ΕΤΣΙ όπως το πάει η παροικία μας, θα γίνει το κέντρο του παγκόσμιου Ελληνισμού!
ΝΑΙ, κύριοι, όσο παράξενο και αν ακούγεται, έχουμε τις δυνατότητες να αναλάβουμε, τούτους τους δύσκολους καιρούς, τις τύχες του έθνους στα χέρια μας.
ΟΙ πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι μόνο στην Μελβούρνη ζουν πραγματικοί πατριώτες, που πονούν και ενδιαφέρονται για τον δύσμοιρο τόπο που μέχρι πρόσφατα αποκαλούσαμε… ισχυρή Ελλάς.
ΕΚ του ασφαλούς, μάλιστα, σήμερα, μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι οι εδώ πατριώτες (κάθε απόχρωσης), διαισθανόμενοι, πριν ένα χρόνο, τα σημερινά αδιέξοδα, είχαν επιδιώξει, μέσω της βυρωνικής εκστρατείας, να οργανώσουν το παγκόσμιο φιλελληνικό κίνημα που θα βοηθούσε τη χώρα στις δύσκολες στιγμές.
ΛΙΓΟ αργότερα και μόλις άρχισαν να διαφαίνονται στον ορίζοντα τα πρώτα μαύρα οικονομικά σύννεφα, φρόντισαν (και ήταν οι πρώτοι που πρότειναν!) τη διενέργεια παγκόσμιου εράνου, μεταξύ των 7 εκατομμυρίων Αποδήμων και 10 εκατομμυρίων πατριδοκατοικούντων.
ΤΗΝ ιδέα αυτή, όπως είναι γνωστό, υιοθέτησε αργότερα ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και το ταμείο που δημιουργήθηκε έθεσε από την αιγίδα του ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
ΤΟ γεγονός ότι μετά δύο μήνες στο ταμείο αυτό υπάρχουν μόνο οι δωρεές του Πετσάλνικου και του Παπούλια, δεν είναι όλη η αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ελληνικό «κόλπο» είναι.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τις πληροφορίες μου, στην Αυστραλία και Αμερική κυρίως, όπου βρίσκονται πάμπλουτοι Έλληνες, διεξάγεται κρυφός έρανος προκειμένου να μη μάθουν οι «αγορές» ότι έχουμε λεφτά και αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα επιτόκια.
ΤΙΣ πιο πάνω πατριωτικές πρωτοβουλίες της παροικίας μας ακολούθησε πριν λίγες μέρες και μια ακόμα, που αφορούσε τα εθνικά μας θέματα και, συγκεκριμένα, τις συνεχιζόμενες προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο.
ΟΙ Τούρκοι (και οι ακατανόμαστοι από κοντά), εξέλαβαν στη δημοσιονομική μας στενότητα ως ευκαιρία να μάς «στεγνώσουν» εντελώς οικονομικά και άρχισαν, οι μεν πρώτοι, να στέλνουν αεροπλάνα να παραβιάζουν το εθνικό μας εναέριο χώρο και, οι δεύτεροι, να παραβιάζουν τα σύνορά μας, στέλνοντας γιδοπρόβατα.
ΕΜΕΙΣ, με τη σειρά μας, στην προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις αυτές, για να μη συρρικνωθεί περαιτέρω η εθνική μας κυριαρχία, ξοδεύουμε τους άφραγκους τούτους καιρούς, που κάθε σεντς «μετράει», εκατομμύρια δολάρια (και, μάλιστα, σε συνάλλαγμα) για βενζίνη, συντήρηση αεροσκαφών, ραντάρ και λοιπά.
ΑΝ δεν στείλουμε δικά μας αεροσκάφη να αναχαιτίσουμε τα τουρκικά και εκπαιδευμένους βοσκούς με Four Wheel Drive τα (ακατονόμαστα) γιδοπρόβατα, οι μεν Τούρκοι θα φτάσουν μέχρι την Κεφαλονιά, τα δε εχθρικά κοπάδια (των ακατανόμαστων) θα κατέβουν για να βοσκίσουν μέχρι το δάσος του Σέιχ Σου!
