Πανικό έχει προκαλέσει στις τράπεζες της Αυστραλίας η μαζική προσφυγή χιλιάδων πελατών τους στη Δικαιοσύνη, κατά της χρέωσης υψηλών τελών για διάφορες συναλλαγές τους με κορυφαίες τράπεζες της χώρας.

Εβδομήντα χιλιάδες πελάτες τραπεζών είχαν – μέχρι την περασμένη Παρασκευή – συμμετοχή στη μεγαλύτερη ομοδικία στην ιστορία της Αυστραλίας και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί δραματικά μέχρι την ημέρα που το δικηγορικό γραφείο Maurice Blackburn, που έχει αναλάβει την υπόθεση, θα υποβάλει αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο της χώρας.

Ο διευθυντής του γραφείου, δήλωνε την περασμένη εβδομάδα, ότι πρόκειται για τη μαζικότερη προσφυγή στην ιστορία της Αυστραλίας:
«Χρόνια τώρα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα πολιτών με κοινά ενδιαφέροντα. Έχουμε χειριστεί τις μαζικότερες προσφυγές πολιτών στη Δικαιοσύνη. Όμως, η ανταπόκριση του κοινού στην προσφυγή κατά των τραπεζών είναι πρωτοφανής», είπε.

 Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν, ότι 12 τράπεζες της Αυστραλίας εμπλέκονται στο σκάνδαλο της χρέωσης υπερβολικών τελών υπερημερίας μεταξύ των οποίων είναι και οι τέσσερεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας ANZ, Commonwealth, Νational Australia Bank και Westpac.

Υπολογίζεται, ότι οι τράπεζες απέσπασαν παράνομα από τους πελάτες τους 5 δισεκατομμύρια δολάρια, χρεώνοντάς τους υψηλά τέλη για καθυστερημένη πληρωμή δόσεων, εξόφληση λογαριασμών και διεκπεραίωση συναλλαγών με ακάλυπτες επιταγές.

Η National Australia Bank έσπευσε πανικόβλητη να αποζημιώσει δεκάδες χιλιάδες πελάτες της και να ζητήσει συγγνώμη για την αβλεψία.
 Εκπρόσωπος της National Australia Bank δηλώνει, ότι η τράπεζα ενέργησε αυτεπάγγελτα, όταν ανακάλυψε τις υπερχρεώσεις και γνωστοποίησε στους πελάτες της, ότι «τους επιστρέφει τα τέλη που τους είχε χρεώσει για υπερημερία και για έκδοση ακάλυπτων επιταγών, συν αποζημίωση για την υπερχρέωσή τους.
Η National Australia Bank ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της έναντι των πελατών της με τη δέουσα σοβαρότητα και, στην προκείμενη περίπτωση, ενημέρωσε την ASIC (σ.σ. κρατική υπηρεσία ελέγχου των δραστηριοτήτων ιδιωτικών επιχειρήσεων και άλλων νομικών προσώπων), ενώ έλαβε τα ενδεδειγμένα μέτρα για την τακτοποίηση του θέματος».

Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν, ότι την περίοδο 2002-2009 η ΝΑΒ χρέωσε 30,000 πελάτες της – από τα 3,6 εκατομμύρια πελατών της – 62% έξτρα για εκπρόθεσμη πληρωμή δόσεων, εξόφλησης λογαριασμών ή έκδοση ακάλυπτων επιταγών, αρχής γενομένης από το 2002 που η τράπεζα αύξησε το “exception fee” – χρέωση υπερημερίας επιχειρήσεων – αλλά χρέωνε πελάτες της ιδιώτες, που διατηρούσαν εμπορικούς λογαριασμούς, $50 αντί $30 για κάθε παραβίαση της συμφωνία τους με την τράπεζα (καθυστερημένες πληρωμές, καθυστερημένες εξοφλήσεις λογαριασμών, έκδοση ακάλυπτων επιταγών).
Η τράπεζα έσπευσε να διορθώσει το λάθος της ημέρες μετά την ανακοίνωση, ότι χιλιάδες πελάτης θα προσφύγουν στο δικαστήριο κατά των υψηλών χρεώσεων. Χιλιάδες πελάτες της ΝΑΒ έλαβαν επιταγές μαζί με τη συγγνώμη της τράπεζας για τις υπερχρεώσεις.

Εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου φέρεται να δήλωσε στην εφημερίδα «The Αge», ότι η χρέωση υπερβολικών τελών κατ’ εξακολούθηση πιστοποιεί, ότι η συμφωνία της τράπεζας με τους πελάτες της λειτούργησε μονομερώς, υπέρ της τράπεζας.

«Αν η τράπεζα δέχθηκε μεγάλο αριθμό παραπόνων για υπερχρεώσεις, κατά την επταετία που χρέωνε τους πελάτες υψηλότερα τέλη, είναι απορίας άξιον γιατί οι υπερχρεώσεις δεν έγιναν αντιληπτές κατά το μακρύ χρονικό διάστημα που η τράπεζα χρέωνε τους πελάτες της».

