Ο ομογενής Γιάννης Καζανάς, από τη Μελβούρνη, φιλοδοξεί να κατακτήσει την υψηλότερη κορυφή στον κόσμο, το θρυλικό Έβερεστ των 8.848 μέτρων, στα Ιμαλάια. Ο 38χρονος ομογενής ασχολείται με την ορειβασία, την πεζοπορία, το σκι κaι άλλες «υπαίθριες» δραστηριότητες εδώ και 18 χρόνια. Μεταξύ άλλων, έχει ανέβει και 6.900 μέτρα στο βουνό Πουμόρι, απέναντι από το Έβερεστ, αλλά εκείνη η ανάβαση διακόπηκε για να σωθούν τρία άτομα της αποστολής που κινδύνεψαν. Μαζί με μια αποστολή άλλων επτά ατόμων, ο ομογενής θα επιχειρήσει να ανέβει στο Έβερεστ από τη βόρεια πλευρά, την οποία θεωρεί πιο ασφαλή καθώς στη νότια σημειώνονται συχνά-πυκνά πτώσεις πάγων και κατολισθήσεις που έχουν κοστίσει τη ζωή πολλών ορειβατών.

Όπως λέει ο ίδιος, πρόκειται για τον παγετώνα Khumbu που είναι το πιο δύσκολο, αλλά και το πιο εντυπωσιακό, κομμάτι της νότιας διαδρομής. Ουσιαστικά, πρόκειται για «παγοκαταρράκτη». Είναι ένα ποτάμι πάγου, που κυλάει με ταχύτητα που κυμαίνεται από 40 μέχρι 400 μέτρα το χρόνο. Η κλίση του είναι ασυνήθιστα απότομη, και η μορφολογία του αλλάζει σχεδόν καθημερινά. Κομμάτια πάγου κατακρημνίζονται, ρωγμές εμφανίζονται, διαπλατύνονται ή εξαφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Οι θερμοκρασιακές μεταβολές μέσα στον παγετώνα είναι μεγάλες, και η κλίση του από τα 5.500 μέχρι τα 6.000 μέτρα είναι εντυπωσιακά απότομη. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι το χρώμα του. Ο παγετώνας Khumbu είναι ένα ποτάμι μπλε πάγου, αυτή η αιώνια, σκληρή μορφή που δεν έχει σχέση με τον πάγο που ξέρουμε. Αυτός ο πάγος είναι πάγος από τότε που δεν υπήρχαν άνθρωποι.

 Όπως λένε αυτοί που ανέβηκαν, η άνοδος στην κορυφή είναι μια μοναχική διαδικασία. Μέσα στη νύχτα, με ένα φακό στο κράνος, οι ορειβάτες ανεβαίνουν αργά στην πλαγιά, κρατώντας ένα σταθερό σκοινί, ο ένας πίσω από τον άλλο, όλοι μαζί, από όλες τις αποστολές. Το μόνο που βλέπουν είναι το σκοινί, το χιόνι και ο μπροστινός τους. Το μόνο που ακούν είναι το βουητό του αέρα, και η δική τους αναπνοή στη μάσκα οξυγόνου.
Αυτές τις ώρες οι ορειβάτες σκέφτονται διάφορα.

Σε ερώτηση αν φοβάται, απαντά: «Φοβάμαι τόσο όσο να είμαι… προσεκτικός. Δεν θα κάνω τίποτα που θα θέσει σε κίνδυνο την ασφάλειά μου. Θέλω να ανέβω στην κορυφή του Έβερεστ, να νοιώσω αυτή την ύστατη ικανοποίηση και να επιστρέψω ασφαλής». «Εξάλλου», λέει ο Γιάννης Καζανάς, «ο κάθε άνθρωπος έχει να ανέβει το δικό του Έβερεστ. Το δικό μου είναι απλά μια βουνοκορφή, η ψηλότερη του κόσμου». Η κορυφή των Ιμαλαΐων είναι το ψηλότερο σημείο του κόσμου, στις 8 χιλιάδες 848 μέτρα). Το ταξίδι αυτό θα κοστίσει στο Γιάννη περίπου 40.000 δολάρια, αλλά ο ίδιος λέει ότι «αξίζει τον κόπο και το χρήμα».

Αυτό τον καιρό κάνει εντατική προετοιμασία, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και μελετά κάθε λεπτομέρεια. Μας λέει για παράδειγμα ότι θα επιδιώξει να πετύχει τον στόχο του στο δίμηνο Απριλίου-Μαΐου με προσεκτικά βήματα και συμπληρώνει: «Σε υψόμετρο 5.200 μ., ο αέρας περιέχει το μισό οξυγόνο από αυτό που έχουμε στην επιφάνεια της θάλασσας, έτσι πρέπει να παίρνεις περισσότερες και βαθύτερες ανάσες. Προς την κορυφή πρέπει να έχουμε μάσκες για οξυγόνο».

Η κορυφή ονομαζόταν Τσομολούνγκμα (Θεά Μητέρα του Κόσμου) στα Θιβετιανά, και Σαγκαμάρθα (Μητέρα Θεά του Ουρανού) στα Νεπαλέζικα, αλλά οι αποικιοκράτες την ονόμασαν προς τιμήν του Διευθύνοντος Τοπογράφου της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στις Ινδίες από το 1830 ως το 1843, Σερ Τζορτζ Έβερεστ.
Μόλις οι δυτικοί έμαθαν την ύπαρξή του πανύψηλου Έβερεστ άρχισε ο αγώνας δρόμου για την κατάκτησή του. Ο Νεοζηλανδός Έντμουντ Χίλαρι και ο σέρπα Τένζινγκ Νοργκάι έφτασαν πρώτοι στις 29 Μαΐου του 1953 –και ακολούθησαν ορδές ορειβατών, πάνω από 3.500 άτομα μέχρι σήμερα έχουν ανέβει στο Έβερεστ.  Το 1975 ανέβηκε η πρώτη γυναίκα, η Γιαπωνέζα Τζούνκο Ταμπέι. Το 2001 ο Αμερικανός Έρικ Βάιενμάιερ, έγινε ο πρώτος τυφλός που ανεβαίνει. Το 2002 ο 70χρονος Ιάπωνας Γιουτσιχίρο Μιούρα, έγινε ο γηραιότερος, και η 15χρονη σέρπα Μινγκ Κίπα η νεότερη.