ΤΗΝ κατάσταση, την έσωσαν στο… πάρα πέντε, οι συμπάροικοι από το Ρίτσμοντ, που εμφανιζόμενοι (δήθεν!) ως ηθοποιοί σε ένα επεισόδιο της σειράς “The Pacific”, τα «έχωσαν» άγρια στους Τούρκους, κατηγορώντας τους για εμπρηστές και γενοκτόνους.
ΔΕΝ πρόλαβε, η μαμά της Στέλλας, να πει στην σειρά, ότι ήρθε άρον-άρον στη Μελβούρνη μετά το 1922 που οι Τούρκοι έκαψαν την Σμύρνη και έγινε το «έλα να δεις» στην Τουρκία.
ΟΙ Τούρκοι, προκειμένου να αμυνθούν, διέκοψαν τις εναέριες παραβιάσεις και διακήρυξαν, για άλλη μια φορά, ότι πρόκειται για «παρεξήγηση» και ότι αυτοί ήταν τα πραγματικά θύματα.
ΕΔΩ να επισημάνω, ότι το σενάριο είχε γραφεί έτσι (από δικούς μας εδώ) ώστε όλα αυτά να ειπωθούν σε έναν Αμερικανό στρατιώτη, για να πιάσουν τόπο, λόγω ότι στην Αμερική παίζονται όλα τα χοντρά παιχνίδι και εκεί ήταν που η Βουλή αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων και έκανε πιο Τούρκους τους Τούρκους..
ΑΝ έλεγε τα ίδια, η Σμυρνιά μαμά της (ωραίας) Στέλλας, σε έναν Κορεάτη στρατιώτη δεν θα γίνονταν τίποτα. Αλλά σε έναν Αμερικανό, τα πράγματα αλλάζουν παίρνουν παγκόσμιες διαστάσεις.
ΓΙΑ εθνικούς λόγους δεχθήκαμε (στην ταινία, εντάξει;) να ατιμάσει την Ελληνίδα Στέλλα ένας Αμερικανός και μάλιστα στρατιώτης. «Ατιμάσει» βέβαια με την έννοια ότι «το έκαναν» πριν παντρευτούν. Ούτε καν λογοδοσμένη δεν ήταν η Στέλλα, όταν «δόθηκε» στον Αμερικανό μεροκαματιάρη του πολέμου, για… εθνικούς λόγους.
ΜΕΤΑ την επιτυχία του επεισοδίου αυτού, αναμένεται σύντομα και η προβολή ενός άλλου επεισοδίου, που μια μάνα από την Φλώρινα, θα λέει πάλι στον Αμερικανό «εραστή» της κόρης της, κάτι σχετικό με την «καταγωγή» των ακατονόμαστων, που θα τους κάνει θηρία.
Η μόνη (αισθητή) διαφορά μεταξύ των επεισοδίων είναι ότι ο δεύτερος Αμερικανός «εραστής» δεν θα είναι στρατιώτης, αλλά αξιωματικός.
ΣΤΑ μελλοντικά σχέδια των εδώ πατριωτών, υπάρχει και η παραγωγή μιας άλλης σειράς οικονομικού χαρακτήρα, με εμφανείς αιχμές και φιλοσοφικούς υπαινιγμούς κατά των κεφαλαιοκρατικών «αγορών», που καθοδηγούμενες από Εβραίους μεγαλοχρηματιστές, υπονομεύουν εδώ και τέσσερις δεκαετίες την οικονομία της πατρίδας μας.
ΚΟΝΤΑ σε όλα αυτά, μην ξεχνάτε ότι από εδώ άρχισε η μεγάλη κρίση των ελληνογερμανικών σχέσεων, όταν ο Αλφρέδος ομολόγησε ότι είδε τους Γερμανούς με τα μάτια του να αρπάζουν χιλιάδες δισεκατομμύρια ελληνικών δραχμών στα καμιόνια τους.
ΚΑΙ για τις πολεμικές αποζημιώσεις, που δεν μάς έδωσαν, πάλι εμείς από εδώ πρώτοι αναφερθήκαμε και έγινε θέμα, ένα μήνα αργότερα, μεταξύ της ελληνικής και γερμανικής κυβέρνησης.