Εκπρόσωποι υπηρεσιών προστασίας καταναλωτή εκτιμούν, ότι η επιτυχία της μαζικής προσφυγής κατά των τραπεζών θα αποτελέσει «θετικό δεδικασμένο» για τους καταναλωτές, ιδιαίτερα μετά την 1η Ιουλίου, που τίθεται σε ισχύ ο νέος νομοθεσία κατά της αισχροκέρδειας. Παράλληλα, κορυφαίοι νομομαθείς της χώρας εξηγούν, ότι ο νόμος αυτός «δεν θα έχει αναδρομική ισχύ», αλλά θα λειτουργήσει αποτρεπτικά κατά της αισχροκέρδειας.

Χιλιάδες καταναλωτές διαμαρτύρονται καθημερινά για «άδικες» χρεώσεις από επιχειρήσεις, χρεώσεις πολλαπλάσιες του κόστους καθυστερημένων πληρωμών δόσεων και άλλων εκκρεμοτήτων
 
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΡΥΓΕΙ Η ΚΟΜΠΙΝΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Οι τράπεζες της Αυστραλίας έχουν καθιερώσει, με την ανοχή της πολιτείας, ένα καλοστημένο σύστημα αισχροκέρδειας.

Ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητός ο τρόπος με τον οποίον κάποιες τράπεζες ληστεύουν τους πελάτες τους:
Ας υποθέσουμε, ότι ο πελάτης Άλφα μίας τράπεζας έχει $5.000 πίστωση μέσω πιστωτικής κάρτας. Στο τέλος κάθε μηνός η τράπεζα ελέγχει την κίνηση του λογαριασμού του και τον χρεώνει ανάλογα.

Αν στο τέλος, ας πούμε του Απριλίου, ο κ. Άλφα είχε υπερβεί το όριο της πίστωσης που τους προσφέρει η τράπεζά του, δηλαδή  ο λογαριασμός του ήταν $5.005, τότε η τράπεζα τον χρέωσε $30 για την υπέρβαση του ορίου πίστωσης. Με άλλα λόγια. η τράπεζα του επέβαλε πρόστιμο $30 για υπέρβαση του ορίου πίστωσης κατά πέντε δολάρια.

 Πώς δικαιολογείται η χρέωση τριάντα δολαρίων; Η τράπεζα διατηρεί το δικαίωμα – βάσει του συμβολαίου της με κάθε πελάτη «να τιμωρεί» για υπέρβαση του ορίου πίστωσης.

Το βασικό ερώτημα είναι, όμως, γιατί $30 πρόστιμο και όχι $5, άντε $10; Κατά τους ειδικούς η είσπραξη των πέντε δολαρίων – δηλαδή του έξτρα ποσού που χρωστά ο κ. Άλφα στην τράπεζά – δεν κοστίζει στην τράπεζα περισσότερο από ένα δολάριο. Άντε, πέντε δολάρια, αν η τράπεζα κάνει κάποια τηλεφωνήματα ή ανταλλάξει αλληλογραφία με τον κ. Άλφα.

Γιατί, λοιπόν, $25 έξτρα χρέωση για πέντε παροχή έξτρα πίστωσης πέντε δολαρίων;
Ομοίως, ο κ. Βήτα, που έχει δανειστεί χρήματα για την αγορά σπιτιού, καθυστερήσει την πληρωμή της δόσης του η τράπεζα με την οποία συναλλάσσεται του επιβάλλει πρόστιμο υπερημερίας – πληρωμή της δόσης μετά την προκαθορισμένη υπερημερία.

Και σε αυτή την περίπτωση, το πρόστιμο που υποχρεώνεται να πληρώσει ο κ. Βήτα είναι πολλαπλάσιο της ζημίας που θα υποστεί η τράπεζα από την καθυστερημένη πληρωμή της δόσης.

Οι τράπεζες διατείνονται, ότι αν επιτρέψουν στα εκατομμύρια πελάτες τους υπερβάσεις πίστωσης ή καθυστερημένες πληρωμές δόσεων χωρίς πρόστιμα, θα δεσμεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά, χωρίς όφελος, τα οποία δανείζονται με τόκο από την εγχώρια ή από τη διεθνή κεφαλαιαγορά. Λογικό επιχείρημα.
Δεν δικαιολογείται, όμως, λογικά, η ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια. Δεν δικαιολογείται λογικά η χρέωση τριάντα δολαρίων για την παροχή υπηρεσίας που κοστίζει στην τράπεζα πέντε δολάρια μόνο.

Το 2008 οι τράπεζες ανακοίνωσαν 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος από πρόστιμα υπέρβασης ορίων πίστωσης και προστίμων υπερημερίας. Υπολογίζεται, δε, ότι τα τελευταία έξι χρόνια οι τράπεζες έχουν αφαιμάξει 5 δισεκατομμύρια δολάρια από πελάτες τους με την επιβολή δυσανάλογων προστίμων, προς το κόστος των υπηρεσιών που προσφέρουν στα θύματά τους.

