Και, βέβαια, είναι αποδεκτό να θέλει να παίζει βασικός για να «σώσει» τη θέση του στην εθνική ενόψει Μουντιάλ.
ΤΟ θέμα είναι το πώς διεκδικείς και το πώς υπερασπίζεσαι το δικαίωμα αυτό…
Σίγουρα όχι με το να το δημοσιοποιείς, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον προπονητή σου, δημιουργώντας παράλληλα άσχημο κλίμα στην ομάδα.
Προσωπικά πιστεύω ότι πριν κάνει δηλώσεις στα ΜΜΕ, σε μια στιγμή μάλιστα ποδοσφαιρικής ευφορίας, έπρεπε να μιλήσει πρώτα με τον προπονητή του, να του εξηγήσει το «πρόβλημά» του και στη συνέχεια να πράξει ανάλογα…
Αυτά, γιατί πιστεύω ότι «οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους…»
ΚΑΙ το σημαντικότερο, πριν πάει σε άλλη ομάδα ο «Τίμι», να βεβαιωθεί ότι θα παίζει 90λεπτα…
«Βρέξει, χιονίσει…»
Και να μην ξεχνάμε ότι στα μέσα του 2018, ο Καχίλ θα είναι 38 ετών και ότι στην εθνική ούτε ο Άγγελος τον έχει βασικό…
Γιατί;
Γιατί, αν βρεθεί αντίπαλος αμυντικός που πηδάει πιο ψηλά από αυτόν, δεν έχει να προσφέρει και πολλά πράγματα…
(Με το συμπάθιο «φιλο-Τίμι-Κοί», γνώμη εκφράζω…).
ΠΑΡΕΑ με τον Κώστα Αθανασίου, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον πρώην διεθνή αρχηγό του Ολυμπιακού, Αβραάμ Παπαδόπουλο, την περασμένη Κυριακή, μεταξύ φραπέ και ποδοσφαιρικής συζήτησης, στο όμορφο Platform 7, καφέ του Γουίλλιαμσταουν.
‘Άνετος, ομιλητικός, ωραίος…
Και κορυφαίος σκόρερ του Μπρίσμπσν, μετά τα δύο γκολ που πέτυχε κατά της Σίτι.
Γεννημένος στην Μελβούρνη, με καταγωγή από χωριό της Χαλκιδικής, επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα, όταν ήταν διόμισι ετών.
Σήμερα στα 33 του, διαπρέπει με τη φανέλα του Μπρίσμπαν και την περασμένη Κυριακή, αποθεώθηκε από την παρέα της Τάρα και του Μπόσνιτς, στην εκπομπή Shootout του Φόξτελ.
Και το άξιζε, αφού με τα δυο γκολ που πέτυχε την περασμένη εβδομάδα, έδωσε μαθήματα μοντέρνου Ευρωπαίου αμυντικού, κάτι που άρχισαν να εκτιμούν και όσοι ξέρουν από ποδόσφαιρο, όπως η παρέα του Shootout.
Εκεί που μπέρδεψα κάπως τον Αβραάμ, ήταν όταν χαριτολογώντας και για να πικάρω τον Κώστα του έλεγα συνεχώς…
«Εντάξει, μην καμαρώνεις, ομαδούλα (Σίτι) κερδίσατε», για να πάρω την απάντηση… «Μα ο Κώστας μου έλεγε ότι είναι… ομαδάρα».
ΕΝΑΣ Αβραάμ εντελώς διαφορετικός από τον γκολτζή αμυντικό (!!), που λίγο αργότερα αποθεώθηκε και στην εκδήλωση της Ολυμπιακός ΠΕΦΟ Μελβούρνης.
ΑΝ κάποιοι μετάνιωσαν που ο Αβραάμ δεν αγωνίζεται σε ομάδα της γενέτειρας Μελβούρνης, θα είναι οι άνθρωποι της Βίκτορι, που βρέθηκαν κοντά στην απόκτησή του, αλλά δεν ότι προχώρησαν, για ανόητο λόγο…