ΕΔΩ εξυφαίνεται και ένα άλλο μεγαλόπνοο σχέδιο αυτές τις μέρες με πρωταγωνιστές συμπατριώτες μας επιχειρηματίες, οι οποίοι σκέπτονται να προτείνουν στον Ελληνισμό της Αυστραλίας να αποθηκεύσει ό,τι έχει και δεν έχει.
ΣΤΗ συνέχεια, όλοι μαζί, να δανειστούμε από τα εδώ χρηματοπιστωτικά ιδρύματα 500 δισεκατομμύρια δολάρια με επιτόκιο 3,8% (που δίνεται για τέτοια μεγάλα ποσά), να το δανείσουμε στη συνέχεια στην πατρίδα τέσσερις ολόκληρες μονάδες λιγότερες από ότι τους δανείζουν αυτή τη στιγμή οι «αγορές» (κάπου 9,6% ήταν χθες) και να βγάλουμε και εμείς ως παροικία μια μίζα της τάξης του 2% που θα μάς δώσει τη δυνατότητα να χτίσουμε πύργους γυάλινους και πολιτιστικά κέντρα που ούτε το Παρίσι δεν έχει.
ΜΕ 500 δις και την πατρίδα σώνουμε και πολιτιστικά κέντρα χτίζουμε και λεφτά από τις τσέπες μας, όχι μόνο δεν βγάζουμε, αλλά βάζουμε και από πάνω! Άντε να δούμε πως θα ανατρέψουν τέτοιο (σατανικά) οργανωμένο σχέδιο οι… Εβραίοι χρηματιστές.
ΟΛΑ τα πιο πάνω (και όχι μόνο) δείχνουν πλέον ξεκάθαρα, ότι η καρδιά του απανταχού (και όχι μόνο του απόδημου) ελληνισμού χτυπά στη Μελβούρνη. Είμαστε σε θέση (και έχουμε το know how!) να σώσουμε την πατρίδα. Λίγη παραπάνω προσπάθεια απ’ όλους (και όχι μόνο από τους πατριώτες) χρειάζεται.
ΕΧΟΥΜΕ, ρε παιδί μου «κάτι» το διαφορετικό εμείς οι απόδημοι. Αυτό το «κάτι» ο παππούς μου το συνόδευε πάντα με τη λέξη «κουνημένοι». Πίστευε ότι όσοι μετανάστευαν περνώντας τον Ωκεανό, γίνονταν (λόγω κουνήματος) διαφορετικοί άνθρωπο. Άλλαζε ο ψυχισμός τους.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ όταν αναφερόταν σε κάποιο χωριανό που είχε κάνει στην Αμερική (και ήταν πολλοί) έλεγε «άφησε τον, αυτόν. Είναι κουνημένος»!
ΝΑ, εδώ η άλλη, η συμπατριώτισσά μας στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε σε ηλικία 93 ετών να γίνει μοναχή και, μάλιστα, με δημόσια τελετή. Τι «φλασάκι» έφαγε η Χρυσούλα (έτσι λένε τη γιαγιά) και πήρε τέτοια απόφαση μετά από έναν αιώνα ζωής, μόνο ο θεός, που μπορεί να μπει στων «κουνημένων» το μυαλό ξέρει.
ΠΑΜΕ, όμως, πιο κάτω σε άλλες «κουνημένες» ιστορίες. Διαφωνώ ριζικά με τον τίτλο «Συνέλευση πρωτοτυπιών», που έβαλε ο συνάδελφος, Κώστας Νικολόπουλος, στο ρεπορτάζ που έγραψε στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο», για την Ετήσια Γενική Συνέλευση της Κοινότητας Όκλι.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το κείμενο κατέληξα στο εντελώς διαφορετικό συμπέρασμα. Κατ’ αρχήν, δεν είναι καθόλου πρωτότυπο ότι η Κοινότητα του Όκλι, χρωστά, 5,7 εκατομμύρια δολάρια.
