ΠΑΡΑ τις προσπάθειες που καταβάλω, για δεκαετίες τώρα, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς λειτουργεί το μυαλό ορισμένων ανθρώπων.
ΠΩΣ, δηλαδή, ορισμένοι άνθρωποι καταλήγουν στο εντελώς αντίθετο συμπέρασμα, ακόμα και για πράγματα που μιλούν από μόνα τους.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ σε αυτούς που κάνουν το άσπρο μαύρο και συνεχίζουν να επιμένουν ότι είναι μαύρο, ακόμα και όταν όλοι γύρω τους διαπιστώνουν ότι είναι άσπρο.
ΑΠΟ παρατηρήσεις μου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πιο πάνω κατηγορία ανήκουν συνήθως και πάρα πολλοί «πατριώτες», οι οποίοι και είναι, σε σχέση με του υπόλοιπους, πιο επιρρεπείς στις διάφορες συνωμοσίες.
ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΟ παράδειγμα είναι η ιστορία του πρωθυπουργού μας, Κέβιν Ραντ, και τα όσα υποτίθεται ότι είπε, πριν δύο περίπου χρόνια, κατά των μουσουλμάνων συμπολιτών μας.
Η ιστορία με τις ανύπαρκτες δηλώσεις Ραντ, άρχισε από την πατρίδα μας, όταν τηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες (και, μάλιστα, σοβαρές) και δεκάδες ιστοσελίδες (γνωστών και αγνώστων) στο διαδίκτυο, αναφέρονταν στις «δηλώσεις» Ραντ κατά των μουσουλμάνων.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τις «δηλώσεις» αυτές, ο Αυστραλός πρωθυπουργός συνιστούσε στους εδώ μουσουλμάνους ότι, αν δεν τους αρέσει η Αυστραλία και οι χριστιανικοί νόμοι της, να μάς αδειάσουν τη γωνιά και να πάνε εκεί απ’ όπου ήλθαν, αφού κανείς δεν τους κρατά εδώ με το ζόρι.
ΑΥΤΑ χοντρικά τού απέδιδαν ότι είπε, στολίζοντάς τα, μάλιστα, ο καθένας και με ό,τι άλλο επινοούσε και ήθελε ο ίδιος να πει.
ΕΜΕΙΣ εδώ πληροφορηθήκαμε τα όσα «ρατσιστικά» είχε «δηλώσει» ο Ραντ από το 3ΧΥ, το οποίο και είχε πάρει τη σχετική «είδηση» από την Ελλάδα και την μετέδωσε ατόφια.
ΔΕΝ χρειάστηκε πολύ για να καταλάβουμε ότι τέτοιες δηλώσεις δεν είχαν γίνει ποτέ από τον Αυστραλό πρωθυπουργό και το διαψεύδαμε και, μάλιστα, κάνοντάς το θέμα και πρωτοσέλιδο τίτλο της εφημερίδας.
ΣΤΗ διάψευση του «Ν.Κ» αναφέρθηκαν στη συνέχεια και ορισμένες αθηναϊκές εφημερίδες, οι οποίες και είχαν πέσει θύματα της ιντερνετικής παραπληροφόρησης.
Η «Καθημερινή» των Αθηνών, μάλιστα, είχε αναφερθεί εκτεταμένα στο θέμα, λέγοντας ότι πρόκειται για φανταστική δήλωση που δεν είχε γίνει ποτέ.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, κανείς δεν πτοήθηκε. Οι συγκεκριμένοι τύποι συνέχιζαν σε κάθε ευκαιρία να αναφέρονται στις «δηλώσεις» Ραντ, προκειμένου να ισχυροποιήσουν τα επιχειρήματά τους και να βγάλουν τα απωθημένα τους κατά των μουσουλμάνων που έχουν καταφύγει στην πατρίδα μας αναζητώντας στον ήλιο μοίρα.
Ο «Ν.Κ.» επανήλθε και πάλι στο θέμα, με πρωτοσέλιδο άρθρο και ρεπορτάζ (αργότερα) του αρχισυντάκτη μας, Σωτήρη Χατζημανόλη.