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Η ανοχή της Πολιτείας στην μεθοδευμένη αισχροκέρδεια ενθαρρύνει τις τράπεζες. Η Πολιτεία, αντί να συνετίσει τις τράπεζες με σκληρές νομοθετικές ρυθμίσεις, φιλολογεί για λόγους εντυπώσεων.

Η κυβέρνηση, αντί να πιέζει τις τράπεζες να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της Αποθεματικής Τράπεζας και να μην ανεβάζουν τους τόκους κατά βούληση, προβαίνει σε αφοριστικές δηλώσεις εντυπωσιασμού, που οι τράπεζες γράφουν στα παλιά τους παπούτσια.
 Επανειλημμένα, κατά την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι τράπεζες αγνόησαν αποφάσεις της Αποθεματικής και ανέβασαν τους τόκους υψηλότερα από το ποσοστό που αποφάσισε η Αποθεματική με το διάτρητο επιχείρημα, ότι λόγω της κρίσης πλήρωναν υψηλούς τόκους για να εξασφαλίζουν χρήματα από τη διεθνή κεφαλαιαγορά.

Υπενθυμίζω, ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Αυστραλίας δεν κινδύνευσε, την περίοδο της παγκόσμιας κρίσης, από τα αμερικανικά τοξικά προϊόντα που δόνησαν, αφενός, τα συστήματα του υπόλοιπου κόσμου και, αφετέρου, ενισχύθηκε άμεσα από τις κρατικές εγγυήσεις για το δανεισμό κεφαλαίων από τη διεθνή αγορά.
Η κυβέρνηση, με απλά λόγια, ενίσχυσε τις τράπεζες με τα χρήματα των πολιτών, που οι τράπεζες ληστεύουν συστηματικά, αρνούμενη να προστατεύσει τα θύματα της ληστείας.

Επιπροσθέτως, ο Συνήγορος του Πολίτη, ο θεσμικός υπερασπιστής των δικαιωμάτων του πολίτη, ελάχιστα έχει ασχοληθεί με τη μέχρι προχθές, θεσμοθετημένη αισχροκέρδεια των τραπεζών.
 
ΛΥΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ

Η προκλητική ανοχή της Πολιτείας στην αισχροκέρδεια των τραπεζών, επιτρέπει την ανάληψη της υπεράσπισης των πελατών των τραπεζών από ιδιώτες με το αζημίωτο.
Το δικηγορικό γραφείο Maurice Blackburn ανέλαβε να καταθέσει αγωγή κατά των τραπεζών εκ μέρους δεκάδων χιλιάδων πολιτών, με το αζημίωτο. Το γραφείο ανακοίνωσε, ότι αν οι χιλιάδες ενάγοντες κερδίσουν την προσφυγή τους στη Δικαιοσύνη για χρέωση υπερβολικών τελών από τις τράπεζες, θα πάρει το ένα τέταρτο (25%) της αποζημίωσης που το δικαστήριο θα επιδικάσει στους πελάτες.

Αν, υποθετικά, το δικαστήριο επιδικάσει πέντε δισεκατομμύρια αποζημίωση στους ενάγοντες πελάτες διαφόρων τραπεζών, η Maurice Blackburn θα εισπράξει 1.250.000 δολάρια. Αν, όμως, το δικαστήριο απορρίψει την αγωγή, οι ενάγοντες πελάτες τραπεζών δεν θα πληρώσουν ούτε ένα δολάριο για την προσφυγή.
Το γραφείο Maurice Blackburn έχει εντυπωσιακό ρεκόρ στις ομοδικίες. Η δε σπουδή, με την οποία η τράπεζα National Australia Bank έσπευσε να αποζημιώσει χιλιάδες πελάτες της που υπερχρεώθηκαν για υπερημερία, υπέρβαση ορίου πίστωσης και άλλες συναλλαγές, ενισχύει την αισιοδοξία για θετική έκβαση του δικαστικού αγώνα, αν, τελικά, η υπόθεση καταλήξει στο δικαστήριο και δεν διευθετηθεί συμβιβαστικά.

Τι επιλογή έχουν οι αδικούμενοι πελάτες των τραπεζών; Δυστυχώς, καμία άλλη από την συμμετοχή τους στη μαζική προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
Θα οικονομήσει το γραφείο Maurice Blackburn; Τι να κάνουμε; Αφού οι πατέρες του έθνους αδιαφορούν κάποιος θα πρέπει να τους υποκαταστήσει στο ρόλο του υπερασπιστή των δικαιωμάτων μας, με το αζημίωτο.

Οι ενάγοντες συμπολίτες μας θα προσφέρουν, με την προσφυγή τους, και την παράπλευρη υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο, του σωφρονισμού πολλών άλλων επιχειρήσεων, που χρεώνουν αστρονομικά τέλη για την παροχή υπηρεσιών ή αθέτηση συμφωνιών από τους πελάτες τους – βλέπε εταιρείες τηλεφωνίας, μη τραπεζικούς δανειστικούς οργανισμούς κ.ά.