ΠΟΛΛΕΣ Κοινότητες μεταξύ αυτών και η Κοινότητα Μελβούρνης (με πολύ μεγαλύτερη περιουσία!) χρωστά, ενώ το… καλό παράδειγμα, χρηστής και άψογης οικονομικής διοίκηση «αλά ελληνικά» έδωσε η ίδια η πατρίδα, που έχει κληρονομήσει και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
ΚΑΘΟΛΟΥ πρωτότυπες δεν ήταν ούτε οι κατηγορίες ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας είναι «ανίκανο», ούτε ότι η αμφισβήτηση της ποιότητας της εκπαίδευσης που προσφέρει το Κολλέγιο της Κοινότητας.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ συμβαίνουν και αλλού και όλοι κάνουν ότι δεν βλέπουν. Κανείς δεν ομιλεί ξεκάθαρα για την εμφανή ανικανότητα πολλών Διοικητικών Συμβουλίων παροικιών μας οργανισμών, όπως κανείς δεν θέλει να ακούσει για την γενικότερη ποιότητα της εκπαίδευσης που προσφέρουν τα ελληνικά Κολέγια.
ΤΟ γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι (μέλη Διοικητικών Συμβουλίων) που ασχολούνται με εξειδικευμένα εκπαιδευτικά ζητήματα με την ίδια ευκολία που ασχολούνται με τα κεριά των ναών ή. την οργάνωση ενός μπάρμπεκιου τα λέει όλα.
ΟΣΟ καιρό προσπαθούμε να κρύψουμε τα εξόφθαλμα προβλήματα που έχουν οι οργανισμοί μας κάτω από το χαλί, όπως έκρυβε η πατρίδα τα οικονομικά της (και όχι μόνο) προβλήματα, τόσο πιο σύντομα θα ακολουθήσει η χρεοκοπία, ενδεχομένως για ορισμένους και η φθορά για όλους τους υπόλοιπους.
ΜΕ μισή καρδιά, λόγω «ενοχών» θα πρέπει να ομολογήσω, επανέρχομαι στο θέμα των λογοτεχνών και ποιητών της παροικίας μας.
ΜΕΤΑ τα όσα έγραψα (και έγινε «το έλα να δεις») για τις διθυραμβικές και υμνητικές παρουσιάζεις ντόπιων λογοτεχνικών έργων, έπεσε περονόσπορος στην λογοτεχνική παροικιακή πιάτσα.
ΟΥΤΕ στην μαύρη αγορά, δεν μπορούν να βρουν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες της παροικίας μας, κάποιον να παρουσιάσει τον πνευματικό τους κόπο.
ΕΤΣΙ έχουν μείνει στο ράφι ορισμένες ποιητικές συλλογές, ενώ άλλοι συνεχίζουν να απελπισμένα να ψάχνουν για κάποιον παρουσιαστή. Και το πρόβλημα γίνεται εντονότερο λόγω του ότι υπάρχει και ένας υπόγειος (και ανομολόγητος) ανταγωνισμός μεταξύ τους.
ΟΛΟΙ, από τη μια ισχυρίζονται ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι «άλλοι» και δεν ασχολούνται «μαζί τους» και από την άλλη έχουν αναγάγει το κουτσομπολιό σε φιλολογικό ζητούμενο.
ΧΑΛΙΑ σας λέω. Όλοι εναντίον όλων είναι. Το τι λέει ο ένας για τον άλλοι πίσω από την πλάτη του είναι άλλο πράγμα. Να δω πότε θα φιλοτιμηθεί κάποιος να γράψει ένα βιβλίο πάνω στο θέμα αυτό.
ΕΓΩ υπόσχομαι να παρουσιάσω ένα τέτοιο βιβλίο, χωρίς να λάβω υπόψη μου το… δημοσιογράφου κόστος. Μια τέτοια κίνηση εκ μέρους θα είναι ένα πρακτικό συγγνώμη.
ΑΣΕ που μπορεί, τελικά, να γίνω και μέλος της Ένωσης Παρουσιαστών Λογοτεχνικών Παροικιακών Βιβλίων. Αυτά για σήμερα και γεια χαρά.