ΚΑΤΟΠΙΝ, μάλιστα, παρότρυνσης του Σωτήρη, σχολίασα και εγώ την φαιδρή αυτή ιστορία δυο τρεις φορές από τούτη εδώ τη στήλη.
ΜΗΝΕΣ αργότερα και παρ’ όλα όσα είχαν γραφεί και διαψευστεί (και από εμάς και από αθηναϊκές εφημερίδες), στις «δηλώσεις» Ραντ, είχε επανέλθει ο και μεγαλοδημοσιογράφος (και πρώην ευρωβουλευτής) της εφημερίδας «Το Βήμα», Γιάννης Μαρίνος.
ΕΠΑΝΗΛΘΑΜΕ και εμείς και μετά μία εβδομάδα (και τον σχετικό θόρυβο που είχε πάλι δημιουργηθεί) ο Γιάννης Μαρίνος επανορθώνει, ζητώντας δημόσια συγνώμη για το λάθος του, ομολογώντας στη συνέχει ότι παρασύρθηκε και αυτός από το internet, και δεν έλεγξε την είδηση, ως όφειλε να κάνει.
ΣΤΗ συνέχεια και σαν να μην έχει προηγηθεί τίποτα, ο… υπερπατριώτης, Γιώργος Καρατζαφέρης, δημοσιογράφος, μέλος του Κοινοβουλίου και αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος ΛΑ.ΟΣ., επικαλείται τις αντι-μουσουλμανικές «δηλώσεις» Ραντ κατά την διάρκεια των προεκλογικών του λόγων!
ΓΡΑΨΑΜΕ (πάλι) εμείς, ότι αυτό που γίνεται είναι ντροπή, έγινε (και πάλι) θέμα στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, αλλά οι «δηλώσεις» Ραντ συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται, διανθισμένες και από τις απόψεις του χρήστη, ευρύτατα από ελληνικές ιστοσελίδες.
Ο,ΤΙ θέλει να ισχυριστεί ένας Έλληνας ρατσιστής, κατά των εκεί μουσουλμάνων, τα αποδίδει στον Ραντ, που είναι και πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής, πολιτισμένης και πολυεθνικής χώρας.
ΚΑΙ εντάξει, εκεί είναι Ελλάδα και, ίσως, ορισμένοι να μη γνωρίζουν ότι τέτοιες δηλώσεις δεν έγιναν ποτέ από τον Αυστραλό πρωθυπουργό και όσα τού αποδίδονται είναι εντελώς ανυπόστατα.
ΕΔΩ, όμως, τι δικαιολογία μπορεί να έχουν, ορισμένοι από τους αναγνώστες και επιστολογράφους μας που συνεχίζουν να επιμένουν και να χρησιμοποιούν τις «δηλώσεις» του Ραντ, σαν να έχουν γίνει;
ΜΙΛΑΜΕ για τακτικούς μας αναγνώστες, οι οποίοι και δεν δικαιολογούνται να μη λαμβάνουν υπόψη τους το γεγονός ότι η εφημερίδα μας πάμπολλες φορές είχε διαψεύσει τις «δηλώσεις» αυτές, τονίζοντας ότι δεν έγιναν ποτέ.
ΔΙΑΒΟΛΕ, στην Αυστραλία (υποτίθεται ότι ζούμε όλοι. Αν έκανε ο Ραντ τέτοιες δηλώσεις θα είχε γίνει «το έλα να δεις» και θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Τέτοιο πράγμα δεν έγινε.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά οι τύποι επιμένουν στο ψέμα τους. Μού κάνει εντύπωση, αυτή τους η επιμονή κόντρα σε κάθε λογική.
ΕΙΝΑΙ πραγματική πρόκληση ακόμα και για έναν ψυχαναλυτή το πώς σκέφτονται; Πώς το βλέπουν το πράγμα, ρε αδελφέ; Τι φλασάκια (πατριωτικά ή ρατσιστικά) τρώνε και τυφλώνονται μπρος στην πραγματικότητα;.
