Ευσεβής πόθος κάποιων ή αναγκαιότητα, η φημολογούμενη αντικατάσταση του Κέβιν Ραντ από την αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Τζούλια Γκίλαρντ;
Μερίδα των μέσων ενημέρωσης και μέλη του Εργατικού Κόμματος, που θεωρούν τον Κέβιν Ραντ «καμένο χαρτί», προτείνουν την αντικατάστασή του από την «άφθαρτη» αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, το συντομότερο δυνατό.

Με κύρια κριτήρια τη συνεχή μείωση της ψήφου του Εργατικού Κόμματος και τη φθίνουσα δημοτικότητα του κ. Ραντ, οι υποστηρικτές της αλλαγής ηγεσίας στο Εργατικό Κόμμα πριν τις εκλογές, επιμένουν ότι τα λάθη, οι παλινωδίες, η αδυναμία του πρωθυπουργού να επικοινωνήσει με το λαό έχουν καταστήσει την κυβέρνηση Ραντ κυβέρνηση μίας θητείας.

Κατά τις εκτιμήσεις τους, η τύχη του Εργατικού Κόμματος θα αλλάξει, μόνον αν αντικατασταθεί ο Κέβιν Ραντ έγκαιρα. Το 1983, λένε μέλη του Εργατικού Κόμματος, το κόμμα δοκιμαζόταν από την αναποτελεσματικότητα του αρχηγού του, Μπιλ Χέϊντεν.

Ο μέτριος, πολιτικά, Χέϊντεν είχε χάσει την εκλογική αναμέτρηση του 1980 με τον Μάλκολμ Φρέϊζερ και αντιμετώπιζε τον κίνδυνο δεύτερης ήττας στις εκλογές του 1983. Οι επιτελικοί του κόμματος μεθόδευσαν, τότε, την αντικατάσταση του Χέϊντεν από τον Μπομπ Χοκ και το Εργατικό Κόμμα επανήλθε στην εξουσία μετά από οκτώ χρόνια στην αντιπολίτευση.

Κάποιοι Εργατικοί βλέπουν ομοιότητες του τότε με το σήμερα. Ο Ραντ, επιμένουν, «δεν τραβά». Για να μείνει το Εργατικό Κόμμα στην εξουσία, πρέπει να υπάρξει κάποια αλλαγή που θα αντιστρέψει το ρεύμα υπέρ της κυβέρνησης.

Είναι, όμως, η κ. Γκίλαρντ ο «μαγνήτης» που θα τραβήξει πίσω τους διαμαρτυρόμενους ψηφοφόρους;
Κατά αρχήν, η κ. Γκίλαρντ είναι «αδοκίμαστη» στο πιεστικό πόστο του πρωθυπουργού. Μπορεί να είναι ικανή, διορατική, χαρισματική, ευέλικτη, μαχητική, αλλά δεν έχει δοκιμαστεί υπό πίεση. Θα ρισκάρει το Εργατικό Κόμμα μία πιθανή διάσπασή του για να προωθήσει στην αρχηγία στέλεχός του, που δεν έχει «ψηθεί» αρκετά στην πρώτη γραμμή; Αμφίβολο.

Δεύτερον, η ίδια η κ. Γκίλαρντ είναι διατεθειμένη να ρισκάρει το πολιτικό μέλλον της διεκδικώντας την αρχηγία του κόμματός της σε περίοδο διαζυγίου του κόμματός της με τους ψηφοφόρους; Μάλλον, όχι, διότι δεν θα έχει το χρόνο που απαιτεί η αναθεώρηση βασικών τομέων της πολιτικής της κυβέρνησης, η επανόρθωση των λαθών του Κέβιν Ραντ και η αποτελεσματική προώθηση των δικών της πολιτικών και θέσεων.

 Τρίτον, η κ. Γκίλαρντ κάθε άλλο, παρά «άφθαρτη» είναι. Η υλοποίηση του κυβερνητικού σχεδίου «Εκπαιδευτική Επανάσταση», που ανέλαβε ως υπουργός Παιδείας, αποκάλυψε αδυναμίες κρίσης της υπουργού οι οποίες κόστισαν στους φορολογουμένους πολλά εκατομμύρια και επιβράδυναν την εκπαιδευτική επανάσταση.
Τέταρτον, είναι αβέβαιο αν το εκλογικό σώμα θα δείξει σε υποψήφια πρωθυπουργό της χώρας την εμπιστοσύνη που έδειξε σε υποψήφιες πολιτειακές πρωθυπουργούς – Τζόαν Κέρνερ, Κάρμεν Λόρενς, Άνα Πλάϊθ, Κριστίνα Κενίλι. Δεν έχουμε ξεπεράσει, δυστυχώς, τις προκαταλήψεις έναντι των γυναικών, παρότι μας έχουν πείσει για τις ικανότητές τους.

Η αντικατάσταση του Κέβιν Ραντ είναι μεγάλο ρίσκο για τον πρόσθετο λόγο, ότι οι ψηφοφόροι ψηφίζουν κόμματα δεν ψηφίζουν αρχηγούς. Η φθορά θα αντιστραφεί, επομένως, αν το Εργατικό Κόμμα σχεδιάσει πολιτικές που θα αναθερμάνουν το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων και θα άρουν τις αμφιβολίες για τη δυνατότητα υλοποίησης, που έχουν δημιουργήσει οι παλινωδίες του κ. Ραντ.

Οι εκλογές δεν έχουν χαθεί ακόμη. Υπάρχει χρόνος για αλλαγή του κλίματος και αποκατάσταση του Εργατικού Κόμματος ως κυρίαρχης πολιτικής δύναμης.