Το δωμάτιο της Α’ Χειρουργικής Κλινικής του Ερυθρού Σταυρού, όπου νοσηλευόταν η 50χρονη Αφγανή – πριν μεταφερθεί για λόγους ασφαλείας στον 6ο όροφο – αντηχούσε από τους ασταμάτητους λυγμούς της. Τα τραύματα στο κορμί της ήταν μικρά και όχι πολύ σημαντικά. Στην ψυχή της, όμως, ανεπούλωτα… Όπως έλεγαν γιατροί του Ερυθρού που την εξέτασαν, η γυναίκα βρισκόταν σε κατάσταση μετατραυματικής διαταραχής και είχε υποστεί σοβαρό ψυχολογικό σοκ.
«Φύγαμε από το Αφγανιστάν επειδή κινδυνεύαμε από τρομοκρατικές επιθέσεις. Γλιτώσαμε από βομβαρδισμούς και από πολέμους, περάσαμε τόσα σύνορα με τα πόδια, περάσαμε θάλασσες… Ήρθαμε εδώ, πιστεύοντας ότι φτάσαμε σε μια ασφαλή χώρα και θα ζούσαμε μια καλύτερη ζωή. Και μου σκότωσαν το παιδί μου», κατάφερε να ψελλίσει λίγο αργότερα ο Μοχάμαντ Αλί Νατζάφι, περίπου 60 χρόνων, άντρας της Ζάχρα και πατέρας των παιδιών, όταν έφτασε στο νοσοκομείο νωρίς το μεσημέρι. Ο ίδιος δεν γνώριζε τι είχε συμβεί, καθώς, όπως λένε συντοπίτες του Αφγανοί, βρισκόταν σε κάποιο φιλικό σπίτι κοντά στο διαμέρισμα όπου έμενε η οικογένεια, όταν έγινε το κακό.
Αργότερα, όταν πήγε προς το σπίτι του, είδε αστυνομία και φοβήθηκε. Από την αφγανική κοινότητα κατάφεραν να τον εντοπίσουν και να τον ειδοποιήσουν προχθές το μεσημέρι.
«Περνάγαμε πολύ φτωχικά. Μαζεύαμε από τα σκουπίδια πράγματα και τα πουλούσαμε για να πάρουμε λίγο ψωμί», μονολογούσε η τραγική μάνα, λέει η Αγγελική Γεροχρήστου, που νοσηλευόταν στο ίδιο δωμάτιο. Ούτε στιγμή δεν σταμάτησε να κλαίει…
Η οικογένεια της Ζάχρα και του Μοχάμαντ βρίσκεται περίπου έξι μήνες στην Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες, σκόπευαν μέσα στις επόμενες κιόλας μέρες να φύγουν από τη χώρα μας. Στην κατοχή της οικογένειας βρέθηκαν πλαστά ρουμανικά διαβατήρια. «Έχουν κι άλλα πέντε παιδιά. Μια κόρη παντρεμένη στην Αυστραλία, δύο άλλες κόρες παντρεμένες στο Ιράν και δύο γιους στη Νορβηγία», μάς λέει ο Ζαχέρ Μοχάμαντ, πρόεδρος της Αφγανικής Κοινότητας.
Το μακρύ κι ελπιδοφόρο ταξίδι ξεκίνησε για τη Ζάχρα, τον Μοχάμαντ Αλί, τη 10χρονη Φρεστά και τον 15χρονο Αμιντούλα από το κεντρικό Αφγανιστάν και συγκεκριμένα από την περιοχή της πόλης Γκαζνί – όπως αναφέρουν συντοπίτες τους – όπου ο πατέρας ήταν δάσκαλος. Από εκεί πέρασαν στο Ιράν και στην Τουρκία, για να καταλήξουν στην Ελλάδα.
Στην Αθήνα έμεναν σε ένα διαμέρισμα, πολύ κοντά στο σημείο της έκρηξης. Εκεί η 4μελής οικογένεια νοίκιαζε ένα δωμάτιο, ενώ στο ίδιο σπίτι έμεναν κι άλλοι δύο Αφγανοί άντρες. Ο 60χρονος άνδρας της αναζητούσε καθημερινά μεροκάματο στις πιάτσες εργασίας της Αθήνας.
Συμπολίτες της οικογένειας Νατζάφι από την πόλη Γκαζνί, αλλά και παλιοί μαθητές του δασκάλου Μοχάμαντ Αλί, βρέθηκαν στον Ερυθρό Σταυρό για να πουν δυο κουβέντες παρηγοριάς στους δύστυχους γονείς που έχασαν το αγγελούδι τους. «Ήταν κάπως αυστηρός σαν δάσκαλος αλλά πολύ καλός άνθρωπος κι αγαπούσε πολύ τα παιδιά», λέει ο Μανάφ Αμπντούλ πρώην μαθητής του τραγικού πατέρα. «Είναι πιστός μουσουλμάνος και η οικογένεια είναι αγαπημένη», θα συμπληρώσει ο ίδιος.