ΓΙΑΤΙ, χωρίς να είμαι ψυχαναλυτής, αρχίζω να υποψιάζομαι ότι στην ουσία, ακούν ότι θέλουν να ακούσουν για να επιβεβαιώσουν αυτά που έχουν στο δικό τους το μυαλό και πιστεύουν αυτά που θέλουν να πιστεύουν.
ΜΕΣΑ σε αυτή την παλινδρόμηση, δηλαδή της απόλυτης πίστης σε αυτό που πιστεύουν, μεταφράζουν και όσα ακούνε ή διαβάζουν. Παίρνουν, σε κάθε περίπτωση τοις μετρητοίς, μόνο ότι τους ταιριάζει.
ΠΩΣ διαφορετικά μπορεί να εξηγηθεί μια τέτοια συμπεριφορά διαστρέβλωσης της αλήθειας και της πραγματικότητας; Δεν εξηγείται.
ΤΑ άτομα αυτά δεν χαμπαριάζουν από διαψεύσεις και δεν δίνουν μια πεντάρα για την αλήθεια. Ότι και αν τους πεις αυτοί θα συνεχίζουν να πιστεύουν τα δικά τους και να αντιστρέφουν τη νύχτα με τη μέρα.
ΔΕΝ μπορείς να τους βγάλεις από το μυαλό ότι ο Ραντ «τα είπε» ή «θα μπορούσε να τα πει», (γι’ αυτούς ο ίδιο είναι). Όπως δεν μπορείς να τους βγάλεις από το μυαλό ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και κληρονόμοι του πολιτισμού τους.
ΕΤΣΙ είναι αυτοί οι τύποι ρε παιδί μου. Από την ίδια κουλτούρα εμφορούνταν και όλοι αυτοί που έφεραν την πατρίδα μας στη σημερινή δεινή της θέση.
ΕΙΝΑΙ η πλειοψηφία αυτή των Νεοελλήνων που αρνείται πεισματικά να δεχτεί αυτό που είναι. Αναφέρομαι σε όλους τους αρχαιοελληνικά σκεπτόμενους και βαλκανικά συμπεριφερόμενους.
ΣΕ όλους αυτούς που πιστεύουν ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε «διαφορετικοί», απ’ όλους τους άλλους. Ότι ο κόσμος όλος «μας χρωστάει» και αν δεν είμαστε «εμείς», αυτοί θα ήταν ακόμα πάνω στα δέντρα.
ΣΕ αυτές και μύριες άλλες, βαλκανικές κακοδαιμονίες, έχει τις ρίζες της η σημερινή οικονομική χρεοκοπία της χώρας.
ΑΚΟΜΑ και τούτη τη στιγμή που τα πράγματα μιλούν από μόνα τους, αρνούμαστε ως λαός (αυτό βγαίνει από τις δηλώσεις των πολιτικών και την σχετική αρθρογραφία των εφημερίδων) να δεχτούμε την σκληρή πραγματικότητα ότι δηλαδή, χρεοκοπήσαμε.
ΑΝ μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός και οι άλλοι αρχηγοί, δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ.
Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ μηχανισμός (με επικεφαλείς την πολιτική εξουσία) είναι πλέον ανίκανος να βγάλει την χώρα από την κρίση που ίδιος δημιούργησε. Δεν μπορεί, δηλαδή, να είναι και η ασθένεια και το φάρμακο.
ΤΑ δύσκολα για τν πατρίδα, όπως έχουμε ξαναπεί, δεν άρχισαν ακόμα. Θα αρχίσουν από την στιγμή που θα διαπιστωθεί, ότι τα «μέτρα» δεν μπορούν να αποδώσουν τα αναμενόμενα.
ΟΤΑΝ θα πουν όλοι μαζί, έξω από τα δόντια, ότι δεν υπάρχει, ουσιαστικά, οργανωμένο κράτος. Τότε είναι που θα δούμε τι ακριβώς μπορεί να γίνει.
ΑΣ αλλάξουμε, όμως, θέμα. Με τα «δικά μας» ασχολείται ο Τάκης Ευστρατιάδης, στο άρθρο του με τίτλο, «Παροικία: Πού πάμε;», που δημοσιεύτηκε προχθές στη δεύτερη σελίδα του «Νέου Κόσμου».
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ σε ορισμένα από τα πιο «καυτά» προβλήματά μας, όπως, για παράδειγμα, στο τι θα απογίνουν οι τεράστιες περιουσίες ορισμένων Συλλόγων μας.
ΓΙΑ χρόνια τώρα, το ίδιο θέμα επανέρχεται και ο Χρήστος Μουρίκης ήταν από τους πρώτους που έθιξε και το σχολίασε, όπως το ίδιο έχουν κάνει και πολλοί άλλοι.
Η στήλη αυτή χρόνια τώρα αναφέρεται στο ίδιο θέμα, διατυπώνοντας τα ίδια πάνω-κάτω ερωτηματικά που διατυπώνει και ο Τάκης Ευστρατιάδης, τόσο στο τελευταίο του άρθρο όσο και στο παρελθόν.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, δεν έχω δει ακόμα ούτε μια επιστολή αρμόδιου, από κάποιο Σύλλογο ή Κοινότητα, που να λέει, ότι απασχολεί έστω τον οργανισμό του, ακόμα και ως ενδεχόμενο, το συγκεκριμένο πρόβλημα.
ΚΑΝΕΙΣ από πουθενά. Ούτε ένας δεν έχει βρεθεί να θίξει ένα μεγάλο πρόβλημα που είναι ήδη υπαρκτό και απασχολεί πολλούς οργανισμούς μας.
ΚΑΝΟΥΝ όλοι ότι δεν καταλαβαίνουν ή συμπεριφέρονται λες και το πρόβλημα απασχολεί μόνο «άλλους».
ΑΚΟΜΑ και όσοι συμμετέχουν κατά καιρούς σε σχετικές συζητήσεις για την δημιουργία, εκ μέρους της παροικίας ενός πολιτιστικού κέντρου, είναι πάντα «κουμπωμένοι» και επιφυλακτικοί στο να πουν αν διατίθενται να συμμετέχουν σε κάτι πιο κοινό και πιο μεγάλο.
ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει κανένα σχέδιο για το τι θα απογίνει η περιουσία του Συλλόγου στον οποίο είναι επικεφαλής, αλλά και κανείς δεν είναι διατεθειμένος, να συζητήσει το θέμα για να βρεθεί μια λύση.
ΕΧΩ σχεδόν πειστεί μετά τόσα χρόνια ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και από εδώ και πέρα.
ΕΤΣΙ θα παραμείνουν τα πράγματα καμιά εικοσαριά χρόνια ακόμα, μέχρι να φύγουν από αυτόν τον κόσμο και οι τελευταίοι που ενδιαφέρονται, έστω και θεωρητικά, για την τύχη τους.
ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει που θα καταλήξουν τόσων δεκαετιών κόποι και θυσίες. Ενδεχομένως, ορισμένα να ξεχαστούν και τελείως (να μείνουν έρμα!) μέχρι να ξεθωριάσουν και οι επιγραφές τους. Η τελευταία «ζώσα» μνήμη.
Ο παροικιακός μας μηχανισμός μοιάζει σε πολλά με αυτόν του ελληνικού κράτους: είναι το ίδιο ανίκανος να διαχειριστεί τα «κοινά» οικονομικά. Έχει και αυτός χρεοκοπήσει και είναι ανίκανος να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια που θα αντέστρεφε το κλίμα.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Και το χειρότερο; Έτσι θα παραμείνουν.
ΕΔΩ ισχύει η εξαίρεση του κανόνα, που θέλει την ελπίδα να πεθαίνει τελευταία. Στη περίπτωσή μας (η ελπίδα) πρόλαβε και πέθανε. Δεν υπάρχει ελπίδα. Γεια χαρά.